Goede middag na een weekje er tussenuit en er van genoten te hebben ben ik er weer,maar daar
vertel ik jullie later over.

Vrijdag 13 Maart hebben we onze beste vriend ten graven gedragen.
In de week van 9 tot 15/2 heb ik er over verteld. Hij heeft het inderdaad opgegeven zonder veel pijn gelukkig maar. Niemand had verwacht dat het zo snel zou gaan! Ik schrijf hier onder de tekst die op het afschijdsprentje staat.
Geboren op 27 juni 1926 en overleden op 6 maart 2009 :binnen  een goede 3 maanden  zou hij 83 jaar geworden zijn.Het is altijd te vroeg om iemand aftegeven.

        Dag bompa, pa, Frans
Voor elk van ons had jij een naam.
Voor ons klein-en achterkleinkinderen was jij de beste bompa.
Jij was de bompa waarmee we naar Ouren of de zee trokken,naar de dierentuin,
of op wandel in de bergen.
De bompa van den Antwerp,je ploeg die je trouw volgde, op treiningen, matchen, 
en zelfs tot in Wembley. De bompa van de pingpong.
De bompa van wie we veel leerden: bladwijzers in boeken, plastiek zakjes opvouwen, pudding roeren in achten met af en toe een negen (en nadien de pot uitlikken)...
De bompa die als één van de eersten- met een bloemetje-zijn achterkleinzonen kwam bewonderen, en ook bij elk telefoontje vroeg naar hun laatste capriolen.
De bompa die elke dag kon genieten van een glaasje wijn, en zot was van chocomousse.
De bompa van wie wij hielden.
Eén van de laatste dingen waar je om vroeg, was om onze bomma niet te vergeten.
Wees gerust bompa, we zullen voor haar zorgen.
Lieve bompa, je laatste weken waren niet gemakkelijk.
Rust nu in vrede, wij zullen je nooit vergeten.

Hij ging trouw elke dag,vier jaar lang zijn vrouw bezoeken in het R V T(rust en verzorgings tehuis)
Wij zullen hem zeker ook niet vergeten daarvoor hebben we te heerlijke momenten met hem mogen beleven. Hij was een van onze beste vrienden en we zullen hem missen!

15-03-2009 om 21:23 geschreven door Herman Coppens