24/8 Jezus wil deze zielen redden - Uniquely Mary
6200 mensen sterven elk uur. 150.000 per dag. Een hele stad vol mensen sterft elke dag. En Jezus wil dat jij en ik dringend helpen hun zielen te redden. Er is een dringende behoefte om te bidden voor bekeringen op het laatste moment. Het is precies om te bidden zodat mensen zich bekeren in hun laatste levensmoment. Het is nooit te laat voor Gods genade om die zielen nu te raken.

Ik las over de Zalige Catharina van Racconigi. Ze droeg de stigmata, was mystica en een offerziel. Ze bezocht regelmatig een gemeenschap van Servieten, waar ze de waarheden van het geloof leerde kennen en God liefhad. In 1509 begon ze een klein Dominicaans klooster te bezoeken. In 1514 ontving ze de toelating tot de Dominicaanse orde als tertiaris. Door haar voortdurende mystieke ervaring werd ze gedwongen de stad te verlaten en zich terug te trekken in een bergachtige streek.

Ze had een speciale relatie met de zielen in het Vagevuur. Op een avond, terwijl Catharina met hoge koorts in bed lag, dacht ze aan de zielen in het vagevuur toen ze plotseling in extase raakte en naar het vagevuur werd geleid. Ze zag de vlammen van het vagevuur en de zielen die de meest afschuwelijke pijnen leden. Plotseling hoorde ze een stem die zei: "Catharina, om ervoor te zorgen dat je vanaf nu meer aandacht schenkt aan de arme zielen, zal ik je nu hun pijnen even op je hoofd laten voelen." Zodra ze die woorden had gehoord, zag ze een vuurvonk op haar afkomen die haar linkerwang trof.

Enkele aanwezige medezusters zagen deze vonk en onmiddellijk zwol het gezicht van Catharina op en bleef zo, zelfs nadat ze weer bij zinnen was gekomen. Ze had dus tot dan toe een leven van lijden geleid. En ze zei dat al de pijn die ze tot dan toe had geleden, hoewel talrijk, niets vergeleken was met de pijn die die vonk veroorzaakte, dat kleine moment van het vagevuur.

Vanaf die dag nam ze het lot van de zielen van het vagevuur nog meer ter harte en sprak ze gebeden en boetedoeningen voor hen op. Een andere keer verscheen er een kartuizer monnik aan Catharina, die 100 jaar eerder was gestorven en zich tegen Gregorius XII had gekeerd tijdens het Concilie van Pisa, maar die zich vóór zijn dood in de Kerk met de Paus had verzoend en boete had gedaan. Maar het werd aan de zalige geopenbaard dat hij door God was veroordeeld om een ​​zeer zwaar vagevuur te boeten, waaruit hij werd bevrijd dankzij de gebeden, boetedoeningen en offers die Catharina voor hem had gebracht.

Maar toch wilde Jezus haar dit laten zien. Op een dag verscheen Jezus aan de zalige, uit wiens zijdewonde een grote stroom bloed stroomde waarvan de helft naar de aarde neerdaalde op zondaars en de andere helft op de zielen van het vagevuur. Catharina begreep dat ze de helft van haar vrijwillige offers van gebeden en boetedoeningen moest opdragen voor de bekering van zondaars en de andere helft in smeekbeden voor de zielen van het vagevuur. We kunnen hieruit een aantal diepe waarheden generaliseren.

Ten eerste komt Jezus liefdevol en zegt: "Hé, je moet dat verdelen tussen dit en dat." Dat is wat Jezus van ons wil. Het mooie aan bidden voor de bekering van degenen die sterven, is dat je het in elke ademtocht kunt verweven waarmee je bidt voor de zielen in het vagevuur. Het is zo gemakkelijk om te zeggen: "Gezegende Moeder, troost alstublieft de zielen in het vagevuur en red de zondaars die sterven. In één ademtocht kun je ze erbij betrekken." Het is geen extra devotie. Het is iets dat er meteen in verweven zit.

Bid voor de zielen in het vagevuur aan het begin, maar ook voor zondaars die sterven. Focus vooral op degenen die in dat uur sterven, die 6200 die in dat uur sterven. Elk uur, elke keer dat je bid binnen dat uur of in een heilig uur dat je aan het bidden bent, heb je 6200 mensen die je zou kunnen helpen. Dit is dus het meest liefdadige wat we kunnen doen. En ik wil graag een bijzondere beschermvrouwe van het vagevuur aanbevelen, de zalige Maria van de Voorzienigheid.

Zij was een Franse non die de heilige helpers van de arme zielen oprichtte. Maar zij richtte de enige religieuze gemeenschap op die zich volledig wijdde aan de zielen in het vagevuur. Ze waren ook toegewijd aan de armen. Ze kreeg advies van St-Jean-Marie-Baptiste Vianney zelf. En hij keurde goed wat ze deed. Ze zei: Ik zou met één hand het vagevuur willen leegmaken en met de andere hand het willen vullen met de zielen die zichzelf in de hel storten.

Dat is wat ook wij willen: met één hand het vagevuur leegmaken en met de andere het willen vullen met degenen die zichzelf in de hel storten. En wanneer we bidden voor hen die sterven, worden we als de gezegende moeder. We worden als Christus. Waarom? Wat bidden we in het Weesgegroet? Heilige Maria, Moeder van God, bid voor ons zondaars, nu en in het uur van onze sterfdag. De twee keren dat we de H. Maagd vragen om voor ons te bidden, het huidige moment en het uur van onze sterfdag.

Het is een van de meest, zo niet hét heiligste uur, omdat er zoveel kan gebeuren. Er kunnen zoveel genaden in ons hart worden ontvangen. We willen niet vertrouwen op bekeringen op ons sterfbed. Maar dat zijn de laatste momenten waarop we misschien dieper berouw kunnen tonen, waarin we onszelf dichter bij God kunnen brengen, hoger in de Hemel.

Wanneer we bidden voor degenen die stervende zijn, is OLVrouw bij ons om te bidden, omdat we haar op deze manier voortdurend aanroepen. Het is het laatste waarvoor we haar vragen: voor ons te bidden in het uur van onze dood. We worden zoals zij en we staan ​​haar bij. Hoe kunnen we dan bidden voor degenen die sterven?

* De droevige mysteries bidden van de Rozenkrans

* Het kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid

* De 5 Fatima gebeden, vooral het offergebed

- Op de rozenkrans na elk tientje: O mijn Jezus, vergeef ons onze zonden, red ons van het vuur van de hel, leid alle zielen naar de hemel, vooral diegenen die Uw barmhartigheid het meest nodig hebben. Amen.

- Gebed van vergeving: Mijn God, ik geloof, ik aanbid, ik hoop en ik heb U lief! Ik vraag vergeving voor allen die niet geloven, niet aanbidden, niet hopen en U niet liefhebben.

- Gebed van de engel: O Allerheiligste Drie-eenheid, Vader, Zoon en Heilige Geest, ik aanbid U ten diepste. Ik bied U het kostbaarste Lichaam, Bloed, Ziel en Goddelijkheid van Jezus Christus aan, aanwezig in alle tabernakels van de wereld, als eerherstel voor de wandaden, heiligschenningen en onverschilligheid waarmee Hij is beledigd. Door de oneindige verdiensten van het Heilig Hart van Jezus en het Onbevlekt Hart van Maria vraag ik om de bekering van arme zondaars.

- Eucharistisch gebed: Allerheiligste Drie-eenheid, ik aanbid U! Mijn God, mijn God, ik heb U lief in het Heilig Sacrament.

- Offergebed: O mijn Jezus, ik offer dit uit liefde voor U, voor de bekering van de arme zondaars en als eerherstel voor de zonden begaan tegen het Onbevlekt Hart van Maria.

Dit gebed is bedoeld om gezegd te worden als je je lijden aan God aanbiedt.

En de engel en de H. Maagd vertelden de kinderen specifiek dat zoveel mensen naar de hel gaan omdat niemand voor hen bidt of offers brengt.

Dit is dus een krachtig gebed dat we kunnen bidden voor hen die sterven, met name zondaars, zij die op weg zijn naar de hel. Dit zijn degenen die het meest dringend zijn. Vrienden, laten we dit samen doen. Laten we Jezus helpen zielen te redden. 

Catharina van Racconigi 

(1487 – 1574) was een Italiaans lid van de Derde Orde van St Dominicus, die bekend staat als mystica en stigmaticus.

Catherine Mattei werd geboren in de regio Piemonte in 1487 in een verarmd gezin in de provincie Cueno. Conflicten in het gebied brachten wijdverbreide armoede. Haar vader was een werkloze gereedschapsmaker, terwijl haar moeder een wever was die het gezin kon onderhouden. Haar vader was vaak neerslachtig en twistziek, dus de gezinsomgeving was meestal een van conflicten.

Ze kreeg visioenen krijgen van Jezus en Heiligen, zoals de H. Catharina van Siena en de H. Petrus de Martelaar. De Maagd Maria vertelde haar dat Jezus haar als zijn bruid wilde hebben, en als teken daarvan kreeg ze een trouwring, die alleen zij kon zien. Ze begon regelmatig extases en visioenen van Jezus te ervaren , die altijd aan haar verscheen op dezelfde leeftijd als zij ten tijde van het visioen.

Haar visioenen zouden vele wonderen tot stand brengen: er zou geld en voedsel beschikbaar worden gesteld toen de armoede van het gezin extreem was. In tijden van beproeving ontving ze grote troost uit de wens: "Jezus, is mijn enige hoop!" 

Catharina trad uiteindelijk zelf toe tot de Dominicaanse Orde, maar net als Catharina van Siena werd ze door haar familie tegengewerkt. Als gevolg hiervan werd ze, in plaats van in te treden in een klooster van de kloosterzusters van de Orde, tertiaris van de Orde en bleef ze bij haar familie wonen. Naarmate de visioenen toenamen, ontving ze de stigmata, hoewel de wonden pas na haar dood zichtbaar werden. 

Haar mystieke ervaringen veroorzaakten een storm van roddels onder haar buren, die doodsbang waren voor de lichten en geluiden die uit haar huis kwamen; zelfs de dominicaner monniken begonnen haar te verstoten. Uiteindelijk werd ze uit de stad verdreven en vestigde ze zich in Racconigi. Tijdens haar leven werd Catharina om raad en gebed gevraagd. Ze zou in haar gebeden op een bijzondere manier de redding van soldaten die in de strijd sneuvelden, gedenken.

Er vonden vele wonderen plaats voor en na haar dood. Ze werd op 9 april 1808 zalig verklaard door paus Pius VII.  

Maria van de Voorzienigheid

Geboren: 25 maart 1825 te Lille, Frankrijk

Overleden: 7 februari 1871 te Parijs, Frankrijk aan de gevolgen van kanker

Zalig verklaard: 26 mei 1957 door Paus Pius XII in Rome, Italië

Herdenking: 7 februari 

De eerste genadefluistering over haar bijzondere roeping voor de Heilige Zielen in het Vagevuur vond al op jonge leeftijd plaats. Twee van de vele gebeurtenissen die dit illustreren, staan ​​hieronder:

Lang geleden werd een straal van dit sublieme begrip gegeven aan een klein meisje dat in de zomervelden speelde en vlinders achtervolgde. Vol ontzag en verwondering pauzeerde ze en riep na een lange pauze haar metgezellen. Kinderlijk probeerde ze die vreemde verlichting in metaforen uit te leggen: 

'Als een van onze vrienden gevangen zat in een huis van vuur,' zei ze, 'hoe zouden we haar dan te hulp schieten? Bedenk dan hoe we de zielen in het Vagevuur zouden proberen te bevrijden.'

Aandachtig luisterde het groepje. Dat kind, als Moeder Maria van de Voorzienigheid, kreeg in latere jaren een zeer reële deelname aan het mysterieuze lijden van het vagevuur en de manier waarop ze erover sprak, deed oudere mensen stilstaan ​​en luisteren.

De tweede gebeurtenis vond plaats op Allerheiligen 1853, toen Eugenie Smet een sterkere bevestiging ontving van haar bijzondere roeping tot de heilige zielen.

Terwijl ze met gebogen hoofd bad voor Onze Heer in het sacrament van Zijn Liefde, rees de gedachte aan een vereniging van gebeden en goede werken ten behoeve van de doden duidelijk voor haar ogen op. Maar toen kwam de twijfel - was het God die hier met gedachten inspireerde of was het het resultaat van haar eigen fantasie?

In onwrikbaar geloof besloot ze Onze Heer te vragen, door een onmiskenbaar teken, een teken van Zijn Wil te geven. Als U wilt dat ik met dit werk begin, mijn Heer, laat dan ten minste één van mijn vrienden iets bedenken en laat haar erover spreken zodra ik uit de kerk kom.

Ze daalde langzaam de lange trap van de kerk af naar het dorpsplein, angstig nadenkend over haar gebed. Haar hart zonk in haar schoenen toen ze onderaan de trap kwam en niemand tegen haar had gesproken. Maar net op dat moment kwam een ​​jong meisje van haar leeftijd, een goede vriendin van haar, naar voren en zei:

"Lieve Eugenie, ik ben zo blij je ontmoet te hebben. Tijdens de zegen kreeg ik een ingeving. Ik dacht eraan om samen met jou alles te doen wat we kunnen in november voor de zielen in het vagevuur. Heb je dat inderdaad gedacht?"

De rest is geschiedenis. Op 19 januari 1856 stichtte ze de Sociëteit van Helpers van de Heilige Zielen in Parijs, Frankrijk.

De dag na de zaligverklaring, op 26 mei 1957, vatte paus Pius XII in een toespraak de kern samen van de boodschap die zuster Maria van de Voorzienigheid had achtergelaten:

"Wie aldus handelt zonder enig persoonlijk belang en egoïsme, en zich wijdt aan het universele werk van de verlossing, zal, net als Maria van de Voorzienigheid, het lijden en de moeite kennen, maar ook de onoverwinnelijke zekerheid van hen die gegrondvest zijn in de kracht van God Zelf en met nederig vertrouwen het uur van de eeuwige triomf afwachten:

Op U, Heer, heb ik gehoopt, laat mij nooit in verwarring raken (Psalm 70,1)."

De Vader heeft zijn dierbaren in het vagevuur lief.