Ludo Vervloet             freelance journalist

Drie GP’s wegrace, acht GP’s motorcross, zeven nationale motorcrosswedstrijden én twee avondcrossen zorgden voor in totaal gemiddeld 20 dagen motorsport in de maand juli 1982. De pret van de liefhebbers kon echt niet op.

Eén week na Assen was het de beurt aan Francorchamps om de snelle asfaltjongens aan het werk te zetten op de zowat mooiste omloop van het wk.

DAVERENDE ZEGE VOOR “FAST FREDDIE”  SPENCER   - GP wegrace Belgie¨-

Op dé Belgische racedag van 4 juli 1982  werd in Francorchamps geschiedenis geschreven. Winnaar van de Ardense wedstrijd werd “Fast Freddie” Spencer, de 21-jarige rookie van het jaar. Nadat hij in de USA zowat alles gewonnen had wat er te winnen was, verlegde Spencer zijn bedrijvigheid naar het hoofdzakelijk Europees getinte GP- circuit. Er was echter meer.

Spencer won de Belgische GP op een Honda 500cc en dat was nooit eerder vertoond.

Honda had immers zijn racebedrijvigheid, bij gebrek aan succes, in 1968 al gestaakt en probeerde pas enkele jaren geleden  voorzichtig terug te komen met het NR 500-project.

Drie jaar na elkaar flopte dit opzet echter en daarom werd in de winter van 1981  koortsachtig gebouwd aan een driecilinder tweetaktmotor die zou bemand worden door Freddie Spencer, door de uittredende wereldkampioen Lucchinelli en door de Koreaan Katayama.

Ondertussen werd wel naarstig verder gewerkt aan de NR500. In Francorchamps werd deze Honda gereden door de Brit Ron Haslam.

De pole in Spa was voor…Jack Middelburg. Na amper één ronde kopwerk werd Jack vooraan al afgelost door Crosby. Kenny Roberts was de volgende leider. Precies halfkoers werd Roberts op zijn nummer gezet door zijn grootste fan: Freddie Spencer.

Spencer bouwde meteen een mooie voorsprong uit en liet de boeiendste duels van de wedstrijd ver achter zich uitvechten door de heren Sheene, Uncini, Roberts, Randy Mamola, Lucchinelli en Boetje Van Dulmen die in deze orde van 2 tot 7 over de eindmeet raasden.

Ron Haslam leverde zijn NR500 af op de elfde plaats.

Bij Honda werd meteen een grandioos feest georganiseerd…

Didier de Radigues brak een week geleden een sleutelbeen in Assen. Geen wedstrijd in Spa, dachten wij en zowat iedereen met ons. Maar Didier wist beter. Hij ging te rade bij de Molse dokter Derweduwe, bekend om onmogelijke gevallen, en die stoomde de Radigues klaar voor de  race. Radis lukte de vierde snelste trainingstijd en reed later een pracht van een 250cc-wedstrijd. Uiteindelijk finishte hij derde achter winnaar Toni Mang en de Brit Mc Gregor.

Ook de Belgen hadden dus een reden om te feesten.

Gouden winst voor Eric Geboers                            - GP van Frankrijk 125cc  -

Net als in het Italiaanse Faenza won Eric Geboers in het Franse Laveur  de beide reeksen van de GP én het volle pond van de punten die daaraan verbonden zijn. Met die 30 tellers nam hij meteen ruim afstand van Marc Velkeneers die hij in de CSSR met één luttel puntje verschil van de leiding in het wk had verdrongen.

Velkeneers haalde nl. geen enkel punt. Dat was de schuld van een valpartij in de eerste ronde van de eerste reeks. Marc bezeerde daarbij zo erg zijn linker dij en knie dat hij noodgedwongen aan de kant moest gaan staan omwille van te hevige pijnen in de inspanning.

Ook in de tweede manche hield Marc het maar een tiental minuten uit en sloeg dan weer de richting van het rennerskwartier in.
Meer dan waarschijnlijk kostten deze opgaven in de eindfase van het wk Velkeneers de wereldtitel die hij zo fel begeerde.

Geboers reed in Laveur trouwens als een wereldkampioen.

In de trainingen was hij al veruit de snelste geweest en in de eerste rit, waarin hij als derde uit de start kwam, haalde hij een verwoed vechtende thuisrijder Vimond  van de leiding in de voorlaatste ronde van de wedstrijd.
Harry Everts, die een spectaculaire val zonder erg maakte op training, werd derde in de reeks en hield de Italianen Rinaldi en Maddii op een afstand.

De tweede manche werd een saaie optocht na de kopstart van Geboers. Die bouwde meteen een gerust stellende voorsprong uit. Everts geraakte als tweede weg, maar moest in Maddii zijn meerdere erkenen en werd derde, voor Rinaldi, Watanabe en Vimond.

Eric Geboers was na afloop de stevige wk-leider met 164 punten. Daarmee ging hij Rinaldi

(134), Velkeneers (133) , Maddii (132) en Everts (109) vooraf.

Nummer drie voor Danny Laporte                           -  GP van Nederland 250cc  -

Op het zanderige parcours van Mill won de Amerikaan Danny Laporte zijn derde GP op rij. Het leverde hem ook de leiding op in het wk.

De Nederlander Kees Van der Ven, die zowat voor eigen deur reed, kon de verwachtingen  die in hem werden gesteld, niet waarmaken. Als zandspecialist bij uitstek kwam hij voor 15 000 overwegend Nederlandse toeschouwers niet verder dan de vijfde en de derde plaats in de reeksen.

Kees werd daarmee maar vierde in de GP en tuimelde in de wk-stand van de eerste naar de derde plaats.

Veel beter deed Georges Jobé het. Hij scoorde twee maal de tweede plaats in de reeksen, goed ook voor de tweede plaats in de GP.

Laporte won de beide reeksen en natuurlijk de GP. Het werd zijn fraaiste resultaat van het jaar.

De eerste reeks was erg spannend. Thuisrijder Peter van de Nieuwenhof lukte kopstart en bleef twee ronden lang leider. Dan nam de Brit Watson over voor tien ronden. Wanneer die onderuit ging nam Henk van Mierlo de teugels in handen. Niet voor lang echter, want een stomende Laporte was echt niet te stoppen voor de reekszege.

Georges Jobé ging onderuit in tweede positie, hernam als vijfde en werd uiteindelijk toch nog tweede. Van Mierlo werd eerste Nederlander op de derde plaats.

De heroptredende Jo Martens, terug na zijn kwalijke val in de trainingen van de Belgische GP in Borgloon twee maanden geleden, werd echt mooi zesde.

De tweede reeks in Mill was een stuk saaier dan de eerste.

Jobé was kopstarter, maar kon die positie niet behouden. Na negen ronden kopwerk moest hij zijn meerdere erkennen in Laporte. De wedstrijd doofde uit als een kaars.

We onthouden ook de twee negende plaatsen van Erwin Albert, de achtste en tiende van Lacquaye en de zevende van Massant in de tweede reeks.

Laporte werd dus de nieuwe leider in het wk met 146 punten, van tamelijk dichtbij gevolgd door Georges Jobé (140) en Kees Van der Ven (134), de drie kandidaten op de wereldtitel met nog 4 GP’s te gaan.

Lackey pakt één punt meer dan Vromans                         - GP van Engeland 500cc -

In het Britse Farleigh Castle leverden Brad Lackey en André Vromans 4 juli een gevecht op het scherp van de snee. In de op twee na laatste GP van het jaar speelden Lackey en thuisrijder Thorpe gelijk. Ze wonnen elk een reeks en werden derde in de andere. Vromans eindigde tweemaal tweede en leverde daarmee één puntje in op Lackey.

In de wk-stand had de Amerikaan, in het vooruitzicht van de beslissende GP’s van België en het GH Luxemburg, nu elf punten voorsprong op Vromans.

Vromans lukte de beste trainingstijd, maar in de openingsrit kwam hij niet te best weg. Terwijl de Engelstaligen Noyce, Lackey en Thorpe vooraan meteen het goede weer maakten boenderde de slecht gestarte Vromans op zevenmijlslaarzen door het peloton, op zoek naar zijn maatje voorin.

Toen Lackey even in de slip ging, nam Vromans meteen zijn plaats in en stoomde door naar de tweede plaats. De jonge Thorpe, nog sukkelend met een rugblessure, hield evenwel stand en won de reeks.

De tweede reeks groeide uit tot een keihard duel tussen Lackey en Vromans. Zij aan zij, wiel aan wiel vlogen ze over de hindernissen en wisselden voortdurend van positie. Het publiek genoot met volle teugen en kon er blijkbaar vrede mee hebben dat hun Thorpe, Hudson en Noyce voor de derde plaats duelleerden.

Lackey trok uiteindelijk aan het langste eind. Vromans werd opnieuw tweede en  de jonge Thorpe ontpopte zich alweer tot een groot kampioen in wording.

Achter Vromans was Jaak Vanvelthoven onze beste vertegenwoordiger met een 5^de en een 8^ste plaats. Yvan Van den Broeck werd  8^ste in de eerste reeks, lukte de kopstart in de tweede, maar viel na de tweede doortocht uit met een kettingbreuk. De zoveelste statie van zijn ellenlange lijdensweg.

Wereldtitel wenkt voor Geboers                      -  GP van Duitsland  125cc  -

In het snikhete en erg stoffige Laubusch Eschbach behaalde Eric Geboers één week na Frankrijk zijn vierde GP-overwinning van het seizoen en liep hij in de wk-stand zomaar 37 punten weg van de Italianen Maddii en Rinaldi. Met nog drie GP’s te gaan wenkte de wereldtitel voor de kleine uit Balen.

Marc Velkeneers beleefde op Duitse bodem zijn Waterloo, want twee maal na elkaar moest hij met helse pijnen voortijdig de arena verlaten.

Marc was immers helemaal niet hersteld van zijn val in de Franse GP. In Laubusch bood hij zich aan met een erg gezwollen dijbeen en een knie die alle kleuren van de regenboog vertoonde. In de trainingen werd het meteen duidelijk dat Marc een helse dag tegemoet ging. Hij reed zes volle seconden trager dan Maddii, de snelste man.

In de eerste reeks gaf Marc er al na vijf ronden de brui aan en ook de tweede reeks duurde zijn lijdensweg even lang. Toen was duidelijk dat Marc weer geen wereldkampioen zou worden.

Duidelijk werd nu wel dat Eric Geboers, zondermeer de beste rijder in het peloton sedert de derde GP van het seizoen, de titel zou pakken.

In de eerste reeks stemde Geboers zijn wedstrijd af op Rinaldi. Een rake keuze, want Rinaldi won de reeks terwijl Geboers niet tot het uiterste ging en best tevreden was met de tweede plaats.

Tijdens de pauze werd er flink wat water gespoten en daardoor werd het terrein pas echt gevaarlijk. Harry Everts, die daarstraks uitviel met pech, mende meteen voor Geboers, Watanabe, Maddii en …Lejeune, de achtste van daarstraks.

Een eind verder stuurde Geboers het Suzuki-treintje voor Everts en Watanabe. Alleen Maddii kon zich nog tussen de gele jongens wringen. Rinaldi liet zich verrassen in de start en reed zich tot brakens toe leeg in de achtervolging. Hij werd zesde.

Geboers won de reeks en de wedstrijd én verstevigde zijn leidersplaats in het wk.

In Balen werden de eerste feestneuzen opgemerkt.

Vromans in Kester

Eén week na Farleigh Castle was André Vromans topfavoriet in de internationale motorcross van Kester. In een vorige bijdrage vertelden we reeds dat Vromans er de beide reeksen won en Sterckx en Lacquaye naast hem op het podium mochten.

Heeren wint avondcross Bolderberg

Woensdag 14 juli won Raymond Heeren de avondcross in Zolder. Het zat Raymond wel een beetje mee, want Jo Martens was duidelijk de betere uit het lot inters.

Jo viel in de allerlaatste ronde van de eerste reeks aan de leiding uit met een vastloper en daardoor kreeg Heeren de overwinning in de schoot geworpen.

De tweede manche won Jo haast spelenderwijze. Voor Heeren volstond de tweede plaats om eindwinnaar te worden. Het was hem gegund.

Thuisrijder Tienne Jaemers won bij de nationalen 500cc voor Dirk Vanuytrecht en Paul Heylen.

Patrick Kennes was de betere van Van Elderen en Vangeel bij de nationalen 250cc.

Wat wij zoeken zijn foto’s als deze. Erg bedankt, Mario Brouwers.

Onderstaande foto dateert uit 1960. De rijder is Jef Theuwissen en naast hem merken we een jonge Richard Wirix op, jarenlang motorcrossjournalist bij Het Nieuwsblad. Ook de vader van Jo Martens kijkt mee in de lens van de fotograaf.

In het najaar gaan we de figuur van Jef Theuwissen nog eens uitlichten aan de hand van een pak mooie zwartwit foto’s.

Intussen kijken we nog reikhalzend uit naar foto’s uit 1982. Die moeten toch nog te vinden zijn. Please, maak er een scan van en stuur ze door naar ludo.vervloet@pandora.be  Hij

zal er u eeuwig dankbaar om zijn.

xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />