xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
DE TIJD VAN TOEN crossen en racen in mei 1982 (deel 2)
Ludo Vervloet - freelance journalist
JE KON ER MAAR NIET GENOEG VAN KRIJGEN
De maand mei 1982 was ongemeen druk op motorsportgebied, vertelden we al in een vorige bijlage. Er werden niet minder dan 13 GPs gereden en daarbuiten was er in België nog plaats voor 5 internationale motorcrosswedstrijden én twee snelheidskoersen. Kortom, een maand waarmee je tegenwoordig bijna een jaarkalender kan vullen.
Stefan Mertens 3de in Mettet
Drie dagen na de races in Zolder kwam minder volk opdagen voor de EK-races in Mettet. De weersomstandigheden waren er dan ook naar. Regen, wind en kou hielden vele gelegenheidsfans thuis, maar de echte waren wel op de afspraak.
Van de EK-race 125cc onthielden we alleen de felle remonte van Serge Julin die echter niet verder droeg dan de vierde plaats.
De jonge Stefan Mertens, Promokampioen in 1981, verspeelde de tweede plaats in het EK 250cc door een schuiver in de allerlaatste doornatte bocht, maar mocht toch nog mee op de derde podiumtrap. Het begin van een mooie carrière waaraan 25 jaar later nog steeds geen einde is gekomen.
Paul Ramon begon als 27ste en remonteerde naar de 12de plaats.
Ramon revancheerde zich later op de dag door de intern. 250cc-race te winnen.
Kenny Roberts wint in Spanje
De echt grote jongens van de asfaltbanen reden op het circuit van Jarama bij Madrid de Spaanse GP.
Kenny Roberts (senior natuurlijk) en Barry Sheene zorgden er voor een zinderende wedstrijd die uiteindelijk door de Amerikaan werd gewonnen. Franco Uncini werd niet verontrust op de derde plaats en behield ook in de voorlopige rangschikking zijn derde plaats achter de meervoudige wereldkampioenen.
Didier de Radigues verging het minder goed op het erg bochtenrijke circuit. Hij crashte erg spectaculair in de 250cc-koers en hield daar slechts
een verzwikte voet aan over.
Muller/Van der Bijl winnen thuis-GP zijspannen Nederland
In het Nederlandse Gendt bij Nijmegen kwam het Nederlandse wereldkampioenenduo Van Heugten-Kiggen erg gemotiveerd aan de start. Het felle duo wou per sé winnen voor eigen volk.
Lang duurde hun race evenwel niet.
De Nederlanders kwamen nochtans het best weg van het hek, maar werden in de eerste hindernis al meteen aangevallen door de sterke Zwitserse ex-wereldkampioenen Grogg/Hüsser. Het kwam tot een aanrijding waarin Van Heugten een rugblessure opliep.
Grogg/Hüsser wonnen de eerste reeks, Fox/Cooper de tweede.
De eindzege was evenwel voor de Nederlanders Muller/Van der Bijl die het regelmatigst waren geweest met twee tweede plaatsen. Bollhalder/Busser werden de nieuwe leiders in het WK.
Van Bellinghen, de enige Belg die door de kwalificaties geraakte, ging over de kop en liep snijwonden op aan de elleboog.
Zijspancross
niets voor juffertjes.
Daar heb je Kees - GP van Italië 250cc -
Op de supersnelle en op sommige plaatsen erg gevaarlijk liggende omloop van Maggiore won de Nederlandse Le Touquet-specialist Kees Van der Ven de GP van Italië, de vijfde van het WK 250cc.
Sympathieke Kees werd tweede in de eerste reeks achter de Oostenrijker Heinz Kinigadner, die van start tot finish aan de leiding reed.
De tweede schreef Kees oververdiend op zijn naam na een slopend want ronden lang durend gevecht met Danny Laporte. Kinigadner geraakte nooit bij die twee en werd derde. Het leverde hem de tweede plaats in de eindstand op.
Eindwinnaar werd natuurlijk Kees Van der Ven.
Georges Jobé hield zich erg gedeisd in Maggiore. Hij schuwde duidelijk de risicos. Met een geruststellende voorsprong in de WK-stand kon hij zich dat permitteren.
Toch werd Jobé nog derde en vierde in de reeksen, goed voor de derde plaats op het podium.
Jean Claude Laquaye, de Belgische held in Holice, belandde na twee inhaalraces telkens op de achtste plaats, goed voor de zevende in de eindstand.
In de WK-stand leidde Jobé nu met 108 ptn, voor Van der Ven (71) en Laporte (64)
WK-leider Brad Lackey nu ook winnaar -GP van Oostenrijk 500cc-
Sedert de derde GP van het seizoen (Zweden) stond de Amerikaan Brad Lackey helemaal bovenaan in de WK-stand, maar een GP kon hij nog niet winnen. Zelfs een reekszege bleek te hoog gegrepen.
In het Oostenrijkse Sittendorf, bij Wenen, was hij twee jaar geleden de beste geweest en dat gegeven stimuleerde hem blijkbaar om één en ander recht te trekken.
In de eerste reeks verloor Lackey te veel tijd in zijn dubbelduel met Carlqvist en Hudson om zich nog te komen bemoeien met de mannen die helemaal vooraan reden: de Britten Thorpe en Noyce.
Vooral de pas 19-jarige Thorpe ging zo fel tekeer op de flanken van de ruige heuvel dat Noyce de rol moest lossen en Thorpe zijn Kawa vlot naar een eerste reekszege stuurde.
Noyce moest zich bovendien nog flink reppen op de tweede plaats om Lackey van zich af te houden.
André Vromans, de grote pechvogel in Finland, remonteerde van 17 naar 6 en kreeg dan af te rekenen met een leeglopende band. Jaak Vanvelthoven snoepte de 6de plaats van hem af.
Vromans speelde in de tweede manche scheidsrechter tussen Thorpe en Lackey met de GP-zege als inzet.
Lackey lukte de kopstart met Thorpe in het wiel. Thorpe, gedreven door jeugdige overmoed, wou een tweede reekszege en leek aanvankelijk ook te slagen in zijn opzet. Lackey nam zijn tijd en heroverde na twee ronden opnieuw de leiding en won de reeks. Maar
met Thorpe op de tweede plaats was de jonge Brit nog steeds eindwinnaar.
Het ene puntje voorsprong op Lackey werd hem echter afgenomen door Vromans die blijkbaar liever een Suzukiwinnaar boven een Kawasakicrack verkoos.
Brad Lackey en Thorpe speelden daardoor gelijk met de punten, maar Lackey won zijn eerste GP dank zij een betere totaaltijd dan Thorpe
André Malherbe geraakte in de eerste reeks niet aan punten door de schuld van twee tuimelpertes. In de tweede maakte hij veel goed met de vierde plaats. Vanvelthoven haalde nop nipt de tiende plaats.
Na 5 van de 12 GPs voerde een bijzonder opgetogen Brad Lackey (Ik sta op kop en blijf op kop!!!) de WK-stand aan met 86 ptn, voor Noyce (76), Hudson (72), Vromans (68), Malherbe (64) en Thorpe (60).
DIDIER DE RADIGUES wint - GP van Italië wegrace
Stel je voor! In 1982 kon een Belg nog winnen in het WK wegrace. Didier De Radigues lukte het huzarenstukje in 350cc op het circuit van Misano.
1982 was wel het laatste jaar van bestaan voor deze tussenklasse, maar ze was nog flink bevolkt met grote jongens. Luister maar.
Zaterdag zette Radis al de beste oefentijd neer en zondag startte hij als derde in de eigenlijke race achter de Duitse hardrijders Mang (de regerende wereldkampioen) en Wimmer. Binnen de tijdspanne van drie ronden had Radis die beide heren al van zich afgeschud. Een walk-over werd het echter niet, want thuisrijder Matteoni had ook plannen.
Een paar ronden mende hij ijzersterk voor Radis. Lavado geraakte niet meer bij de leiders en Mang was wat blij met de vierde plaats.
Maar
met nog een tweetal ronden te rijden ging de motor van Matteoni aan het sputteren en verloor de Italiaan terrein. De Radigues liet dit hemels geschenk niet liggen en stoomde meteen door naar de overwinning. Ook Lavado geraakte nog voorbij de ongelukkige Italiaan.
De Radigues voerde na afloop ook de WK-stand aan met 37 ptn, 10 meer dan het trio Baldé-Lavado-Saul.
In 500cc was de zege voor thuisrijder Franco Uncini. De tienduizenden tifosi gingen uit hun dak toen hun idool brandhout maakte van de jongens Freddie Spencer, Graeme Crosby en Kenny Roberts (weliswaar met ontstekingsproblemen). Regerend wereldkampioen Lucchinelli werd vijfde.
Uncini Roberts voerden nu samen de WK-stand aan.
Velkeneers en Harry Everts winnen pinkstercross in Stekene
In de Gelaagputten van Stekene, waar onze eerste wereldkampioen ooit, René Baeten, 22 jaar eerder dodelijk verongelukte, wonnen de Limburgers Velkeneers en Harry Everts in 1982 de internationale wedstrijden van de traditionele pinkstercross.
De rechtstreekse finale 250cc werd een zinderende strijd tussen wereldkampioen 500cc André Malherbe en Marc Velkeneers, de leider in het WK 125cc.
Velkeneers leidde 6 ronden lang fors de dans en ging dan even in de slip. Malherbe nam over, maar geraakte duiveltje Velkeneers niet kwijt. Meer zelfs, met nog 4 ronden te gaan nam Velkeneers opnieuw het voortouw en hield Malherbe eronder met een zelden gezien vertoon van grote klasse.
Malherbe zocht soelaas in de 500cc-wedstrijd, maar kreeg ook hier zijn gram niet.
Dédé tekende om te beginnen wel voor een grandioze solorit, maar in de herneming werd hij al vroeg door de pechduivel uit de race gehaald.
Eric Geboers won met verve deze reeks, maar de eindzege was voor Harry Everts, die aan twee tweede plaatsen genoeg had om het zo ver te brengen.
Vromans op weg naar nieuwe nationale titel
In de zonovergoten Demervallei van Hoeselt zette André Vromans op pinkstermaandag een belangrijke stap op weg naar een nieuwe Belgische titel. Den Dré kwam evenwel gehandicapt aan de start in Hoeselt. In Finland had hij in zijn ramp-GP een steen op de hand gekregen en daarmee kon hij beter rusten dan rijden in deze drukke GP-periode, oordeelde zijn dokter. Vromans kwam alleen op de titelpunten af. Dat hij daarvoor een dosis pijn moest verbijten én het risico lopen van een erger wordende blessure nam hij er maar bij.
De beste man in Hoeselt was André Malherbe, maar net als de dag voordien in Stekene, greep hij ook hier naast de eindzege.
Malherbe was kopstarter in de eerste rit en bleef helemaal vooraan tot hij even van de motor moest om een blokkerende voorrem te herstellen. Daarvan maakte Vromans gebruik om de leiding over te nemen en ook de tandem Vanvelthoven-Van den Broeck snelde hem voorbij. Malherbe werd vierde.
Vromans lukte de kopstart in de tweede heat, probeerde snelsnel een veilige voorsprong op te bouwen maar stuitte op een weergaloze Malherbe. De reekswinnaar was meteen gekend. Ook een ontketende Geboers ging omstreeks halfwedstrijd nog voorbij Vromans. Vanvelthoven, Heeren en Van den Broeck vulden de andere ereplaatsen in.
Vromans won de wedstrijd voor Malherbe, Vanvelthoven, Geboers en Van den Broeck.
ZONDAG BK-WEDSTRIJD IN KESTER
Iedereen die het motorcrosshart op de juiste plaats draagt, is nu zondag 20 mei van de partij op de 4de BK-wedstrijd van het seizoen. Een zinderend spektakel wordt gegarandeerd!
25 jaar geleden werd er ook gereden op de Kesterheide. Toen nog in juli en in een ware Mundialhitte (wk voetbal in Spanje).
Vromans won er zijn 17de wedstrijd van het jaar. André won beide reeksen in Kester
Na de eerste reeks deelde hij het podium met Noyce en Van den Broeck. Na afloop van de tweede werd hij geflankeerd door de Waaltjes Laquaye en Jobé.
In de eindstand was Vromans de betere geweest van Sterckx, Laquaye, Laporte en Van den Broeck
Ook last van nostalgie? Was het vroeger echt zoveel beter?
Lees het in mxworld
Ga naar Archief en vraag naar ludo vervloet
stuur hem een mailtje met opmerkingen, voor - of afkeur
ludo.vervloet@pandora.be
en vertel het vooral verder aan je vrienden en kennissen
|