Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
Ik ben een vrouw en woon in Hasselt () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/04/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen wandelen fietsen koken.
Mijn lieve ma en pa
ma1916 +1990 pa1917+1994
Samen met mijn man
Zoeken in blog
Kleinkinderen Rienke en Stiene
Hoe ijverig !
Pasen bij oma.
nog een eitje
Kleinkinderen met pasen
zijn spelletjes aan 't spelen.
dit zijn Rienke en Stiene
twee zusjes
Deze mooie kerstbal kreeg ik van
Ton het eerste kerstcadeau
Semino Rossi.
herinneringen aan zoveel mooie dingen
.
17-11-2015
groetjes.
Deze kaarsjes zijn voor al de mensen die zinloos gestorven zijn
bij de aanslag in Parijs.
dat zoiets nooit meer zou gebeuren,en dat de mensen in vrede met elkander
In de jaren dat wij naar school gingen droegen de meisjes zwarte satijnen schorten en een strik in het haar. De jongens een korte broek en een stofjas. Deze kleren moesten dan uitgedaan worden na schooltijd, want ze moesten een gans seizoen meegaan. De kinderen werden zaterdags beurt om beurt in een zinken bassin - nu bad - gewassen de jongens het laatst. In de winter zat het hele gezin rond de Leuvense stoof, omdat er elders in huis geen verwarming was. Als we dan na het avondgebed slapen gingen kregen we een warme baksteen, gedraaid in bruin papier mee naar bed, om onze voeten te warmen.
Mijn moeder bakte iedere week twaalf broden, en ook regelmatig lekkere taarten, vooral pudding en knubbelkes taart, want we waren een groot gezin .en er moesten vele magen gevuld worden. We waren met dertien, zeven meisjes en zes jongens!.
Er zijn zoveel herinneringen aan m’n kindertijd We hebben een fijne jeugd gehad, we moesten van jongs af aan meehelpen, daar ik één van de oudsten was, maar we hadden niets tekort. We waren toen ook niet met alles akkoord, maar het hoorde toen niet om je eigen mening te zeggen. Je had nog respect voor je ouders en grootouders.
De tijden waren heel anders.
Er was geen TV geen computer, geen uitgaansleven. We deden alles in familiekring, bidden werken, ontspannen. Ieder was tevreden!
We wisten toen nog niet wat er in de wereld rondom ons te koop was.
Nu je moet je altijd bereikbaar zijn.
Het leven is zo haastig, niemand heeft nog tijd. Iedereen loopt met een gsm op zak. De oude telefoon is afgedankt. Wil je een kaartje kopen voor de trein ,dan moet je naar een machine lopen. Bij de bank wordt er geen geld meer uitgegeven - het komt uit de muur. Als je je code niet vergeten bent, want dan krijg je geen euro te zien! Alles moet tegenwoordig met de computer, maar wie kan dat nog allemaal leren in z’n oude dag?
Wat was het leven vroeger toch eenvoudig, met het weinige dat men soms had.
Toch moeten we mee met de tijd en dat lukt meestal wel heel goed.
Het is gewoon niet voor te stellen, Je moet met een mobieltje bellen, Je kunt er ook een tekst op lezen Je moet altijd bereikbaar wezen En dat kan dus niet gewoon Met een vaste telefoon. Wil je een treinkaartje kopen, Nee, niet naar de balie lopen, Daar is niemand meer te zien, je kaartje komt uit een machien. Je moet dan overal op drukken in de hoop dat het zal lukken. Pure zenuwsloperij, achter jou zie je een rij kwaad en tandenknarsend staan, want de trein komt er al aan. Bij de bank wordt er geen geld netjes voor je uitgeteld. Want dat is tegen de cultuur, nee je geld komt uit de muur. Als je maar de code kent, anders krijg je nóg geen cent. Om je nog meer te plezieren, mag je internetbankieren Allemaal voor jouw gemak, alles onder eigen dak. Niemand die er ooit om vroeg: blijkbaar is het nooit genoeg. Man, man, man wat een geploeter, alles moet met een computer Anders doe je echt niet mee. Op www en punt be
dan word je toch niet goed. Maar dan roept men dat je boft, je hebt immers Microsoft
Ach, je gaat er onderdoor, je raakt gewoonweg buiten spoor. Nee het is geen kleinigheid, oud worden in deze tijd.
Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
.
