Een hele tijd geleden had ik een "plezante" discussie met de (toenmalige) directeur van de Kempische Hogeschool (HIK) en tevens CVP-senator, dhr. Vermeulen. Mijn vraag was simpel: of men in de HIK (of andere hogescholen en universiteiten) er geen goed aan zou doen om het vak creativiteit in te voeren. Bijna verontwaardigd reageerde de directeur en hij besloot: Dan kunnen we veel beter een cursus schoonschrift inlassen, dat zou meer opbrengen!
Ik ben niet pedagogisch geschoold, dus zweeg ik maar, want dhr. Vermeulen was een heel belangrijke man op de HIK en in de Kempische politiek. Nadien heb ik hem een parabel verteld, maar ik betwijfel of hij de draagwijdte ooit heeft willen begrijpenn want politici luisteren vooral naar zichzelf...
Onze overheid heeft de mond vol over een steeds betere opleiding die nodig is om te slagen in het leven. Dat is natuurlijk correct, maar de slaagkans van mensen is niet alleen afhankelijk van hun schoolse resultaten Mentaliteit, werkkracht en creativiteit zijn minstens even belangrijk, maar deze worden niet met dat (terecht) prezen diploma afgeleverd.
Zo wilde Rosse Pier, kort na de tweede wereldoorlog, ook bij de staat gaan werken, want dat gaf zekerheid. Hij zorgde er dus voor dat hij de juiste partijkaart bezat, en hij bezocht enkele politici van de partij van zijn vader... Al snel mocht hij zich aanbieden bij de stadsdiensten als klerk. Toen bleek echter dat Rosse Pier niet eens kon lezen of schrijven, en dat was een beetje vervelend, zelfs voor iemand met een politieke kruiwagen.
Rosse Pier kwam thuis, vloekte nog eens grondig, en besloot een lening bij zijn vader aan te gaan. Hij kocht zich ditmaal een gewone kruiwagen, monteerde er een soort scheresliep-molen op, en ging de boer op, om de scharen van de Kempische boerinnen te slijpen... Hij werd een bekende figuur in de streek, en zelfs de controleurs van de stoomtram hielpen hem met zijn kruiwagen op de tram, als hij naar een afgelegen boerendorp wou gaan.
De zaken gingen goed, zeer goed zelfs, en de vlijtige Rosse Pier spaarde tot hij geld genoeg had voor een ijzerwinkeltje. Onze Pier begreep het zelf ook niet zo goed, maar hij verdiende zoveel dat hij weldra een tweede winkel - met zijn vrouwtje, dikke Lena - kon openen. Ze wisten allebei van aanpakken en ze konden een grote zaak overnemen; jammer genoeg hadden ze hiervoor onvoldoende kapitaal, om onmiddellijk die eenmalige kans te kunnen grijpen.
Na lang prakkezeren besloot Pier naar de bank te gaan, en de bankier die de winkels van Rosse Pier en dikke Lena goed kende, was onmiddellijk bereid in deze naarstige mensen te investeren. De bankdirecteur maakte alle papieren klaar en wilde ze laten ondertekenen Maar, toen bleek weer dat Pier niet kon lezen of schrijven en met een vet kruis moest ondertekenen! De bankdirecteur viel bijna uit zijn zetel van t verschieten, en hij vroeg vol ongeloof: Maar Pier toch, kan jij niet lezen of schrijven? Piere toch, en je hebt desondanks zon schitterende zaken opgebouwd! Je moet niet vragen wat je zou gerealiseerd hebben, moest je op school geleerd hebben te schrijven!
Rosse Pier was niet erg onder de indruk. Hij keek de directeur eens aan, en met een lange zucht zei hij:Mijnheer de directeur, ik weet exact wat ik geworden zou zijn als ik tien jaar geleden had kunnen schrijven... dan was ik nu een sikkeneurige guichet-klerk, ergens op een stoffig bureeltje van uw stad
Iedereen is vol bewondering voor die toeristische parel die ze ooit Brugge die Scone of Bruges la morte noemden. Brugge had, op het ogenblik dat Antwerpen en Gent al dobberden op de golven van een industriële revolutie, blijkbaar te weinig economische troeven om aan te kunnen knopen bij haar historische welvarendheid
Het is moeilijk te zeggen of het al dan niet gecreërde omstandigheden zijn, maar, anders dan te Brugge werden in veel historische steden tal van getuigenissen uit het verleden (soms letterlijk) vergruisd; gewoon omdat ze in de weg stonden of plaats moesten maken voor zielloze bouwprojecten, die overigens zelf ook maar een kort leven beschoren zijn. Deze "kaalslag" gebeurde niet of toch veel minder in Brugge...
In Brugge ontdekten ze al vroeg de mogelijkheden van de toenemende vrije tijd en de gevolgen van de groeiende welvaart, want ondertussen overspoelen drommen toeristen de stad. Zoveel succes bleef niet onopgemerkt, want als men de ontwikkeling in Frankrijk ziet, op gebied van de toeristische infrastructuur, dan is het duidelijk waarom men ondertussen van een vrijetijdseconomie of van een toerische industrie spreekt. Toerisme is een economische factor!
Maar, er was nog een andere element dat belangrijk was in deze ontwikkeling Op het Sint Lodewijk College - en ook op de andere middelbare vrije scholen - werd een cursus voor stadsgids (zachtjes) gepromoot. En, hoewel van mijn klasgenoten uit de retorica wellicht niemand ooit echt als gids voor toeristische groepen heeft gefungeerd, was het resultaat dat iedereen met fierheid en kennis van zaken sprak over zijn stad en haar rijk verleden. Let maar eens op, vrijwel alle Bruggelingen zijn fier op hun stad... Het is, bij mijn weten, de enige stad met een vereniging zoals Bruggelingen buiten Brugge Dit komt omdat men in Brugge respect heeft voor zijn verleden en fier is op zijn heden!
Iedereen is het er over eens: de stad, Brugge, is een eersterangs publiekstrekker. En, er wordt met het toerisme veel geld verdiend op een manier die geen hardvochtige multinational kan wegrationaliseren of bedreigen... Tenminste, zolang de lokale overheid de kip met gouden eieren niet versmacht of slacht.
Soms moet men de boog al eens ontspannen. Zaterdag zijn we daarom met een gezellige groep Davidsfondsers naar een ongelooflijk interessante tentoonstelling gaan kijken: De Meesters van de Precolumbiaanse Kunst. Deze unieke verzameling werd bij elkaar gebracht door Dora en Paul Janssen, en is nu te zien in het Jubelpark-museum te Brussel.
De inmiddels overleden, Paul Janssen, topwetenschapper en stichter van Janssen Farmaceutica, was (naar het schijnt) ooit een serieuze kandidaat voor de Nobelprijs geneeskunde. En, hij eindigde op de tweede plaats bij de verkiezing van de beroemdste Belg
Dokter Paul, zoals zijn medewerkers hem met respect en genegenheid noemden, genoot een internationale waardering, wat zich uitte in een hele reeks van universitaire benoemingen tot doctor honoris causa. Bovendien schiep Paul Janssen, met zijn hoogtechnologisch bedrijf, heel wat werkgelegenheid voor hoog- en laaggeschoolden in de Kempen.
Zijn echtgenote, Barones Dora Janssen, verzamelde dertig jaar, met kennis en passie, Precolumbiaanse kunst. In totaal zon 350 kunstvoorwerpen van de hoogste kwaliteit, een ereplaats waardig in elk topmuseum. De kwaliteit is dermate verbluffend dat dit voor België een internationale publiekstrekker van de eerste orde zou kunnen zijn... Geef dit in de handen van onze Noorderburen en ze maken er een "wereldmuseum" van, waarvoor ze tot in China, Japan en Amerika zouden reclame maken!
Hoe dan ook, groot was onze verbijstering om in de prachtig uitgevoerde catalogus geconfronteerd te worden met een wanhoopskreet van de algemeen directeur van de Koninklijke Musa voor Kunst en Geschiedenis (KMKG). We lazen tot onze stomme verbazing, (1) Dat de wet toelaat om de successierechten te regelen via een inbetalinggeving ten voordele van de KMKG (2) Dat barones Dora Janssen graag een deel van de onschatbare collectie wil gebruiken om de successierechten van het Dr. Janssen-imperium te regelen, en dat ze bereid was de rest te schenken aan het KMKG, opdat deze unieke en onvervangbare verzameling bij elkaar zou kunnen blijven.
België kan hier een unieke toeristische attractie verwerven, maar talmt onverschillig, wel wetend dat in het buitenland verschillende kandidaten zijn (waaronder Saoudie Arabië), die voor die verzameling zelfs een apart museum willen bouwen!
Beste landgenoten, we hebben jammer genoeg wel een minister van cultuur die geld wil stoppen om België te promoten via een geschifte beenzwengel, maar niet inziet dat de verzameling van Dora en Paul Janssen iets van blijvende waarde, een toeristische topattractie, iets waarop we fier kunnen zijn, gewoon verslaapt, verwaarloost!
Ik schrijf niet graag met uitroeptekens, maar nu breek werkelijk mijn klomp! Zo weinig zin voor onvervangbare waarden, zoveel onverschilligheid (en/of onbekwaamheid) voor de kunst en het economisch zo belangrijke toerisme
Tja, Roger Marijnissen had gelijk toen hij die verschrikkelijke minister van cultuur, Poma, ooit voor de voeten wierp: Mijnheer de minister, wij moeten geen minister van cultuur hebben, maar ministers MET cultuur.
Hopelijk wordt het Vlaamse Gewest tijdig wakker, en ontwaakt bleetkous Bertje tijdig uit zijn trance, die hij opliep bij die Mongoolse wonderdokters Want ook hier geldt: WEG is WEG!
Er zijn van die beroepen die men alleen goed kan uitoefenen als er een roeping mee gemoeid is.Dat lijkt een oubollig cliché, maar het is een feit dat veel clichés (meestal) ook waar zijn
Bij het geladen woord roeping denken veel mensen aan de roeping voor pastoors of kloosterlingen, maar deze definitie is te beperkt. Want, dokters en onderwijzers zouden alleen voor hun respectievelijk beroep mogen kiezen als ze er onvervalste roeping voor hebben.
Onderwijzers moeten onze kinderen voorbereiden op een interessant en vruchtbaar leven; ze moeten hen hen dus veel leren om dat leven voor te bereiden, en niet simpelweg hun vak onderwijzen Dokters zijn (bijna), per definitie, intelligent en bovendien hebben ze hard moeten werken voor hun diploma. Alleen, intelligentie en hardwerken zijn nog geen garantie om een goede dokter te worden.
Dokters zonder roeping, en dus zonder (weinig) empathischvermogen beschouwen hun patiënten vooral als een bron van ruime inkomsten; het zijn bijna als profiteurs van de menselijke miserie Dit soort dokters zijn goed herkenbaar want ze vertonen geen of weinig betrokkenheid, ze behandelen hun patiënten afstandelijk-arrogant en academisch-betweterig.
Bovendien sluiten die arrogante kwasten zich op in een zelfgekozen kaste (waarvan de orde der geneesheren er bijvoorbeeld één is)... Dat zijn wereldvreemde elitaire groepjes die zich onaantastbaar en zelfs boven de wet wanen. Gewone mensen krijgen daar geen toegang noch gehoor, en echte dokters, zij die op de eerste plaats mensen willen helpen, voelen er zich niet echt op hun plaats.
Goede dokters zijn altijd persoonlijkbezorgd Ze zijn empathisch, zegt men. Leuk woord, want empathie betekent zoveel als het zich invoelen in anderen.Het woord, zoals zoveel moeilijke woorden is van Griekse oorsprong, het komt van empatheia wat veel of zelfs alles met hartstocht te maken heeft. Het Griekse stamwoord empathès staat ook voor vatbaar voor gevoelens. Mooi, want dat wensen we zeker in onze huisdokter terug te vinden.
Zonder ons te bezondigen aan de klassieke platitudes van kleermakers die beweren dat hun miskleunen tenminste nog op straat lopen, en niet in stilte begraven worden Noch kiezen we voor de uitspraak van een slimme rabbijn die zegt dat God de mensen geneest maar dat de dokter de rekening maakt
Laat ons eerlijk zijn, goede dokters kunnen (soms) mirakels bewerkstelligen. Maar een recent onderzoek (in de USA) toont duidelijk aan dat lang niet alle dokters in mirakels geloven.
Uit een onderzoek bij 1.144 Amerikaanse dokters, blijkt minder dan 10% geen band met de religie te hebben. Maar 54% van de bevraagde artsen beweerde dat God soms de gezondheid van de patiënten kon beïnvloeden... Ruim 90% van "de gelovige dokters" is er van overtuigd dat een zekere spiritualiteit bij de genezing van hun patiënten kan helpen, hoewel 38% van de groep ook negatieve invloeden voor mogelijk houdt.
Ene Dr. Jerome E. Groopman, professor in de geneeskunde van Harvard, was zeer verbaasd over het feit dat zoveel (moderne) dokters nog (überhaupt) geloofden in een mogelijke tussenkomst van God aan het ziekenbed. En hij voegde er aan toe, dat mirakels altijd wel een discussiepunt zullen blijven. Hij verwees in dat verband naar de grootste dokterfilosoof uit de Joodse geschiedenis, Maimonides[1], die zich hevig keerde tegen de mening dat magie en toverij in de geneeskunde de loop van het leven kon beïnvloeden of dat de levensloop van iemand ooit veranderde door een bewuste goddelijke tussenkomst.
Mij is een filmscène bijgebleven, waarbij Don Camillo de ziel van een Italiaanse communist kocht met een schriftelijk contractje. Opvallend was hoe diezelfde atheïst zich na korte tijd ongerust begon te maken, en hemel en aarde bewoog om het contract terug te kunnen kopen Tja, geloven is een raar ding, of, zoals de volkszanger, Dewilde, ooit zei: Ik geloof niet in een God, maar het kan ook geen kwaad dat ik volgens zijn gebod leef
[1]Maimonides heette eigenlijk Rabbi Moshe ben Maimon; (1135 1204). Hij was rabbijn, filosoof en arts. Hij werd vooral bekend onder zijn verkorte naam, Rambam. Maimonides wordt beschouwd als de belangrijkste leraar uit het posttalmoedische Jodendom. Als gevolg van een oorlog verhuisde Maimonides van Cordoba naar Fez (Marokko), waar hij zich verdiepte in de Arabische vertalingen van de Griekse natuurfilosofen. Later vestigde Maimonides zich in Cairo waar hij besloot om arts te worden, omdat hij zijn brood niet wilde verdienen door middel van de Thora (de Joodse Bijbel). Uiteindelijk werd hij de lijfarts van Salah ad-Din (de fameuze Saladin). Nog steeds is zijn werk interessant en inspirerend. Zijn medischeaforismen zijn leuk en confronterend, ze werden bekend onder hun Hebreeuwse naam Pirkei Moshe.
Waar is er nog voldoende politieke intelligentie beschikbaar?
Na de eitjes de keitjes
Na het plezier de ernst!
Zie zo, de paasvakantie 2007 zit er weer op, maar we genieten nog altijd van wat men noemt een uitzonderlijk voorjaar. De temperatuurrecords sneuvelen aan de lopende band, en de mensen op de terrasjes genieten. Ze trekken zich van al dat geleerd geleuter over een klimaatverandering weinig aan. En, misschien terecht, maar misschien ook niet...
Of er werkelijk een klimaatverandering bezig is, die u en ik veroorzaken, blijft misschien nog een open vraag. Maar dat er wel degelijk "iets" aan de hand is, kan nauwelijks ontkend worden. Kijk maar eens naar de teruggang van het poolijs, en het afsmelten van de hooggelegen tropische gletsjers in de Andes
Klimaatsceptici beweren dat dit een verschijnsel is dat al verschillende keren plaats vond in de geologische geschiedenis, en dus niet noodzakelijkerwijze alleen veroorzaakt wordt door de mens.
We merken dat de tegenstanders (gemakshalve) de argumenten van de andere partij graag onder het tapijt keren, daarom is het goed om enkele realiteiten op te sommen.
(1) We moeten vooral niet flauw doen over een zeeniveau dat weldra onrustbarend stijgt door het broeikaseffect Het niveau van de zeespiegel lag immers, tijdens de laatste grote ijstijd, liefst 120 m lager dan nu het geval is... Effe realist zijn en zijn huiswerk maken, schaadt dus echt niet!
Deze enorme stijging, in het Neolithicum, was het gevolg van het afsmelten van het "landijs" dus van de gletsjers op de continenten. Als vandaag het Noordpoolijs moest wegsmelten, dan zou dat eigenlijk niet zoveel uitmaken, gewoon omdat het Noordpoolijs al in het oceaanwater ligt... Wat er eventueel zou kunnen gebeuren als het continentale Zuidpoolijs zou afsmelten, is een heel ander paar mouwen.
(2) Wat anders is de vaststelling dat we de reserves van onze aarde steeds sneller uitputten. We zijn daarom dringend toe aan en gewetensonderzoek, want de kernvraag is: of we het recht hebben op deze manier met onze niet hernieuwbare reserves om te springen.
(3) Maar, we moeten de zaken ook gewoon vertellen zoals ze zijn. We produceren inderdaad nutteloos en onverantwoord veel broeikasgassen, en dat kan geen positieve bijdrage zijn aan het leefmilieu.
Is er dan helemaal niks aan de hand? Beslist wel, maar moeten de moed hebben een kat een kat noemen. De ontplofte vulkanen, Krakatoa (1883) en de Sint Helena (1980) brachten meer stof in de atmosfeer dan men zich kan voorstellen. En, het heeft ook veel jaren geduurd alvorens alle stof (vooral door de regen) uit de atmosfeer terug op de aarde gevallen was.
We hebben ook in onze "omgeving" een dramatisch en goed gedocumenteerd voorbeeld van een dergelijke vulkaanuitbarsting. De Britse pers beschreef in 1783 uitvoerig de uitbarsting van de IJslandse vulkaan, Reykjaneshryggur, op de nog steeds bestaande Laki-basaltbreuklijn.
Volgens wetenschappers werd toen 15 tot 20 kubieke kilometer vulkaanstof en bovendien ongeveer 200 megaton zwavelzuurbestanddelen in de atmosfeer geslingerd. De toenmalige pers had het nauwelijks over iets anders, van april tot oktober 1783. De gevolgen waren verschrikkelijk: in Schotland werd 1783, het jaar van de as en de zwavelstank genoemd... De bevolking van IJsland werd met een kwart gedecimeerd, de veestapel en het visbestand werd vergiftigd.
Weerkundigen mogen zich niet laten wegdrukken door demagogische politici die elke gelegenheid te baat nemen om de indirecte belastingen te verhogen om hun onbekwaamheid en verspilzucht te financieren
Natuurlijk mogen we de zaken ook niet bagatelliseren, zoals sommige wetenschappers (klimaatsceptici) doen. Maar we kunnen evenmin aanvaarden dat politici de sensatiejournalistiek en uitspraken van pseudowetenschappers gebruiken om domme beslissingen door onze parlementen te jagen. Hier is vooral gedegen wetenschappelijk onderzoek op zijn plaats om de hypothese (en de gevolgen) van een klimaatverandering te onderzoeken.
De belastingbetaler betaalt sinds jaar en dag een dure meteorologische dienst en onderhoudt een hele reeks dure instituten zoals het VITO (Vlaams Instituut voor Technologische Ontwikkeling) en houdt haar (al even dure) universiteiten in stand Mag de belastingbetaler nu ook eens een concrete, wetenschappelijk onderbouwde richtlijn voor beleidsbeslissingen verwachten?
Onze overheid mag de ogen niet sluiten om de belangen van het ongebreidelde neoliberalisme te dienen. Zo lang de internationale overheden toelaten dat talloze, enorme zeeschepen met sterk vervuilende zware stookolie varen, dat het luchtvaartverkeer met goedkope kerosine vliegt en de oliebaronnen en de staat (via de hoge accijnsbelasting) fortuinen verdienen aan een kunstmatig hoge olieprijs, hebben ze niet het recht om te eisen dat belastingbetalers opdraaien voor hun politiekonvermogen
Beste Internetparochianen (we leven inderdaad in een groot dorp),
Heeft u (toevallig) naar het duidingsprogramma "Morgen Beter" gekeken? Rare bedoening was dat weer... Blijkbaar weet men op de nieuwsredactie van de VRT nog steeds niet, dat de kwaliteit van een praatprogramma staat of valt met, enerzijds: de kwaliteit van de gasten, en anderzijds ook met het talent en de keuzes van de journalist die het gesprek leidt... Als een journaliste, zoals Kathleen Cools, uitgaat van het standpunt van een zichzelf toegemeten expertise, loopt het fout.
Opvallend was dat een overigens hoog gewaardeerde VRT-journaliste vroeg aan een humorist, Geert Hoste, wat hij over Europa denkt en waarom hij geen Europese grappen maakt... Zo'n vraag kan hoogstens een inleiding zijn tot een leuk, maar vooral oppervlakkig gesprek die de idee van Europa, als "onze toekomst" nauwelijks tot zijn recht laat komen.
Dat Carolientje Gennez zich echter beperkt tot "platitudes" over een Europa dat (toegegeven) zichzelf slecht verkoopt, en dan maar prompt voorbij gaat aan het feit dat de zogenaamde "Europese Mandarijnen" veroordeeld zijn om te manipuleren, omdat de echte macht in handen blijft van de afzonderlijke regeringen die elk een eigen belang en agenda hebben, was ronduit pijnlijk (of bewust misleidend ?)... Vooral omdat haar Socialistische fractie jarenlang de meerderheid had in het Europese parlement om te verwezenlijken wat ze nu aanklaagt: een gebrek aan sociale ingesteldheid, een minimum loon enzovoort...
Geen wonder dat een kenner van de Eurpese scène, zoals Paul Goossens of meneer Eppink - zelf een uitgerangeerde medewerker (oud-mandarijn) van de Europese cenakels - een beetje korzelig reageerden. En, terecht!
Opvallend was ook, hoe de (sluwe) Geert Hoste zich op de vlakte hield en verstandige dingenn vanuit zijn eigen competentie debiteerde. Spijtig dat hij zich, ook nu weer liet verleiden tot schampere opmerkingen over het koningshuis... Let wel, iedereen staat vrij om een eigen mening te hebben over onze dynastie, maar het is een beetje goedkoop om op de man te spelen, als men op voorhand weet dat het "slachtoffer" niet kan of mag reageren. Beste Geert, in ons Belgenland, zijn er een overdadig aantal politici die zich belachelijk aanstellen, en, bovendien door u en mij rijkelijk betaald worden om domme dingen uit te kramen, en ondoordachte (soms onuitvoerbare) wetten te maken...
Ik ben helemaal geen onvoorwaardelijke bewonderaar van onze "noorderburen", maar veel van hun "talk shows" zijn stukken beter dan wat de VRT presenteerde op die maandag laat. Niemand belet onze journalisten, dus ook Kathleen Cools niet, eens te gaan kijken naar wat op de Nederlandse TV-kanalen gepresenteerd wordt als talk show.
