1)Boven op de berg ligt het dorpje Taormina 2)De baai van Lettojanni. 3)Gezellig rond het zwembad water was nog koud ,begin Mei ,maar we hebben gezwommen.
Mijn moeder pracht van een vrouw.
.
Mam en Pe de ouders van mijn vader. Soms mocht ik bij haar op vakantie ,ze was dan ook mijn meter. Ik moest dan bij haar slapen .Had liever bij mijn nichtjes geslapen .Ze woonde in bij haar zoon.Als ze dan in bed lag en een wind moest laten zei ze "alweer een motocyclet die langs rijd."Maar eigelijk was het een ingoed mens en ik voelde dat ze me graag zag ook al woonde we in de Kempen .Wat toen percies zo al een beetje in de vreemde was.
Kleindochter Jorinde met haar eerste communie en als fee. Moeke was kleermaakster (met veel liefde)van dienst.
Pont D'espange
Een mooi stukje natuur op de grens van Frankrijk met Spanje. Overal duiken watervalletjes op ,je kan geen voet verzetten of je ziet weer een.
Jaarlijks vind er in Aldenbiezen een grootse bloemenhappinig door.Ze wordt bezocht door mensen van uit alle streken Je kan er uren wandelen en verzinken in een ongeziene bloemenpracht je laten verwennen door de overheersende geuren die je neus inglijden ,als een ijsje dat op een warme zomerdag in je mond.verdwijnt .
De Adriatische zee .Gekend om haar uitzonderlijke lekkere keuken. We volgen via de luchthaven van Venetie richting Riccione uit.Het zicht uit de lucht over Venetié was fasinerend .Al die baaitjes en lagune ze zijn voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Riccione met zijn mooie stranden ,bagno's en verkopen op de deken .Als er ook maar een glimpje van politie was verdwenen ze als rook in de wind.
Onze eerste kennismaking met Spanje was Benimaldena.Viel enorm goed mee.We hadden een zeer goed hotel ,lekker eten ,correcte bediening.Er was een hele mooie tuin rond het zwembad.Het was ook de eerste keer dat men iets van ons gestolen heeft.Een mooie badhanddoek ,souvenir van een ander vakantiegebeuren.Ondanks dit negatieve iets was het toch een hele fijne vakantie.
Arabisch haventje aldaar,er stonden hele mooie jachten.en veel!!!
Het landschap was anders dan ik vermoed had.Spanje dan dacht ik alleen maar aan dorre gebieden .Ergens zal de tijd (voorjaar)dat we daar waren er wel voor iets tussen zitten.
Het strand werd elke morgen gekuist
Torremolinos lag er heel dicht bij.Daar was het wat drukker .Maar toch de moeite om af en toe eens te slenteren langs de winkels en standjes met vanalles.Om erna te genieten van een drankje op een terrasje.Alle uitstappen werden met het plaatselijke vervoer gedaan . Maribella is ook in de buurt en....nog vele andere mooie plekjes.
Op het brugje van de Stiemerbeek, heb ik heel wat uren versleten. Als ik naar het vlietende water keek, kon als kind er mijn "zorgen "vergeten.
Een soort zwemmen heb ik er ook gedaan, was meer buikkruipen over het gele zand. Het water heeft er nooit hoog in gestaan, en van zwemmen had ik ook geen verstand.
Mijn broertje en zusje net zo licht als ik, elk om beurt gingen we bootje varen. In de zinken watertobbe als ons schip, met een lange stok bezworen we gevaren.
Aan zachte oever gingen we modderstappen, het gleed tussen je tenen ,je kon erinzakken. Tot aan je knieen ,dan moest je veel trappen, terug de beek in ,die modder bleef plakken.
Na dat grote genot,moe maar tevree naar huis, je wist al op voorhand wat stond te wachten. Ons make ,och arme ,zij vond dat niet pluis, toch kon ik de lokkende beek niet ontsnappen.
Ik weet niet hoe het bij jullie was..... Maar bij ons stond op zaterdag In de keuken aan de Leuvense stoof Een zinken bassin vol warm water Rondom stonden vier stoelen En over de leun een groot laken. Dat moest ons beschermen Een beetje verbergen Voor onverwachte passanten Die in de keuken belanden. De kleinste waren eerst aan de beurt Zo is dat jarenlang gebeurd Elke keer wat warm water bij iedereen passeerde de rij. Tot mijn oudste broer kuren kreeg Hij voelde zich een hele meneer Moest zuiver water voor hem alleen Het gezamelijke beleven verdween
De vader vraagt zijn tienjarige zoontje of hij al eens heeft gehoord over de bloemetjes en de bijtjes. "Ik wil het niet weten, paps!" Snikt de jongen, "Beloof me dat je het me niet vertelt.". De vader is buitengewoon verbaasd over de reactie van de jongen.
Hij vraagt wat er aan de hand is.
"Nou, pap," snottert het ventje, "toen ik 6 was, zei je dat Sinterklaas helemaal niet bestaat.
Op mijn 7ste kreeg ik te horen dat de Paashaas ook al een bedenksel van volwassenen is.
Op mijn 8ste bleek er plotseling helemaal geen tandenfee te bestaan en op mijn 9ste kreeg ik ook al te horen dat de Kerstman ook niet bestaat.
Als je me nu ook nog gaat vertellen dat volwassenen niet neuken, heb ik helemaal niets meer om voor te leven.
Soms besluipt me het gevoel, om in een hoekje te kruipen. en dan stil zo zonder doel. Tranen te huilen met tuiten, om heel het gebeuren, waarvan ik het einde niet ken. Zit ik al eens te treuren, diep in mij klinkt dan 'n stem, in het leven is alles onzeker, Nu is het goed,dan gaat het slecht. dat zou jij al lang moeten weten, soms heb je geluk dan weer pech. Maar alles bij elkaar genomen, en ik blij dat ik nu mag leven. Heb nog vele mooie dromen , hoop dat 'k ze nog beleven mag.
Ik kreeg ze zomaar cadeau op mijn dag. Vier stuks tegelijk ,als het eventjes mag. Velen dachten ze moet wel heel gek wezen Wat gaat die nog hebben aan haar leven???
De oudste zijn ogen zo blauw als de lucht Hij zocht al te lang naar een beetje geluk. Bracht ons veel zorgen en ook al eens pijn Wat kon het leven voor hem ingewikkeld zijn .
De tweede een meisje met heel veel plezier. In mijn blauwe rok was zo trots als een pier.. Als oudste dochter leefde ze zich gaarne uit. Liet haar stem horen maakte erbij veel geluid.
Nummer drie leek de onschuld zelve ,maar ze had ook wel streken 't klinkt mischien raar Twee grote ogen,verleiding kwam eraan te pas Je keek erin en ....wist dat je verloren was.
De kleinste die nam de rol van Cupido waar Bracht mijn man en mezelf bij toen elkaar Ofschoon ik met hem geen band had gesmeed Noemde hij me mama ,'k had daarvan nog geen weet .
Zo kwam er heel veel liefde in mijn leven Waarbij ik mezelf totaal in kon geven Het was niet alle dagen louter zonneschijn Maar voor mij is het een heel mooi refrein.
Werd daarna nog gezegend met twee zonen Wie spreekt er nu nog over belonen Een lieve man ,een maatje voor het leven Wat heb ik toch veel van het leven gekregen.
Donkerrode rozen eenentwintig welgeteld werden op 11de oktober bij ons.... aan huis besteld. Mijn vader stak ze fier omhoog een boeket dat er echt niet om loog moest komen van iemand die om mij gaf Mijn hart ging wel eventjes van slag. Een vaas in huis om ze in te zetten kon ik nergens niet ondekken nam'n grote bruine vleespot de ruiker erin dat was tof. Bij het kijken was ik blij iemand hield.. van mij gaf zonder te blozen donkerrode rozen
Kinderen.... ze zitten onder je vel Soms maken ze je leven tot een hel. Het enigste wat je kan doen om de pijn te verzachten Is denken aan de tijd toen ze als kind naar je lachten . Ook toen vielen ze al eens bij het lopen kon je als moeder alleen maar hopen. Dat het allemaal zonder gevolgen verliep en ze leerden van op eigen benen te staan in het leven
Hoe graag we ook willen geloven voor hen van een makkelijk leven dromen Uiteindelijk willen ze zelf ervaren soms met pijn en spijt hoe het leven kan zijn.
Heb je er ook al eens bij stilgestaan, hoe het er bij je eerst verliefdheid is toegegaan ?
Bekoort door de blik uit zijn ogen die ondeugend en fonkelend de hemel beloofden!
Volstrek vreemd , toch zo vertrouwd lijkt hij opeens degene waar je van houd . Je verstand houd net op te bestaan wil nog alleen maar met hem verder gaan.
Ondanks het niet weten een groot vertrouwen je geeft jezelf helemaal bloot.
Als je de ware treft heb je geluk anders gaat er veel in je stuk.
Dus vind ik verliefdheid een gevaarlijk gegeven ,mooi en ontzettend heerlijk.
En dan was het mijn beurt om aan mijn jongere broertje het fietsen te leren. Het ging er ook niet al te vlotjes aan ik zie mijn ma bij de afloop nog staan.
Met mijn oudste broer zijn comuniefiets zo'n mooie rode met een dwarse stang het been eronder trappen 'k vergeet het niet. ging die fier aan mijn vriendin laten zien.
Opeens zei ons Boyke, ik wil ook fietsen zijn ogen ,ik zag de vonken eruit schieten maakten me week dus zei ik maar ja. Het was of gegronde twijfels me verlieten.
We hielpen hem al vlug op het hoge zadel omdat zijn voeten de grond nog niet raakten. Niemand dacht er ook maar eventjes aan of hij bij het stoppen het wel zou halen.
Hij reed heel fier een eind van ons weg geen strooitje werd hem in de weg gelegd Tot hij het in zijn leuke hoofdje kreeg Ik ga eens kijken wat ons make zegt.
Dus hij is in volle vaart omlaag gereden Begon toen op ons ma te schreewen. Het stoppen wilde maar niet lukken is hij in een bassin met water gegleden.
Ik zit hier stil door het venster te staren de grote onrust is wat weggeébd. Hoop dat ze nu kunnen verklaren waarom ging het gisteren opeens slecht.
Mijn blik wordt opnieuw steeds gevangen door een grote treurwilg op het gras. Hij laat zijn vele takken hangen wit van de rijm,is hij bewust van zijn pracht?
De heftrukken rijden heen en weer grote containers passeren in vele kleuren. Ik kan allen maar raden wat hun lading is de deksels zijn toe,misschien om de geuren ?
Af en toe komt een auto aangereden zoekend achter een vrij plekje op de tarmac. Sommigen hebben moeite bij het parkeren naar voor en naar achter ,ik glimlach.
'n Statige dame in groene jas komt aangewandelt als ik goed zie rookt ze een sigaret. Is dit het gevolg van de nieuwe wet in ons landje werd zij hierdoor in de winterse koude gezet?
Even een zacht kloppen op de blauwgrijze deur de dokter komt binnen met in 't wit geklede heren Ik vraag heel voorzichtig ,"wat gaat er gebeuren" vertrouw erop dat ook dit weer ten goede zal keren. _________________
Ik zou heel graag wel eens willen weten Hoe hij het aanvoelt in zijn leven. Dat zijn krachten hem verlaten Alles zomaar aan een ander moet overlaten Zelfs de kleinste dingen in zijn bestaan willen meestal niet vanzelf gaan. Knoopjes worden hinderlijke dingen die hij het liefst de nek om wil wringen
Al de nieuwe technische wonderen blijven wonder en onbegrijpbaar. Brengt het geen pijn diep in zijn hart het ervaren van heel die onmacht. Dat hij niet meer die man is van toen Steeds meer verlaten van het gevoel Dat de zijne op hem kunnen rekenen hoe moet hij dat vanbinnen beleven.
Toch slaagt hij erin om nog te genieten Van de gebaren van een klein beetje liefde De aandacht en een lekker sigaartje. De speelsheid van een jong paartje Een knipoog en een steelse blik Van een tiener slurpend aan een colablik. Zachtjes neemt hij soms mijn hand heel teder vast en zegt me dan We hebben het toch goed tesamen. Dat kan ik dan alleen volmondig beamen.
Ik wilde graag het fietsen leren, was ongeveer een jaar of zeven. Maar welk kind had een fiets in die tijd, Wij niet mijn ouders waren niet rijk.
Ons ma haar fiets kon ik stiekem lenen, mijn oudste broer ga de bevelen.. Van doe nu dit en doe nu dat. eventjes later lag ik op mijn gat.
Het was op dees manier gegaan, gingen boven aan ons straatje staan. Dat ging bergaf naar 't ouderlijk huis. het kon niet anders zo kwam ik thuis.
Het was zo'n grote zwarte fiets. die je nu alleen nog in mussea ziet. Ik zette mijn voet op de hoogste pedaal en ja ,hoor ik ging aan de haal.
Maar de weg bestond toen nog uit gaten,. ik kon niet zitten op het zadel. Halvertwege was ik de richting kwijt, Lag in het veld tot mijn grote spijt.
Mijn grote broer vond het maar niks, wat trek jij daar zo'n gezicht. Want tranen rolden over mijn wangen, ga jij nu het flauw Trezeke uithangen.
Dus ik met de fiets maar terug omhoog, het stuur stond voor mijn armpjes te hoog. Maar niet versagen klonk de boodschap toen en ik mocht mijn proefjes overdoen.
Als ik nu aan die tijd terug denk dan leek hij toch een groot geschenk. Een thuis een vader en een moeder en ik keek zo op naar mijn oudste broeder.
Een mooi moment als het dagje sluit. ik kijk naar die lieve, kleine guit. Even voor ik ter rusten ga. Tijd om te slapen want het is laat.
Zie hem daar liggen de oogjes dicht over zijn snoetje valt het maanlicht. Wangetjes vertonen roze blosjes. van in de buiten rond te hossen.
Dankbare emotie's vervullen me. om dat kleine gezonde wondertje. Ook om de mogelijkheden die er zijn. alles wat nodig is,is binnen bereik.
Zacht streel ik zijn haren en eventjes maar. 'n Glimlach verschijnt uit het niets zomaar. Is hij aan 't dromen of voelt hij mij. Och, laat mij maar, ik voel me blij..
Ik zag mijn kat met een diertje spelen vanuit de keuken door het raam. Wilde ze met mij haar vreugde delen ik keek het vol belangstelling aan.
Dacht eerst dat het een muisje was ik draag voor ver te zien een bril. Maar die lag nog op de keukenkast nog eventjes een beetje geduld.
Zo...ik was klaar en volgde het spel maar kijk... is dat nu een mol daar? Het liep op en neer zag ik wel Steeds stond mijn kat voor haar.
Heel zachtjes raakte ze het diertje aan er kwam heus geen geweld aan te pas. Het diertje kon het spel niet meer aan ik dacht dat het na een tijdje moe was.
Dus ben ik dan de tuin in gegaan met blik en borstel in mijn hand. Keek onze Tigra heel even aan Nam het beestje vlug aan de kant.
Terwijl ik goed naar het diertje keek viel mij iets op ,er was een staart. Dus wel geen mol ,ik was van streek Een jonge woelrat heel echt waar!
Maar alle leven dat is voor mij heilig Zelfs een spin in huis sla ik niet dood. Dus bracht ik het diertje dan maar veilig Aan de andere kant van de grote sloot. _________________
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
We hadden de gelegenheid om via Cyprus naar Egypte te gaan .De beleving om bij de piramide te staan was ongekend.Speciale sfeer hangt daar.Nooit gedacht als kind dat ik daar ooit zou staan.Minpuntje was de bewoners in de kapotgeschoten huizen aan de Suez.De armoede bracht een beetje een apart gevoel teweeg.
Onze pa met Geert op zijn 1ste communie.
Ma (links)en tante Jeanne bij hun communie.Mijn ma was boos want hun kleed was niet gestreken.Ze zaten beiden in het weeshuis haar moeder was gestorven toen ze 3 was.
Mijn grootvader langs moeders zijde.Stierf toen ze 16 was. Grappig item.Mijn man zijn grootouders hadden cafe in de naaste buurt van mijn grootvader.Hij had tandpijn .Mijn mans grootvader heeft toen die tand getrokken met een tang na heel veel verdoving van drank. Die konden toen nog niet weten dat ze ooit eens dezelfde achterkleinkinderen zouden hebben.Het leven maakt toch rare kronkels.
Omdat we na de geslaagde transplantatie graag iemand wilden danken ,trokken we in het voetspoor van mijn moeder naar Lourdes. Gavernie foto1,kaarskesprocessie foto2 ,wassenbeeld musseum foto 3 Ook dit liet een onvergetelijke indruk na.
Firenze ,de stad van de kunstenaarsminnaars,De Medécci het juwelenstraatje ,Ponte Vecchio en David..
De betoverende eilanden die me altijd zullen bijblijven als een uniek geheel.MALTA om zijn diepblauwe zee , zijn enig vervoer waar je op ieder moment kon rekenen,zijn vele historische gebouwen en bezienswaardighede ,het rare taaltje ,en de vriendelijke bewoners.
De gezellige oude engelse bus ,volgehangen met heilige beeldjes want Malta is zeer katoliek. Hagar Quin de 7000 jaar oude tempel ,ik voelde nog altijd een zeker stilte daar en de diepe betekenis van die plek voor de volkeren toen. St John katedraal een bezienswaardigheid op zich.Gelegen in de hoofdstad Valetta.
Victoria katedraal ,de koepel is geschilderd in een speciaal effect ,zodat hij de indruk geeft van rond te zijn .Terwijl hij eigelijk plat is. De Bleu Window op Gozo Victoria de hoofdstad van Gozo. En eindigen doe ik hier met een prachtige zonsondergang.
Ook Cyprus was een hele mooie ervaring.
De palmenboulevard in Limmasol.
Ortodox kerkje te Limmasol ,heel mooi door de vele prachtige ikonen.
Overdekte markt in Limmasol,dit was een standje van de visafdeling.
luikje toe
