|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
DE TIJD VAN TOEN september/oktober 1983
Ludo Vervloet (freelance journalist)
Eric Geboers (125cc) en Georges Jobé (250cc) werden de verwachte Belgische wereldkampioenen motorcross in 1983. André Malherbe kon vooralsnog geen vervolg breien aan zijn 500cc-titels 1980 en 1981. De Waal strandde uiteindelijk op zeven punten van Hakan Carlqvist die eindelijk een bevestiging kreeg van zijn wereldtitel 250cc uit 1979.
In het wk trial stond er andermaal geen maat op Eddy Lejeune. De Luikenaar verlengde met de glimlach zijn titel van vorig jaar en won zelfs acht van de twaalf GPs.
In het wk wegrace 250cc volgden we met meer dan gewone interesse de prestaties van Didier de Radigues die lange tijd de indruk wekte om de eerste Belgische wereldkampioen ooit te worden in de populairste tak van de motorsport. Didier won wel de onvergetelijke Belgische GP, maar de titel ging naar de Venezolaan Carlos Lavado. Op de slotdag in Zweden gaf Didier zelfs de haast zekere tweede plaats nog uit handen aan Christian Sarron.
FREDDIE SPENCER WERELDKAMPIOEN 500cc GP wegrace Italië
Begin september was De Radigues ook van de partij in de slotrace 500cc die over de felst begeerde wereldtitel zou beslissen. Dat hij geen partij was voor de vier felle Amerikanen wist hij vooraf ook wel, maar in zijn allereerste kennismaking met de echt grote jongens stuurde Radis zijn gelegenheids-Honda meteen naar de negende plaats in de trainingen. Dat maakte wel even indruk. In de eigenlijke race hield de Honda het evenwel maar 9 van de 25 ronden vol.
De grootste aandacht op de Autodromo Dino Ferrari in Imola was weggelegd voor de Amerikaanse hardrijders. In het Zweedse Anderstorp was Freddie Spencer weer tot vijf punten uitgelopen op drievoudig wereldkampioen Kenny Roberts die wat graag met een vierde titel wou uitpakken.
Roberts wist vooraf dat hij die strijd niet alleen kon beslechten. Als hij de race won voor Spencer zou die nog twee punten overhouden om zijn eerste titel te pakken voor Honda.
Spencer besefte dat hij er helemaal alleen voor stond. Katayama lag in de lappenmand en Haslam was nog te groen voor dit werk. Alleen Lucchinelli kon in een betere dag de Yamahas voor de voeten lopen maar
Lucchi was aan zijn laatste race voor Honda toe en voelde zich duidelijk niet geroepen om Spencer uit de wind te houden.
Spencer lukte holeshot voor Lucchinelli. Lucchi wou nog eens wat tonen voor eigen publiek en ging meteen zijn ploegmaat (?!) aanvallen. Twee ronden lang reed hij de ziel uit het lijf maar Spencer gaf geen krimp. Twee ronden verder werd Lucchi voorbijgereden door
Roberts. Nog twee ronden later was Roberts de nieuwe leider. Tijd om hoog spel te spelen.
Op de vierde plaats haalde Eddie Lawson het onderste uit zijn Yamaha om Roberts leven voorin te helpen verlichten maar pas in de 17de ronde geraakte hij voorbij Lucchinelli op de derde plaats. Spencer zat nu in de tang van de beide Yamahacoryfeeën.
Zaak was nu om het hoofd erg cool te houden. Derde mocht Freddie niet worden als Roberts de race won, want dan kwam die op gelijke punten met hem en zou hij wereldkampioen worden met 6 GP-overwinningen tegenover de vijf van Spencer. In de pits werd het benauwd stil.
En wat deed de oude, geslepen vos? In elke bocht van het circuit reed Roberts een lijn waarop hij safe zat voor Spencer. Telkens liet hij het tempo zakken en gaf zodoende Lawson de gelegenheid om bij te benen. Die deed dat ook.
Uiteindelijk zou de laatste bocht van de race het resultaat in het wk bepalen.
Toen ik voelde dat ik goed door laatste bocht was geraakt, wist ik dat ik tweede zou blijven in de race en dat ik ook de nieuwe wereldkampioen was, schreeuwde Spencer het uit.
Heel even was de erg nuchtere Freddie Spencer de allergelukkigste mens op aarde.
WEER GEEN MAAT OP DE AMERIKAANSE CROSSERS
MX der Naties in Angreau
Voor de derde maal op rij won een Amerikaans viertal onder leiding van Roger de Coster de Motorcross der Naties. In het Henegouwse Angreau haalden de Amerikanen het met amper 15 punten van de Belgen (32) en Groot-Brittannië (54).
Teammanager Frans Slechten had zich vooraf nochtans sterk gemaakt dat hij dit keer het uit vier Japanse merken bestaande team wel af kon, maar na afloop van de eerste reeks was het drama al een feit. Amerika leidde toen al met 8 punten tegen 19 voor de Belgen.
Bij de eerste doortocht van de eerste reeks passeerde Broc Glover (Yamaha) als kopman voor Mark Barnett (Suzuki), Jeff Ward (Kawasaki) en David Bailey (Honda). Jajaja, de Japanse merken hadden de weg naar de landencrossen duidelijk gevonden.
De Belgen, die de plaatsen tussen 5 en 10 bezetten, werden meteen vleugellam gemaakt door het blitzoffensief van de VS-jongens.
Barnett moest er al spoedig uit met een defecte vering. Malherbe maakte een fikse tuimel toen hij zich tussen Ward en Bailey had genesteld en liep pas als 12de binnen. Jobé werd derde achter Glover en Ward, maar wel voor Bailey. De Luxemburgers Jo en Jacky Martens werden 9de en 11de en daartussen vonden we Vromans op de 10de plaats.
Eric Geboers nam later op de dag de bende op sleeptouw en behield de eerste plaats tot hij een rijfout maakte en tegen de vlakte ging.
Baily werd uiteindelijk de beste in deze tweede reeks, voor Vromans, Barnett, Ward, Jobé en Malherbe.
Vierde in de eindstand werd het Luxemburgse team met de Limburgers Jo en Jacky Martens en Jaak Vanvelthoven, hun beste man in de tweede reeks op de 8ste plaats. De Letzeburgers scoorden 78 punten.
AMERIKANEN VERPLETTEREN EUROPEANEN
Trofee der Naties in Sverepec (CSSR)
Eén week later zette hetzelfde Amerikaanse viertal zijn zegereeks ongestoord verder in de Trofee der Naties in het Tsjechoslovaakse Sverepec bij Povaska-Bystrica, de regelmatige bezoekers van GPs wel bekend.
De Belgische ploegleider Frans Slechten kon zijn zesde nederlaag op rij tegen een Amerikaans team maar moeilijk verwerken, maar gaf na de aanvankelijke ontgoocheling toch grif toe dat de Amerikanen van Roger de Coster weer ontzettend sterk hadden gereden.
We zijn vandaag niet op onze waarde geklopt, poneerde Frans na afloop. Draai de zaken echter even om en laat de Amerikanen drie maal lek rijden zoals Vromans, Geboers en Malherbe overkwam, en je krijgt meteen een andere uitslag. Ik weet het, pech hoort bij deze sport, maar anderzijds ben ik toch tevreden over mijn ploeg. We kunnen met opgeheven hoofd deze plaats verlaten want de Amerikaanse triomf is kleiner dan in Angreau, dank zij de prachtprestatie van Eric Geboers die de tweede reeks won.
Spijtig van die drie lekke banden, voegde Eric Geboers daaraan toe. Ik denk dat ik met mijn overwinning in de tweede reeks bewezen heb dat de Amerikanen niet te sterk zijn voor ons. Laat ons alle vier heel blijven en je krijgt hier een andere uitslag te zien.
Georges Jobé, die tweede werd in de eerste reeks achter Broc Glover, maar voor Barnett en Malherbe, kon zich moeilijk bij de nederlaag neerleggen. In de start van de tweede reeks sloeg ik in vijfde positie steil achterover op een stekelige helling. Ik verloor heel wat tijd met het zand uit de uitlaat te peuteren. Meer dan een 13de plaats zat er toen voor mij niet meer in.
André Vromans reed dus lek in de eerste manche en blokkeerde zijn gehavende knie in de tweede. Ik ga zo gauw mogelijk naar de dokter en zo nodig laat ik me opnieuw opereren. Zo kan het echt niet verder.
Ploegkapitein André Malherbe was nauwelijks aangeslagen door het verlies en hield het bij een filosofische Bij de volgende editie kunnen we die Amerikanen wel aan. Nog een jaartje geduld.
Roger de Coster, de Amerikaanse coach - nog diep onder de indruk van het overlijden van zijn broer Daniël vorige week - vond het erg spijtig dat de Belgen zoveel tegenslag te verwerken hadden gekregen, maar was toch tevreden over zijn jongens.
De pech van de Belgen geeft onze oververdiende zege minder glans. Toch hebben we in de eerste reeks bewezen dat we een mindere start nog kunnen ombuigen in winst. Mijn mannen hebben stuk voor stuk een perfecte race gereden.
Broc Glover en Eric Geboers werden de reekswinnaar in Sverepec.
De VS van Amerika wonnen de ploegenkoers met 18 punten voor België (52) en W.Duitsland (73).
JACKY MARTENS IN OUD-TURNHOUT
Het Luxemburgse team, vorige week nog prachtig vierde in de MX der Naties, gaf forfait voor de Trofee in Sverepec.
Van die gelegenheid maakte Jacky Martens gebruik om in Oud-Turnhout zijn eerste wedstrijd 500cc van het jaar te gaan winnen. Met een beetje meeval, dat wel, maar dat hoort er nu eenmaal bij.
Raymond Heeren, de winnaar van de eerste reeks, waande zich in de beginfase van de tweede al eindwinnaar toen hij als derde reed achter Ivan Van den Broeck (de 7de van daarstraks) en Jacky Martens (5de in de eerste reeks).
In de zesde ronde sloeg de pechduivel toe. Raymond kreeg af te rekenen met een vastloper en hield het vloekend voor bekeken. Je zou voor minder.
Vriend Yvan Van den Broeck won de reeks voor Jacky Martens.
André Massant, de tweede uit de eerste reeks, geraakte nu niet verder dan de vijfde plaats en kwam daarmee op gelijke punten met Jacky Martens. Die werd evenwel eindwinnaar met een iets betere tijd dan Massant : 20/100 sec was het verschil.
DIRK VANUYTRECHT BK NATIONALEN 500cc
Het merendeel van de pakweg 1 500 toeschouwers in Oud-Turnhout kwam evenwel kijken naar de finalewedstrijd van het Belgisch kampioenschap voor nationalen 500cc.
Grote favoriet was Guy Vangeel (111 ptn) voor Dirk Geukens (100) en Dirk Vanuytrecht (94). De aanhangers van de Hasselaar waren massaal aanwezig voor de finalerit die zich als een loutere formaliteit aankondigde. Maar het liep helemaal anders.
Dirk Geukens verdween erg vroeg uit de eerste reeks met een defecte koppeling en Guy Vangeel kreeg in de tweede rit af te rekenen met een vastloper. En vermits Dirk Vanuytrecht de beide reeksen erg overtuigend won, werd hij de nieuwe kampioen.
In Walhain St Paul was Mario Martens Belgisch kampioen geworden bij de nationalen 250cc. Luc Bursens en Bruno Van Horebeek pakten de titels bij de juniors .
BELGIE WINT BEKER DER NATIES in ROGGENBURG
Na twee tweede plaatsen in de mx en de trofee der naties werd de beker der naties, de derde landenploegenkoers 1983, gewonnen door een Belgisch 125cc-team.De Amerikanen deden dit keer niet mee.
België startte als favoriet tegen Italië, de winnaar van vorig jaar. Eerlijkheidshalve moeten we wel vermelden dat vice-wereldkampioen Rinaldi afwezig was na een knieoperatie
De sterkhouders van het Belgische team waren wereldkampioen Eric Geboers en Marc Velkeneers, aangevuld met Jantje Blanquaert , de jongens die voor de punten zouden zorgen, en het Waaltje Thierry Godfroid die men blijkbaar had meegenomen om echt Belgisch te lijken. Zijn inbreng eindigde zaterdag na de trainingen toen hij de Belgen in de A-klasse hield toen Velkeneers met een geblokkeerde motor was uitgevallen.
Eric Geboers won de eerste reeks voor Marc Velkeneers en de Italianen Maddii en Andreani. Met de 10de plaats van Blanquaert erbij leidden de Belgen na de eerste reeks met 13 punten voor Italië met 15. Marc Velkeneers won de tweede manche voor Maddii en Geboers. Blanquaert werd nu zevende.
Individueel won Velkeneers voor Geboers en Maddii. Per ploeg waren de Belgen de besten (24 punten) voor Italië (36) en Finland (60).
ANDRE VROMANS VOOR EIGEN DEUR in ARENDONK
Het Vlaamse crossseizoen 1983 sloot eind september in Arendonk, de thuishaven van André Vromans, één week na de beker van de 9 provincies in Rixensart waar de Limburgers voor de vierde maal op rij wonnen.
Arendonk werd een echte einde seizoen wedstrijd met veel valpartijen in een peloton dat de sporen droeg van een hectisch crossjaar. André Vromans snakte naar een nieuwe knieoperatie en Harry Everts deed zijn wederoptreden meteen aantal onnodige valpartijen na zijn tuimel met breuken in de laatste GP 500cc in St.Anthonis.
Jo Martens won zijn laatste reeks op een Yamaha maar viel uit in de tweede met een vastloper.
André Vromans, tweede in de eerste reeks, won de tweede en werd de verwachte en gewenste eindwinnaar. Zijn allerlaatste voor Suzuki dat volgend jaar alleen een 125cc-team in de wks zou behouden.
De gele rijders die op de straatstenen dreigden terecht te komen, waren intussen al ijverig op zoek naar nieuwe werkgevers.
Dirk Vanuytrecht, de nieuwe kampioen bij de nationalen, debuteerde in zijn eerste interkoers met de 7de plaats. Water en bloed heb ik gezweet, aldus Dirk. Ik dacht dat ik hard kon rijden, maar tussen de grote jongens stelt dat niet veel voor. Ik ben fysiek tot het uiterste moeten gaan. Helemaal kapot.
JACKY MARTENS BESTE JONGERE in JAMIOULX
Jacky Martens, de Nederlands-Belgische Limburger die met een Luxemburgse crossvergunning rijdt, won op de eerste oktoberzondag de klassieke jongerenbeker in Jamioulx bij Charleroi.
Vorig jaar werd Jacky hier nog eervol geklopt door de Britse superbelofte Dave Thorpe maar dit keer stond er geen maat op zijn meesterschap.
Jacky won erg overtuigend de beide reeksen van de bekerwedstrijd en liet zich daarmee tot beste Europese jongere van het jaar kronen voor de Nederlander Hensen en de Zweed Nilsson.
Dirk Geukens hoefde allerminst te blozen met een mooie zesde plaats.
KEES VAN DER VEN wint LOMMEL ENDURO
Kees van der Ven, Le Touquet-specialist par excellence, won midden oktober de massa endurocross van Lommel van 500 andere deelnemers.
Kees won de eerste reeks voor Jacky Martens en Eric Geboers die een te kleine benzinetank had gemonteerd voor één uur wedstrijd en dus moets bijtanken. Raymond Heeren, Yvan Van den Broeck en André Vromans legden beslag op de andere ereplaatsen.
De tweede reeks won Eric Geboers voor Kees Van der Ven en Guy Van Gijseghem. Jacky Martens hing André Massant, de verbazende Danny Joos, Ivan Van den Broeck en Raymond Heeren vooraf.
Kees Van der Ven won dus voor Geboers, Martens, Heeren en Van den Broeck.
EPILOOG
Een zondag later werd in Scheveningen de befaamde strandrace gereden. Ik was er niet. Tielt-Winge strooide behoorlijk wat roet in het eten. Bij de perspresentatie van de nieuwe Yamahacrosser 250cc ging het zaterdag 22 oktober behoorlijk fout toen mijn testmotor meteen op hol sloeg en mijn leven seconden later onherroepelijk veranderde. De zware fysieke, mentale en financiële gevolgen draag ik mee naar de eeuwigheid. Ook dat is motorsport.
Mx History day
--------------------
Omdat het nieuwe motorcrossseizoen intussen al begonnen is, houden we De tijd van toen even in bewaring.
Maar vergeet het niet!
Zondag 30 november organiseren wij in Hulshout de grandioze
Mx History day
voor alle rijders die bedrijvig waren in om het even welke federatie vanaf 1947 tot en met 1989. Men zegge het voort want niet alle ex-rijders bereiken we met het internet.
Naast de immens grote reünie en shows allerhande vragen wij u allen ook om mee te werken aan het grote verzamelboek dat we die dag hopen uit te geven.
Onder het motto Iedereen journalist vragen we naar verhalen en verhaaltjes uit uw carrière. Dingen die nog nooit verschenen zijn. Hilarische en dramatische voorvallen rond alles wat met motoren te maken heeft.
De eerste inzendingen zijn bemoedigend, maar een beetje mager van inhoud en lengte. Met deze geven we iedereen carte blanche: de stukken mogen zo lang zijn als je zelf verkiest.
Het welslagen van dit unieke boek hangt helemaal van jullie af.
Zeg vooral niet te gauw dat je niet kan tikken, niet schrijven, geen zinnen kan maken, niks te vertellen hebt
je kan het wel. Desnoods met hulp uit uw omgeving.
Wacht a.u.b. niet te lang met je teksten en gescande fotos.
Geef ludo vervloet de tijd om ze in een leesbare vorm te gieten.
Je mag alles insturen naar Peter Goolaerts (info@betrabo.be) of naar mezelf (ludo.vervloet@telenet.be)
We rekenen op jullie!
|
