DE TIJD VAN TOENcrossen en racen in mei 1982 (deel 2)
Ludo Vervloet- freelance journalist
JE KON ER MAAR NIET GENOEG VAN KRIJGEN
De maand mei 1982 was ongemeen druk op motorsportgebied, vertelden we al in een vorige bijlage. Er werden niet minder dan 13 GPs gereden en daarbuiten was er in België nog plaats voor 5 internationale motorcrosswedstrijden én twee snelheidskoersen. Kortom, een maand waarmee je tegenwoordig bijna een jaarkalender kan vullen.
Stefan Mertens 3de in Mettet
Drie dagen na de races in Zolder kwam minder volk opdagen voor de EK-races in Mettet. De weersomstandigheden waren er dan ook naar. Regen, wind en kou hielden vele gelegenheidsfans thuis, maar de echte waren wel op de afspraak.
Van de EK-race 125cc onthielden we alleen de felle remonte van Serge Julin die echter niet verder droeg dan de vierde plaats.
De jonge Stefan Mertens, Promokampioen in 1981,verspeelde de tweede plaats in het EK 250cc door een schuiver in de allerlaatste doornatte bocht, maar mocht toch nog mee op de derde podiumtrap. Het begin van een mooie carrière waaraan 25 jaar later nog steeds geen einde is gekomen.
Paul Ramon begon als 27ste en remonteerde naar de 12de plaats.
Ramon revancheerde zich later op de dag door de intern. 250cc-race te winnen.
Kenny Roberts wint in Spanje
De echt grote jongens van de asfaltbanen reden op het circuit van Jarama bij Madrid de Spaanse GP.
Kenny Roberts (senior natuurlijk) en Barry Sheene zorgden er voor een zinderende wedstrijddie uiteindelijk door de Amerikaan werd gewonnen. Franco Uncini werd niet verontrust op de derde plaats en behield ook in de voorlopige rangschikking zijn derde plaats achter de meervoudige wereldkampioenen.
Didier de Radigues verging het minder goed op het erg bochtenrijke circuit. Hij crashte erg spectaculair in de 250cc-koers en hield daar slechts een verzwikte voet aan over.
Muller/Van der Bijl winnen thuis-GP zijspannenNederland
In het Nederlandse Gendt bij Nijmegen kwam het Nederlandse wereldkampioenenduo Van Heugten-Kiggen erg gemotiveerd aan de start. Het felle duo wou per sé winnen voor eigen volk.
Lang duurde hun race evenwel niet.
De Nederlanders kwamen nochtans het best weg van het hek, maar werden in de eerste hindernis al meteen aangevallen door de sterke Zwitserse ex-wereldkampioenen Grogg/Hüsser. Het kwam tot een aanrijding waarin Van Heugten een rugblessure opliep.
Grogg/Hüsser wonnen de eerste reeks, Fox/Cooper de tweede.
De eindzege was evenwel voor de Nederlanders Muller/Van der Bijl die het regelmatigst waren geweest met twee tweede plaatsen. Bollhalder/Busser werden de nieuwe leiders in het WK.
Van Bellinghen, de enige Belg die door de kwalificaties geraakte, ging over de kop en liep snijwonden op aan de elleboog.
Zijspancross niets voor juffertjes.
Daar heb je Kees- GP van Italië 250cc -
Op de supersnelle en op sommige plaatsen erg gevaarlijk liggende omloop van Maggiore won de Nederlandse Le Touquet-specialist Kees Van der Ven de GP van Italië, de vijfde van het WK 250cc.
Sympathieke Kees werd tweede in de eerste reeks achter de Oostenrijker Heinz Kinigadner, die van start tot finish aan de leiding reed.
De tweede schreef Kees oververdiend op zijn naam na een slopend want ronden lang durend gevecht met Danny Laporte. Kinigadner geraakte nooit bij die twee en werd derde. Het leverde hem de tweede plaats in de eindstand op.
Eindwinnaar werd natuurlijk Kees Van der Ven.
Georges Jobé hield zich erg gedeisd in Maggiore. Hij schuwde duidelijk de risicos. Met een geruststellende voorsprong in de WK-stand kon hij zich datpermitteren.
Toch werd Jobé nog derde en vierde in de reeksen, goed voor de derde plaats op het podium.
Jean Claude Laquaye, de Belgische held in Holice, belandde na twee inhaalraces telkens op de achtste plaats, goed voor de zevende in de eindstand.
In de WK-stand leidde Jobé nu met 108 ptn, voor Van der Ven (71) en Laporte (64)
WK-leider Brad Lackey nu ook winnaar-GP van Oostenrijk 500cc-
Sedert de derde GP van het seizoen (Zweden) stond de Amerikaan Brad Lackey helemaal bovenaan in de WK-stand, maar een GP kon hij nog niet winnen. Zelfs een reekszege bleek te hoog gegrepen.
In het Oostenrijkse Sittendorf, bij Wenen, was hij twee jaar geleden de beste geweest en dat gegeven stimuleerde hem blijkbaar om één en ander recht te trekken.
In de eerste reeks verloor Lackey te veel tijd in zijn dubbelduel met Carlqvist en Hudson om zich nog te komen bemoeien met de mannen die helemaal vooraan reden: de Britten Thorpe en Noyce.
Vooral de pas 19-jarige Thorpe ging zo fel tekeer op de flanken van de ruige heuvel dat Noyce de rol moest lossen en Thorpe zijn Kawa vlot naar een eerste reekszege stuurde.
Noyce moest zich bovendien nog flink reppen op de tweede plaats om Lackey van zich af te houden.
André Vromans, de grote pechvogel in Finland, remonteerde van 17 naar 6 en kreeg dan af te rekenen met een leeglopende band. Jaak Vanvelthoven snoepte de 6de plaats van hem af.
Vromans speelde in de tweede manche scheidsrechter tussen Thorpe en Lackey met de GP-zege als inzet.
Lackey lukte de kopstart met Thorpe in het wiel. Thorpe, gedreven door jeugdige overmoed, wou een tweede reekszege en leek aanvankelijk ook te slagen in zijn opzet. Lackey nam zijn tijd en heroverde na twee ronden opnieuw de leiding en won de reeks. Maar met Thorpe op de tweede plaats was de jonge Brit nog steeds eindwinnaar.
Het ene puntje voorsprong op Lackey werd hem echter afgenomen door Vromans die blijkbaar liever een Suzukiwinnaar boven een Kawasakicrack verkoos.
Brad Lackey en Thorpe speelden daardoor gelijk met de punten, maar Lackey won zijn eerste GP dank zij een betere totaaltijd dan Thorpe
André Malherbe geraakte in de eerste reeks niet aan punten door de schuld van twee tuimelpertes. In de tweede maakte hij veel goed met de vierde plaats. Vanvelthoven haalde nop nipt de tiende plaats.
Na 5 van de 12 GPs voerde een bijzonder opgetogen Brad Lackey (Ik sta op kop en blijf op kop!!!) de WK-stand aan met 86 ptn, voor Noyce (76), Hudson (72), Vromans (68), Malherbe (64) en Thorpe (60).
DIDIER DE RADIGUES wint- GP van Italië wegrace
Stel je voor! In 1982 kon een Belg nog winnen in het WK wegrace. Didier De Radigues lukte het huzarenstukje in 350cc op het circuit van Misano.
1982 was wel het laatste jaar van bestaan voor deze tussenklasse, maar ze was nog flink bevolkt met grote jongens. Luister maar.
Zaterdag zette Radis al de beste oefentijd neer en zondag startte hij als derde in de eigenlijke race achter de Duitse hardrijders Mang (de regerende wereldkampioen) en Wimmer. Binnen de tijdspanne van drie ronden had Radis die beide heren al van zich afgeschud. Een walk-over werd het echter niet, want thuisrijder Matteoni had ook plannen.
Een paar ronden mende hij ijzersterk voor Radis. Lavado geraakte niet meer bij de leiders en Mang was wat blij met de vierde plaats.
Maar met nog een tweetal ronden te rijden ging de motor van Matteoni aan het sputteren en verloor de Italiaan terrein. De Radigues liet dit hemels geschenk niet liggen en stoomde meteen door naar de overwinning. Ook Lavado geraakte nog voorbij de ongelukkige Italiaan.
De Radigues voerde na afloop ook de WK-stand aan met 37 ptn, 10 meer dan het trio Baldé-Lavado-Saul.
In 500cc was de zege voorthuisrijder Franco Uncini. De tienduizenden tifosi gingen uit hun dak toen hun idool brandhout maakte van de jongens Freddie Spencer, Graeme Crosby en Kenny Roberts (weliswaar met ontstekingsproblemen). Regerend wereldkampioen Lucchinelli werd vijfde.
Uncini Roberts voerden nu samen de WK-stand aan.
Velkeneers en Harry Everts winnen pinkstercross in Stekene
In de Gelaagputten van Stekene, waar onze eerste wereldkampioen ooit, René Baeten, 22 jaar eerder dodelijk verongelukte, wonnen de Limburgers Velkeneers en Harry Everts in 1982 de internationale wedstrijden van de traditionele pinkstercross.
De rechtstreekse finale 250cc werd een zinderende strijd tussen wereldkampioen 500cc André Malherbe en Marc Velkeneers, de leider in het WK 125cc.
Velkeneers leidde 6 ronden lang fors de dans en ging dan even in de slip. Malherbe nam over, maar geraakte duiveltje Velkeneers niet kwijt. Meer zelfs, met nog 4 ronden te gaan nam Velkeneers opnieuw het voortouw en hield Malherbe eronder met een zelden gezien vertoon van grote klasse.
Malherbe zocht soelaas in de 500cc-wedstrijd, maar kreeg ook hier zijn gram niet.
Dédé tekende om te beginnen wel voor een grandioze solorit, maar in de herneming werd hij al vroeg door de pechduivel uit de race gehaald.
Eric Geboers won met verve deze reeks, maar de eindzege was voor Harry Everts, die aan twee tweede plaatsen genoeg had om het zo ver te brengen.
Vromans op weg naar nieuwe nationale titel
In de zonovergoten Demervallei van Hoeselt zette André Vromans op pinkstermaandag een belangrijke stap op weg naar een nieuwe Belgische titel. Den Dré kwam evenwel gehandicapt aan de start in Hoeselt. In Finland had hij in zijn ramp-GP een steen op de hand gekregen en daarmee kon hij beter rusten dan rijden in deze drukke GP-periode, oordeelde zijn dokter. Vromans kwam alleen op de titelpunten af. Dat hij daarvoor een dosis pijn moest verbijten én het risico lopen van een erger wordende blessure nam hij er maar bij.
De beste man in Hoeselt was André Malherbe, maar net als de dag voordien in Stekene, greep hij ook hier naast de eindzege.
Malherbe was kopstarter in de eerste rit en bleef helemaal vooraan tot hij even van de motor moest om een blokkerende voorrem te herstellen. Daarvan maakte Vromans gebruik om de leiding over te nemen en ook de tandem Vanvelthoven-Van den Broeck snelde hem voorbij. Malherbe werd vierde.
Vromans lukte de kopstart in de tweede heat, probeerde snelsnel een veilige voorsprong op te bouwen maar stuitte op een weergaloze Malherbe. De reekswinnaar was meteen gekend. Ook een ontketende Geboers ging omstreeks halfwedstrijd nog voorbij Vromans. Vanvelthoven, Heeren en Van den Broeck vulden de andere ereplaatsen in.
Vromans won de wedstrijd voor Malherbe, Vanvelthoven, Geboers en Van den Broeck.
ZONDAG BK-WEDSTRIJD IN KESTER
Iedereen die het motorcrosshart op de juiste plaats draagt, is nu zondag 20 mei van de partij op de 4de BK-wedstrijd van het seizoen. Een zinderend spektakel wordt gegarandeerd!
25 jaar geleden werd er ook gereden op de Kesterheide. Toen nog in juli en in een ware Mundialhitte (wk voetbal in Spanje).
Vromans won er zijn 17de wedstrijd van het jaar. André won beide reeksen in Kester
Na de eerste reeks deelde hij het podium met Noyce en Van den Broeck. Na afloop van de tweede werd hij geflankeerd door de Waaltjes Laquaye en Jobé.
In de eindstand was Vromans de betere geweest van Sterckx, Laquaye, Laporte en Van den Broeck
Ook last van nostalgie? Was het vroeger echt zoveel beter?
Lees het in mxworld
Ga naar Archief en vraag naar ludo vervloet
stuur hem een mailtje met opmerkingen, voor - of afkeur
DE TIJD VAN TOENcrossen en racen in mei 1982 (deel 2)
Ludo Vervloet- freelance journalist
JE KON ER MAAR NIET GENOEG VAN KRIJGEN
De maand mei 1982 was ongemeen druk op motorsportgebied, vertelden we al in een vorige bijlage. Er werden niet minder dan 13 GPs gereden en daarbuiten was er in België nog plaats voor 5 internationale motorcrosswedstrijden én twee snelheidskoersen. Kortom, een maand waarmee je tegenwoordig bijna een jaarkalender kan vullen.
Stefan Mertens 3de in Mettet
Drie dagen na de races in Zolder kwam minder volk opdagen voor de EK-races in Mettet. De weersomstandigheden waren er dan ook naar. Regen, wind en kou hielden vele gelegenheidsfans thuis, maar de echte waren wel op de afspraak.
Van de EK-race 125cc onthielden we alleen de felle remonte van Serge Julin die echter niet verder droeg dan de vierde plaats.
De jonge Stefan Mertens, Promokampioen in 1981,verspeelde de tweede plaats in het EK 250cc door een schuiver in de allerlaatste doornatte bocht, maar mocht toch nog mee op de derde podiumtrap. Het begin van een mooie carrière waaraan 25 jaar later nog steeds geen einde is gekomen.
Paul Ramon begon als 27ste en remonteerde naar de 12de plaats.
Ramon revancheerde zich later op de dag door de intern. 250cc-race te winnen.
Kenny Roberts wint in Spanje
De echt grote jongens van de asfaltbanen reden op het circuit van Jarama bij Madrid de Spaanse GP.
Kenny Roberts (senior natuurlijk) en Barry Sheene zorgden er voor een zinderende wedstrijddie uiteindelijk door de Amerikaan werd gewonnen. Franco Uncini werd niet verontrust op de derde plaats en behield ook in de voorlopige rangschikking zijn derde plaats achter de meervoudige wereldkampioenen.
Didier de Radigues verging het minder goed op het erg bochtenrijke circuit. Hij crashte erg spectaculair in de 250cc-koers en hield daar slechts een verzwikte voet aan over.
Muller/Van der Bijl winnen thuis-GP zijspannenNederland
In het Nederlandse Gendt bij Nijmegen kwam het Nederlandse wereldkampioenenduo Van Heugten-Kiggen erg gemotiveerd aan de start. Het felle duo wou per sé winnen voor eigen volk.
Lang duurde hun race evenwel niet.
De Nederlanders kwamen nochtans het best weg van het hek, maar werden in de eerste hindernis al meteen aangevallen door de sterke Zwitserse ex-wereldkampioenen Grogg/Hüsser. Het kwam tot een aanrijding waarin Van Heugten een rugblessure opliep.
Grogg/Hüsser wonnen de eerste reeks, Fox/Cooper de tweede.
De eindzege was evenwel voor de Nederlanders Muller/Van der Bijl die het regelmatigst waren geweest met twee tweede plaatsen. Bollhalder/Busser werden de nieuwe leiders in het WK.
Van Bellinghen, de enige Belg die door de kwalificaties geraakte, ging over de kop en liep snijwonden op aan de elleboog.
Zijspancross niets voor juffertjes.
Daar heb je Kees- GP van Italië 250cc -
Op de supersnelle en op sommige plaatsen erg gevaarlijk liggende omloop van Maggiore won de Nederlandse Le Touquet-specialist Kees Van der Ven de GP van Italië, de vijfde van het WK 250cc.
Sympathieke Kees werd tweede in de eerste reeks achter de Oostenrijker Heinz Kinigadner, die van start tot finish aan de leiding reed.
De tweede schreef Kees oververdiend op zijn naam na een slopend want ronden lang durend gevecht met Danny Laporte. Kinigadner geraakte nooit bij die twee en werd derde. Het leverde hem de tweede plaats in de eindstand op.
Eindwinnaar werd natuurlijk Kees Van der Ven.
Georges Jobé hield zich erg gedeisd in Maggiore. Hij schuwde duidelijk de risicos. Met een geruststellende voorsprong in de WK-stand kon hij zich datpermitteren.
Toch werd Jobé nog derde en vierde in de reeksen, goed voor de derde plaats op het podium.
Jean Claude Laquaye, de Belgische held in Holice, belandde na twee inhaalraces telkens op de achtste plaats, goed voor de zevende in de eindstand.
In de WK-stand leidde Jobé nu met 108 ptn, voor Van der Ven (71) en Laporte (64)
WK-leider Brad Lackey nu ook winnaar-GP van Oostenrijk 500cc-
Sedert de derde GP van het seizoen (Zweden) stond de Amerikaan Brad Lackey helemaal bovenaan in de WK-stand, maar een GP kon hij nog niet winnen. Zelfs een reekszege bleek te hoog gegrepen.
In het Oostenrijkse Sittendorf, bij Wenen, was hij twee jaar geleden de beste geweest en dat gegeven stimuleerde hem blijkbaar om één en ander recht te trekken.
In de eerste reeks verloor Lackey te veel tijd in zijn dubbelduel met Carlqvist en Hudson om zich nog te komen bemoeien met de mannen die helemaal vooraan reden: de Britten Thorpe en Noyce.
Vooral de pas 19-jarige Thorpe ging zo fel tekeer op de flanken van de ruige heuvel dat Noyce de rol moest lossen en Thorpe zijn Kawa vlot naar een eerste reekszege stuurde.
Noyce moest zich bovendien nog flink reppen op de tweede plaats om Lackey van zich af te houden.
André Vromans, de grote pechvogel in Finland, remonteerde van 17 naar 6 en kreeg dan af te rekenen met een leeglopende band. Jaak Vanvelthoven snoepte de 6de plaats van hem af.
Vromans speelde in de tweede manche scheidsrechter tussen Thorpe en Lackey met de GP-zege als inzet.
Lackey lukte de kopstart met Thorpe in het wiel. Thorpe, gedreven door jeugdige overmoed, wou een tweede reekszege en leek aanvankelijk ook te slagen in zijn opzet. Lackey nam zijn tijd en heroverde na twee ronden opnieuw de leiding en won de reeks. Maar met Thorpe op de tweede plaats was de jonge Brit nog steeds eindwinnaar.
Het ene puntje voorsprong op Lackey werd hem echter afgenomen door Vromans die blijkbaar liever een Suzukiwinnaar boven een Kawasakicrack verkoos.
Brad Lackey en Thorpe speelden daardoor gelijk met de punten, maar Lackey won zijn eerste GP dank zij een betere totaaltijd dan Thorpe
André Malherbe geraakte in de eerste reeks niet aan punten door de schuld van twee tuimelpertes. In de tweede maakte hij veel goed met de vierde plaats. Vanvelthoven haalde nop nipt de tiende plaats.
Na 5 van de 12 GPs voerde een bijzonder opgetogen Brad Lackey (Ik sta op kop en blijf op kop!!!) de WK-stand aan met 86 ptn, voor Noyce (76), Hudson (72), Vromans (68), Malherbe (64) en Thorpe (60).
DIDIER DE RADIGUES wint- GP van Italië wegrace
Stel je voor! In 1982 kon een Belg nog winnen in het WK wegrace. Didier De Radigues lukte het huzarenstukje in 350cc op het circuit van Misano.
1982 was wel het laatste jaar van bestaan voor deze tussenklasse, maar ze was nog flink bevolkt met grote jongens. Luister maar.
Zaterdag zette Radis al de beste oefentijd neer en zondag startte hij als derde in de eigenlijke race achter de Duitse hardrijders Mang (de regerende wereldkampioen) en Wimmer. Binnen de tijdspanne van drie ronden had Radis die beide heren al van zich afgeschud. Een walk-over werd het echter niet, want thuisrijder Matteoni had ook plannen.
Een paar ronden mende hij ijzersterk voor Radis. Lavado geraakte niet meer bij de leiders en Mang was wat blij met de vierde plaats.
Maar met nog een tweetal ronden te rijden ging de motor van Matteoni aan het sputteren en verloor de Italiaan terrein. De Radigues liet dit hemels geschenk niet liggen en stoomde meteen door naar de overwinning. Ook Lavado geraakte nog voorbij de ongelukkige Italiaan.
De Radigues voerde na afloop ook de WK-stand aan met 37 ptn, 10 meer dan het trio Baldé-Lavado-Saul.
In 500cc was de zege voorthuisrijder Franco Uncini. De tienduizenden tifosi gingen uit hun dak toen hun idool brandhout maakte van de jongens Freddie Spencer, Graeme Crosby en Kenny Roberts (weliswaar met ontstekingsproblemen). Regerend wereldkampioen Lucchinelli werd vijfde.
Uncini Roberts voerden nu samen de WK-stand aan.
Velkeneers en Harry Everts winnen pinkstercross in Stekene
In de Gelaagputten van Stekene, waar onze eerste wereldkampioen ooit, René Baeten, 22 jaar eerder dodelijk verongelukte, wonnen de Limburgers Velkeneers en Harry Everts in 1982 de internationale wedstrijden van de traditionele pinkstercross.
De rechtstreekse finale 250cc werd een zinderende strijd tussen wereldkampioen 500cc André Malherbe en Marc Velkeneers, de leider in het WK 125cc.
Velkeneers leidde 6 ronden lang fors de dans en ging dan even in de slip. Malherbe nam over, maar geraakte duiveltje Velkeneers niet kwijt. Meer zelfs, met nog 4 ronden te gaan nam Velkeneers opnieuw het voortouw en hield Malherbe eronder met een zelden gezien vertoon van grote klasse.
Malherbe zocht soelaas in de 500cc-wedstrijd, maar kreeg ook hier zijn gram niet.
Dédé tekende om te beginnen wel voor een grandioze solorit, maar in de herneming werd hij al vroeg door de pechduivel uit de race gehaald.
Eric Geboers won met verve deze reeks, maar de eindzege was voor Harry Everts, die aan twee tweede plaatsen genoeg had om het zo ver te brengen.
Vromans op weg naar nieuwe nationale titel
In de zonovergoten Demervallei van Hoeselt zette André Vromans op pinkstermaandag een belangrijke stap op weg naar een nieuwe Belgische titel. Den Dré kwam evenwel gehandicapt aan de start in Hoeselt. In Finland had hij in zijn ramp-GP een steen op de hand gekregen en daarmee kon hij beter rusten dan rijden in deze drukke GP-periode, oordeelde zijn dokter. Vromans kwam alleen op de titelpunten af. Dat hij daarvoor een dosis pijn moest verbijten én het risico lopen van een erger wordende blessure nam hij er maar bij.
De beste man in Hoeselt was André Malherbe, maar net als de dag voordien in Stekene, greep hij ook hier naast de eindzege.
Malherbe was kopstarter in de eerste rit en bleef helemaal vooraan tot hij even van de motor moest om een blokkerende voorrem te herstellen. Daarvan maakte Vromans gebruik om de leiding over te nemen en ook de tandem Vanvelthoven-Van den Broeck snelde hem voorbij. Malherbe werd vierde.
Vromans lukte de kopstart in de tweede heat, probeerde snelsnel een veilige voorsprong op te bouwen maar stuitte op een weergaloze Malherbe. De reekswinnaar was meteen gekend. Ook een ontketende Geboers ging omstreeks halfwedstrijd nog voorbij Vromans. Vanvelthoven, Heeren en Van den Broeck vulden de andere ereplaatsen in.
Vromans won de wedstrijd voor Malherbe, Vanvelthoven, Geboers en Van den Broeck.
ZONDAG BK-WEDSTRIJD IN KESTER
Iedereen die het motorcrosshart op de juiste plaats draagt, is nu zondag 20 mei van de partij op de 4de BK-wedstrijd van het seizoen. Een zinderend spektakel wordt gegarandeerd!
25 jaar geleden werd er ook gereden op de Kesterheide. Toen nog in juli en in een ware Mundialhitte (wk voetbal in Spanje).
Vromans won er zijn 17de wedstrijd van het jaar. André won beide reeksen in Kester
Na de eerste reeks deelde hij het podium met Noyce en Van den Broeck. Na afloop van de tweede werd hij geflankeerd door de Waaltjes Laquaye en Jobé.
In de eindstand was Vromans de betere geweest van Sterckx, Laquaye, Laporte en Van den Broeck
Ook last van nostalgie? Was het vroeger echt zoveel beter?
Lees het in mxworld
Ga naar Archief en vraag naar ludo vervloet
stuur hem een mailtje met opmerkingen, voor - of afkeur
Drie GPs wegrace, acht GPs motorcross, zeven nationale motorcrosswedstrijden én twee avondcrossen zorgden voor in totaal gemiddeld 20 dagen motorsport in de maand juli 1982. De pret van de liefhebbers kon echt niet op.
Eén week na Assen was het de beurt aan Francorchamps om de snelle asfaltjongens aan het werk te zetten op de zowat mooiste omloop van het wk.
DAVERENDE ZEGE VOOR FAST FREDDIESPENCER- GP wegrace Belgie¨-
Op dé Belgische racedag van 4 juli 1982werd in Francorchamps geschiedenis geschreven. Winnaar van de Ardense wedstrijd werd Fast Freddie Spencer, de 21-jarige rookie van het jaar. Nadat hij in de USA zowat alles gewonnen had wat er te winnen was, verlegde Spencer zijn bedrijvigheid naar het hoofdzakelijk Europees getinte GP- circuit. Er was echter meer.
Spencer won de Belgische GP op een Honda 500cc en dat was nooit eerder vertoond.
Honda had immers zijn racebedrijvigheid, bij gebrek aan succes, in 1968 al gestaakt en probeerde pas enkele jaren geleden voorzichtig terug te komen met het NR 500-project.
Drie jaar na elkaar flopte dit opzet echter en daarom werd in de winter van 1981 koortsachtig gebouwd aan een driecilinder tweetaktmotor die zou bemand worden door Freddie Spencer, door de uittredende wereldkampioen Lucchinelli en door de Koreaan Katayama.
Ondertussen werd wel naarstig verder gewerkt aan de NR500. In Francorchamps werd deze Honda gereden door de Brit Ron Haslam.
De pole in Spa was voor Jack Middelburg. Na amper één ronde kopwerk werd Jack vooraan al afgelost door Crosby. Kenny Roberts was de volgende leider. Precies halfkoers werd Roberts op zijn nummer gezet door zijn grootste fan: Freddie Spencer.
Spencer bouwde meteen een mooie voorsprong uit en liet de boeiendste duels van de wedstrijd ver achter zich uitvechten door de heren Sheene, Uncini, Roberts, Randy Mamola, Lucchinelli en Boetje Van Dulmen die in deze orde van 2 tot 7 over de eindmeet raasden.
Ron Haslam leverde zijn NR500 af op de elfde plaats.
Bij Honda werd meteen een grandioos feest georganiseerd
Didier de Radigues brak een week geleden een sleutelbeen in Assen. Geen wedstrijd in Spa, dachten wij en zowat iedereen met ons. Maar Didier wist beter. Hij ging te rade bij de Molse dokter Derweduwe, bekend om onmogelijke gevallen, en die stoomde de Radigues klaar voor derace. Radis lukte de vierde snelste trainingstijd en reed later een pracht van een 250cc-wedstrijd. Uiteindelijk finishte hij derde achter winnaar Toni Mang en de Brit Mc Gregor.
Ook de Belgen hadden dus een reden om te feesten.
Gouden winst voor Eric Geboers- GP van Frankrijk 125cc-
Net als in het Italiaanse Faenza won Eric Geboers in het Franse Laveur de beide reeksen van de GP én het volle pond van de punten die daaraan verbonden zijn. Met die 30 tellers nam hij meteen ruim afstand van Marc Velkeneers die hij in de CSSR met één luttel puntje verschil van de leiding in het wk had verdrongen.
Velkeneers haalde nl. geen enkel punt. Dat was de schuld van een valpartij in de eerste ronde van de eerste reeks. Marc bezeerde daarbij zo erg zijn linker dij en knie dat hij noodgedwongen aan de kant moest gaan staan omwille van te hevige pijnen in de inspanning.
Ook in de tweede manche hield Marc het maar een tiental minuten uit en sloeg dan weer de richting van het rennerskwartier in. Meer dan waarschijnlijk kostten deze opgaven in de eindfase van het wk Velkeneers de wereldtitel die hij zo fel begeerde.
Geboers reed in Laveur trouwens als een wereldkampioen.
In de trainingen was hij al veruit de snelste geweest en in de eerste rit, waarin hij als derde uit de start kwam, haalde hij een verwoed vechtende thuisrijder Vimondvan de leiding in de voorlaatste ronde van de wedstrijd. Harry Everts, die een spectaculaire val zonder erg maakte op training, werd derde in de reeks en hield de Italianen Rinaldi en Maddii op een afstand.
De tweede manche werd een saaie optocht na de kopstart van Geboers. Die bouwde meteen een gerust stellende voorsprong uit. Everts geraakte als tweede weg, maar moest in Maddii zijn meerdere erkenen en werd derde, voor Rinaldi, Watanabe en Vimond.
Eric Geboers was na afloop de stevige wk-leider met 164 punten. Daarmee ging hij Rinaldi
(134), Velkeneers (133) , Maddii (132) en Everts (109) vooraf.
Nummer drie voor Danny Laporte-GP van Nederland 250cc-
Op het zanderige parcours van Mill won de Amerikaan Danny Laporte zijn derde GP op rij. Het leverde hem ook de leiding op in het wk.
De Nederlander Kees Van der Ven, die zowat voor eigen deur reed, kon de verwachtingendie in hem werden gesteld, niet waarmaken. Als zandspecialist bij uitstek kwam hij voor 15 000 overwegend Nederlandse toeschouwers niet verder dan de vijfde en de derde plaats in de reeksen.
Kees werd daarmee maar vierde in de GP en tuimelde in de wk-stand van de eerste naar de derde plaats.
Veel beter deed Georges Jobé het. Hij scoorde twee maal de tweede plaats in de reeksen, goed ook voor de tweede plaats in de GP.
Laporte won de beide reeksen en natuurlijk de GP. Het werd zijn fraaiste resultaat van het jaar.
De eerste reeks was erg spannend. Thuisrijder Peter van de Nieuwenhof lukte kopstart en bleef twee ronden lang leider. Dan nam de Brit Watson over voor tien ronden. Wanneer die onderuit ging nam Henk van Mierlo de teugels in handen. Niet voor lang echter, want een stomende Laporte was echt niet te stoppen voor de reekszege.
Georges Jobé ging onderuit in tweede positie, hernam als vijfde en werd uiteindelijk toch nog tweede. Van Mierlo werd eerste Nederlander op de derde plaats.
De heroptredende Jo Martens, terug na zijn kwalijke val in de trainingen van de Belgische GP in Borgloon twee maanden geleden, werd echt mooi zesde.
De tweede reeks in Mill was een stuk saaier dan de eerste.
Jobé was kopstarter, maar kon die positie niet behouden. Na negen ronden kopwerk moest hij zijn meerdere erkennen in Laporte. De wedstrijd doofde uit als een kaars.
We onthouden ook de twee negende plaatsen van Erwin Albert, de achtste en tiende van Lacquaye en de zevende van Massant in de tweede reeks.
Laporte werd dus de nieuwe leider in het wk met 146 punten, van tamelijk dichtbij gevolgd door Georges Jobé (140) en Kees Van der Ven (134), de drie kandidaten op de wereldtitel met nog 4 GPs te gaan.
Lackey pakt één punt meer dan Vromans- GP van Engeland 500cc -
In het Britse Farleigh Castle leverden Brad Lackey en André Vromans 4 juli een gevecht op het scherp van de snee. In de op twee na laatste GP van het jaar speelden Lackey en thuisrijder Thorpe gelijk. Ze wonnen elk een reeks en werden derde in de andere. Vromans eindigde tweemaal tweede en leverde daarmee één puntje in op Lackey.
In de wk-stand had de Amerikaan, in het vooruitzicht van de beslissende GPs van België en het GH Luxemburg, nu elf punten voorsprong op Vromans.
Vromans lukte de beste trainingstijd, maar in de openingsrit kwam hij niet te best weg. Terwijl de Engelstaligen Noyce, Lackey en Thorpe vooraan meteen het goede weer maakten boenderde de slecht gestarte Vromans op zevenmijlslaarzen door het peloton, op zoek naar zijn maatje voorin.
Toen Lackey even in de slip ging, nam Vromans meteen zijn plaats in en stoomde door naar de tweede plaats. De jonge Thorpe, nog sukkelend met een rugblessure, hield evenwel stand en won de reeks.
De tweede reeks groeide uit tot een keihard duel tussen Lackey en Vromans. Zij aan zij, wiel aan wiel vlogen ze over de hindernissen en wisselden voortdurend van positie. Het publiek genoot met volle teugen en kon er blijkbaar vrede mee hebben dat hun Thorpe, Hudson en Noyce voor de derde plaats duelleerden.
Lackey trok uiteindelijk aan het langste eind. Vromans werd opnieuw tweede en de jonge Thorpe ontpopte zich alweer tot een groot kampioen in wording.
Achter Vromans was Jaak Vanvelthoven onze beste vertegenwoordiger met een 5de en een 8ste plaats. Yvan Van den Broeck werd8ste in de eerste reeks, lukte de kopstart in de tweede, maar viel na de tweede doortocht uit met een kettingbreuk. De zoveelste statie van zijn ellenlange lijdensweg.
Wereldtitel wenkt voor Geboers-GP van Duitsland125cc-
In het snikhete en erg stoffige Laubusch Eschbach behaalde Eric Geboers één week na Frankrijk zijn vierde GP-overwinning van het seizoen en liep hij in de wk-stand zomaar 37 punten weg van de Italianen Maddii en Rinaldi. Met nog drie GPs te gaan wenkte de wereldtitel voor de kleine uit Balen.
Marc Velkeneers beleefde op Duitse bodem zijn Waterloo, want twee maal na elkaar moest hij met helse pijnen voortijdig de arena verlaten.
Marc was immers helemaal niet hersteld van zijn val in de Franse GP. In Laubusch bood hij zich aan met een erg gezwollen dijbeen en een knie die alle kleuren van de regenboog vertoonde. In de trainingen werd het meteen duidelijk dat Marc een helse dag tegemoet ging. Hij reed zes volle seconden trager dan Maddii, de snelste man.
In de eerste reeks gaf Marc er al na vijf ronden de brui aan en ook de tweede reeks duurde zijn lijdensweg even lang. Toen was duidelijk dat Marc weer geen wereldkampioen zou worden.
Duidelijk werd nu wel dat Eric Geboers, zondermeer de beste rijder in het peloton sedert de derde GP van het seizoen, de titel zou pakken.
In de eerste reeks stemde Geboers zijn wedstrijd af op Rinaldi. Een rake keuze, want Rinaldi won de reeks terwijl Geboers niet tot het uiterste ging en best tevreden was met de tweede plaats.
Tijdens de pauze werd er flink wat water gespoten en daardoor werd het terrein pas echt gevaarlijk. Harry Everts, die daarstraks uitviel met pech, mende meteen voor Geboers, Watanabe, Maddii en Lejeune, de achtste van daarstraks.
Een eind verder stuurde Geboers het Suzuki-treintje voor Everts en Watanabe. Alleen Maddii kon zich nog tussen de gele jongens wringen. Rinaldi liet zich verrassen in de start en reed zich tot brakens toe leeg in de achtervolging. Hij werd zesde.
Geboers won de reeks en de wedstrijd én verstevigde zijn leidersplaats in het wk.
In Balen werden de eerste feestneuzen opgemerkt.
Vromans in Kester
Eén week na Farleigh Castle was André Vromans topfavoriet in de internationale motorcross van Kester. In een vorige bijdrage vertelden we reeds dat Vromans er de beide reeksen won en Sterckx en Lacquaye naast hem op het podium mochten.
Heeren wint avondcross Bolderberg
Woensdag 14 juli won Raymond Heeren de avondcross in Zolder. Het zat Raymond wel een beetje mee, want Jo Martens was duidelijk de betere uit het lot inters.
Jo viel in de allerlaatste ronde van de eerste reeks aan de leiding uit met een vastloper en daardoor kreeg Heeren de overwinning in de schoot geworpen.
De tweede manche won Jo haast spelenderwijze. Voor Heeren volstond de tweede plaats om eindwinnaar te worden. Het was hem gegund.
Thuisrijder Tienne Jaemers won bij de nationalen 500cc voor Dirk Vanuytrecht en Paul Heylen.
Patrick Kennes was de betere van Van Elderen en Vangeel bij de nationalen 250cc.
Wat wij zoeken zijn fotos als deze. Erg bedankt, Mario Brouwers.
Onderstaande foto dateert uit 1960. De rijder is Jef Theuwissen en naast hem merken we een jonge Richard Wirix op, jarenlang motorcrossjournalist bij Het Nieuwsblad. Ook de vader van Jo Martens kijkt mee in de lens van de fotograaf.
In het najaar gaan we de figuur van Jef Theuwissen nog eens uitlichten aan de hand van een pak mooie zwartwit fotos.
Intussen kijken we nog reikhalzend uit naar fotos uit 1982. Die moeten toch nog te vinden zijn. Please, maak er een scan van en stuur ze door naar ludo.vervloet@pandora.beHij