Met een vriend kun je lachen kun je praten kun je knuffelen kortom alles
Het beste medicijn In het leven Is een trouwe vriend Doe wat je altijd gedaan hebt En je zult zijn Wat je altijd bent geweest
Er zijn twee soorten vrienden: de eersten kan je kopen, de tweede zijn onbetaalbaar.
Vriendschap is ...... een zonnestraal doorheen het leven
Er schuilt een clowntje in mijn hart Het is iets kleins en heel apart Het zingt, danst en lacht En als je eens verdrietig bent Begin dan niet te wenen Maar kom het dan gerust eens lenen.
Vrienden zijn als sterren Je kan ze niet altijd zien, maar ze zijn er altijd.
Een vriend is iemand... Die er altijd voor je is, Je altijd steunt. Iemand die je door en door kent. Iemand die niet veel taal nodig heeft als je het moeilijk hebt. Iemand die je verstaat als geen ander
Categorieën
vriendschap
Lieve mensen allemaal
Wie verstaat er niet de vriendschapstaal.
Gouden kandelaars en zilveren bestekken hoeven het niet steeds te zijn.
Iemand je vriendschap schenken is al meer dan fijn.
Dat dit hier ook mag bestaan.
Dat we als vrienden door hhet leven mogen gaan.
Vrienden in je leven.
Kunnen je zoveel meer dan al het geld op de wereld geven.
Want vrienden onder elkaar.
Staan steeds daar waar ze kunnen voor elkander klaar.
28-11-2006
vriendschap
Vriendschap Het lijkt zo heel normaal maar eigenlijk is het heel speciaal. Het is iets zeldzaam, iets speciaals. Het is dat wat ik in jou gevonden heb!
Als ik soms alleen ben en ik aan jou denk, ontsnapt spontaan een gulle lach, ik denk dan aan momenten, waarin we samen mogen zijn, waarin we rollen van het lachen, of huilen van verdriet. Het maakt niet uit, het zijn juist die momenten, waarop ik zo geniet. Waarin we heel dicht samen zijn, tevreden met dat moment, niet eens verlangen naar wat meer. Of als ik weer eens druk ben en jij praat rustig op me in, zodat ik weer mezelf word, weer denken kan voor zolang het duurt, ademhaal en lief kan hebben. Ik ben met jouw vriendschap reuze blij en door het groeien naar elkaar, hoor je er steeds meer bij.
In een plastic rubber bootje, vaar je naar jouw horizon, over de golven, van de grote, woeste, grauwe oceaan, je valt haast uit je bootje, voelt je net een drenkeling vertwijfelt, of je echt verder moet gaan. Maar dan opeens een eiland, zomaar vanuit het niets, een strohalm om uit te rusten, van het verdrinken en de zorgen, je mag ze vergeten, als ze meegaan met de wind, je moet wel om te overleven, een nieuwe dag begint. Je vaart weer rustig verder en de golven lijken minder, minder hoog en minder grauw, want diep in je hart weet je, ergens houdt een mens van jou.
Ik mag wezen wie ik ben, soms het zonnetje, of de sneeuw, soms een donderwolk met veel kabaal, ik mag wezen wie ik ben en soms ben ik het fijn allemaal. Ik mag wezen wie ik ben, dat vindt denk ik iedereen, maar waarom voel ik me dan juist, soms bij mezelf zo verdomd alleen. Ik mag wezen wie ik ben, ik mag boos zijn of juist blij, het mag van iedereen, maar...... mag het ook van mij?
Ben jij mijn echte vriend? Kan ik je bellen in de nacht? Of ben jij zo iemand, die wel zegt ik help je, maar in werkelijkheid nooit wacht?
Ben jij mijn echte vriend? Die als ik honger heb of nood, mij eten geeft. Of ben je zo een die 't wel weer zegt, maar geeft geen kruimel brood?
Ben jij mijn echte vriend? Die ook naar mij goed luistert en niet alleen maar horen wil, wat is het leuk, wat ben je lief, maar ook harde woorden fluistert.
Ben jij mijn echte vriend? Die als ik niet veel puf heb, me op mijn sodemieter geef en zo mijzelf weer doet vinden en zegt doe af die stomme oogklep.
Aan deze eisen voldoet mijn vriend, hij zal mij steunen in mijn strijd en wat ik doe, of wie ik ben, hoe ik zeg in welke taal. Die echte vriend raak ik nooit kwijt.
Tringg, daar gaat de telefoon, wie zou het zijn, gaat door je heen, eigenlijk wil je 't niet die stoorzender, maar nieuwsgierig als je altijd bent, verzet je al je eerste been.
Inbreuk op je privacy, is met een moeilijk woord, zoveel als zeggen: Hé hallo, ik word eigenlijk veel liever, even niet gestoord.
Maar dat geluid, dwingende toon, is moeilijk te negeren, je pakt hem automatisch op, 't is eigenlijk zo doodgewoon.
Misschien is het belangrijk, misschien iemand in nood, dus loop ik er maar weer naar toe en luister naar 't verhaal. Ik hou me maar weer groot.
Want eigenlijk heb ik geen zin, ik wil hem laten gaan, maar dat verhaal van een vriendin, achteraf ben ik blij, blij dat ik haar niet in de kou heb laten staan.
Wat geweest is, is voorbij
maar herinneringen blijven een schouder om op te leunen helpt dan vaak de pijn verdrijven. Vraag dus als je eenzaam bent verdrietig of alleen kom even bij me zitten en sla je armen om me heen. Want ieder mens heeft af en toe behoefte aan een troostend woord zorg er dus voor als je verdrietig bent dat iemand dat ook hoort.
Wat fijn om jou hier te mogen begroeten
Laat is achter in mijn gasteboek.
Dan kan ik ook eens langs komen op jou blog
Laat deze brandende kaars van vurige vriendschap brandend houden ! Met de beschermengelen die waken over liefde licht en kracht ! De vriendschapskaars die eeuwig brand !
.gif)
