Rustig de dingen van het leven overschouwen
Mijmeren en dromen
Ik droom van een wereld vol sterren en fonkellichtjes.
Ik droom van een wereld vol kindergezichtjes en warme smoutebollen.
Ik droom van een wereld vol zachte muziek, met mensen die praten en lachen.
Mocht morgen de zon weer schijnen over bergen en dalen.
Mocht regen de droge akkers in het verre oosten bevochtigen voor een goede oogst.
Mocht de opkomende zon veel werkgelegenheid brengen aan zoekenden.
Mocht de dalende avondzon de mensen gewoon gelukkig maken rond een
glaasje, een gesprek, een kaartspel, een smakelijke maaltijd en een romer wijn.
Het kind mag dan krijsen en rondhuppelen, de grijsaard mag zijn dutje doen.
De jonge man streelt zijn liefje en maakt beloftevolle plannen terwijl de
uitverkorene haar lieveling innig kust.
De gehandikapte vindt zijn plaats temidden de menigte en weet zich gedragen en
geliefd. Hij hoort erbij en krijgt alle aandacht en een schouderklopje.
Politiekers zorgen toch voor ons welzijn en zijn bekommerd om werkgelegenheid
en ziekenzorg. Wie oud en ziek is krijgt verzorging. Wie jong is krijgt opleiding en
studie. Opvoeding is een must en een levensstijl waar iedereen zich goed bij voelt. Studeren doen we gans ons leven, met zorg en doorzettingsvermogen. We
willen het weten, we geven het door, we ijveren voor verdere ontplooiïng en
vergeten niet te filosoferen over wat voorbij is en nog komen moet.
Van aanrandingen geen sprake, van diefstallen evenmin. We leven in een open wereld waar iedereen thuishoort en zich honderd procent inzet. Iedereen. Elk met zijn gaven en beperkingen.
Niemand blijft aan de kant staan, en iedereen doet mee. Iedereen werkt !
Iedereen zet zich in voor een job, een klus, een hulp, een service en wordt hiervoor beloond.
Geen dopgeld voor wie geen werk heeft. Dit hoeft dan niet meer.
Beroepsfierheid bovenal. Ik laat de pen nu echt los over het papier glijden; de gedachten houden niet op.
Het lijkt absurd en toch
Positief leven is leven niet van de anderen maar voor de anderen.
De tijd dringt en dwingt.
Geen dopgeld zonder tegenprestatie.
Iedereen doet wat voor den brode.
Er komen in het leven, betekent nog altijd : inzet, offergave, wilskracht, werken
gericht op de toekomst en het goede dat we anderen willen aandoen.
Dat het rondom ons, en ook in eigen land verkeerd kan aflopen dat hebben we de laatste
jaren en maanden al elke dag door de media voorgeschoteld gekregen, maar wordt het
niet de hoogste tijd om het positieve in vedette te stellen want pas dan zal onze balans
doorwegen met .
Ik laat het je zelf invullen
Hoffelijkheid Het leven gekruid ook met kritiek.
Een blijkbaar overbekend gezegde: Hoge bomen vatten veel wind of duidelijker gesteld : grote pieten hebben veel kritiek te verduren en te verwerken.
Er is tevens de kleine man die dagelijks vele opmerkingen te verwerken
heeft van een baas, van huisgenoten en/of vrienden.
Kritiek uiten is te vermijden als de pest. Kritiek moet men kunnen ombuigen, of accepteren of weerleggen. Inslikken zegt men dan; maar dat hoeft niet. We moeten ons verdedigen.
Ombuigen, accepteren, weerleggen; het zijn vele werkwoorden naast mekaar geplaatst met een vrij verschillende inslag.
Kritiek verwerken is geen koud kunstje. Het vraagt inzicht, beoordeling, een zekere vorm van aanvaarding, een sportieve houding, begrip en nog zoveel meer.
Hoge bomen vatten veel wind. Hoe belangrijker iemand is, hoe méér aandacht hij zal krijgen, hoe meer hij zal blootgesteld worden aan onfatsoenlijke opmerkingen.
Niet zo gemakkelijk. Een eerste minister, krijgt nogal wat te verduren voor zijn besluitvorming, zijn voorstellen en zijn uitspraken. Het verwondert mij met welke ontspannen houding vele van die hoge pieten de kritiek naast zich neerleggen of ze op een diplomatische manier weerleggen.
Steeds met de glimlach ; dikwijls met dossierkennis.
Een woordje van troost hierbij is dit : « wie niets doet, kan niets misdoen ».
Wie actief en ondernemend is, durft risico te nemen. Goed doen voor iedereen is trouwens onmogelijk. Elke mens heeft ergens een tegenstander rondlopen en die moet zijn reden van bestaan rechtvaardigen door kritiek te uiten. Negatieve kritiek.
Vraag steeds als tegenzet dat men een positief argument aanbrengt.
Stel voor dat het slangengif (de kritiek ) een antidot krijgt door een positieve inbreng.
Hoffelijkheid is het antigif voor kritiek want inderdaad kritiek kan dodelijk zijn.
Jonge mensen hebben zeker al ervaren hoe ouders en leraars hen de grond kunnen inboren met platte kritiek die ver van opbouwend is. Het werkt frustrerend op het gemoed en belemmert maar al te vaak de verdere ontplooïng van het individu. Zeker bij jonge mensen.
Waarom mensen niet bemoedigen met hoffelijke woorden.
Geef de mens een pluim en hij vliegt!!!
Mensen attent maken op de talenten die zij bezitten en ze aansporen deze verder te ontwikkelen.
Een hoffelijk woord stimuleert tot actie.
Hoffelijkheid staat bij mij hoog in het vaandel omdat het de menselijke relaties bevordert en een hart onder de riem steekt van hen die gebukt gaan onder de druk van kritiek. We hebben allemaal bemoediging nodig.
Laat ons vandaag opzoek gaan naar wat mensen rondom ons graag hebben. Wat bezielt ze en waarmee zijn ze bezig. Laat ze vertellen en veroordeel ze niet nog voor ze zijn uitgesproken.
Let op hun kunde en de specifieke eigenheid want eenieder heeft zo iets net wat een ander niet heeft. Een manier van vertellen een manier van zich voor te doen. Laten we kritiek bannen.
Iedereen mag er zijn. Als we maar respect hebben voor mekaar en luisterbereidheid hebben.
Hoffelijkheid is hierin onze grote troef.
Lina
Rustig de dingen van het leven overschouwen
Mijmeren en dromen
Ik droom van een wereld vol sterren en fonkellichtjes.
Ik droom van een wereld vol kindergezichtjes en warme smoutebollen.
Ik droom van een wereld vol zachte muziek, met mensen die praten en lachen.
Mocht morgen de zon weer schijnen over bergen en dalen.
Mocht regen de droge akkers in het verre oosten bevochtigen voor een goede oogst.
Mocht de opkomende zon veel werkgelegenheid brengen aan zoekenden.
Mocht de dalende avondzon de mensen gewoon gelukkig maken rond een
glaasje, een gesprek, een kaartspel, een smakelijke maaltijd en een romer wijn.
Het kind mag dan krijsen en rondhuppelen, de grijsaard mag zijn dutje doen.
De jonge man streelt zijn liefje en maakt beloftevolle plannen terwijl de
uitverkorene haar lieveling innig kust.
De gehandikapte vindt zijn plaats temidden de menigte en weet zich gedragen en
geliefd. Hij hoort erbij en krijgt alle aandacht en een schouderklopje.
Politiekers zorgen toch voor ons welzijn en zijn bekommerd om werkgelegenheid
en ziekenzorg. Wie oud en ziek is krijgt verzorging. Wie jong is krijgt opleiding en
studie. Opvoeding is een must en een levensstijl waar iedereen zich goed bij voelt. Studeren doen we gans ons leven, met zorg en doorzettingsvermogen. We
willen het weten, we geven het door, we ijveren voor verdere ontplooiïng en
vergeten niet te filosoferen over wat voorbij is en nog komen moet.
Van aanrandingen geen sprake, van diefstallen evenmin. We leven in een open wereld waar iedereen thuishoort en zich honderd procent inzet. Iedereen. Elk met zijn gaven en beperkingen.
Niemand blijft aan de kant staan, en iedereen doet mee. Iedereen werkt !
Iedereen zet zich in voor een job, een klus, een hulp, een service en wordt hiervoor beloond.
Geen dopgeld voor wie geen werk heeft. Dit hoeft dan niet meer.
Beroepsfierheid bovenal. Ik laat de pen nu echt los over het papier glijden; de gedachten houden niet op.
Het lijkt absurd en toch
Positief leven is leven niet van de anderen maar voor de anderen.
De tijd dringt en dwingt.
Geen dopgeld zonder tegenprestatie.
Iedereen doet wat voor den brode.
Er komen in het leven, betekent nog altijd : inzet, offergave, wilskracht, werken
gericht op de toekomst en het goede dat we anderen willen aandoen.
Dat het rondom ons, en ook in eigen land verkeerd kan aflopen dat hebben we de laatste
jaren en maanden al elke dag door de media voorgeschoteld gekregen, maar wordt het
niet de hoogste tijd om het positieve in vedette te stellen want pas dan zal onze balans
doorwegen met
.
Ik laat het je zelf invullen
