23/9 St Pio van Pietrelcina: Een leven tussen altaar en biechtstoel - ACIstampa

Vandaag de gedachtenis van de heilige van Pietrelcina. Een leven vol charisma's

Door Antonio Tarallo 

St Pio van Pietrelcina: voor iedereen gewoon "Padre Pio". Een naam die wereldwijd het meest wordt aangeroepen, samen met Sint Antonius van Padua en St Franciscus van Assisi. Natuurlijk zouden er nog vele anderen aan de lijst kunnen worden toegevoegd. Padre Pio en het gezicht dat we allemaal kennen: de ogen die de ziel onderzoeken, die baard die een vleugje angst inboezemt, maar ook een teken van wijsheid is.

Een figuur die door zijn tijdgenoten veel werd besproken, zoals we weten. Een tijdlang werd hij zelfs de mogelijkheid ontnomen om de gelovigen te ontmoeten. Het besluit van het Heilig Officie van 2 juni 1922 is bekend. Toch was het juist in ontmoetingen, met name de biecht – het sacrament van de Verzoening – dat Padre Pio zijn roeping met diepgang en volheid beleefde. 

Een onvermoeibare biechtvader. Naar verluidt hoorde hij tijdens zijn priesterschap ongeveer vijf miljoen mensen: vijfduizend mensen, wat neerkomt op ongeveer 120 mensen per dag. Een enorm aantal. Gemiddeld drie minuten per persoon: een korte biecht, zonder uitstel, duidelijk en snel. En vervolgens, zoals vele getuigenissen bevestigen, anticipeerde hij zelf vaak op de zonden van de boeteling. Deze ontmoetingen tekenden zijn leven. Hetzelfde gold voor de toen jonge priester Karol Wojtyla, die in november 1946 in zijn geboorteland Polen tot priester was gewijd en de kapucijner monnik in 1948 voor het eerst ontmoette.

De jonge toekomstige heilige Johannes Paulus II was naar Rome gekomen om zijn licentiaat en doctoraat in de theologie te behalen aan de Pauselijke Universiteit St Thomas van Aquino-Angelicum. Hij ging naar de monnik omdat hij hem wilde ontmoeten: hij was toen al "beroemd". Deze ontmoeting – zij het alleen via brieven – zou zich herhalen in 1962, toen de toenmalige aartsbisschop van Krakau Padre Pio vroeg te bidden voor een vriend van hem die op sterven lag. Padre Pio bad en de vrouw genas. Sint Johannes Paulus II zou die gebeurtenis nooit vergeten. 

De ontmoeting was daarom een ​​fundamenteel thema in zijn priesterleven. Deze ontmoeting werd een biecht: hij nam onvermoeibaar biecht af, soms wel achttien uur lang. Er zijn foto's en getuigenissen die getuigen van de menigten die naar hem toe stroomden. 

De biechtstoel en het altaar: dit waren de twee belangrijkste aandachtspunten van zijn ambt. Padre Pio vierde altijd heel vroeg de Heilige Mis, bij het krieken van de dag. Na de viering nam hij onmiddellijk deel aan het sacrament van de Verzoening. Na de biechten keerde hij terug naar de sacristie om zijn koorhemd en stola aan te trekken. Vervolgens keerde hij terug naar de kerk om de eucharistie uit te delen aan de gelovigen.

Daarna rustte hij even uit voordat hij 's middags terugkeerde naar de kerk om opnieuw de biecht te horen. Aan deze priesterlijke taken moeten we nog een andere belangrijke missie toevoegen waartoe hij geroepen was: de geestelijke leiding van vele zielen. Dit deed hij ook door middel van brieven aan zijn geestelijke kinderen. Veel dagboeken van zijn geestelijke kinderen beschrijven dan ook zijn toewijding om vele zielen te begeleiden op hun spirituele reis.

23/9/2022 Pr Chris Alar van de Mariale Priesters - EWTN:

Weet u, samen met de H. Faustina en Johannes Paulus II wordt Francesco Forgione vaak een van de grootste heiligen van onze moderne tijd genoemd. Zijn feestdag leek ons ​​een mooi moment om over deze geweldige heilige, ook bekend als Padre Pio, te praten. 

Padre Pio werd in 1887 in Italië geboren als zoon van boeren en leidde een goed leven. Hij overleed op 23 september 1968. Zijn ouders waren analfabeet, zoals velen, maar ze waren erg heilig. Ze gingen dagelijks naar de mis en leerden zelfs de Schriften uit hun hoofd. Toen Francesco nog maar vijf was, zei zijn moeder dat hij Jezus, Maria en zijn beschermengel kon zien en met hen kon spreken. God gaf hem veel geestelijke gaven, zoals genezende gaven, bilocatie, levitatie, profetie, wonderen, lange tijd alleen op de eucharistie leven en de meeste mensen herinneren zich nog het vermogen

om zielen te lezen. Weet je, hij werd in 1910 gewijd en ontving kort daarna de stigmata. Dat is waar iemand de wonden van Christus draagt. Hij droeg ze meer dan 50 jaar. Nadat hij in 1916 tot priester was gewijd, trad hij toe tot het franciscanenklooster van San Giovanni Rotondo. Het eerste wat we moeten zeggen is dat broeders anders zijn dan monniken. We verwarren die twee een beetje, maar ze zijn anders doordat ze geroepen zijn om dienstbaar te zijn in de maatschappij. Dat zijn broeders. In plaats van een afgezonderd leven te leiden, zoals in een klooster, zoals een monnik zou doen.

Terwijl monniken en nonnen in een kloostergemeenschap leven, werken broeders en zusters onder de leken in de wereld, zoals lesgeven en dergelijke grote roepingen.

Toen Padre Pio stierf, waren de stigmata volledig verdwenen zonder litteken. Hij was onberispelijk en zijn lichaam werd gevonden zonder enig bloed. Weet je, er wordt gezegd dat 80% van alle gestigmatiseerden vrouwen zijn, maar

De H. Franciscus en misschien zelfs de H. Paulus waren de eersten die het ontvingen. En Padre Pio was de bekendste die het ontving. Het zijn zowel mannen als vrouwen. Nu verloor Padre Pio elke dag wel een kopje bloed, maar de wonden sloten nooit en etterden nooit. Ook kwam er een zoete geur van af in plaats van de normale geur van bloed. Op een dag werd hem door Johannes Paulus II, destijds kardinaal, gevraagd welke wond hem de meeste pijn deed.

Verrassend genoeg zei hij dat het de wonde aan zijn schouder was. Nu, als je erover nadenkt, is dat eigenlijk niet zo verrassend, want Jezus vertelde de H. Bernardus van Clairvaux ook dat van alle wonden die Hij tijdens Zijn Lijden had opgelopen, de ergste, aan Zijn schouder was. En deze wonde staat niet eens in de Bijbel. Het was Zijn rechterschouder en het Kruis hout scheurde Zijn vlees tot op het bot en er is een gebed. Weet je, het gebed tot de schouderwonde van Christus is

krachtig omdat Jezus aan allen die het bidden en die deze wond vereren, belooft dat Hij al hun dagelijkse zonden zal vergeven en hun doodzonden niet meer zal gedenken. Zo'n grote gave in die devotie. Bid dit gebed daarom elke dag, als je kunt.

Gebed voor de schouderwonde van Jezus in Zijn lijden

Liefdevolle Jezus, zachtmoedig Lam van God, ik, een ellendige zondaar, groet en aanbid Uw Heilige Schouderwonde waarop U Uw zware Kruis hebt gedragen, dat Uw vlees deed scheuren en Uw beenderen blootlegde, deze Wonde die U meer pijn bezorgde dan enige andere wonde van Uw gezegende Lichaam.

Ik aanbid U, O Jezus, vol smarten; ik prijs en verheerlijk U, en ik dank U voor deze Heilige en pijnlijke Wonde. Ik smeek U omwille van de extreme pijn en de verpletterende last van Uw zware Kruis om mij, een zondaar, genadig te zijn. Vergeef mij al mijn doodzonden en dagelijkse zonden, en leidt mij naar de Hemel langs de Weg van Uw Kruis. Amen.

3 x Onze Vader, 3 x Wees gegroet, 3 x Glorie zij

Nu terug naar Padre Pio. Hij staat ook bekend om zijn verbazingwekkende wonderen. Weet je, een vrouw die geboren was zonder pupillen in haar ogen, kwam op een dag na de mis naar Padre Pio, en net als Jezus wreef Padre Pio in haar

ogen. Deze vrouw, Gemma di Giorgi, kreeg haar zicht terug en leeft nog steeds.

Maar hier is het verbazingwekkende, ze heeft nog steeds geen pupillen. Hoe kun je zien zonder pupillen in je ogen?

God kan ongelooflijke dingen doen door Zijn heiligen, als we maar geloof hebben. Weet je, herinner je je C. Everett Koop nog? De voormalige Amerikaanse Surgeon General onder president Reagan in de jaren 80. Nou, in 1966 was hij arts in het geval van de kleine Vera Marie Calandra. Ze werd geboren met een aangeboren nieraandoening en na verschillende operaties moest dokter Koop haar blaas verwijderen en vertelde hij de ouders van het meisje helaas dat ze ongetwijfeld heel snel zou sterven. Haar moeder, die echter sterk in haar geloof was, had gehoord van Padre Pio en zijn wonderbaarlijke genezingen en nam het meisje mee naar San Giovanni Rotondo, waar ze Padre Pio, ontmoetten.

Hij zegende haar en legde zijn handen met de stigmata's op het meisje. Toen ze thuiskwamen, ontdekte Dr. Koop tot zijn schokkende verbazing dat er in het kind een nieuwe blaas groeide ter vervanging van de oude. Dit is onverklaarbaar in de medische wereld. En ze was volledig hersteld. Tegenwoordig runnen Vera en haar familie het Padre Pio Heiligdom in Barto, Pennsylvania.

En dan is er ten slotte mijn persoonlijke favoriete wonder van elke heilige, dat wat we de Vliegende Monnik noemen. Weet je, ik denk dat we de Vliegende Monnik moeten zeggen, na wat we net zeiden. Nu, in de Tweede Wereldoorlog getuigden veel piloten in Italië van een verbazingwekkende gebeurtenis. Tijdens hun militaire missies zagen ze, elke keer dat ze het gebied van San Giovanni Rotondo naderden, in de lucht een Monnik, die zijn gewonde handen uitstrekte en hen ervan weerhield hun bommen te werpen. Nu, van deze gebeurtenis getuigde de generaal van de Italiaanse luchtmacht, Bernardo Rossini.

En hij zei: Elke keer dat de piloten terugkwamen van hun missies, spraken ze over deze broeder die in de lucht verscheen en hun vliegtuigen omleidde, waardoor ze moesten terugkeren. Nu, terwijl iedereen lachte, bleven de verhalen zich herhalen. Gefrustreerd besloot de bevelvoerende generaal zelf het bevel te voeren over een squadron bommenwerpers om een voorraad Duits oorlogsmateriaal te vernietigen die zich naar verluidt in San Giovanni Rotondo bevond. Ze wisten dat dit arsenaal bestond, maar ze kenden de exacte, precieze locatie niet. Om geen fouten te maken, moesten ze daarom de hele stad bombarderen.

Tot die tijd was het nog nooit iemand gelukt om die kant op te gaan dankzij de Vliegende Monnik. Hoewel ze talloze keren op de knoppen drukten, vielen hun bommen niet. En op de basis, toen ze landden, keken de monteurs ernaar en controleerden ze de bommechanismen en alles was perfect in orde. Niets ongewoons. De Amerikaanse generaal bemoeide zich er vervolgens mee en was behoorlijk van streek. Zoals de Italiaanse generaal vertelde zodra ze bij het doel aankwamen, zagen ze de figuur van een monnik in de lucht zweven met zijn handen omhoog. Kun je je voorstellen dat deze generaals dit gesprek voerden?

Maar deze keer vielen de bommen, zei hij, helemaal vanzelf, maar ze vielen veilig ver weg in het bos. Er raakte niemand gewond en de vliegtuigen keerden vanzelf om terug naar de basis. Klinkt ongelooflijk, toch? Nou, later vertelde iemand de bevelvoerende generaal dat er in San Giovanni een priester woonde met de stigmata die iedereen als een heilige beschouwde, en dat hij misschien de verantwoordelijke was. Verbazingwekkend genoeg ging de generaal na de oorlog, vergezeld door een paar piloten, naar het kapucijnenklooster. Daar zag hij een aantal broeders en herkende hij onmiddellijk degene die zijn vliegtuigen had gestopt. Padre Pio legde een hand op zijn schouder en zei: "Dus jij bent het die ons allemaal uit de weg wilde ruimen."

De generaal, verbaasd toen hij deze broeder zag en hoorde, knielde voor hem neer en prees God en de twee werden goede vrienden. En de generaal, die protestant was, bekeerde zich tot het katholicisme.

Weet je, zoals elke heilige was Padre Pio een man van heiligheid en extreme deugd. Dus een geweldig voorbeeld voor ons om te volgen. Hij overleefde met slechts 110 gram voedsel per dag, wat eigenlijk niet genoeg is voor een baby. En toch woog hij meer dan 77 kilo. En zijn medebroeders hoorden 's nachts vaak de geluiden van de aanvallen van de duivel vanuit zijn cel komen, en de blauwe plekken waren 's ochtends duidelijk zichtbaar op zijn lichaam.

Maar hij wanhoopte nooit. Hij bestreed de duivel met nederigheid en gehoorzaamheid. Als het moeilijk wordt, doe dan wat Padre Pio zei: bid, hoop en maak je geen zorgen. 

Dit is het verhaal van Pr Frank Cancro, die zich met zijn bediening zich richtte op mensen in het circus. Door je vaardigheden, je gave, je talent te gebruiken, openbaar je werkelijk het gezicht van God aan de mensen voor wie je optreedt.

Hij is de nationale circuspriester, en zijn kudde, altijd onderweg, strekt zich uit van kust tot kust. Van de meer dan 300.000 circusmedewerkers in de VS is ongeveer 50% katholiek. Het zijn religieuze en spirituele mensen. Ze zijn geworteld in het idee van iets dat groter is dan henzelf, wat ons altijd iets geeft om vaak te kunnen werken. Circusmensen zijn erg religieus. Voordat je je act uitvoert, voordat je je voorbereidt, bid je, maken we een kruisteken en hebben we een verbinding, voordat we naar binnen gaan, hebben we een kort moment om contact te maken met God, en dat helpt ons enorm.

Laten we nu teruggaan naar de Schrift en Diaken Tim horen voorlezen over hoe we met Christus moeten lijden om met Hem verheerlijkt te worden. Het is de Geest Zelf die met onze geest getuigt dat we kinderen van God zijn, en als we kinderen zijn, dan zijn we erfgenamen, erfgenamen van God en mede-erfgenamen van Christus, mits we met Hem lijden, zodat we ook met Hem verheerlijkt mogen worden. Ik ben van mening dat het lijden van deze tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden. Het ergste lijden van dit leven duurt slechts kort, vergeleken met de eindeloze, eeuwige vreugde van de Hemel. Zoals Jesaja belooft: De vrijgekochten van de Heer zullen terugkeren en met gejuich naar Sion komen. Eeuwige vreugde zal op hun hoofd zijn en verdriet en zuchten zullen wegvluchten.

De diepte en intensiteit van de vreugde die we zullen ervaren in de volledige omhelzing van onze Heer, diep in Zijn barmhartige Hart, overtreft alles wat we op aarde kunnen doormaken. Wanneer de H. Faustina kennis krijgt van het zware geestelijke lijden van haar geestelijk leidsman, de zalige pater Michael Sopoko, merkt ze op: De persoon die lijkt op de lijdende Jezus hier op aarde, zal lijken op Jezus in zijn glorie. Werkelijk, al deze kwellingen lijken mij niets vergeleken met de glorie die ons in alle eeuwigheid wacht. Ondanks de grimmige realiteit van pijn en dood die de H. Paulus heel goed moet hebben gekend, belooft hij dat de goddelijke glorie die we in de Hemel zullen ontvangen dergelijke ellende oneindig zal overtreffen. Geloven we dit diep in ons hart?

Laten we nu luisteren naar onze heiligenexpert en onze voormalige provinciaal overste, Pr Dan Cambra, en prachtige ervaring mee had. Padre Pio werd in augustus 1910 tot priester gewijd. Maar waar de meeste mensen hem van kennen zijn zijn stigmata, die hij op 20 september 1918 ontving. Kort nadat hij de stigmata had ontvangen, begonnen de mensen massaal naar hem toe te stromen. Letterlijk honderden, zelfs duizenden, kwamen hem bezoeken in zijn kleine klooster in het stadje San Giovanni Rotondo.

Het was een onverwachte realiteit, en hoewel de Kerk dit met de grootste voorzichtigheid probeerde te behandelen, bleven de menigten komen. Op een keer zei Padre Pio echter dat de menigte Heilige Zielen uit de bron van het Vagevuur de levenden die hem kwamen bezoeken, in aantal overtrof. Elke dag van zijn leven kwamen er menigten Heilige Zielen naar hem toe en vroegen om zijn gebeden. In de hele geschiedenis van de Kerk is hij de eerste priester waarvan bekend is dat hij de stigmata, de wonden van Christus in handen, voeten en zij, heeft ontvangen. Hij bloedde werkelijk zijn eigen bloed, en het was een opmerkelijke ervaring, duidelijk zichtbaar voor iedereen die hem kwam zien.

Padre Pio: Toen ik werd geroepen voor de rechterstoel van God, stond ik alleen voor de Heer. Jezus verscheen, zoals wij Hem kennen tijdens Zijn lijden. Na een ogenblik verdwenen Zijn wonden, op vijf na: die in Zijn handen, Zijn voeten en Zijn zij. 's Ochtends voelde ik onmiddellijk de marteling van Zijn vijf wonden in mijn lichaam. Dit lijden duurde voort tot 3 uur 's nachts. Hoewel er geen uiterlijke tekenen van zijn, is de marteling niet minder pijnlijk. Ik ben blij dat Jezus mij beschermt tegen de blikken van de mensen.

Jezus: - uit al Mijn Wonden, zoals uit stromen, vloeit barmhartigheid voor zielen, maar de Wonde in Mijn hart is de bron van onpeilbare barmhartigheid. Uit deze bron ontspringen alle genaden voor zielen. De vlammen van barmhartigheid branden Mij. Ik verlang er vurig naar ze over zielen uit te storten. Spreek tot de hele wereld over Mijn barmhartigheid.