1)Boven op de berg ligt het dorpje Taormina 2)De baai van Lettojanni. 3)Gezellig rond het zwembad water was nog koud ,begin Mei ,maar we hebben gezwommen.
Mijn moeder pracht van een vrouw.
.
Mam en Pe de ouders van mijn vader. Soms mocht ik bij haar op vakantie ,ze was dan ook mijn meter. Ik moest dan bij haar slapen .Had liever bij mijn nichtjes geslapen .Ze woonde in bij haar zoon.Als ze dan in bed lag en een wind moest laten zei ze "alweer een motocyclet die langs rijd."Maar eigelijk was het een ingoed mens en ik voelde dat ze me graag zag ook al woonde we in de Kempen .Wat toen percies zo al een beetje in de vreemde was.
Kleindochter Jorinde met haar eerste communie en als fee. Moeke was kleermaakster (met veel liefde)van dienst.
Pont D'espange
Een mooi stukje natuur op de grens van Frankrijk met Spanje. Overal duiken watervalletjes op ,je kan geen voet verzetten of je ziet weer een.
Jaarlijks vind er in Aldenbiezen een grootse bloemenhappinig door.Ze wordt bezocht door mensen van uit alle streken Je kan er uren wandelen en verzinken in een ongeziene bloemenpracht je laten verwennen door de overheersende geuren die je neus inglijden ,als een ijsje dat op een warme zomerdag in je mond.verdwijnt .
De Adriatische zee .Gekend om haar uitzonderlijke lekkere keuken. We volgen via de luchthaven van Venetie richting Riccione uit.Het zicht uit de lucht over Venetié was fasinerend .Al die baaitjes en lagune ze zijn voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Riccione met zijn mooie stranden ,bagno's en verkopen op de deken .Als er ook maar een glimpje van politie was verdwenen ze als rook in de wind.
Onze eerste kennismaking met Spanje was Benimaldena.Viel enorm goed mee.We hadden een zeer goed hotel ,lekker eten ,correcte bediening.Er was een hele mooie tuin rond het zwembad.Het was ook de eerste keer dat men iets van ons gestolen heeft.Een mooie badhanddoek ,souvenir van een ander vakantiegebeuren.Ondanks dit negatieve iets was het toch een hele fijne vakantie.
Arabisch haventje aldaar,er stonden hele mooie jachten.en veel!!!
Het landschap was anders dan ik vermoed had.Spanje dan dacht ik alleen maar aan dorre gebieden .Ergens zal de tijd (voorjaar)dat we daar waren er wel voor iets tussen zitten.
Het strand werd elke morgen gekuist
Torremolinos lag er heel dicht bij.Daar was het wat drukker .Maar toch de moeite om af en toe eens te slenteren langs de winkels en standjes met vanalles.Om erna te genieten van een drankje op een terrasje.Alle uitstappen werden met het plaatselijke vervoer gedaan . Maribella is ook in de buurt en....nog vele andere mooie plekjes.
Mooie meeuw daar in de lucht ik volg je in je hoge vlucht. Sierlijk verplaatst je al zwevend gratie en schoonheid verweven. Voel je je vrij, zo zonder grenzen niet bewust hoe wij over je denken. Ook niet hoe 't wit van je verenkleed onachtzaam met het zonlicht speelt. Reklame over waspoeder lijkt grauw sneeuwwitte vogel tegen het hemelsblauw. Ken jij zoiets als zorgen voor morgen. want voor je kinders moet ook jij zorgen. En als fel waait, ja ,zelfs storm heerst ben jij dan ook voor je nest bevreest. Of voedsel is dat steeds in je bereik vind je dat voor je kinders op tijd. Zeg mij, mooie meeuw ,hoe dat je 't doet vertrouwen in God ,is het zo dat het moet?
Er is niets zo slecht of er zit iets goed aan zijn woorden die dikwijls te lezen staan. Ik geloof er dan ook waar werkelijk in maar...soms gaat het niet naar mijn zin.
En hoe goed en verbeten ik dan ook zoek op elk plekje ,in menige krant of boek. Het goede blijft dan halstarig uit zicht geen eind van de tunnel ,geen sprankeltje licht.
Beter lijkt het me dan ,van toe te geven Aan de minpunten van 't soms moeilijke leven. Om dan weer te starten met nieuwe moed vol ijver naar nieuwe krachten op zoek.
Maar vaak schiet ik hierin aleens tekort zonder mankeren is er iets dat schort Blij zijn ,tevreden,dan gewoon begrippen die mij in die strijd heel vaak ontglippen
Mijn eerste buitenlandse reis was met een hele lange trein. Boordevol tieners groot en klein zoals er nu nog vele zijn.
Het was mede dank zij de M. C. zo konden gewone kinderen ook mee En wij vertrokken heel tevree een kartonnen valies hadden we mee.
De reis ving aan 'smorgens heel vroeg niemand die daarover kloeg. Ieder die zijn pakje geduldig droeg en vlug ging naar zijn plaats op zoek.
De wielen gaven een eentonig gezang wij werden er heel slaperig van. De trein reed vliegensvlug langs grote vlaktes,hoge bergen en dal.
En eindelijk na vele ,vele uren zaten wij naar buiten te turen. Door het raam tijdens morgenuren en dachten al aan vakantieavonturen.
In Luzern aan het station gekomen zagen we de vervulling van onze dromen. Een mooi landsschap streelde mijn ogen blijft mij tot nog toe steeds bekoren.
Gelukkig werd ik in een goede tijd geboren reizen daar behoort tot mijn vermogen Graag loop ik daar in gedachten verloren dankbaar om dat intense gevoel daar geboren.
Vorige week op zo'n kille lentedag Geen zonnetje, geen bloempje dat naar me lacht. Ik heel gezwind naar de bloemisterij daar stonden rozen heel vrolijk en blij zomaar te lachen naar mij. Wit, kleur van de maagdelijkheid ontegensprekelijke zuiverheid onschuldig rein. Net alsof ze zeiden ,jij lieve meid met ons raak je die somberheid heel vlug kwijt. Alsof iets me deed opeens handelen stond ik met die roosjes in mijn handen op weg naar huis al wandelend. Nu staan ze daar zo mooi te pronken ik zit stilletjes naar hen te lonken. genietend een beetje dronken. Van hun schoonheid zo onmiskenbaar toch ook nog verkrijgbaar voor mij weliswaar.
In de stilte van de nacht gaan gevoelens rusten als ik stil ligt en wacht 't hoofd op 't zachte kussen. Vrede daalt er in mijn hart niets komt daar nog tussen.
Ik lig zo in de duisternis zie alle lieve mensen die ik soms ontzettend mis wil dan aan hun denken. Dankbaarheid ,betekenis , dat ik hen mocht kennen.
Ook degene die mij omringen komen dan aan de beurt denk aan alle mooie dingen die door hen mijn leven kleurt. Zo gaan mijn oogleden zinken Word in zachte slaap gesleurt
Magriet de bloem uit mijn kindertijd ook nu denk ik aan jou met blijheid Zo klein en met bescheidenheid voor mij een en al vrolijkheid.
Ik liep over velden keek naar jou uit plukte voorzichtig jou, maakte een tuil Al huppelend en dartel en lachte luid bij het vinden van zo 'n prachtige buit.
Soms nam ik mijn kleine zusje mee zij volgde mij op mijn tocht heel gedwee Hielp bij het plukken en zo met ons twee waren wij bij dit gebeuren wel tevree.
Ik hield dan mijn rokje in een kom omhoog legde geplukte magrietjes in mijn schoot. Daarna vlocht ik ze in een mooie boog zette ze voldaan op mijn zusjes hoofd.
Ik wil zo graag in sprookjes geloven dat op aarde goede mensen wonen. Die alleen maar de wereld mooier maken aan macht en rijkdom gewoon verzaken. Die daar waar pijn en ziekte heerst de wonden geslagen, voorgoed geneest. Die 'n einde maken aan leed en verdriet en onrust in 't hart dat niemand ziet. Die met liefde zoveel geluk uitstrooien dat zelfs de kwade wil moet plooien Die een lach in een eenzaam kind onluikt waarbij in zijn hart warmte opduikt. Ik wil in het goede van de mensheid geloven en dat de dag van barmachtigheid zal komen. Laat mij maar, ik ben zo naief als een kind ik hoop dat de wereld eens de vrede vind.
Duizende dingen verbinden jou en mij als garen van het zuiverste zij. Sinds men zovelen jaren voorbij je kleine hand legde in die van mij.
Ik had al zo lang op jou gewacht en heel veel aan je gedacht. Toen ik je dan voor het eerst zag was of ik een wereldwonder had.
Voetjes zo klein ,teentjes volmaakt netjes op een rij ,tien in totaal. Wat had je prachtig gitzwart haar en een huidje licht getind ,zowaar.
Jij was toch zo puur ,volmaakt gewoon klein zoontje van mij wonderschoon. Ik zielsgelukkig ,je was net een droom Mijn prins ,mijn alles,mijn juweelkroon.
Nu zoveel jaren zijn voorbij gevlogen mijn zoon blijf ik voor jou dromen. Als moeder wil ik blijven hopen dat jouw levensweg goed zal verlopen.
Wanneer je later deze woorden leest weet je dat liefde ,liefde geeft. Als jij ooit je kindje in je armen neemt weet dat ik niet voor niets heb geleeft
Als ik ze zo alleen zie staan op een koude gure dag. Vang ik sombere tekens op van pure eenzaamheid. Zo rij aan rij, keurig in het gelid en niemand, niemand die in de buurt van 't strandhuisje zit. Zelfs hun kleuren staan er dof ,vaal en treurig bij. Want 't zonlicht dat mankeert dat alles mooi stralen doet . dat zo de vreugde geeft. Maar trouw blijven ze daar paraat want niemand die het weet. Wanneer de zon de regen verslaat en ons weer warmte geeft. Dan komt gewemel overal vandaan gezelligheid is troef. Je vraagt je af, waar zaten ze hier is nu overvloed. Ineens zien de strandhuisjes er blijde stralend uit. De deurtjes open ,een kleine guit stapt eruit vol verwachting met een blijde lach op zijn guitige snuit..
Tere wilgenknopjes kondigen vrolijk aan dat mooie lentedagen te wachten staan. Ik neem ze zachtjes in mijn handen streel heel gevoelig over hun vacht Hier voel ik het prille leven branden en dat doet zo ontzettend goed.
Zou ik ze plukken denk ik dan meenemen naar mijn huis. zodat ik ook daar genieten kan van hun mooie zachte huid.
Neen zegt een luide stem opeens laat ze hun eigen leven leiden. Zo kunnen zij allen bijeen nog anderen mensen verleiden.
Dus ga ik dan met lege handen laat de wilgenknopjes achter. Ze behoren ieder die passeerd wat zou ik dat veranderen.
En elke dag als ik ze zie staan ontdek ik hoe ze ontluiken. Eerst heel klein en teder pril totdat ze hun zaadjes uitsmijten.
Ooit waait er een zaadje in mijn tuin en krijgt het geluk van groeien. Ik kijk vol verwachtig naaruit dat het in mijn tuin zal bloeien.
Met dank aan Rienke voor de mooie bewerking van de foto.
Des avonds trek ik graag naar buiten met onze tweevoeter erop uit. Terwijl de vogeltjes nog fluiten ook zij weten dat het dagje sluit Aan de einder rijst de maan omhoog laat zonnetje daarginder weten "Het is tijd dat jij je lichtje dooft want ik wil de nacht welkom heten" De stilte is dan vredeloos intens ze omringt me o zo weldadig Het kusje dat het maantje schenk ontvang ik heel ontspannen vredig. En dwalend op zanderige paadjes straalt de natuur haar krachten uit. Ik geniet en langzaam ademhalend neem ik die pracht in me op voluit.
Op een dag ,als ik niet weet wat doen denk ik graag eventjes terug aan toen. Toen ik zorgeloos door het leven gleed Ver weg van zorg ,kommer en leed.
Het hoge gras in grote ,wuivende weide op weg naar school nodigde ons blijde. Sporen te trekken laag sluipend. het hoofd omlaag en over de buik.
Zo vlug als het kon, want 't was verboden de boer zou het ons niet verschonen. Hij kon er echt niet hard om lachen als hij ons zag gingen we hard lopen.
Maar sporen trekken .daar hield ik van en telkens opnieuw bezweek ik eraan. Dus boer van toen ,ik vraag om erbarmen t'Was sterker dan mijzelf,schenk me genade.
Met zijn twee en toch alleen hoevelen zouden er zo niet zijn. Geen kwade wil of boosaardigheid gewoon een falen , dat doet pijn. Je kan nog praten ,even lachen maar diepgang is ...niet meer. Je zit gewoonweg af te wachten en dat doet verdorie echt zeer.
Dag bij dag ga je dan leven. je zekerheid bestaat uit niets Neemt wat je word gegeven. alleen zijn dat veranderd niet. De vijand staat steeds weer heel duidelijk op de loer. Maar tot nu toe , elke keer gaf jij eraan duidelijk niet toe .
Zo verglijd je hele leven in 'n stil zwijgzaam gebeuren. Drukte ,lawaai al is het even zit je echt niet om te treuren. Toch zie ik je nog echt genieten in je eentje in de warme lentezon. Terwijl je aan je sigaartje trekt Je blik op oneindig, zo ver weg.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
We hadden de gelegenheid om via Cyprus naar Egypte te gaan .De beleving om bij de piramide te staan was ongekend.Speciale sfeer hangt daar.Nooit gedacht als kind dat ik daar ooit zou staan.Minpuntje was de bewoners in de kapotgeschoten huizen aan de Suez.De armoede bracht een beetje een apart gevoel teweeg.
Onze pa met Geert op zijn 1ste communie.
Ma (links)en tante Jeanne bij hun communie.Mijn ma was boos want hun kleed was niet gestreken.Ze zaten beiden in het weeshuis haar moeder was gestorven toen ze 3 was.
Mijn grootvader langs moeders zijde.Stierf toen ze 16 was. Grappig item.Mijn man zijn grootouders hadden cafe in de naaste buurt van mijn grootvader.Hij had tandpijn .Mijn mans grootvader heeft toen die tand getrokken met een tang na heel veel verdoving van drank. Die konden toen nog niet weten dat ze ooit eens dezelfde achterkleinkinderen zouden hebben.Het leven maakt toch rare kronkels.
Omdat we na de geslaagde transplantatie graag iemand wilden danken ,trokken we in het voetspoor van mijn moeder naar Lourdes. Gavernie foto1,kaarskesprocessie foto2 ,wassenbeeld musseum foto 3 Ook dit liet een onvergetelijke indruk na.
Firenze ,de stad van de kunstenaarsminnaars,De Medécci het juwelenstraatje ,Ponte Vecchio en David..
De betoverende eilanden die me altijd zullen bijblijven als een uniek geheel.MALTA om zijn diepblauwe zee , zijn enig vervoer waar je op ieder moment kon rekenen,zijn vele historische gebouwen en bezienswaardighede ,het rare taaltje ,en de vriendelijke bewoners.
De gezellige oude engelse bus ,volgehangen met heilige beeldjes want Malta is zeer katoliek. Hagar Quin de 7000 jaar oude tempel ,ik voelde nog altijd een zeker stilte daar en de diepe betekenis van die plek voor de volkeren toen. St John katedraal een bezienswaardigheid op zich.Gelegen in de hoofdstad Valetta.
Victoria katedraal ,de koepel is geschilderd in een speciaal effect ,zodat hij de indruk geeft van rond te zijn .Terwijl hij eigelijk plat is. De Bleu Window op Gozo Victoria de hoofdstad van Gozo. En eindigen doe ik hier met een prachtige zonsondergang.
Ook Cyprus was een hele mooie ervaring.
De palmenboulevard in Limmasol.
Ortodox kerkje te Limmasol ,heel mooi door de vele prachtige ikonen.
Overdekte markt in Limmasol,dit was een standje van de visafdeling.
luikje toe
