Vandaag is het al weer 1 oktober, de niet-zomer is voorbijgevlogen en de herfst doet zijn intrede. Ik hou wel van de herfst met zijn kleurenpracht en prikkelende geuren. Het regent pijpenstelen. De regen maakt blaasjes op het water van de Leie. Het water dat gisteren in het zonlicht schitterde en dat het waterpeil deed stijgen in de sluis van Evergem. Tja, wat ik daar deed? Varen natuurlijk. Het was jaren geleden dat ik nog (mee)gevaren had. Ik was grotendeels vergeten hoe kalmerend dat is. Niet vergeten ben ik de zenuwtoestanden die het binnen-en buitenvaren van een sluis geeft! Ik ben een zeer onhandig type en slaagde er destijds wonderwel in om de koorden elegant ver naast de aanlegpalen te gooien, om over een punaise te struikelen zodat ik te laat op de juiste plaats kwam en meer van die soort stommiteiten, tot grote ergernis van mijn toemalige schipper die vloekend en tierend het bootje trachtte aan te meren. Eénmaal viel ons bootje zonder brandstof op een nogal diep en breed water. Langs het water was een hoge dijk waar wandelaars genoten van een heerlijke rustige zomerdag. Hun rust werd verstoord door ons hulpgeroep en toen ze begrepen hadden dat we stuurloos en hulpeloos op het water dobberden, boden ze aan om ons met een toegeworpen koord naar de kant te trekken. De schipper hield de boot min of meer in bedwang en ik ijverde mij om een lang, dik koord naar de oever te werpen. Na drie, vier proberen lukte het mij om het koord tot op de oever te gooien. De hulpvaardige wandelaars pakten het koord en wilden ons naar de kant trekken, maar oeioei, helaas, ik was vergeten het touw aan de boot vast te binden. Verbluft keken de wandelaars naar het uiteinde van het touw in hun handen. Ik was vuurrood van schaamt om mijn stommiteit en de schipper paars van woede. Het is allemaal goed gekomen. De schipper is aan wal kunnen klimmen en kwam na een uurtje terug met een normale kleur en een bidonnetje benzine. Een andere keer hadden we motorpech en weer dobberden we hulpeloos en stuurloos op het water. Een zeer groot water; de Westerschelde, of de Oosterschelde, dat weet ik niet meer! In ieder gerval, het was beangstigend, hoor! Er kwam een grote rijnaak voorbij die hulpvaardig een koord naar ons dobberende 7 meter lange(korte) bootje wierp. Ditmaal was ik alert genoeg om het stevig vast te grijpen en ik bond het koord aan de reling van ons dobberende scheepje. Gelukkig, we waren gered. We zouden nog op tijd en voor donker bij de sluis zijn.. Maar, helaas, na enkele mnuten hoorden we "knap" en werd de hele reling van de boot gerukt. Statig voer de aak verder met in zijn kielzog een koord met een afgerukt, nietige relingske. Ja, toen ben ik toch wel even bang geweest. Mijn twee jongste kinderen waren mee. Ik ben een goede zwemster, maar twee kinderen in een groot, woelig water met stroming, veilig naar de overkant brengen, dat zou me niet lukken!!! Het angstzweet brak me uit, maar hoera, een redelijk grote plezierboot hielp ons uit de nood en bracht ons veilig naar het haventje. Dit en nog veel meer, zowel mooie als angstige voorvallen spookten door mijn hoofd toen ik afgelopen zondag voet aan boord van een 15 meter lange tjalk zette. Maar het werd een heerlijke dag; de zon scheen; op de groene bermen zaten vissers rustig naar hun dobber te kijken, groepen snaterende eenden vergezelden ons en Chiara, mijn labrador, zat gezellig naast mij naar de golfjes te kijken. Het aanmeren ging vanzelf; deze schipper had alles onder controle en ik gooide het touw zoals het moest. Niks struikelen, niks onhandig! Ik ben als wijn, ik word beter met de jaren!
Ik ben Cauwe Marijcke
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is dichteres, schrijfster, astrologe, medium.
Ik ben geboren op 10/06/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: astrologie beoefenen, met de tarotkaarten bezig zijn, lezen en studeren vooral over de kunst en psychologie, wandelen met de hond, veel in de natuur zijn en natuurlijk....interesse hebben en tijd maken voor mijn 4 kinderen, 4 schoonkinderen en 4 kleinkind.
Ik zou het prettig vinden om met gelijkgestemde zielen in kontakt te komen via dit modern medium.
Verder schrijf ik graag, maak ik af en toe een gedichtje en zou dat graag met mijn toekomstige blogvriendinnen en blogvrienden delen.
Ik ben Cauwe Marijcke
