De Berberaap wordt ook wel Magot of Turkse aap genoemd.
Het is de enige makaak die buiten Azië voorkomt, en de enige apensoort die in Europa in het wild leeft, namelijk op de rots van Gibraltar.

De Berberapen worden op de rots va Gibraltar goed door de Engelsen verzorgd, niet alleen omdat er veel toeristen naar de beroemde apenkolonie komen kijken, maar ook omdat er een mythe bestaat die zegt dat de rots Engels grondgebied zal blijven, zolang de apen er zijn.




Berberapen gaan niet in winterslaap of –rust, maar ze hebben wel een dikke wintervacht.

Berberapen leven in groepen die uit 10 tot wel 100 dieren bestaan.In de groep leven meerdere mannetjes en vrouwtjes en beide geslachten houden er hun eigen, onderlinge rangorde op na. Berberapen zijn overdag actief.
Als het te heet is, trekken ze zich terug op een beschutte plaats. 's Nachts schuilen ze in spleten tussen rotsen, vaak zeer ontoegankelijke plaatsen.




Alleen hoog-geplaatste mannetjes mogen paren met vruchtbare wijfjes. Andere mannetjes mogen wel met niet-vruchtbare vrouwtjes paren.

Berberapen hebben praktisch geen staart, net als de mensapen en de gibbons. Bij de baby's is altijd nog wel iets te zien dat op een staartje lijkt, maar bij het opgroeien verdwijnt dat stompje al vrij snel in de vacht.

Een staart is erg lastig om warm te houden en in het gebied waar Berberapen leven kan het nu eenmaal flink vriezen. Dat gebied is het Atlasgebergte. In dit Noord-Afrikaanse berggebied sneeuwt het vaak in de winter; 's nachts kan het er ook behoorlijk vriezen.





Als één van de weinige apensoorten krijgen Berberapen daarom in de winter een warme ondervacht. Dankzij die dichte vacht zijn zij ook goed bestand tegen zeer lage temperaturen, zelfs in het water. Ieder voorjaar verharen ze, iedere herfst groeit er weer een nieuwe ondervacht.

Omdat Berberapen in gebieden leven met warme en koude seizoenen, vindt bevruchting in de winter plaats, zodat de jongen in het begin van de zomer geboren worden. Dan is er het meest te eten en is de tempratuur wat hoger.

Het pasgeboren jong houdt zich bijna direct stevig aan de buik van de moeder vast, maar moet de eerste dagen nog wel wat ondersteund worden omdat hij nog niet zoveel kracht heeft. Zodra hij sterk genoeg is verhuist hij naar moeders rug.

Omdat er zoveel afgekibbeld wordt in de groep, is de taal bij de Berberapen erg belangrijk.

Het aanstaren en tuiten van de lippen betekend dreigen, als ze smakken zijn ze onderdanig vriendelijk, tanden laten zien en gapen is ook dreigen. Het zijn heel belangrijke elementen voor de communicatie.

Maar ook lichaamshoudingen, zoals een mannetje achterstevoren benaderen, onderdanigheid of het krabben op een schouder, een uitnodiging tot vlooien en slaan op de grond wanneer ze kwaad zijn, zijn vaak te zien.

Als een groep te groot wordt, splitst hij zich op, maar verwante vrouwen (oma, moeder, dochter, kleindochter) blijven altijd bij elkaar. Jonge mannetjes verlaten de groep. Er breekt dan een gevaarlijke tijd voor hen aan. Ze zijn alleen, of met een broer of leeftijdsgenoot en wanneer ze een nieuwe groep vinden om zich bij aan te sluiten, kan hun familie ze niet helpen. Hun positie in de groep moeten ze dan helemaal zelf veroveren, en dat gaat vaak met flinke vechtpartijen gepaard.

Rangorde en familierelaties spelen een belangrijke rol bij de Berberapen. Een hoge plaats in de groep heeft allerlei voordelen. Je mag als eerste bij het voedsel zodat je het lekkerste kunt pakken. Je mag altijd in de beste slaapboom slapen en de mannen zullen je beschermen. Zo'n hoge plaats kun je bereiken als je een goed 'politicus' bent, bijvoorbeeld door heel goed met hooggeplaatste dieren op te trekken. Maar ook de plaats van de moeder is belangrijk. Een jong van een belangrijk vrouwtje zal van jongs af aan in de hoogste kringen verkeren. Het erft dus de hoge rang van zijn moeder. Het is in de groepen eigenlijk net zoals een koninklijk huis.

Op het menu van de berberapen staan voornamelijk vruchten, wortels, gras, kruiden, bladeren en boomschors. Maar ze eten zo nu en dan ook insecten. Ze hebben wangzakken, waarin ze heel snel een hele hoop voedsel kunnen proppen om het dan later op een rustige plek op te eten. Dat is handig als je in een groep leeft waarin iedereen elkaars voedsel af wil pakken.

 
Bedankt Amorreken!
VOLGENDE VRAAG VAN DE DAG:
Ashburry Faith was een van de betere Belgische groepen. Welke BV die juist een nieuwe Antwerpse cd uit heeft, was hier nog lid van?

Tot morgen,bij leven en welzijn!