1)Boven op de berg ligt het dorpje Taormina 2)De baai van Lettojanni. 3)Gezellig rond het zwembad water was nog koud ,begin Mei ,maar we hebben gezwommen.
Mijn moeder pracht van een vrouw.
.
Mam en Pe de ouders van mijn vader. Soms mocht ik bij haar op vakantie ,ze was dan ook mijn meter. Ik moest dan bij haar slapen .Had liever bij mijn nichtjes geslapen .Ze woonde in bij haar zoon.Als ze dan in bed lag en een wind moest laten zei ze "alweer een motocyclet die langs rijd."Maar eigelijk was het een ingoed mens en ik voelde dat ze me graag zag ook al woonde we in de Kempen .Wat toen percies zo al een beetje in de vreemde was.
Kleindochter Jorinde met haar eerste communie en als fee. Moeke was kleermaakster (met veel liefde)van dienst.
Pont D'espange
Een mooi stukje natuur op de grens van Frankrijk met Spanje. Overal duiken watervalletjes op ,je kan geen voet verzetten of je ziet weer een.
Jaarlijks vind er in Aldenbiezen een grootse bloemenhappinig door.Ze wordt bezocht door mensen van uit alle streken Je kan er uren wandelen en verzinken in een ongeziene bloemenpracht je laten verwennen door de overheersende geuren die je neus inglijden ,als een ijsje dat op een warme zomerdag in je mond.verdwijnt .
De Adriatische zee .Gekend om haar uitzonderlijke lekkere keuken. We volgen via de luchthaven van Venetie richting Riccione uit.Het zicht uit de lucht over Venetié was fasinerend .Al die baaitjes en lagune ze zijn voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Riccione met zijn mooie stranden ,bagno's en verkopen op de deken .Als er ook maar een glimpje van politie was verdwenen ze als rook in de wind.
Onze eerste kennismaking met Spanje was Benimaldena.Viel enorm goed mee.We hadden een zeer goed hotel ,lekker eten ,correcte bediening.Er was een hele mooie tuin rond het zwembad.Het was ook de eerste keer dat men iets van ons gestolen heeft.Een mooie badhanddoek ,souvenir van een ander vakantiegebeuren.Ondanks dit negatieve iets was het toch een hele fijne vakantie.
Arabisch haventje aldaar,er stonden hele mooie jachten.en veel!!!
Het landschap was anders dan ik vermoed had.Spanje dan dacht ik alleen maar aan dorre gebieden .Ergens zal de tijd (voorjaar)dat we daar waren er wel voor iets tussen zitten.
Het strand werd elke morgen gekuist
Torremolinos lag er heel dicht bij.Daar was het wat drukker .Maar toch de moeite om af en toe eens te slenteren langs de winkels en standjes met vanalles.Om erna te genieten van een drankje op een terrasje.Alle uitstappen werden met het plaatselijke vervoer gedaan . Maribella is ook in de buurt en....nog vele andere mooie plekjes.
Vandaag vraag je" Lieve ik ben zo moe wat moet ik daar nu van denken. Zou ik aan de dokters durven vragen hoe lang ik nog te leven heb. Hoe lang kan ik die dialyse nog aan ik voel mijn krachten steeds meer weggaan."
Ik kom dan stilletjes bij je zitten mijn hart dat voelt dan toch zo zwaar Want ik kan je ook alleen maar zeggen dat daarop niemand het antwoord weet. Misschien brengt deze nieuwe lente Ook voor jou weer een beetje kracht Zodat je weer voluit kan genieten als het leven opeens weer naar je lacht.
Hou moed zo wil ik je dan vragen er is nog zoveel wat je wacht Met de kleinkinderen paaseieren rapen Ik hou zo van jou lieve vertrouwde lach. Je ogen gaan dan plots weer schitteren een jeugdig plezier dat straalt eruit Hier wil ik nog heel lang van genieten. Daarom gaan we er samen tegen aan.
Men zegt dat vroeger allles beter was, Ik ben daarbij van een ander gedacht. Het is misschien wel heel eigenwijs. De tijd van nu stel ik heel erg op prijs.
Heel graag wil ik alles met u overlopen . Vergelijken ,wat we nu allemaal kopen. Het gemak en de mogelijkheden die er zijn. Plezier en de luxe voor groot en klein.
Begin met de maandag gewoontegetrouw. De was toen dat was niet van gauw ,gauw. Heel de voormiddag moest je gebruiken. Opdat je wasgoed weer fris ging ruiken.
Dinsdag was de dag van de bergen strijk. Je was toen wel drie strijkijzers rijk. Op de stoof werden ze warm gemaakt. Zomer of winter nooit werd er gestaakt.
Woensdag bij ons, de boven zijn beurt. Emmers en dweilen omhoog gesleurd. Een aftrekker bestond toen nog niet . Dus opdrogen deed je op elke knie .
Donderdag was marktdag wel 10km ver. Met de fiets of tevoet deed je die weg. Beladen als een ezel zo ging je naar huis. Moe en bezweet kwam je dan terug thuis.
Vrijdag werd poetsdag van het gelijkvloers. Met zeepsop en borstel schuren die vloer. Een stofzuiger werd nadien uitgevonden. Fitnissen hoefde niet ,bleven zo wel gezonder.
Ook zaterdag was heel gewone weekdag . Werk en school niemand had toen vrijaf. 's Avonds de wasbeurt een heel gedoe . Als de avond viel was je gewoon moe.
Zondag de dag die aan God werd gewijd. Met in de voormiddag de mis ,een feit . Namiddag het lof ,je kon er niet langsdoor. Want dat alles hield je in het rechte spoor.
En als ik dan naar nu kijk ,dan ben ik rijk. Voor alles apparaten ,waar je ook kijkt . Je hoeft je handen zelfs niet vuil te maken. En voor je gezondheid ga je ritjes maken.
Het is waar ,'t gaat steeds sneller en sneller. Soms lopen we onszelf wel eens tepletter Dat zal de kunst zijn in dit korte leven . Te genieten van al wat je hier kan beleven.
Ik heb graag mensen om me heen maar af en toe ben ik graag alleen Op een plekje ergens in de natuur alles voor niets ,niets is er duur.
Zo zat ik op een hele hoge berg zo'n berg waarop ik heel klein werd. Het deed me beseffen hoe nietig ik was Zodanig dat ik van mijn hoogmoed genas.
Dan stond ik aan 'n hele grote oceaan waar getijden steeds heen en weer gaan Het deed me beseffen dat zorgen en pijn Ook weer deel van het mensdom zijn
Op een andere keer heel diep in het woud de zon stralen wierp als 't zuiverste goud. Het deed me beseffen hoe rijk ik wel ben Dat ik hieronder zoveel vrienden heb.
Het was de gewoonte van ieder jaar. in de zomer op schoolreis te gaan. Niet naar de sneeuw of verre landen. Geen cultuur of andere banden.
Neen, wij gingen netjes in het gelid. ieder op zijn plaatsje zo was beslist. Te voet en soms biddend naar de grot. Van Timkesberg daar hielden we stop.
Heel mooi gelegen in het diepste punt. vele banken die je nu niet meer vind. Daar rammelden wij allen te samen. waren heel blij bij het laatste amen.
Dan kwam voor ons de grote pret. Zie me hier vlug glijden... opgelet! Van boven naar onder altijd weer. Wees zeker 't plezier telkens weer.
Van dat spelen kreeg ik heel warm . Hing mijn jasje aan een boom z'n arm. Dan....klonk het fluitje ,riep ons terug. Wij moesten dan heel vlug naar de juf.
Ik stond in de rij en merkte algauw. Werd overal rillig van de plotse kou. Mijn mooie jasje ,o jeekes vergeten. Ik kon gaan zoeken in die bergketen.
7 Jaar oud ik weet het nog heel goed. Ik maar op zoek en toen zelf zoek. Hoorde de kinderstemmen in de verte. werd heel bang... voelde me verlaten.
Tranen met tuiten liepen over mijn wangen. En mijn gele jasje zag ik nergens hangen. Wat moest ik doen voelde me heel erg klein. Had het gevoel ,alleen op de wereld te zijn.
Drie lieve mensen kwam ik toen tegen. wat doe jij hier ,lieve schat ,zo in je eentje. Na mijn snikkend verhaal zochten zij met mij. Maar mijn pas verworven jas ,dat bleef kwijt.
Na een hele poos ,zeiden ze 't heeft geen zin. Kom jij met ons maar die chicke auto in. Ik voelde me toen een princes eerste klas. Blij dat ik op weg naar de school toe was.
Het eind van 't verhaal vond ik niet fijn. Juf was boos 'je had ontvoerd kunnen zijn'. Dus mocht ik braafjes veel lijntjes schrijven. Daardoor kon ik een ganse dag binnen blijven.
Zelfs vandaag voelt dat nog als onrecht aan. Had die jufrouw niet met me mee moeten gaan. Je laat in een bos, toch geen kind van zeven. Achter waar ze angstig zit te beven
Vandaag opeens een naar bericht over een jonge mooie vrouw Voor haar schijnt nooit nog licht vele mensen gedompeld in rouw.
Kinderen die in 't leven blijven staan met de grote leegte die achterblijft Zonder moeder verder moeten gaan vele mensen met een hart dat schreit.
'n Man die nu alleen staat in 't leven plots geconfronteerd met 't verdriet Onbegrip staat er op zijn gelaat te lezen vele mensen die de pijn van hem zien.
Een vader die er nooit aan had gedacht zijn dochter op zo'n manier te verliezen. Dat is wat je als ouder niet verwacht vele mensen die op de weg 't leven lieten
En toch blijft het verkeer maar verder gaan. alleen de getroffen familie's voelen de pijn Het wordt precies gewoonweg aanvaard Dat vele mensen dagelijks slachtoffer zijn
Mijn vader was een duivenman. Van duiven daar wist hij alles van. Speelde regelmatig kampioen Elke keer weer opnieuw, elk seizoen.
Op een dag kwam een verdwaalde duif Onverwacht op bezoek bij ons thuis Had aan haar poot een gummi ring Met voor mij onbegrijpbare tekens in.
Mijn vader zag met zijn ervaren oog Een kampioen in 't beestje ,dat belooft Dacht bij zich zelf, ik ga eens op zoek Dat is wat een eerlijk iemand doet.
En ja hoor ,hij vond hem al heel vlug De eigenaar wou graag zijn duifje terug. Al vlug zonder dralen werd er besloten. Dat hij en z'n vrouwtje naar ons zou komen.
Het praten bracht al rap vriendschap. Een tegen bezoekje werd dan verwacht. Dus zakte mijn ouders op een mooie dag Met een chaufeur en al naar Antwerpen af.
Het aankomen was er een verrassing, hoor. Hun huis was zo ontzettend chic en groot. 'n Diamantair, dat hadden ze nooit gedacht. Wat daar allemaal stond nooit geziene pracht.
Het onthaal was zo warm zo hartelijk Mijn ouders die vonden dat heerlijk Bij het afscheid namen ze mijn ma's hand Deden aan haar vinger 'n ring met diamant.
Maagdelijk duister waar vind je het nog? Moet je ervoor naar de bergen gaan? Heel hoog op de top waar geen leven is mogelijk alleen maar duisternis.
Maagdelijk duister waar vind je het nog? Moet je ervoor heel diep in de woestijn Waar niets dan vele zandkorrels zijn misschien alleen maar duisternis.
Maagdelijk duister waar vind je het nog? Moet je ervoor naar het regenwoud? Waar dichte ,hoge bomen hun groene lover zorgen voor de duisternis.
Maagdelijk duister waar vind je het nog? Of kan je gewoon op je vertrouwde kamer door je gordijnen dicht te sluiten genieten van de stille duisternis.
Zacht streel je mijn haren uit mijn gezicht. In je lieve ogen zo'n aparte blik. Ik zou zo graag je gedachten willen lezen. Over hoe je je voelt ,alles weten .........
Je hand is zo teder en heerlijk warm. Heel stilletjes leg je hem op mijn arm. Ik vlei me heel dicht tegen je aan. Voel de aanwezigheid van je lichaam.
Dit zijn momenten om te koesteren. Gewoon eenvoudig niets te moeten. Wij met ons beidjes en o zo één. Van toen lang geleden niet meer alleen.
Het nu is belangrijk ,de toekomst niet meer. Daaraan denken doet alleen maar zeer. Gisteren is voorbij ,morgen moet nog komen. Ik wil alleen van het nu nog maar dromen..
Buiten gaat de strijd tussen winter en lente in alle hevigheid door. Het eerste gevoel dat ik had was er een van pppfff Weeral van dat. Maar naar gelang de dag vorderde leek het net een spel Van wie gaat er winnen. De winter die hardnekkig volhoud dat zijn tijd van gaan nog niet gekomen is Of de lente die ongeduldig de eerste tekenen laat zien van zijn komst. Het mooie aan dat speels gedrag van zonnestralen en plotse sneeuwbuien Is het weten dat uiteindelijk de lente zonder falen de bovenhand zal halen.
Deze morgen bij het onwaken moest ik even heel diep gapen. Weer 'n weertje, ik kan niet meer. hier en daar een laagje sneeuw.
Elke keer weer als het zo begint zorg vlug dat 'k mijn cameratje vind. Wil zo graag mooie beelden pakken en ermee door 'de Maten 'afzakken.
De winter geeft zich niet gewonnen maakt aldoor maar gekke sprongen Zo gauw hij een dapper krokusje ziet bedekt hij haar, tot mijn groot verdriet.
De zon verjaagt het sneeuwwitte tapijt zend met volle kracht haar stralen uit. Ik sta geamuzeerd toe te kijken wie zal uiteindelijk de winnaar blijken.
Nog even kan hij hier nog vertoeven maar toch zal hij uiteindelijk moeten. Toegeven dat de tijd is aangekomen dat wij van de lente mogen dromen.
In mij rees vanmorgen een straaltje hoop. Misschien dat het wat trager verloopt. Mag ik nog even in een wonder geloven. Van een tijdje met z'n beidjes dromen.
Dat we in mekaar ogen kunnen kijken. Zonder woorden mekaar begrijpen. Als ik dan die glinsters zie komen. Dan verzet ik in gedachten weer bomen.
Wat ook vermindert mijn lief 'doet pijn. Stilletjes is er zoveel dat van je verdwijnt. Maar toch is er nog dat mooie gevoel. Jij weet het wel,he, wat ik bedoel.
Ondanks dat de rollen zijn omgekeerd. Jou sterke schouder die is er niet meer. Ik bied je heel gaarne de mijne aan . Om zo met jou verder door 't leven te gaan.
Ik had wel iets met schoenen in mijn kindertijd. Erfde een paar van mijn broeder was ze liever kwijt. Vond ze niet mooi en ook te groot jongenssandalen. Mijn proteststem werd niet gehoord er hielp geen praten.
Op zekere dag ging ik op bezoek door groene weiden. Zoals een nichtje bij haar tante doet. voelde een schoen glijden. Bij het springen over een brede gracht ik heb nog gekeken. Er een hele poos naar zitten zoeken hij bleek verdwenen.
Toen moest ik door een koeienweide ze stonden loeiend. Vol belangstelling naar mij te kijken ik zag ze groeien. Met veel angst in mijn kloppend hart nam ik 'n andere weg. Een netelenveld deed 'n ware aanslag op mij benen ,weeral pech.
Maar liever dan bij die grote beesten weerstond ik eraan. Zou voor geen massa's geld weder door die weide gaan. Uiteindelijk kwam ik bij mijn tante aan buiten adem opgelucht. Dat ik zo'n groot' gevaar 'had doorstaan wat een groot geluk.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
We hadden de gelegenheid om via Cyprus naar Egypte te gaan .De beleving om bij de piramide te staan was ongekend.Speciale sfeer hangt daar.Nooit gedacht als kind dat ik daar ooit zou staan.Minpuntje was de bewoners in de kapotgeschoten huizen aan de Suez.De armoede bracht een beetje een apart gevoel teweeg.
Onze pa met Geert op zijn 1ste communie.
Ma (links)en tante Jeanne bij hun communie.Mijn ma was boos want hun kleed was niet gestreken.Ze zaten beiden in het weeshuis haar moeder was gestorven toen ze 3 was.
Mijn grootvader langs moeders zijde.Stierf toen ze 16 was. Grappig item.Mijn man zijn grootouders hadden cafe in de naaste buurt van mijn grootvader.Hij had tandpijn .Mijn mans grootvader heeft toen die tand getrokken met een tang na heel veel verdoving van drank. Die konden toen nog niet weten dat ze ooit eens dezelfde achterkleinkinderen zouden hebben.Het leven maakt toch rare kronkels.
Omdat we na de geslaagde transplantatie graag iemand wilden danken ,trokken we in het voetspoor van mijn moeder naar Lourdes. Gavernie foto1,kaarskesprocessie foto2 ,wassenbeeld musseum foto 3 Ook dit liet een onvergetelijke indruk na.
Firenze ,de stad van de kunstenaarsminnaars,De Medécci het juwelenstraatje ,Ponte Vecchio en David..
De betoverende eilanden die me altijd zullen bijblijven als een uniek geheel.MALTA om zijn diepblauwe zee , zijn enig vervoer waar je op ieder moment kon rekenen,zijn vele historische gebouwen en bezienswaardighede ,het rare taaltje ,en de vriendelijke bewoners.
De gezellige oude engelse bus ,volgehangen met heilige beeldjes want Malta is zeer katoliek. Hagar Quin de 7000 jaar oude tempel ,ik voelde nog altijd een zeker stilte daar en de diepe betekenis van die plek voor de volkeren toen. St John katedraal een bezienswaardigheid op zich.Gelegen in de hoofdstad Valetta.
Victoria katedraal ,de koepel is geschilderd in een speciaal effect ,zodat hij de indruk geeft van rond te zijn .Terwijl hij eigelijk plat is. De Bleu Window op Gozo Victoria de hoofdstad van Gozo. En eindigen doe ik hier met een prachtige zonsondergang.
Ook Cyprus was een hele mooie ervaring.
De palmenboulevard in Limmasol.
Ortodox kerkje te Limmasol ,heel mooi door de vele prachtige ikonen.
Overdekte markt in Limmasol,dit was een standje van de visafdeling.
luikje toe
