We gaan over de eenzame Montes de León waar het pelgrimskruis staat.
Om 7.15 uur zijn we reeds de baan op. Het is klimmen gedurende twee uren, tot aan het pelgrimskruis. Hier ben ik twee jaren geleden ook geweest, maar in mijn herinnering was het grootser.
Daarna is het steeds maar dalen, soms geleidelijk, soms steil, en dit op grote en kleine losliggende stenen. Het doet geen deugd aan mijn been, maar ik let goed op en het gaat toch.
De beloning voor deze inspanning is dat het PRACHTIG is, de Montes de León, daar lopen we doorheen. We hebben ook mooi struikgewas, we lopen ook eens door een grote kudde schapen, geweldig, een pastorale, dit in de prachtige natuur en we lopen alleen op het smalle paadje.
Om 14.30 uur komen we in Molinaseca aan. We moeten helemaal door het stadje lopen voor wij bij de auberge zijn. De twee Canadezen, vader en zoon, slapen hier ook.
Om 7.20 uur zijn we op stap. De eerste twee uren heb ik veel pijn aan mijn been. Ik denk dat ik het niet kan afmaken. In Ponferrada drinken we een café con leche, eten we een croissant en ik neem mijn ontstekingspilletje. Nadien gaat het stappen goed en is de pijn minder. Om 13.30 uur zijn we ter plaatse, we hebben een kamertje voor twee en de auberge is aan de rand van het stadje. Om naar het restaurant te gaan moeten we terug naar het centrum.
Na het eten doen we onze inkopen en om 15.40 kunnen we de slaapzak in en dit tot 17.30 uur. Wanneer we buiten komen zien we dat het ondertussen is beginnen regenen.
