DE TIJD VAN TOEN 1983 maart

Ludo Vervloet freelance journalist

Vorige keer vertelden we hoe nieuwbakken 500cc-rijder Harry Everts en zijn Suzukimaat André Vromans in het vroege voorjaar van 1983 samen 5 van de 6 wedstrijden wonnen. De andere overwinning was voor de Yamahatroef Jo Martens. Omwille van echt winterse toestanden kregen we ook de afzegging van de wedstrijd in Lummen. Van de opwarming van de aarde was 25 jaar geleden nauwelijks sprake.

Vandaag loodsen we u door de laatste voorbereidende wedstrijden op het GP-seizoen dat eind maart werd ingezet met de Nederlandse GP 125cc in het Noord-Brabantse Best.

ERIC GEBOERS NEEMT DE MAAT VAN VROMANS in Dessel

Op het zware parcours van de Witte Berg in Dessel werd zandkoning André Vromans in de eerste wedstrijd van het BK 500cc eerst verraden door een lege benzinetank en later op de dag afgetroefd door Eric Geboers. Daarmee nam Eric schitterend weerwraak voor zijn verlies tegen Vromans in Koersel.

Vromans : “ De wereldkampioen 125cc is even goed thuis op een 500cc. Dat heeft hij vandaag nog eens bewezen.. In de eerste manche werden we beiden gehinderd door gedubbelde rijders en kwamen we elk één keer ten val. Misschien zou ik de reeks wel gewonnen hebben, maar 3 ronden voor het einde kwam ik zonder benzine te staan. Een ongemak waarmee ook Harry Everts had af te rekenen.

In de tweede reeks werd ik gewoon geklopt door een betere Geboers. Het was mijn dagje niet. Ik zoek niet naar verontschuldigingen. Zeg maar dat Vromans overwonnen werd op zijn favoriet terrein. Ik heb daar echt geen moeite mee.”

Wereldkampioen Geboers was na zijn riante zege in Dessel vrij bedaard in de vreugde.

“Mijn laatste Belgische overwinning dateert al van 1981. Toen won ik een BK-wedstrijd in Bornem. Vandaag heb ik hier vrij vlot beide reeksen gewonnen. In de eerste had ik blijkbaar een betere carburatie dan Everts en Vromans. In de tweede heb ik een achterstand van 20 seconden omgezet in winst. Dergelijke stunts heb ik al meermaals uitgehaald, maar de inspanningen reikten meestal niet tot op de eindmeet. Vandaag dus wel.”

“Natuurlijk ben ik wel blij met de overwinning, maar wat me stoort is dat ik met mijn voorlopige leiding in het BK niets kan aanvangen. Omwille van mijn WK-kalender moet ik liefst vier van de zeven BK-wedstrijden laten schieten. Zo kan ik onmogelijk kampioen worden. Is het dan zo moeilijk voor de BMB-mensen om zeven data te vinden waarop geen GP’s worden gereden?”

Yvan Van den Broeck, tweevoudig ex-kampioen van België, werd tweede en derde in de reeksen en tweede in de eindstand. “Met een beetje hulp van Harry Everts, die na een extra tankbeurt gediskwalificeerd werd. Toch is het nog veel te vroeg om uit deze uitslag reeds conclusies te trekken, maar deze punten nemen ze me toch niet meer af.”

André Malherbe verdedigde zich goed in het Desselse zand maar was niet echt tevreden met die uitslagen. Hij werd derde en vijfde in de reeksen, goed voor de derde podiumtrap.

De nevenreeksen in Dessel:

Peter Goolaerts bij de juniors 125cc

Luc Bursens bij de juniors 500cc

Walter Van Rompaey hield de nationalen 500c achter zich

J. CL. LACQUAYE in Lustin

In het Waalse Lustin verstevigde Marc Velkeneers zijn leidersplaats in het BK 250cc. Gilera-Marc won vlot de eerste reeks voor Massant, Lacquaye en Jo Martens. Jobé kwam in zijn te felle remonte in de afsluiting terecht. Hij gaf er de brui aan.

In de tweede manche was Jobé evenwel outstanding. Hij maakte er een daverende demonstratie van.

Velkeneers, pas terug uit Zuid-Afrika, was vermoeid in de slotrit en geraakte niet verder dan de vierde plaats. Wel genoeg om Jobé op in totaal 13 punten achterstand te zetten na twee BK-wedstrijden.

De dagzege was voor Jean Claude Lacquaye. Hij realiseerde een betere tijd dan tweede man André Massant en de derde podiumgast Mark Velkeneers. Alle drie deze rijders scoorden een totaal van 5 punten.

Jo Martens kwam niet echt uit de verf op deze technische omloop en werd vierde, op 4 punten van dit trio.

Broer Mario deed een stuk beter dan Jo. Mario won de wedstrijd, eveneens een BK-proef, bij de nationalen 250cc, voor de Waaltjes Blanchy en Mareau. Het was al zijn derde palm van het seizoen.

DE DERDE VAN VROMANS Wuustwezel

Eén week na zijn wedervaren in Dessel kreeg André Vromans de kans om zich te revancheren in de Trofee van de provincie Antwerpen in Wuustwezel. Nochtans was het lot hem hier de laatste twee jaar niet gunstig gezind geweest, maar op deze 13 maart mocht hij echt niet klagen.

Vromans won vrij vlot de eerste manche 500cc toen zowat al zijn tegenstanders, met Geboers op kop, uit de wedstrijd verdwenen met pech allerlei.

Ook in de enige reeks 250cc maakte Vromans er een walk-over van. Hij domineerde van start tot finish.

Gelukkig was er nog een tweede reeks 500cc om de toeschouwers waar voor hun geld te bieden. Het werd een denderende wedstrijd .

Vromans wou er weer meteen vandoor gaan, maar hij werd snel gecounterd door de vinnige Geboers. Wat dan volgde was een duel om duimen en vingers te likken.

Geboers: “We hebben het spel keihard gespeeld. Keihard, maar fair en zonder afspraken. Hoe dikwijls we elkaar gepasseerd zijn weet ik niet. Ik heb geprobeerd om Vromans definitief los te rijden, maar dat lukte me niet. Ik was alleen uit op de reekszege, de koers winnen ging toch niet meer. Ik kan niet ontkennen dat het een harde wedstrijd was, want ik ben vermoeider dan vorige week in Dessel, waar de reeksen toch een stuk langer waren.”

Vromans: “Wat zeg je, ik geklopt op mijn waarde? Neen, toch niet. Als het echt nodig was geweest, had ik nog sneller gekund, hoor. Ik heb de risico’s beperkt omdat ik de trofeezege binnen bereik had en er in de komende weken belangrijker dingen te gebeuren staan. Ik hoop maar dat de mensen genoten hebben van deze laatste manche. Tevreden toeschouwers komen de volgende keer ook weer kijken.”

Louis Van Dievel liet Tony Hofman en Eric Van Gught achter zich bij de juniors 500cc

Mario Martens was weer niet te stoppen bij de nationalen 250cc en

Dirk Vanuytrecht was ook al aan zijn derde overwinning toe tussen de nationalen 500cc

MALHERBE WINT AZENCROSS in St.- Anthonis (Nl)

De Nederlandse voorjaarsklassieker die pompeus de“Cross der Azen” werd genoemd in de jaren 1970/1980 was de laatste jaren wat verwaterd. De azen waren wel steeds van de partij, maar eens het starhek was gevallen toonden ze weinig strijdlust. Het gevolg was dat de overwinning vaak naar een renner ging die je bezwaarlijk een aas kon noemen .

Zo niet in 1983. De allerbeste rijders uit de 500cc-klasse, Vromans en Everts uitgezonderd, reden die 13 maart voor wat ze waard waren in de moordende zandbak van Noord-Brabant.

André Malherbe, de enige Belg in het gezelschap, pakte er de eindzege voor Hakan Carlqvist, Graham Noyce, Henk Van Mierlo en Jukka Sintonen, de protégé van Heikki Mikkola.

De Luikenaar zegevierde in twee van de drie reeksen en werd tweede in de andere die door Carlqvist werd gewonnen.

Dédé stond na afloop te glunderen op de hoogste podiumtrap en wou maar graag zijn verhaal aan ons kwijt:

“Vorige week in Dessel was ik erg ontgoocheld”, kakelde hij er lustig op los. “Ik had daar tegen Vromans en Geboers werkelijk geen verhaal. Ik heb afgelopen winter nochtans veel op zandbanen getraind. Mijn machine was er ook verre van perfect. Maar vandaag kon ik, net als Noyce, voor het eerst over de nieuwe Honda beschikken. Een prachtige motor met power valve in de uitlaat, schijfremmen voor- en achteraan en met waterkoeling. De machine deed het prima ondanks de handicap van onvoldoende tijd om de vering perfect af te stellen. Deze zege betekent voor mij een hart onder de riem, want ik ben nog steeds geen zandspecialist.”

De andere aanwezige vedetten kwamen iets minder goed uit de verf in de zandbak van Sintteunnis. Thorpe moet nog leren in het zand rijden, Hudson was regelmatig zondermeer, Kees Van derVen zat opgescheept met een zware griep en hield het na een paar rondjes voor bekeken en Gerard Rond viel drie keer uit met machinepech.

GEORGES JOBE EN SUZUKI 1 WINNEN de MERKENTROFEE in VORSELAAR

Voor de zevende keer reeds werd 20 maart op de Vorselaarse Berkelheide de merkentrofee gereden. Een wedstrijd voor merkenploegen allerhande. Suzuki stond hoog genoteerd voor een vijfde overwinning op zeven uitgaven en het Suzuki 1-team beschaamde dat vertrouwen niet.

Individueel winnaar van de twee reeksen tellende wedstrijd werd Georges Jobé. Zijn teamgenoten André Vromans, Eric Geboers (op een 125cc) en Harry Everts deelden in de

zege.

De eerste manche in Vorselaar werd evenwel verrassend gewonnen door Yvan Van den Broeck, de kopman van het Suzuki 2-team.

Yvan bestond het om in de aanvangshectometers van de koers niemand minder dan snelstarter André Malherbe tot de orde te roepen. Malherbe reageerde erg furieus maar ging in zijn driftbui zo erg tekeer dat hij in de vierde ronde spectaculair over de kop ging.

Na de tuimel van Dédé waagde Jo Martens zijn kans, maar ook hij ving bot bij een echt sterk rijdende Yvan.

Vromans kende meer succes want met zijn eerste aanval gaf hij zowel Martens als Van den Broeck het nakijken. Vromans kreeg echter geen loon naar werken, want een kapotte vering dwong hem tot opgave.

“Spijtig van die vering, maar toch ben ik tevreden”, lachte Vromans in de pauze.”Ik reed verschrikkelijk goed. Ik weet nu dat ik al helemaal in orde ben voor het wk. Echt, joh, ik ben gerust in de zaak.”

Minder spannend ging het er aan toe in de tweede reeks. Lang zag het er naar uit dat Carlqvist - die zijn ongenoegen voor dit circuit te pas en te onpas had geventileerd - op weg was naar een riante zege, maar Vromans stak er een stokje voor. Toen Vromans het gat met Carla had dichtgereden, kwam de Zweed ongelukkig ten val door de schuld van enkele gedubbelde rijders. Vromans wachtte niet op en snelde naar een gemakkelijke reekszege.

Na de opgave van Carlqvist – defecte vering- kwam Jobé gemakkelijk op de tweede plaats postvatten. Genoeg om individueel winnaar van de wedstrijd te worden.

Van den Broeck, de winnaar van ’81, verspeelde alle uitzicht op de eindfase in de start van de tweede reeks.

Yvan:” Ik kwam verschrikkelijk nerveus aan de start. Ik schakelde meteen fout en verzeilde op slag in het midden van de groep. Terugkomen op het kapot gereden terrein was vrij moeilijk. Bovendien geraakte ik halfweg ook nog in ademnood, een restje van een zware verkoudheid. Maar echt klagen mag ik niet. Eindelijk heb ik me nog eens voorin kunnen laten zien voor een groot pak toeschouwers.”

De Fin Tarkkonen won de B-wedstrijd voor inters 250cc. Hij en Jack Westdorp wonnen de reeksen.

Marc Verhaegen won de beide reeksen bij de juniors 250cc.

Luc Bursens deed even goed bij de juniors 500cc.

De nationalen kregen een dagje rust.

JAAK VANVELTHOVEN DRAAIT VEDETTEN EEN LOER in GENK

Op de flink bezette Horensbergdam in Genk werd Jaak Vanvelthoven op 27 maart de ietwat onverwachte maar oververdiende winnaar van de eerste lentecross 1983.

Jaak won weliswaar geen van de beide reeksen, maar tekende wel voor twee tweede plaatsen in de reeksen. Eén keer achter André Vromans, een tweede keer achter André Malherbe.

Omdat de beide André’s het er in hun andere reeks minder goed vanaf brachten, waren de bloemen voor de regelmatige Jaak Vanvelthoven.

Vromans haalde in de start van de eerste reeks al vernietigend uit en zou zijn inspanning volhouden tot aan de eindmeet.

Raymond Heeren speelde lange tijd voor buffer tussen Vromans en de achtervolgers waarbij Jaak Vanvelthoven zich veruit de bedrijvigste toonde. Hij liet Laporte, Noyc en een weinig gemotiveerde Malherbe achter zich.

Jaak lukte later op de dag zowaar holeshot en moest alleen in een als herboren rijdende Malherbe zijn meerdere erkennen.

Vanvelthoven dus winnaar. Laporte en Malherbe mochten met hem op het podium als nummers 2 en 3.

JO MARTENS NA PECH VAN JOBE

Bij afwezigheid van BK-leider Marc Velkeneers - die reed in het Nederlandse Best de eerste 125cc-GP van het seizoen – wonnen Georges Jobé en Jo Martens in Genk de BK-reeksen 250cc.

Luikenaar Jobé won zonder tegenstand de eerste manche. Achter hem stelde Jo Martens heel voorzichtig zijn tweede plaats veilig. De derde was voor J.Cl. Lacquaye geweest, maar die viel in de allerlaatste ronde zonder benzine. De 19-jarige Jacky Martens besloot mede hierdoor dé remonte van de dag met een ereplaats.

Jobé leek ook in de tweede manche onaantastbaar, maar een gebroken vering strooide roet in zijn eten. Jo Martens leek op een zorgeloze zege af te stevenen maar naamgenoot Jacky maakte het hem nog erg moeilijk. Toch won Jo voor Jacky en Greisch.

In de BK-stand leidde Jobé na afloop met 1 punt voorsprong op Jo Martens en 2 op de tandem Jacky Martens-Marc Velkeneers.

Luc Bursens won voor Van Vught en Lambrechts bij de juniors 500cc.

Mollenaar Deraedt stak de Waaltjes 250cc in zijn zak.

Remi Vromans hield Vandueren en Rob Vanham achter zich bij de nationalen 250cc en

Dirk Vanuytrecht schreef de beide reeksen nationalen 500c op zijn naam. Dirk won voor Dirk Geukens en P. Vandeplas

ERIC GEBOERS PAKT GROOTS UIT in BEST GP 125cc NEDERLAND

In de buurt van Eindhoven zette titelverdediger Eric Geboers het wk 125cc daverend in. Op de zanderige en erg slecht liggende omloop van Best (what’s in a name?) zegevierde de kleine grote crosser uit Balen in de beide manches van de eerste GP van het nieuwe seizoen.

Geboers deed dat met zo’n overwicht dat zijn tegenstanders, of wat daar dit jaar moest voor doorgaan, er na afloop gefrustreerd en gelaten bijliepen.

De meeste lagen na de 90 minuten durende krachtmeting naar adem te snakken, helemaal uitgeput van de fysieke inspanningen. Een vaststelling die ook Eric niet ontging.

“Zijn ze moe?”, vroeg hij langs zijn neus weg. Het klonk een beetje spottend, maar anderzijds kon hij het wel begrijpen. De titelverdediger zelf had nochtans weinig last van vermoeidheid.

“Buiten verwachting heb ik de wedstrijd voortdurend onder controle gehad en dat stemt me intens gelukkig. Winnen in Best…het werd nu eenmaal van me verwacht. Stel je voor dat ik hier vandaag geklopt was, het zou een ware ramp geweest zijn. De druk om te winnen torste ik al weken mee en dat had zijn prijs. Vannacht nog heb ik omzeggens niet geslapen en ben ik ook een keer mijn zenuwen gaan uitkotsen.

Vanaf het ogenblik dat het starthek omviel, was alle spanning gelukkig weg en liep alles naar wens.

Mijn Suzuki loopt perfect. Als ik dit jaar mijn titel niet kan verlengen, zal dat zeker niet aan de motor liggen, maar aan het manneke.”

- Het wordt een eentonig kampioenschap, probeerden we.

Eric:” Homaar, niet te vlug van stapel lopen, hé. Ik win vandaag een veldslag, maar de oorlog duurt nog lang. Rinaldi is er ook nog. Dit parcours paste helemaal niet in zijn kraam. En die Gibson heeft me vandaag ook verbaasd. We horen zeker nog van die twee..”

Geboers won de eerste reeks voor Pekka Vehkonen en Jim Gibson.. Marc Velkeneers eindigde op de zesde plaats, Guy Van Gijseghem werd zevende.

Marc reed het grootste deel van de wedstrijd in derde positie en kreeg in het laatste kwartier carburatieproblemen. Zelfs met een helemaal opengedraaid gashendel haalde hij slechts de snelheid van een huisjesslak. Gelukkig was zijn voorsprong groot genoeg om nog tussen de mensen te finishen.

Na de tuimel van snelstarter Vehkonen in de tweede reeks kwam Geboers aan de leiding en hield met sprekend gemak Gibson en Rinaldi van zich af.

Jantje Van Poppel werd nu tweede beste Belg op de vijfde plaats. Alain Lejeune werd 7, Jan Blanquaert 8, Paul Decendre 10, Patrick Van Poelvoorde, net als daarstraks 11.

Marc Velkeneers viel uit met een gebroken vering. Dat overkwam ook Guy Van Gijseghem.

Geboers voerde na afloop de wk-stand aan met 30 punten. Acht meer dan Gibson en veertien meer dan de tandem Rinaldi-Hensen. Vehkonen volgde met 12, Maddii met 8.

Meer motornieuws uit de oude doos? Ga naar Archief, tik ludo vervloet in en een wondere oudheid gaat voor je open.

Foto’s van toen? Scan ze in en stuur ze naar ludo.vervloet@telenet.be

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------