|
Oprechte interesse van de medemens
Het leven zit dikwijls vol verrassingen.
Pijn, vreugde en verdriet volgen mekaar soms in snel tempo op.
Mensen komen en gaan. Kinderen krijsen en moeders verwijzen.
Allen groeien we op in wijsheid en deugd. Dit is natuurlijk een hartewens.
Opgroeien betekent kans krijgen om op een zelfstandige manier het leven in te stappen.
Wijsheid doet men op in scholen en vriendenkringen tijdens symposiums en
Ronde Tafelgesprekken; als boekenworm neuzend in dag- en weekbladen.
Leergierig snuffelend in boeken over wijsbegeerte en filosofie.
Maar ...
Als ik dan even mijn eerste stappen zet in de grote mensenwereld wordt het ernst.
Ik word gewikt en gewogen voor mijn kennis en snuggerheid.
Ik word besnuffeld en afgetast voor mijn hebben en zijn.
Ik word in het vizier genomen voor al mijn kleine ondeugden en onvolkomendheden.
Ik leef. Ik roep het uit “beter één die met mij meegaat …” want de weg naar volwassenheid
is zwaar, lang en hard. De weg doorheen de immense mensenwoestijn is dor en verlaten.
Op wie kan ik mij verlaten.
En dit is de cruciale vraag : “op wie kan ik mij verlaten ?”.
Wie met mij gaat, kan bogen op mijn eerlijkheid en steun. Die iemand staat aan mijn zijde
al ben ik alleen in drukke of droeve dagen. Ik vertrouw op die iemand in goede en kwade
dagen. Vreugde wordt uitgezongen, verdriet uitgepraat. Woede wordt lam gelegd terwijl
triomfen uitbundig uit de doeken worden gedaan. Maar ik LEEF.
Wie mij beloofde ter hulp te komen wanneer het stilaan avond werd, en de lichten rondom
mij verbleekten, zie ik niet. Ik bespeur geen aanwezigheid. Het was een holle belofte.
Liever iemand die met mij gaat. Dragend vreugd’ en pijn, geluk en voorspoed.
Want beloven en het niet waarmaken daar heeft niemand een boodschap aan.
Een woord is een woord; een daad een daad.
Slechts op die basis kan een wereld draaien en vooruitgaan.
Zo niet verliest men tijd en energie. Verspilling van wat ons zo kostbaar is.
Een wereld vol leugens, geweld en verraad kent momenten van opgang maar moet blijvend
attent blijven voor de tegenaanvallen. Vroeg of laat loopt men tegen de lamp en doven
de lichten. Wie eerlijk en oprecht is, haalt de koppen van de kranten niet maar leeft in
vrede met zichzelf. Wie vrede zegt; zegt geluk. Wie geluk zegt ervaart de echte
reden van zijn bestaan. “We zijn hier om gelukkig te zijn”. Kies daarom heel nauwkeurig
de medemens die met je gaat; een heel eind te gaan. Wie volgt is slechts een naloper
bereid om te spieken. Wie met je gaat deelt in alle aspecten van de levensweg.
Een hartewens voor iedereen : vind de vriendschap die je waardig is.
In geborgenheid en oprechte interesse ligt de parel van ‘t geluk.
Wat zegt de volksmond ook weer :
Beter één die met mij gaat, dan twee die mij volgen.
28-04-2020 om 11:40
geschreven door Lina Van Obergen
|
