29/8 Boodschap van PATER DANIEL OCR - dank aan Martine

1. Meditatie: Onkruid tussen de tarwe

Jezus vergelijkt het Rijk Gods met een man die het zaad van tarwe op zijn akker had gezaaid, maar ’s nachts, terwijl de mensen sliepen kwam zijn vijand onkruid zaaien en verdween. Lange tijd daarna was er niets te merken, maar toen de halmen opschoten, was ook het onkruid te zien. De ijverige knechten willen het onkruid meteen uitrukken maar de meester belet het hen en wil beide laten opgroeien tot de oogst. Dan zal hij zorgen dat eerst het onkruid verzameld en verbrand wordt. Hiermee wordt aangegeven wat de oorsprong is van het kwaad en hoe het opgeruimd wordt (Mattheus 13, 24-30).

Er is veel kwaad in de wereld en onkruid groeit overal om ons heen. Door de openlijke oorlogen, militaire verwoestingen en bombardementen worden landen vernietigd en volken uitgemoord, waardoor de grote mogendheden over weerloze mensen kunnen heersen en ongehinderd hun bodemrijkdommen roven. Hiervoor gebruiken ze al decennialang dezelfde methode om steun te krijgen in de openbare opinie.

De leider van het betrokken land wordt in de media voorgesteld als een verschrikkelijke dictator voor zijn volk. Zijzelf bieden zich dan aan als de edelmoedige redders die het volk komen bevrijden van de kwade dictator. Met deze onwettige militaire tussenkomst van buitenaf kunnen ze dan land en volk voor hun eigen belang overheersen en in de openbare opinie nog geprezen worden als bevrijders.

Naast deze openlijke oorlogen zijn er echter ook “geheime oorlogen”. Nauwkeurig en in het geheim voorbereide, geestelijke sabotage en verwoestingen die het morele leven van de bevolkingen zelf ontwrichten. Techniek, ethiek en politiek werken samen om een bevolking los te rukken van zijn verleden, geloof, cultuur en tradities en om individuen los te rukken van het gezag van hun ouders en familie, zodat ze kneedbaar worden als een vormeloze deegmassa.

Hierbij gaat het vooral om de christelijke identiteit en het vernietigen van de twee millennia oude christelijke beschaving. De echte strijd wordt dan tegen het christelijk gezin gevoerd want dat is de kracht en de rijkdom van een volk. In een Babel zonder God, waarin de mens over alles kan heersen, mogen geen sterke gezinnen meer zijn.

Dit gaat radicaal in tegen het christelijk geloof dat leert dat ieder mens dezelfde waardigheid heeft omdat hij door God geschapen is naar zijn beeld. God heeft ons uit liefde geschapen opdat we na onze aardse pelgrimstocht, door Christus gereinigd van alle smet, voor goed volmaakt gelukkig zouden zijn met en in Hem. Ieder mens draagt voor altijd diep in zich dit onverwoestbare beeld van God mee én het onstilbare verlangen naar volmaakt geluk, d.w.z. naar onze eenheid met God.

Of men dit gelooft of niet verandert niets aan de werkelijkheid. Elke rabiate atheïst verlangt met heel zijn wezen naar God, zonder dat hij er zich van bewust is! De mens heeft geen absolute maar een beperkte vrijheid om volgens Gods plan met Christus zijn weg te gaan naar zijn definitieve bestemming. De ‘vijand’ in de parabel van het onkruid heeft deze vrijheid losgerukt van zijn oorsprong en zijn doel. Hij heeft mensen een ideologie van een absolute vrijheid zonder verantwoordelijkheid voorgespiegeld. Zijn ‘vrijheid’ is het onkruid dat in talrijke stromingen opschiet.

De feministische beweging met de slogan “baas in eigen buik” moet de schoonheid van de ware vrouwelijke seksualiteit en het moederschap vernietigen. Een ontspoord feminisme streeft naar een volledige gelijkschakeling van mannen en vrouwen, zodat ieder beroep op gelijke wijze door beide uitgeoefend kan worden. Dit is een ontkenning van de werkelijkheid. Mannen en vrouwen zijn wel gelijkwaardig en hebben dezelfde menselijke waardigheid, maar zijn helemaal niet gelijk.

Hun seksuele verscheidenheid is juist de bron van het leven. Samen kunnen ze delen in een onbeperkte goddelijke scheppingskracht. Mannen kunnen vrouwen bevruchten, wat vrouwen zelf niet kunnen en vrouwen kunnen kinderen baren, wat mannen niet kunnen. Dezelfde ouders kunnen kinderen voortbrengen die elk een originele schepping zijn en onderling totaal verschillend. Daarin bestaat juist de rijkdom van het leven en het samenleven.

De humanistische psychologie die alleen de eigen gevoelens als hoogste norm erkent, rukt de mens los uit Gods rijke werkelijkheid. De seksuele revolutie maakt de mens tot slaaf van zijn eigen redeloze driften. De homo- en transgenderlobby zijn hieruit voortgekomen. De hele woke-beweging berust op illusies. Het is een streven naar onbeperkte vrijheid zonder verantwoordelijkheid, zonder God en zonder natuurwet. In wezen is het een duivelse opstand tegen de schepping, tegen de werkelijkheid en tegen de mens zelf. De mens vernietigt hiermee zijn eigen geluk en dat van de samenleving.

Ze leidt naar een dodend nihilisme.

Moeten er echt evenveel kasseilegsters zijn als kasseileggers, evenveel vrouwen als mannen in de koolmijnen? Moeten echt ook mannen eisen kinderen te mogen baren?... Wat een transgenderwaanzin, gerealiseerd dankzij monsterlijke ingrepen en mensonwaardige beenhouwerijpraktijken! De man-kandidaat-moeder kan zijn naam wel van Peter in Petra veranderen maar niet één van zijn tienduizenden miljarden cellen is in een vrouwelijke cel veranderd! Hij blijft helemaal man, zoals hij ontvangen is.

In het tweede deel van bovenstaande parabel zien we hoe ijverig de werklieden meteen het onkruid willen uitrukken. De heer vraagt echter alles te laten groeien. Ook wij hebben dikwijls de neiging om het kwaad te lijf te gaan. We moeten geen strijd organiseren tegen het kwaad, tegen vrijmetselaarsloges of tegen nihilistische bewegingen. We moeten als het goede graan groeien en sterk worden.

Onze christelijke identiteit wordt versterkt door een steeds intiemere persoonlijke vereniging met Jezus als onze Heer, het navolgen van zijn leven en zijn Evangelie. De duisternis wordt niet buiten gekeerd maar verdwijnt zodra het licht schijnt. Onze verbondenheid met Hem kan iedere bedreiging overwinnen.

Deze gedachten konden we deze week delen met enkele jongeren uit Hassake en uit de Vallei van de christenen (tussen Homs en Tartous). Het getuigenis van een van hen is de moeite om als slot te vermelden. Onder de vorige regering, zo zei hij, werden christenen en andere minderheden in Syrië beschermd. Nu staan wij ernstig onder druk van de moslimmeerderheid.

Dit is voor ons een gouden kans om onze christelijke identiteit te versterken en te tonen dat Syrië eens het land van de eerste christenen was. Christenen hebben het wrede, heidense Romeinse Rijk overwonnen, niet met militair geweld, maar door hun evangelisch gedrag, door Jezus na te volgen. De martelaren waren de grote overwinnaars, in navolging van Jezus.

P. Daniel

2. Spiritualiteit: Eenheid van de ziel met God
Tweede woning: de uitlokkende gebeurtenis - de trigger (10)

Afgelopen week hebben we de tweede woning van ons innerlijk kasteel nader verkend: de innerlijke zintuigen. Als mensen ontvangen we alle informatie van buitenaf via de 5 zintuigen (eerste woning). Vervolgens gaan deze gegevens over naar een gebied dat we de tweede woning noemen: de innerlijke zintuigen. Deze omvatten de 4 passies, het affectieve geheugen, het verlangen en opvliegendheid, de verbeelding en de fantasie. Deze tweede woning is een neutraal gebied waar er veel gebeurt.

Hier is er nog geen persoonlijke verantwoordelijkheid. Als je verliefd wordt op iemand is dit in zich neutraal. Wat je hiermee gaat doen, zal uw persoonlijke verantwoordelijkheid zijn. Het zijn neutrale reacties die later wel een persoonlijke verantwoordelijkheid kunnen veroorzaken: zich woedend terugtrekken, gewelddadig reageren, een standpunt tegen iemand innemen, een oordeel over iemand vellen, …

Laten we deze innerlijke zintuigen opnieuw nader onderzoeken en zien hoe een willekeurig externe trigger (een opmerking van iemand, een woord, een gebeurtenis, …) deze innerlijke zintuigen activeert die ja of nee een reactie kunnen uitlokken waar ik de verantwoordelijkheid voor draag. Dit alles met het doel om ons innerlijk beter te leren kennen met als hoofddoel de zoektocht naar eenheid met God.

Moeder Agnès Mariam de la Croix:

"Wie denkt te staan, zie toe dat hij niet valt" (1 Korintiërs 10, 12)! Het is altijd mogelijk, zelfs in de zevende woning, om te vallen. Men kan altijd bepaalde zaken van buitenaf of anderen verkeerd begrijpen, niet accepteren/verteren . Bijvoorbeeld: het is dag van retraite, ik sta op en maak mijn programma klaar. Bam, er gebeurt iets dat alles in de war schopt: een bus met 100 bezoekers bezoekt het klooster en ik moet hen ontvangen; een broeder wordt ernstig ziek en mijn programma valt in het water. Het gaat hier om een triggerende gebeurtenis ("the event" in het schema). De innerlijke zintuigen komen in beweging:

Laten we deze 4 innerlijke zintuigen snel herhalen:

Vier passies: Over het algemeen manifesteren zich vier soorten reacties op een triggerende gebeurtenis (een opmerking van iemand, een gebeurtenis, ...): 1) als het aangenaam is, voel ik tevredenheid of vreugde; 2) als het onaangenaam is, roept het afkeer of angst op; 3) als het me pijn doet, veroorzaakt het verdriet; 4) als het een gebrek of afwezigheid uitdrukt, wekt het verlangen of hoop op.

Affectieve geheugen: Hier worden dossiers uit mijn kindertijd opgeslagen. Triggerende gebeurtenis: iemand maakt een kwetsende opmerking. Als ik in het verleden vernederd ben geweest, zullen de dossiers in mijn affectief geheugen me de indruk geven dat ik in de toekomst ook vernederd zal worden.

De verbeelding is de mogelijkheid die ik heb om nieuwe dingen toe te voegen aan de realiteit. Vaak verbeeld ik me dingen die ver afstaan van de werkelijkheid. De fantasie is de kracht om binnenin te creëren: de arena van dichters, schilders die binnenin het model van het werk construeren dat ze willen uitvoeren.

De kracht om te verlangen – bijvoorbeeld een vrouw liefhebben, maar ook dorst hebben naar God: "Mijn ziel dorst naar de levende God " (Psalm 42, 3). Het gaat hier om de meest elementaire, soms verdorven, verlangens, tot de nobelste toe.

De opvliegendheid is de strijdvaardige houding; omdat ik het goede verlang, moet ik vechten om het te beschermen. Als ik een volwassene zie die een kind slaat, zal mijn opvliegendheid ervoor zorgen dat ik boos word op die volwassene. Ik kan boos worden, ontstemd zijn, voor een goede, rechtvaardige zaak, maar ik kan ook boos worden voor een meer triviale reden: een aanval op mijn reputatie, iemand die iets afneemt dat ik liefheb, een kwetsende opmerking, …

Deze innerlijke zintuigen komen in beweging ten opzichte van een uitlokkende gebeurtenis. Bijvoorbeeld: iemand maakt een kwetsende opmerking tegen mij. Mijn opvliegendheid wordt getriggerd: ik wil me verdedigen, ik herinner me dat dit niet de eerste keer is dat die persoon me aanvalt (affectief geheugen). Ik voel verdriet omdat ik me niet geaccepteerd voel door die persoon (één van de 4 passies). Ik verbeeld me dat deze situatie nooit zal verbeteren.

In mijn fantasie bouw ik hypothetische scenario’s op om te zien hoe ik die persoon in de toekomst kan vermijden of hoe ik mijn rekening met hem of haar kan vereffenen. Al deze zintuigen worden geactiveerd door een triggerende gebeurtenis. Het is nog neutraal, het maakt deel uit van mijn menselijke aard: het parasympatische niveau. Maar hoe ga ik reageren op deze innerlijke zintuigen? Daar word ik verantwoordelijk.

De uitlokkende gebeurtenis ("the event" in het schema)

We zijn vaak reactief; we zijn geen inerte wezens. Vaak reageren we impulsief, wild, ongecontroleerd op bepaalde gebeurtenissen. Er wordt iets gezegd en we reageren meteen: "oog om oog, tand om tand, hand om hand, voet om voet" (Exodus 21, 24). Iets wordt ons ontnomen en we worden boos, we treuren. Soms isoleren we ons en vermijden contact met die of die persoon, en in ons affectief geheugen stapelen zich archieven van wrok tegen die persoon op. Zodra er een klein conflict ontstaat met die persoon wekken er zich in mij reactieve gevoelige emoties op. Vaak zal ik alles negatief interpreteren: "Hij/zij heeft me dit en dat aangedaan, ik ga me nu verdedigen."

We zijn vaak beschaamd over ons ongeduld: we zouden niet willen schreeuwen, wensen dat anderen onze ellende, onze hardheid niet zien. Soms zijn onze reacties respectloos omdat onze opvliegendheid zich opdringt en dat we ons willen verdedigen. Soms zijn er verschillende triggerende gebeurtenissen op hetzelfde moment: de klok luidt, een arbeider belt me, de ladder valt op iemand die onmiddellijk naar het ziekenhuis moet – allemaal tegelijk. Wat doen? “Wees geduldig, versterk uw hart” (Jacobus 5, 8).

Wie in mij zal antwoorden? Mijn woede, mijn passie? Ben ik vrij als ik reageer, of word ik gestuurd? "Door uw geduld zult gij uw zielen redden" (Lucas 21, 19). Ben ik de meester van de situatie of, erger nog, een robot? Ga ik ontploffen? Vaak houden we ervan om ons als het slachtoffer te zien. Het is dan gemakkelijk om onszelf te verdedigen: de ander is de tiran en ik word onjuist vervolgd.

Wanneer we ons geweten onderzoeken en onze reacties ten opzichte van elke triggerende gebeurtenis objectief bekijken, is het essentieel om ons af te vragen wie geantwoord heeft: mijn ego of mijn geduld in Jezus Christus? Wanneer er zich een gebeurtenis heeft voorgedaan waarbij ik de controle over mezelf ben verloren, is het goed om na te gaan wat er gebeurd is en de juiste vragen te stellen.

Als ik het slachtoffer ben en iedereen schuldig is, zal ik niets leren: we blijven steken in de tweede woning, zonder verder te kunnen gaan naar de innerlijke sferen waar men de vrede proeft: "Want het koninkrijk van God is gerechtigheid, vrede en vreugde in de Heilige Geest" (Romeinen 14, 17).

Hier kan ik niets leren: mijn verdedigingssysteem is zo sterk dat ik weiger mezelf ter verantwoording te roepen, ik weiger de ander, de gebeurtenis, en zelfs God, omdat elke gebeurtenis een boodschap is, een toegestane proef, een vraag van God. Wanneer er een gebeurtenis is die in mij een reactie van vluchten, verdriet of woede heeft gewekt – want vaak " doe ik niet het goede dat ik wil, en doe ik het kwade dat ik niet wil" (Romeinen 7, 19) – is het goed om een gewetensonderzoek te doen.

Het is ook goed om de ander te bedekken met barmhartigheid en hem of haar te vergeven volgens het gebod van Jezus: "Heb elkander lief zoals Ik u heb liefgehad " (Johannes 15, 12). De opvliegende, ongeduldige reactie van de ander is nooit de representatie van de hele persoon. We zijn kwetsbare wezens, beïnvloed door duizend-en-een dingen: hoofdpijn, een slechte dag, een schuldgevoel, een probleem op het werk …

Laten we proberen elke situatie te benutten door het evenement objectief te bekijken, zodat we innerlijk kunnen groeien en onszelf beter leren kennen voor de toekomstige strijd.

Conclusie

Ook deze week hebben we stilgestaan bij de tweede woning. Het is een belangrijk gebied omdat veel van onze impulsieve reacties – soms onbegrijpelijk of niet-objectief – daar hun oorsprong vinden. We hebben gezien dat een uitlokkende gebeurtenis (de trigger) in mij uiteenlopende reacties kan uitlokken.

In de zoektocht naar de eenheid van de ziel met God is het belangrijk dit deel van de ziel (de tweede woning) goed te kennen, om ons niet te verliezen of ons innerlijk te pijnigen, maar om ons hart op te tillen naar God, zodat de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, onze harten en gedachten bewaart in Jezus Christus (Filippenzen 4, 7). Wordt vervolgd.

P. Jean

3. Reactie

Op ons vorig bericht ontvingen we o.a. een pittige reactie:

“Hartelijke dank u wel, Pater Daniël voor uw wekelijkse brief
Met één zaak ga ik niet akkoord. Schillebeeckx was zeker geen grote theoloog...”. Hij was onduidelijk inzake de godheid van Jezus en zijn aanwezigheid in de Eucharistie. Inderdaad. Hij was wel, zoals ook de Duitser Hans Küng, een encyclopedische geest, thuis in vele terreinen van de theologie. Maar het kunnen opstapelen van vele “weetjes”, leidt nog niet tot inzicht en zeker niet tot wijsheid!

4. Kerk en wereld

Bijzonder zinvolle toespraak van paus Leo XIV tot de katholieke wetgevers en ambtenaren (International Catholic Legislators Network), eind augustus 2025 samen te Rome. Hij verwees naar de heilige Augustinus, die terwijl het Romeinse Rijk op instorten stond, zijn groot werk over de “Stad Gods”. Schreef.

Twee steden leven door elkaar. ”De Stad van de mens, gebouwd op hoogmoed en eigenliefde, streeft naar macht, aanzien en genot; De Stad van God, gebouwd op de liefde voor God en voor de naaste, wordt gekenmerkt door rechtvaardigheid, liefde en nederigheid”. De Kerk streeft naar een integrale menselijke ontwikkeling: lichamelijk, sociaal, cultureel, moreel en spiritueel. In deze geest nodigde hij de aanwezigen uit om de boodschap van het Evangelie in het openbare leven te brengen.

5. Enkele foto’s

Onze volkskeuken in Noord-Gaza, die werkt onder de naam van de “vereniging van de Mensenzoon” (Fils de l‘Homme, Son of Man), waarvoor de mensen in deze video van 2 minuten ook uitdrukkelijk hun dank uitdrukken aan onze overste die deze vereniging heeft opgericht. Gods zegen over hen die ons blijven steunen:

Wie kan met een goed geweten gewoon verder blijven leven bij het zien van deze beelden van bewust uitmoorden en uithongeren van een volk in 2025 met zijn onbeperkte technische en materiele mogelijkheden? (Voor wie wil helpen, ziehier onze bankrekening: IBAN: BE32 0682 0832 4402 / BIC: GKCC BEBB)

Ondertussen blijven we voedsel geven aan behoeftigen in Libanon én Syrië. Hier in Zuid-Syrië: