elke keer ik naar je foto kijk, krijg ik tranen in mijn ogen van ongeloof en verdriet. tranen omdat ik me afvraag waarom jij niet meer hier bent, en tranen want het antwoord weet ik niet. soms kijk ik naar de sterren, er schijnt er één heel fel. ik vraag me dan af waar je nu bent, en of dit rare gevoel zonder jou ooit went. soms wilde ik dat ik bij jou kon zijn, al was het maar voor even. maar ja, dat is maar een wens, die niemand mij kan geven. lieve mama, ik mis je, en ik blijf altijd aan je denken. en op dit moment is er een plaatsje in mijn hart. het mooiste wat ik je kan schenken. je dochter
ik zit alleen aan de tafel en voor mij ligt een berg met scherven de restanten van wat eens mijn hart was. op de grond om mij heen liggen allemaal lege lijmtubes, herinneringen aan eerder pogingen om de scherven aan elkaar te plakken
ik doe elke keer mijn best en ben heel voorzichtig maar ik krijg het niet meer in elkaar, het zijn er zoveel en alle stukjes lijken hetzelfde een begin kan ik niet echt vinden. de lijm resten verraden eveneens de eerdere mislukte pogingen om een zaak te herstellen, maar het lukt eenvoudig weg niet, misschien ben ik toch een stukje kwijt
maar waarom krijg ik het niet meer tot een geheel het is toch mijn hart en ik weet hoe het origineel eruit zag, voor dat ik het spontaan in jou handen heb gelegd, jij kon er niets aan doen dat je het liet vallen in duizend stukjes, ik had je eerder moeten waarschuwen hoe broos en breekbaar het was.
het vreemde ik ook dat van de stukjes ook geen schittering meer uitgaat geen glans, daar waar het in jou handen straalde en licht gaf. nu blijft elke reflectie uit en is het slechts een dof hoopje scherven, zelfs zonder scherpe randen. misschien kan ik de scherven maar beter weggooien en een nieuwe kopen een die niet breekt en die ik gewoon kan weggeven zonder dat ik het gevaar loop dat iemand het zomaar laat vallen
In je ogen, zie ik pijn & verdriet. Bang voor wat er gebeuren zal. Je weet het niet. Je wilt weg van hier, maar durft het niet. Bang om ons in de steek te laten, maar mama. Wees zelf gelukkig, en ga je eigen weg.
Zeg alsjeblieft dat je me niet vergeet, We zijn weer bij elkaar voordat je het weet. Dan halen we al die tijd wel weer in, Ja, het duurt lang, Dit is pas het begin. Ik overleef het wel, Ik kom er wel doorheen, En alles wat ik zeg.. Is wat ik meen. Natuurlijk mis ik je, Dat voel ik heust wel, Diep in mij, Maar ik hoor telkens in mijn hoofd.. Die zinnen die je tegen me zei: Ik hou van je en ik wil je niet kwijt, Ook al zal ik van je zijde wijken.. Al zal ik je laten gaan, Dan krijg ik toch wel spijt. Ik vergeet je heust niet, Als ik je even niet meer zie, Want in mijn hart zit je voor altijd. Ik ben nu incompleet, Het voelt als 50 procent. Maar ik beloof je, Alles wat wij samen doen, Eindigt met een happy end! Want zoals wij iets voor elkaar voelen.. Heeft nog niemand ooit gekend. Ik ga niet om je treuren, Hoeveel ik je ook mis, Want ik weet voor 1000 procent zeker.. Dat dit echte liefde is! Ik hou van je, Dat je het maar nooit vergeet, Ik kan niet meer zonder je, Dat je het even weet..!
Iedereen ziet mij als een meisje met een grote mond, maar diep in mijn hart zit een grote wond. er is soms zoveel bij mij stukgemaakt. zoveel mensen, die mijn hart hebben geraakt. maar ik wil het aan niemand laten merken, ik wil alles zelf verwerken. ik zal er zelf voor vechten, voor een nog beter leven. ik vraag je 1 ding, hou mij vast voor even! zodat ik er weer voor kan gaan, en de pijn in mijn hart kan verslaan!!
Waar moet ik heen met men verdriet Waar moet ik heen met al mijn pijn Als je het licht soms niet meer ziet Moet je alleen maar, bij moeder, zijn
Jij schonk me het licht, jij schonk me het leven Jij schonk me een onbezorgde jeugd Door jou kon ik honderden dingen beleven Door jou kende ik diepgaande vreugd
Jij reikt me de hand, jij staat aan men zij Ik kan op je rekenen,iedere keer Als het even niet gaat, jij bent er voor mij Jij luistert naar mij, altijd weer
Lieve moeder, ik hou van jou Je mag je nooit vergissen Al kreeg ik alles wat ik wou Ik zou je nooit meer kunnen missen
Ik zou je zoveel willen geven Veel geluk en zonneschijn Maar ik wil vooral de rest van men leven Een goede dochter voor je zijn
Ik kocht wat geluk in een doosje verpakt in het mooiste papier versiert met een strik en een roosje ik opende het zacht op een kier ik keek erin met nieuws gierige ogen het was alleen met tranen gevuld het geluk is eruit gevlogen de inhoud was in rouw gehuld
ik heb het doosje nooit meer open gedaan het strikje en de roos weggesmeten ik heb het ergens in een kast laten staan in dewelke ben ik reeds lang vergeten als ik ooit het doosje terug open zal maken zullen de tranen wel opgedroogd zijn ik zal er steeds over waken dat mijn doosje alleen met geluk gevuld zal zijn....
