elke keer ik naar je foto kijk, krijg ik tranen in mijn ogen van ongeloof en verdriet. tranen omdat ik me afvraag waarom jij niet meer hier bent, en tranen want het antwoord weet ik niet. soms kijk ik naar de sterren, er schijnt er één heel fel. ik vraag me dan af waar je nu bent, en of dit rare gevoel zonder jou ooit went. soms wilde ik dat ik bij jou kon zijn, al was het maar voor even. maar ja, dat is maar een wens, die niemand mij kan geven. lieve mama, ik mis je, en ik blijf altijd aan je denken. en op dit moment is er een plaatsje in mijn hart. het mooiste wat ik je kan schenken. je dochter
