23/8 Ik vroeg waarom Jezus maar 33 jaar heeft geleefd op aarde - Jonathan Roumie - Familiar Origins

Jonathan Roumie is de acteur die Jezus speelt in The Chosen serie.

Ik bad: "Waarom, Heer? Waarom hebt U Jezus beperkt tot 33 jaar? Waarom beperkt U ons? Waarom worden kinderen ziek? Waarom sterven goede mensen jong? Waarom voelt tijd zo schaars terwijl liefde zo oneindig voelt?

Wat er toen gebeurde, veranderde alles wat ik dacht te weten over tijd, doel en het hart van God. Ik bevond me op wat ik alleen maar kan omschrijven als een tijdloze plek. Niet helemaal de aarde, niet helemaal de hemel, maar ergens ertussenin, waar het licht overal en nergens tegelijk vandaan leek te komen. Het eerste wat ik opmerkte, was het overweldigende gevoel van vrede. Alle angst voor de tijd, alle de angst voor de sterfelijkheid, alle druk die ik had gedragen, het smolt gewoon weg.

Toen zag ik Hem. Jezus stond ongeveer drie meter bij me vandaan. En het vreemdste was dat Hij er precies zo uitzag als ik me altijd had voorgesteld, maar ook compleet anders. Hij had deze tijdloze kwaliteit, alsof Hij elke leeftijd bezat die Hij ooit was geweest, het kind, de tiener, de jongeman, de leraar, allemaal op de een of andere manier tegelijk aanwezig. Zijn ogen straalden zoveel ervaring uit, zoveel diepe wijsheid, maar ook zoveel ongelooflijke tederheid. Toen Hij naar me keek, voelde ik me volledig gekend, volledig begrepen, volledig geliefd.

Er was geen oordeel in Zijn blik, alleen medeleven met de strijd die ik had gevoerd over tijd en sterfelijkheid. Hij glimlachte naar me, en het was de mooiste glimlach die ik ooit had gezien. Niet alleen blij, maar wetend, alsof Hij op dit gesprek had gewacht. Alsof Hij het perfecte antwoord had voorbereid op de vraag die mijn hart had gebroken. Jonathan, zei Hij, en Zijn stem was precies wat je zou verwachten. Zacht, maar krachtig, vertrouwd maar toch geweldig. Ik heb je zien worstelen met deze vraag, vervolgde Hij, terwijl hij langzaam naar me toe liep. Ik heb je tranen gezien. Ik heb je gebeden gehoord.

Ik heb je hart voelen breken over de kortheid van het menselijk leven. En Ik wil dat je weet dat je vraag niet voortkomt uit twijfel. Het komt voort uit liefde. Je rouwt omdat je intens liefhebt. Ik kon mijn tranen niet bedwingen. Heer, ik begrijp het gewoon niet. Ik zei: 33 jaar lijkt zo kort voor iemand die zo belangrijk is, voor iemand die zoveel te geven had. Waarom heeft de Vader je niet meer gegeven? Waarom geeft Hij ons niet meer, terwijl er zoveel leven is om te leven, zoveel liefde om te delen? Jezus stak zijn hand uit en legde die op mijn schouder.

En meteen voelde ik die ongelooflijke warmte, dit gevoel van volledige veiligheid en volledig begrepen zijn. Dat is precies de juiste vraag, zei Hij. En het antwoord zal die pijn die je met je meedraagt ​​over de tijd helen. Ben je klaar om iets moois te begrijpen over hoe de Vader de tijd ziet? Ik knikte, hoewel ik lichtjes trilde, deels van ontzag en deels van verwachting. Loop met Mij mee, zei Jezus. En plotseling bewogen we ons door dit ongelooflijke landschap dat steeds veranderde. Soms leek het op de heuvels van Galilea. Soms op een tuin, soms op plaatsen die niet op aarde bestaan, maar die echter aanvoelden dan alles wat ik ooit had meegemaakt.

Elke stap voelde betekenisvol, doelgericht, alsof we door de tijd zelf liepen. Terwijl we liepen, voelde ik mijn hartslag vertragen, mijn ademhaling dieper worden, mijn geest helderder worden. Alle angst en vrees die me hadden verteerd, maakten plaats voor een groeiend gevoel van verwachting. Ik wist dat ik op het punt stond een antwoord te ontvangen dat het diepste verlangen van mijn ziel zou bevredigen.

Voordat ik uitleg waarom 33 jaar perfect was, wil Ik dat je iets begrijpt over hoe de Vader tijd ziet versus hoe mensen tijd zien. Jouw perspectief op tijd wordt gevormd door schaarste. Je ziet het als beperkt, oprakend, iets om je zorgen over te maken. Maar zo werkt tijd niet echt in het Hart van de Vader. We stopten met lopen en Jezus draaide zich recht naar me toe. Zijn uitdrukking was zo zacht, zo geduldig, als een liefdevolle leraar die op het punt staat iets ingewikkelds uit te leggen aan een leerling om wie hij veel geeft.

De vraag die je eigenlijk stelt, gaat niet over mijn 33 jaar, de vraag die je eigenlijk stelt, gaat over de aard van een goed geleefd leven. Ik voelde iets in me veranderen, als een deur die openging in mijn hart waarvan ik niet eens wist dat die gesloten was. Dit zou niet zomaar een intellectuele uitleg zijn. Dit zou een openbaring zijn die iets gebrokens in mijn begrip van het leven zelf zou helen. Iets wat ik met me meedroeg als pijn zonder het zelfs maar te beseffen. Jonathan, wat als ik je vertelde dat elk moment van die 33 jaar waren zo vol een doel, zo doordrenkt van liefde, zo perfect afgestemd op de wil van de Vader, dat ze meer leven bevatten dan de meeste mensen in een eeuw ervaren.

Zijn stem had die kwaliteit van vreugde, alsof Hij op het punt stond het wonderbaarlijkste geheim te delen. De woorden troffen me als een zachte golf van waarheid. Ik voelde mijn hele perspectief veranderen, alsof ik de tijd door compleet andere ogen zag. Je bedoelt, zei ik langzaam, het ging niet om de hoeveelheid jaren, maar om de kwaliteit van elk moment in die jaren. Jezus' gezicht lichtte op van die ongelooflijke vreugde, alsof ik net iets begreep wat Hem enorm gelukkig maakte. Nu begin je het te zien, zei hij. Kom, laat me je laten zien hoe 33 jaar aan perfect geleefde momenten er werkelijk uitziet. Laat me je laten zien waarom mijn tijd op aarde niet te kort was. Het was precies perfect.

Terwijl hij deze woorden sprak, begon het landschap om ons heen te glinsteren en te veranderen. En ik voelde dat ik op het punt stond een openbaring te ontvangen die niet alleen mijn vraag zou beantwoorden, maar ook mijn hele begrip van wat het betekent om te leven, wat het betekent om tijd doelbewust te gebruiken, en wat het betekent om te leven met het Hart van de Vader. Laat me de zeven waarheden over tijd met je delen die je hart zullen helen. En plotseling vulde de ruimte om ons heen zich met dit warme gouden licht. Dit zijn niet zomaar feiten over mijn aardse leven. Het zijn principes die de manier waarop jij en iedereen die dit bekijkt het geschenk van tijd begrijpt, zullen veranderen.

De eerste waarheid is deze: tijd wordt niet gemeten naar duur, maar naar diepte. In mijn 33 jaar heb Ik elke menselijke emotie, elk type relatie, elke vorm van vreugde en uitdaging ervaren die er bestaat. Ik had geen meer tijd nodig. Ik had een diepere aanwezigheid nodig in elk moment dat Ik kreeg. Terwijl Hij sprak, kon ik beelden om ons heen zien stromen als levende herinneringen. Jezus als kind, leren timmeren met Jozef, lachen met Zijn moeder, spelen met andere kinderen. Maar elke scène was zo levendig, zo vol leven en verbondenheid.

Ik haastte me niet door mijn kindertijd heen met de wens om ouder te zijn. Ik was volledig aanwezig bij de vreugde van als kind. Ik zie vandaag de dag volwassenen van 33 die het gevoel hebben dat ze hun jeugd hebben verspild. Of mensen die 70 zijn en het gevoel hebben dat ze nooit echt geleefd hebben. Maar kijk hier eens naar. De scènes veranderden om Jezus te tonen als een jongeman die met Zijn handen werkte, voor Zijn moeder zorgde en relaties opbouwde in Nazareth. Elke interactie was doelbewust, betekenisvol en gevuld met liefde.

De tweede waarheid is dat impact niet wordt gemeten in jaren, maar in uitgestorte liefde. In drieënhalf jaar bediening heb ik meer harten geraakt, meer levens veranderd en meer van de eeuwigheid veranderd dan wie dan ook ooit heeft geleefd. Niet omdat Ik me haastte, maar omdat elk woord, elke aanraking, elk moment doordrenkt was van de liefde van de Vader.

De scènes om ons heen veranderden om zijn jaren van bediening te tonen. Zieken genezen, de menigte onderwijzen, maaltijden delen met verstotenen, kinderen omarmen. Maar wat me trof, waren niet de wonderen. Het was de kwaliteit van de aandacht die Hij aan elke persoon gaf. Ik heb nooit gedacht: Ik heb meer tijd met deze persoon nodig. Ik heb ze alles gegeven in de tijd die we hadden.

Jullie generatie is geobsedeerd met productiviteit, met meer bereiken, met het inpassen van meer activiteiten in elke dag. Maar je mist het punt helemaal. Ik heb niet meer mensen genezen door van persoon tot persoon te lopen. Ik heb ze genezen door volledig aanwezig te zijn bij elk van hen, hen Mijn volledige aandacht te geven, Mijn volledige liefde op dat moment.

De derde waarheid is deze. Elk moment is een kans op eeuwige impact. Je denkt dat sommige dagen belangrijker zijn dan andere, dat sommige gesprekken meer betekenen dan andere. Maar Ik beschouwde elke interactie, of het nu met heersers of kinderen was, of Ik nu duizenden mensen lesgaf of met één persoon sprak, als even heilig. Ik keek vol ontzag toe hoe scène na scène zich ontvouwde. Jezus die praatte met de vrouw bij de bron, speelde met kinderen, diepe gesprekken voerde met Zijn discipelen rond een vuur, rustige momenten deelde met Zijn moeder. Elke interactie had die eigenschap van eeuwige betekenis. Zoals elk woord ertoe deed, had elke aanraking kracht, was elk moment kostbaar.

De vierde waarheid zal je verrassen. Ik had nooit haast. Zelfs wetende dat ik weinig tijd had, zelfs met zoveel te doen, haastte ik me nooit. Ik liep in een rustig tempo. Ik nam de tijd om te rusten. Ik genoot van maaltijden met vrienden. Ik genoot van zonsondergangen, bloemen en het gelach van kinderen. Haasten zou de kwaliteit van elk moment hebben verminderd.

Dit raakte me diep, omdat ik me realiseerde hoeveel van mijn leven ik doorbreng met haasten, proberen meer in mijn leven te passen, me zorgen maken over de tijd die verstrijkt. Bedoel je dat ik vroeg of je, zelfs na slechts drie jaar bediening, je niet de druk voelde om te haasten? Hij glimlachte die prachtige glimlach. Haasten is de vijand van aanwezigheid, en aanwezigheid is waar liefde woont.

De vijfde waarheid gaat over nalatenschap. Wat telt is niet hoe lang je leeft, maar hoeveel liefde je achterlaat. Toen ik deze aarde verliet, had Ik een familie van volgelingen gecreëerd die zo vervuld waren van liefde dat ze de wereld op zijn kop zetten. Ze hadden niet nodig dat Ik langer bleef. Ze hadden de liefde die Ik hun had gegeven nodig om zich door hen te vermenigvuldigen.

Ik kon de discipelen na Jezus' opstanding zien, en ze gedroegen zich niet als mensen die zich bedrogen of in de steek gelaten voelden. Ze gedroegen zich als mensen die zoveel liefde, zoveel waarheid, zoveel zingeving hadden ontvangen dat ze het niet konden bevatten. Ze moesten het delen met iedereen die ze ontmoetten. De liefde stroomde over, vermenigvuldigde zich en verspreidde zich over de hele wereld. Je angst om niet genoeg tijd te hebben, komt voort uit de gedachte dat je impact afhangt van je persoonlijke aanwezigheid. Maar ware impact komt voort uit liefde die zichzelf reproduceert. De mensen van wie je vandaag veel houdt, zullen morgen ook veel van anderen houden. De vriendelijkheid die je toont, creëert rimpelingen die lang na jouw overlijden blijven bestaan. Kwaliteitsliefde vermenigvuldigt zich exponentieel.

De zesde waarheid richt zich op je diepste angst. Er bestaat niet zoiets als verspilde tijd als je in liefde leeft. Je maakt je zorgen dat je jaren hebt verspild, dat je kansen hebt gemist, dat je inmiddels meer had moeten bereiken. Maar elk moment dat je in liefde hebt geleefd, zelfs de stille, verborgen momenten, heeft er eeuwig toe gedaan. De scènes veranderden om gewone momenten uit Jezus' leven te tonen. Zijn moeder helpen met huishoudelijke taken, eenvoudige gesprekken voeren met buren, genieten van een rustig moment in gebed, rusten met Zijn vrienden.

Dit waren geen mindere momenten. Dit vormde de basis die de openbare bediening mogelijk maakte. Liefde in de kleine dingen creëert ruimte voor liefde in de grote dingen. Jij meet je leven aan prestaties en successen, maar Ik meet het aan gegeven en ontvangen liefde. Dat gesprek dat je vorige week met je buurman had. Dat moment waarop je luisterde naar de worstelingen van een vriend. Die keer dat je een vreemde hielp. Die momenten zijn voor de Vader net zo waardevol als welke preek die Ik ooit heb gegeven.

Ik begon weer te huilen. Maar dit waren andere tranen. Tranen van opluchting, van begrip, van genezing. Dus de tijd die ik besteed aan gewoon aanwezig zijn bij mensen, gewoon aanwezig zijn, gewoon zorgen, dat is geen verspilde tijd. Jezus knikte nadrukkelijk. Dat is de allerbelangrijkste tijd. Daar raakt de eeuwigheid de aarde.

De zevende en belangrijkste waarheid is deze: Volmaakte liefde verdrijft de angst voor tijd. Wanneer je in mijn liefde leeft, wanneer je vertrouwt op de perfecte timing van de Vader voor je leven. Wanneer je begrijpt dat je waarde niet wordt afgemeten aan je productiviteit, smelt de angst voor tijd weg. Je begint te leven vanuit rust in plaats van je naar rust te haasten.

Terwijl Hij deze woorden sprak, voelde ik constant iets openbarsten in mijn borst. Angst. Al die angst voor de sterfelijkheid. Al die druk om meer te bereiken. Sneller. Het werd weggespoeld door dit ongelooflijke gevoel van vrede. Bedoel je dat ik niet bang hoef te zijn dat de tijd opraakt? vroeg ik. Jonathan, je hebt geleefd alsof tijd je vijand is in plaats van je vriend. Maar tijd is een geschenk van de Vader en elk moment ervan is doordrenkt met Zijn liefde en doel.

Wanneer je op Zijn timing vertrouwt, wanneer je je concentreert op goed liefhebben in welke tijd je ook krijgt, ontdek je dat elk moment genoeg is. De beelden om ons heen veranderden en lieten mensen van alle leeftijden zien die een mooi, vol leven leidden, niet omdat ze het langst leefden, maar omdat ze het meest liefhadden. Kinderen die ongelooflijke vriendelijkheid toonden. Tieners die moedige keuzes maakten ten goede. Jongvolwassenen die anderen dienden. Mensen van middelbare leeftijd die anderen begeleidden en aanmoedigden. Ouderen die wijsheid deelden en anderen zegenden.

Zie je het nu? vroeg Jezus zachtjes. Het gaat niet om de lengte van het verhaal. Het gaat om de liefde in het verhaal. Mijn 33 jaar bevatten meer liefde, meer doel, meer eeuwige impact dan wanneer Ik honderd jaar was geworden, maar minder volledig had liefgehad, minder volledig had gediend, de Vader minder volledig had vertrouwd. Ik begon het te begrijpen en het was het meest bevrijdende gevoel dat ik ooit had ervaren. Dus als ik me zorgen maak over te weinig tijd, maak ik me eigenlijk zorgen over te weinig liefde, te weinig vertrouwen, te weinig aanwezigheid, hij knikte.

En de oplossing is niet meer tijd, maar diepere liefde in de tijd die ik heb. Precies. En hier is het mooie deel. Als je zo leeft, als je je richt op liefde in plaats van tijd, gebeurt er iets wonderbaarlijks. De tijd die je hebt voelt voller, rijker en bevredigender. Minuten voelen als uren wanneer ze gevuld zijn met aanwezigheid. Momenten voelen als eeuwigheden wanneer ze doordrenkt zijn van liefde. Denk er zo over na.

Jezus vervolgde: Zou je liever honderd jaar afgeleid, angstig, van het een naar het ander haastend, nooit volledig aanwezig, nooit diep verbonden leven, of zou je liever 33 jaar volledig wakker, volledig aanwezig, volledig verliefd op het leven, de mensen en de Vader leven, wat klinkt bevredigender? Het antwoord was duidelijk, en het genas iets diep in me waarvan ik niet eens wist dat het kapot was. "Ik wil leven zoals jij," fluisterde ik. Ik wil aanwezig zijn, intens liefhebben, vertrouwen op de timing van de Vader, niet langer bang zijn voor de tijd en er dankbaar voor zijn."

Jezus glimlachte, weer die stralende glimlach. Daarom ben je hier, Jonathan. Daarom deel ik dit met je. Niet alleen voor je eigen genezing, maar omdat er miljoenen mensen zijn die dezelfde angst met zich meedragen als jij. Ze moeten weten dat hun waarde niet wordt afgemeten aan hun productiviteit, dat hun tijd niet opraakt, dat elk moment een geschenk is om van te genieten. En hier is het allermooiste van alles. Zijn stem klonk vol vreugde.

Wanneer mensen niet langer bang zijn voor de tijd en in de tijd aanwezig zijn, ontdekken ze iets wonderbaarlijks. Ze beginnen het leven te ervaren zoals de Vader het altijd bedoeld heeft, ervaren als een voortdurend geschenk van liefde. Moment voor moment, ademtocht voor ademtocht, hartslag voor hartslag. Terwijl Jezus die laatste woorden sprak, gebeurde er iets buitengewoons. Het gouden licht om ons heen werd intenser en ik voelde de aanwezigheid van de Vader zelf. Ik zag Hem niet, maar ik voelde Zijn overweldigende liefde, Zijn volmaakte vrede,

Zijn diepe vreugde over elk moment van het leven dat Hij Zijn kinderen gaf. Het was de meest emotioneel overweldigende ervaring van mijn bestaan. Tranen stroomden over mijn gezicht, maar het waren geen tranen van verdriet meer. Het waren tranen van diepe opluchting, van genezing, van vreugde.

Al die angst voor de sterfelijkheid, al die druk om meer te bereiken, werd weggespoeld door dit ongelooflijke begrip van hoe kostbaar en perfect elk moment eigenlijk is. Voel je dat? Dat is het Hart van de Vader voor elk moment van je leven. Hij ziet je tijd niet als opraken. Hij ziet het als uitgegoten als kostbare olie, elke druppel onmetelijk waardevol. Hij is niet teleurgesteld in hoe je je tijd hebt gebruikt. Hij is verheugd over elk moment dat je hebt liefgehad, elk moment dat je vriendelijkheid hebt getoond, elk moment dat je aanwezig was.

Ik snikte nu. Diepe, helende snikken die lijken te komen van jarenlang angst en bezorgdheid over de tijd met me meedragen. Jezus strekte Zijn hand uit en hield me vast terwijl ik huilde. En Zijn omhelzing was alles wat ik nodig had. Begrip, troost, volledige acceptatie. Ik weet het. Ik heb je deze last zien dragen, en Mijn Hart heeft je omhelsd. Maar je kunt het nu loslaten. Je kunt stoppen met bang te zijn voor de tijd en verliefd worden op het geschenk van elk moment.

Door mijn tranen heen keek ik naar hem op en stelde de vraag die het diepst in mijn hart zat. Maar hoe zit het met al die mensen die jong sterven? Hoe zit het met de kinderen in dat ziekenhuis? Hoe zit het met mijn vrienden die geen vol leven hebben gehad? Hoe kan ik daar vrede mee sluiten als het mijn hart nog steeds breekt? Jezus' uitdrukking was gevuld met zoveel tederheid, zoveel medeleven.

Oh, Jonathan, die kostbare zielen leefden niet minder omdat ze minder jaren leefden. Ze leefden anders, maar niet minder. Een kind dat 5 jaar in liefde leeft, ervaart net zoveel leven als iemand die 50 jaar in angst leeft. Het leven wordt niet gemeten naar duur. Het wordt gemeten naar de diepte van de liefde, vreugde en verbondenheid die hij ervaart. Hij gebaarde om ons heen, en plotseling kon ik hen

zien, al die mensen om wie ik had gerouwd, al die mensen die jong waren gestorven of een moeilijk leven hadden gehad. Maar ze waren niet verdrietig of verzwakt. Ze waren stralend, heel, compleet. Hun leven was niet ingekort. Ze hadden een volmaakt leven geleid binnen de tijd die hen gegeven was. Zie je ze? vroeg Jezus met zoveel vreugde in zijn stem.

Ze zijn niet onvolledig. Ze worden niet bedrogen. Ze komen niets tekort. Elk moment van liefde dat ze ervoeren, elke connectie die ze maakten, elke keer dat ze iemand anders vreugde brachten, het was allemaal eeuwig van belang. Hun verhalen waren niet te kort. Ze hadden precies de lengte die de vader voor ogen had. Ik was overweldigd toen ik ze zag en begreep plotseling dat mijn verdriet om hun verloren tijd gebaseerd was op een misverstand over wat het leven eigenlijk is.

Ze hadden niets wezenlijks gemist. Ze hadden ten volle geleefd in de tijd die ze hadden, en dat was genoeg. Het was perfect. Het was compleet. Het was precies wat de Vader voor hen had gepland. Maar ik begrijp nog steeds niet waarom het zo'n pijn moet doen, zei ik door mijn tranen heen. Waarom veroorzaakt het verlies van mensen van wie we houden zoveel pijn als hun tijd perfect was?" Jezus knikte begrijpend.

Omdat liefde verbinding schept. En wanneer connecties door een fysieke overgang van de aarde worden gescheiden, blijft de liefde blijven, maar de aanwezigheid wordt gemist. Dat verdriet is niet verkeerd. Het is prachtig. Het is bewijs van hoe diep je liefhebt. De pijn die je voelt als iemand jong sterft, komt niet doordat zijn of haar leven onvolledig was, legde hij zachtjes uit. Het komt doordat je liefde voor diegene zo compleet was. Rouw is liefde zonder bestemming.

Maar dit is wat je hart zal troosten. Die liefde verdwijnt niet wanneer iemands aardse tijd eindigt. Ze gaat door. Ze groeit. Ze verbindt je door de eeuwigheid heen. Er genas iets in mijn hart waarvan ik niet eens wist dat het gebroken was. Dus als ik ze mis, als ik wou dat ze meer tijd hadden, vier ik eigenlijk hoeveel liefde we deelden. Jezus glimlachte prachtig. Precies. En die liefde is eeuwig. De verbinding die je met hen hebt gemaakt, is nog steeds echt, nog steeds kostbaar, nog steeds onderdeel van wie je bent. Hun invloed op je leven gaat voor altijd door.

Ik voelde een ongelooflijke verschuiving in me plaatsvinden van angst naar dankbaarheid, van bezorgdheid naar vrede. Van het gevoel dat tijd mijn vijand was naar het besef dat tijd mijn vriend was. Ik wil zo leven, zei ik met overtuiging. Ik wil stoppen met bang zijn van tijd en begin aanwezig te zijn in de tijd. Ik wil liefhebben zoals jij liefhad volledig zonder angst, zonder voorbehoud.Jezus' gezicht straalde van vreugde, trots en liefde. Dat is precies wat de Vader voor jou wil, Jonathan. En niet alleen voor jou.

Iedereen die deze boodschap hoort, moet dit horen. Ze moeten weten dat ze niet langer bang hoeven te zijn om tijd te verliezen en dankbaar kunnen zijn voor de tijd die ze hebben. Ze kunnen stoppen met het meten van hun leven aan prestaties en het gaan meten aan liefde. Iedereen die deze boodschap hoort, draagt ​​een versie van de angst met zich mee die jij met je meedraagt. Angst dat ze tijd verspillen. Angst dat ze niet genoeg zullen bereiken, angst dat ze zullen sterven met spijt.

Maar wat als ze zouden begrijpen dat elk moment dat ze in liefde hebben geleefd, eeuwig belangrijk is geweest? Wat als ze zich zouden realiseren dat hun waarde niet wordt afgemeten aan hun productiviteit, maar aan hun vermogen om lief te hebben en bemind te worden? Ik kon de waarheid van wat hij zei voelen, het nestelde zich diep in mijn ziel, genas angsten die ik jarenlang met me meedroeg, bracht vrede in angsten waarvan ik me niet eens realiseerde dat ze mijn leven beheersten. Dit gaat niet alleen over tijd, zei ik met groeiend begrip. Dit gaat over vertrouwen op Gods volmaakte plan voor ieder van ons, toch? Nu zie je met de ogen van de Vader, zei Jezus met zoveel liefde in Zijn stem.

Als je op zijn timing vertrouwt, als je je concentreert op goed liefhebben in de tijd die je krijgt, als je stopt met het vergelijken van je eigen reis met die van anderen, gebeurt er iets moois. Je begint elke dag te ervaren als het geschenk dat het hoort te zijn. En hier is het mooiste deel, zei hij, Zijn stem vol verwachting. Als je zo leeft, aanwezig, dankbaar, gericht op liefde in plaats van tijd, ontdek je dat elk moment genoeg is. Niet omdat je meer tijd hebt, maar omdat je ten volle leeft in de tijd die je hebt. Je haast je niet naar het volgende. Je viert dit. Terwijl hij deze woorden sprak, voelde ik zo'n diepe vrede, zo'n diepe vreugde, zo'n ongelooflijke dankbaarheid voor elk moment dat ik ooit had geleefd.

Zelfs de moeilijke, zelfs de momenten waarvan ik dacht dat ze verspild waren, zelfs de momenten vol pijn. Ze waren allemaal onderdeel van mijn verhaal. Allemaal kansen om lief te hebben of bemind te worden. Allemaal geschenken van een vader die tijd anders ziet dan wij. Dankjewel, fluisterde ik, en ik meende het met heel mijn wezen. Dankjewel dat je me deze waarheid hebt laten zien, dat je mijn angst voor tijd hebt genezen, dat je me hebt geholpen te begrijpen dat jouw 33 jaar niet te kort waren, ze waren perfect.

En dankjewel dat je me hebt geholpen in te zien dat mijn tijd, hoeveel ik ook krijg, ook perfect kan zijn, als ik die leef zoals jij. Toen het visioen begon te vervagen en ik voelde dat ik terugkeerde naar mijn woonkamer, sprak Jezus een laatste boodschap die ik nooit zal vergeten. Vertel ze dat ze nu meteen dat ze zo kunnen gaan leven. Ze hoeven niet te wachten op een toekomstig moment om tijd als een geschenk te gaan ervaren. Deze dag, dit uur, dit moment is hun kans om aanwezigheid te kiezen boven druk, liefde boven angst, dankbaarheid boven angst.