1)Boven op de berg ligt het dorpje Taormina 2)De baai van Lettojanni. 3)Gezellig rond het zwembad water was nog koud ,begin Mei ,maar we hebben gezwommen.
Mijn moeder pracht van een vrouw.
.
Mam en Pe de ouders van mijn vader. Soms mocht ik bij haar op vakantie ,ze was dan ook mijn meter. Ik moest dan bij haar slapen .Had liever bij mijn nichtjes geslapen .Ze woonde in bij haar zoon.Als ze dan in bed lag en een wind moest laten zei ze "alweer een motocyclet die langs rijd."Maar eigelijk was het een ingoed mens en ik voelde dat ze me graag zag ook al woonde we in de Kempen .Wat toen percies zo al een beetje in de vreemde was.
Kleindochter Jorinde met haar eerste communie en als fee. Moeke was kleermaakster (met veel liefde)van dienst.
Pont D'espange
Een mooi stukje natuur op de grens van Frankrijk met Spanje. Overal duiken watervalletjes op ,je kan geen voet verzetten of je ziet weer een.
Jaarlijks vind er in Aldenbiezen een grootse bloemenhappinig door.Ze wordt bezocht door mensen van uit alle streken Je kan er uren wandelen en verzinken in een ongeziene bloemenpracht je laten verwennen door de overheersende geuren die je neus inglijden ,als een ijsje dat op een warme zomerdag in je mond.verdwijnt .
De Adriatische zee .Gekend om haar uitzonderlijke lekkere keuken. We volgen via de luchthaven van Venetie richting Riccione uit.Het zicht uit de lucht over Venetié was fasinerend .Al die baaitjes en lagune ze zijn voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Riccione met zijn mooie stranden ,bagno's en verkopen op de deken .Als er ook maar een glimpje van politie was verdwenen ze als rook in de wind.
Onze eerste kennismaking met Spanje was Benimaldena.Viel enorm goed mee.We hadden een zeer goed hotel ,lekker eten ,correcte bediening.Er was een hele mooie tuin rond het zwembad.Het was ook de eerste keer dat men iets van ons gestolen heeft.Een mooie badhanddoek ,souvenir van een ander vakantiegebeuren.Ondanks dit negatieve iets was het toch een hele fijne vakantie.
Arabisch haventje aldaar,er stonden hele mooie jachten.en veel!!!
Het landschap was anders dan ik vermoed had.Spanje dan dacht ik alleen maar aan dorre gebieden .Ergens zal de tijd (voorjaar)dat we daar waren er wel voor iets tussen zitten.
Het strand werd elke morgen gekuist
Torremolinos lag er heel dicht bij.Daar was het wat drukker .Maar toch de moeite om af en toe eens te slenteren langs de winkels en standjes met vanalles.Om erna te genieten van een drankje op een terrasje.Alle uitstappen werden met het plaatselijke vervoer gedaan . Maribella is ook in de buurt en....nog vele andere mooie plekjes.
Ik had wel iets met schoenen in mijn kindertijd. Erfde een paar van mijn broeder was ze liever kwijt. Vond ze niet mooi en ook te groot jongenssandalen. Mijn proteststem werd niet gehoord er hielp geen praten.
Op zekere dag ging ik op bezoek door groene weiden. Zoals een nichtje bij haar tante doet. voelde een schoen glijden. Bij het springen over een brede gracht ik heb nog gekeken. Er een hele poos naar zitten zoeken hij bleek verdwenen.
Toen moest ik door een koeienweide ze stonden loeiend. Vol belangstelling naar mij te kijken ik zag ze groeien. Met veel angst in mijn kloppend hart nam ik 'n andere weg. Een netelenveld deed 'n ware aanslag op mij benen ,weeral pech.
Maar liever dan bij die grote beesten weerstond ik eraan. Zou voor geen massa's geld weder door die weide gaan. Uiteindelijk kwam ik bij mijn tante aan buiten adem opgelucht. Dat ik zo'n groot' gevaar 'had doorstaan wat een groot geluk.
Een stralende zon wil me buiten lokken ze lonkt en lacht hier ben ik dan. Ik zit erna te kijken het beste wat ik kan doen vandaag...
Kreeg bezoek ,een dag of zeven ongezien ,ongevraagd van een stel virussen met kwade wensen. Nu houden ze huis in mijn neus, wat een plaag......
Mijn rode neus staat te blinken af en toe ontsnapt er een heuse waterval die ik dan rap opvis . Tientallen zakdoeken verhuizen ,vlug van plaats.......
Heel dat gebeuren heeft een .... naar.. muzikaal klankje zo op tijd en stond van een gemene hoest Laatste beleven, zo denk ik van 'n winter die stil vergaat .
Ik draag in mijn hart vele wortels mee. Daar ooit geplant door vele mensen. En hoe het ook gaat in mijn dagelijks bestaan. Die wortels die zijn er ze gaan overal mee. Sommige hebben er uit kunnen groeien. Tot een dierbaar iets mij zomaar gegeven. Ik koester ze dan ook als een kostbare schat Andere werden verstikt veelal door onbegrip Dat vind ik jammer hier is 't me niet gelukt. Hou ouder ik word hoe meer ik ervaar Dat ieder zijn eigen denkwijze heeft en daar gewoon ook naar leeft.!!!
Ik denk dat in het seizoensgebeuren naar niets zo ongeduldig word uitkeken. Als naar de lente met zijn frisse geuren 't gezang der vogels,het eerste teken .
Maar toch, je kan er echt niet omheen alles heeft zijn tijd in de mooie natuur. Laat die maar rustig verder betijen Dat loont zijn eigen op de duur.
Want stel, het word nu al wat warmer een stralende zon verwent ons tot en met . De bomen met bloemen op hun armen een nachtje vorst.... weg is de pret.
Dus even geduld nog lieve mensen Langzaam maar zeker komt het eraan. De winter zal wel mooie dagen schenken maar het zal gewoon op zijn tempo gaan
Ik kwam zowaar een engel tegen, Vrijdag namiddag heel onverwacht. Haar vriendelijkheid straalde me tegen. Op dat veelbelopen plekje in de stad.
Ik had haar al eens meer ontmoet. Op tal van andere plaatsen. Haar aanwezigheid deed ik me goed. 'k Kon er zo gezellig mee praten.
Een vingergeving van hierboven, Zo voelde dat duidelijk aan. Ook haar zaten vele dingen hoog . Zoals, hoe 't in leven eraan toe gaat.
We zaten een hele tijd tesamen. Keuvelend over allerlei dingen. Hoe verder de gesprekken kwamen. Des 't beter ik het leven ging vinden.
Ik ben na een tijd naar huis gegaan. Voelde me een heel stuk sterker. Daarom zeg ik dat engelen bestaan. Het is aan jou om ze op te merken. _________________
Kan je me vertellen waarover het gaat. Als je over ouder mishandeling praat??? Is het over de toestanden in't rusthuis. Daarover klinken de geruchten wel luid. Wegens het vastbinden en andere dingen . Het zijn er vele je kan ze niet verzinnen. Over te weinig tijd... en ook 't personeel. Er zijn zoveel klachten ...veel te veel.
Of denk je hier bij aan de oudere thuis. Zij zitten zo vaak alleen in hun huis. Eenzaam heel stilletjes ,te verkommeren. Soms zijn het alleen de verzorgenden. Die ze op een dag bij hun zien passeren. Hoe fel ze hun bezoekje ook waarderen. 't Verlangen naar hun kinderen is enorm. Er zijn er die lopen het huisje niet storm.
Want ze hebben het druk met allerlei zaken. Ze moeten nog vlug hier en ginder geraken. Ofwel om hun werk ,voor het dagelijks brood . Dan weer ontspanning ,de stress is te groot. De kinderen moeten ook ergens gebracht. Altijd is er iets dat van hun word verwacht. Zo draait dit zotte wereldje als een tol. Altijd maar vlugger en vlugger om en om.
Voor de ecconomie en het vele, vele geld. Dat in de ogen van velen alleen maar telt. Want geld is macht daarmee kan je veel. Zoveel dat je soms het menselijke vergeet. Men zorgt voor het welzijn van ander mensen. Vergaderingen ,studie's,ministriéle wensen. Betaald zo hoor dat ,want niets is voor niets. Door al dat gedoe ,blijft alleen 'n stil verdriet. _________________
Soms lijkt het erop in het leven dat je kracht je beetje bij beetje verlaat. Het gevoel word je gegeven dat je door je benen gaat. Verloren loop je dan maar door je hoofd lijkt eindeloos zwaar. En zonder dat je 't wilt valt uit je oog zachtjes ,een dikke warme traan. Even wil je dan tijd maken voor verdriet zo stilletjes in de ziekenhuis gang. Vluchten naar een plek waar niemand je ziet. want straks is het van groot belang. Dat je er weer gewoontjes staat voor degene waar je zo om geeft.
Op het brugje van de Stiemerbeek, heb ik heel wat uren versleten. Als ik naar het vlietende water keek, kon als kind er mijn "zorgen "vergeten.
Een soort zwemmen heb ik er ook gedaan, was meer buikkruipen over het gele zand. Het water heeft er nooit hoog in gestaan, en van zwemmen had ik ook geen verstand.
Mijn broertje en zusje net zo licht als ik, elk om beurt gingen we bootje varen. In de zinken watertobbe als ons schip, met een lange stok bezworen we gevaren.
Aan zachte oever gingen we modderstappen, het gleed tussen je tenen ,je kon erinzakken. Tot aan je knieen ,dan moest je veel trappen, terug de beek in ,die modder bleef plakken.
Na dat grote genot,moe maar tevree naar huis, je wist al op voorhand wat stond te wachten. Ons make ,och arme ,zij vond dat niet pluis, toch kon ik de lokkende beek niet ontsnappen.
Ik weet niet hoe het bij jullie was..... Maar bij ons stond op zaterdag In de keuken aan de Leuvense stoof Een zinken bassin vol warm water Rondom stonden vier stoelen En over de leun een groot laken. Dat moest ons beschermen Een beetje verbergen Voor onverwachte passanten Die in de keuken belanden. De kleinste waren eerst aan de beurt Zo is dat jarenlang gebeurd Elke keer wat warm water bij iedereen passeerde de rij. Tot mijn oudste broer kuren kreeg Hij voelde zich een hele meneer Moest zuiver water voor hem alleen Het gezamelijke beleven verdween
De vader vraagt zijn tienjarige zoontje of hij al eens heeft gehoord over de bloemetjes en de bijtjes. "Ik wil het niet weten, paps!" Snikt de jongen, "Beloof me dat je het me niet vertelt.". De vader is buitengewoon verbaasd over de reactie van de jongen.
Hij vraagt wat er aan de hand is.
"Nou, pap," snottert het ventje, "toen ik 6 was, zei je dat Sinterklaas helemaal niet bestaat.
Op mijn 7ste kreeg ik te horen dat de Paashaas ook al een bedenksel van volwassenen is.
Op mijn 8ste bleek er plotseling helemaal geen tandenfee te bestaan en op mijn 9ste kreeg ik ook al te horen dat de Kerstman ook niet bestaat.
Als je me nu ook nog gaat vertellen dat volwassenen niet neuken, heb ik helemaal niets meer om voor te leven.
Soms besluipt me het gevoel, om in een hoekje te kruipen. en dan stil zo zonder doel. Tranen te huilen met tuiten, om heel het gebeuren, waarvan ik het einde niet ken. Zit ik al eens te treuren, diep in mij klinkt dan 'n stem, in het leven is alles onzeker, Nu is het goed,dan gaat het slecht. dat zou jij al lang moeten weten, soms heb je geluk dan weer pech. Maar alles bij elkaar genomen, en ik blij dat ik nu mag leven. Heb nog vele mooie dromen , hoop dat 'k ze nog beleven mag.
Ik kreeg ze zomaar cadeau op mijn dag. Vier stuks tegelijk ,als het eventjes mag. Velen dachten ze moet wel heel gek wezen Wat gaat die nog hebben aan haar leven???
De oudste zijn ogen zo blauw als de lucht Hij zocht al te lang naar een beetje geluk. Bracht ons veel zorgen en ook al eens pijn Wat kon het leven voor hem ingewikkeld zijn .
De tweede een meisje met heel veel plezier. In mijn blauwe rok was zo trots als een pier.. Als oudste dochter leefde ze zich gaarne uit. Liet haar stem horen maakte erbij veel geluid.
Nummer drie leek de onschuld zelve ,maar ze had ook wel streken 't klinkt mischien raar Twee grote ogen,verleiding kwam eraan te pas Je keek erin en ....wist dat je verloren was.
De kleinste die nam de rol van Cupido waar Bracht mijn man en mezelf bij toen elkaar Ofschoon ik met hem geen band had gesmeed Noemde hij me mama ,'k had daarvan nog geen weet .
Zo kwam er heel veel liefde in mijn leven Waarbij ik mezelf totaal in kon geven Het was niet alle dagen louter zonneschijn Maar voor mij is het een heel mooi refrein.
Werd daarna nog gezegend met twee zonen Wie spreekt er nu nog over belonen Een lieve man ,een maatje voor het leven Wat heb ik toch veel van het leven gekregen.
Donkerrode rozen eenentwintig welgeteld werden op 11de oktober bij ons.... aan huis besteld. Mijn vader stak ze fier omhoog een boeket dat er echt niet om loog moest komen van iemand die om mij gaf Mijn hart ging wel eventjes van slag. Een vaas in huis om ze in te zetten kon ik nergens niet ondekken nam'n grote bruine vleespot de ruiker erin dat was tof. Bij het kijken was ik blij iemand hield.. van mij gaf zonder te blozen donkerrode rozen
Kinderen.... ze zitten onder je vel Soms maken ze je leven tot een hel. Het enigste wat je kan doen om de pijn te verzachten Is denken aan de tijd toen ze als kind naar je lachten . Ook toen vielen ze al eens bij het lopen kon je als moeder alleen maar hopen. Dat het allemaal zonder gevolgen verliep en ze leerden van op eigen benen te staan in het leven
Hoe graag we ook willen geloven voor hen van een makkelijk leven dromen Uiteindelijk willen ze zelf ervaren soms met pijn en spijt hoe het leven kan zijn.
Heb je er ook al eens bij stilgestaan, hoe het er bij je eerst verliefdheid is toegegaan ?
Bekoort door de blik uit zijn ogen die ondeugend en fonkelend de hemel beloofden!
Volstrek vreemd , toch zo vertrouwd lijkt hij opeens degene waar je van houd . Je verstand houd net op te bestaan wil nog alleen maar met hem verder gaan.
Ondanks het niet weten een groot vertrouwen je geeft jezelf helemaal bloot.
Als je de ware treft heb je geluk anders gaat er veel in je stuk.
Dus vind ik verliefdheid een gevaarlijk gegeven ,mooi en ontzettend heerlijk.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
We hadden de gelegenheid om via Cyprus naar Egypte te gaan .De beleving om bij de piramide te staan was ongekend.Speciale sfeer hangt daar.Nooit gedacht als kind dat ik daar ooit zou staan.Minpuntje was de bewoners in de kapotgeschoten huizen aan de Suez.De armoede bracht een beetje een apart gevoel teweeg.
Onze pa met Geert op zijn 1ste communie.
Ma (links)en tante Jeanne bij hun communie.Mijn ma was boos want hun kleed was niet gestreken.Ze zaten beiden in het weeshuis haar moeder was gestorven toen ze 3 was.
Mijn grootvader langs moeders zijde.Stierf toen ze 16 was. Grappig item.Mijn man zijn grootouders hadden cafe in de naaste buurt van mijn grootvader.Hij had tandpijn .Mijn mans grootvader heeft toen die tand getrokken met een tang na heel veel verdoving van drank. Die konden toen nog niet weten dat ze ooit eens dezelfde achterkleinkinderen zouden hebben.Het leven maakt toch rare kronkels.
Omdat we na de geslaagde transplantatie graag iemand wilden danken ,trokken we in het voetspoor van mijn moeder naar Lourdes. Gavernie foto1,kaarskesprocessie foto2 ,wassenbeeld musseum foto 3 Ook dit liet een onvergetelijke indruk na.
Firenze ,de stad van de kunstenaarsminnaars,De Medécci het juwelenstraatje ,Ponte Vecchio en David..
De betoverende eilanden die me altijd zullen bijblijven als een uniek geheel.MALTA om zijn diepblauwe zee , zijn enig vervoer waar je op ieder moment kon rekenen,zijn vele historische gebouwen en bezienswaardighede ,het rare taaltje ,en de vriendelijke bewoners.
De gezellige oude engelse bus ,volgehangen met heilige beeldjes want Malta is zeer katoliek. Hagar Quin de 7000 jaar oude tempel ,ik voelde nog altijd een zeker stilte daar en de diepe betekenis van die plek voor de volkeren toen. St John katedraal een bezienswaardigheid op zich.Gelegen in de hoofdstad Valetta.
Victoria katedraal ,de koepel is geschilderd in een speciaal effect ,zodat hij de indruk geeft van rond te zijn .Terwijl hij eigelijk plat is. De Bleu Window op Gozo Victoria de hoofdstad van Gozo. En eindigen doe ik hier met een prachtige zonsondergang.
Ook Cyprus was een hele mooie ervaring.
De palmenboulevard in Limmasol.
Ortodox kerkje te Limmasol ,heel mooi door de vele prachtige ikonen.
Overdekte markt in Limmasol,dit was een standje van de visafdeling.
luikje toe
