ik zit alleen aan de tafel en voor mij ligt een
     berg met scherven
de restanten van wat eens mijn hart was.
op de grond om mij heen liggen allemaal lege
     lijmtubes, herinneringen
aan eerder pogingen om de scherven aan elkaar
        te plakken

ik doe elke keer mijn best en ben heel
voorzichtig maar ik krijg het niet meer in elkaar,
het zijn er zoveel en alle stukjes lijken hetzelfde
   een begin kan ik niet echt vinden.
de lijm resten verraden eveneens de eerdere
mislukte pogingen om een zaak te herstellen,
maar het lukt eenvoudig weg niet, misschien
   ben ik toch een stukje kwijt

maar waarom krijg ik het niet meer tot een
geheel het is toch mijn hart en ik weet
hoe het origineel eruit zag, voor dat ik het
 spontaan in jou handen heb gelegd,
jij kon er niets aan doen dat je het liet vallen in
   duizend stukjes, ik had je eerder
moeten waarschuwen hoe broos en breekbaar
     het was.

het vreemde ik ook dat van de stukjes ook
geen schittering meer uitgaat geen glans, daar
waar het in jou handen straalde en licht gaf.
nu blijft elke reflectie uit en is het slechts een
dof hoopje scherven, zelfs zonder scherpe
       randen.
misschien kan ik de scherven maar beter
weggooien en een nieuwe kopen een die niet
     breekt en
die ik gewoon kan weggeven zonder dat ik het
gevaar loop dat iemand het zomaar laat vallen

16-03-2006 om 11:56 geschreven door lieneke

Even kon ik zwemmen in een zee van hoop
Zou zoiets moois ooit blijven duren
Hoop behandeld met verwarde gedachten

Hoe vriendschap tot liefde kan leiden
Hoe liefde tot haat kan leiden
Zelfs juist wordt plots allemaal fout

Plots weet ik niet meer hoe het verder moet
koester ik het begrip “onmogelijk”
De lach heeft mij verlaten

Schaduwen van jou achtervolgen mij
Ik hoor ze lopen in het duister
Achter me aan met stil gefluister

Jouw woorden zijn nu dodelijke wapens
Dood lijkt de tederheid
Verdwaald is vriendschap en genegenheid

In deze oorlog van liefde zijn er enkel verliezers
Tijd glijdt als zand door mijn handen
komt niet meer terug

Verloren in verwarring
Een leegte in mijn hart en ziel
Zoveel verdriet maakte mijn hart weer bevroren

Het beschermt mij tegen alle kwaad
Maar het houdt ook het goede tegen
Hoe kan je kiezen tussen vriendschap en liefde

wie zegt me hoe morgen wordt
dat liefde ooit wint van verdriet
neemt de wind je voorgoed mee in deze storm

Hoe hard het ook regent binnen in mij
Ik wil geen herhaling van een eenzaam leven
En hoop dat op een dag onze vriendschap mijn pijn overwint

Ik weet ik moet aan mijn toekomst bouwen
Steen voor steen en vol vertrouwen
Mezelf redden door jou te vergeten

Neen, Jou vergeten zal ik nooit
Gevangen zal ik vrij zijn
Echte liefde stil in mij

Nog even of eeuwig
een stempel op ‘onze’ tijd
Of nam je mijn hart voor een EEUWIGHEID?

16-03-2006 om 11:31 geschreven door lieneke

14-03-2006 om 15:57 geschreven door lieneke