Beste bloggers,

Het is al weer een tijdje geleden dat ik nog een mijmering heb geschreven. Ik kan het niet verklaren. Misschien zit de verhuis er tussen; de veranderingen die zo´n verandering van woonst met zich meebrengt; een ander levensritme, en dan natuurlijk de lente; het mooie terrasjesweer…..

De computertoestanden zijn een beetje op de achtergrond geschoven. Het echte leven dringt zich op boven het virtuele leven en toch…ik mis het contact met het blog-gebeuren. Ik mis de groetjes en het opbeurende commentaar van mijn trouwe blogbezoekers.

Terwijl ik dwaal door de zonovergoten straten in Antwerpen, door de bloesemende parken en geniet van een plaatsje in de zon op een gezellig terrasje, verlang ik ernaar om mijn klein leventje, mijn eigen klein alledaags leventje met “mijn bloggers” te delen, maar wanneer ik de prachtige volzinnen die door mijn hoofd en hart schieten in het bloesemende park of op dat heerlijke terrasje, aan de toetsen van mijn laptop wil toevertrouwen, weigeren mijn hersenen en mijn vingers.

De muzen hebben mij verlaten; de inspiratie is in rook opgegaan; Mercurius met zijn gevleugelde helm en voeten vliegt mij voorbij. Mercurius, de planeet van de communicatie, de planeet van het gesproken en geschreven woord; de planeet van het dierenriemteken Tweelingen die toevallig redelijk sterk staat in mijn horoscoop, laat mij in de steek.

Ik ben bovendien aan het (leg)puzzelen geslagen. Duizend stukjes die allemaal op de juiste plaats moeten worden gelegd. Dan zou het beroemdste schilderij ter wereld, namelijk “De Nachtwacht” op mijn puzzelmat moeten verschijnen. Bij het laatste bezoek van mijn kleinzoon mocht hij van mij in een speelgoedwinkel een bouwdoos uitzoeken. Aangezien zijn pappa helikopterpiloot is, was het niet verwonderlijk dat er een helikopter in spé over de toonbank zoefde. Terwijl de kleinzoon zich verlustigde tussen de voor hèm interessante bouwdozen, snuffelde ik tussen de puzzels. Een hele tijd geleden puzzelde ik veel. Ik werd er rustig van en kon tegelijkertijd nadenken over een bepaalde horoscoop die op dat moment moest worden uitgelegd. Eigenlijk puzzelde ik destijds aan 2 stuks tegelijk; een puzzel die onder mijn handen groeide en een puzzel die in mijn hoofd groeide.

Toen ik mijn huis moest verkopen, geplaagd door een gruwelijk proces, verdween mijn lust tot puzzelen (en nog voor een heleboel ander dingen!). Bovendien waren er in de Moby en in mijn hart geen plekjes om in alle rust met die dingen bezig te zijn.

Ik heb het proces gewonnen; blijf wel achter als een geplukte kip, want advocaten vragen eisen geweldige sommen……maar ja, zo heeft iedere mens zijn problemen, nietwaar?

Ik kreeg enkele maanden geleden een boeiend boek onder mijn ogen dat over het leven van de wereldberoemde, Hollandse schilder Rembrandt van Rijn gaat. Dat leven is nu ook niet bepaald over rozen gegaan. Saskia, zijn echtgenote, de vrouw waar Rembrandt ontzettend veel van hield, is veel te jong gestorven. Ze kon het leven aan de zijde van die geweldige man niet aan! Maar ook het feit dat verscheidene van hun kinderen kort na hun geboorte, overleden, speelde een grote rol in haar levensmoeheid…

Behalve al die persoonlijke tragedies, kende Rembrandt ook grote armoede. Zijn schildertalent werd door velen geroemd, maar door nog veel meer jaloerse lieden verguisd. Men begreep niet altijd zijn werk. Zijn relatie met Hendrikje Stoffels waar hij na het overlijden van Saskia, mee samen leefde, (foei toch in die preutse tijden!), deed hem veel klanten verliezen. Uit respect en liefde voor de nagedachtenis aan zijn eerste vrouw, wilde hij niet opnieuw huwen. Hendrikje accepteerde en begreep deze beslissing…

Zijn schilderijen zijn nu fortuinen waard en zeker het beroemde doek “De Nachtwacht”.

De mannen van de nachtelijke schutters begrepen het schilderij ook niet. Ze eisten hun geld terug en het schilderij verdween op zolder.

Er staat namelijk een vrouw tussen al dat mannelijk geweld. Een vrouwelijke dwerg. Zij is de helderste, meest verlichte gestalte op het schilderij en trekt alle aandacht naar zich toe. Dat namen de schutters niet! Bovendien hangt er een dode haan aan haar middel, waarmee zij symboliseert dat zij de mannelijke arrogantie (het haantjesgedrag) aan haar laars lapt. Tja, Rembrandt, waarom deed je zo´n dingen? Om mee te draaien in de maatschappij weet je toch dat een mens moet horen, zien en zwijgen? Allemaal zaken waar de planeet Mercurius veel mee te maken heeft. Als ik er goed over nadenk, vermoed ik dat dit gegeven, “het horen, zien en zwijgen” momenteel ook in mijn leven een grote rol speelt. Die Mercurius toch; speels vliegt hij boven mijn hoofd. Ik krijg hem maar moeilijk te pakken….

Als jong meisje heb ik “De Nachtwacht” bezocht in het Rijksmuseum van Amsterdam. Ik vond het schilderij groot, imposant, mooi van kleur, maar ik heb destijds niet begrepen waarom het doek zo beroemd is. Ik was eerlijk gezegd een beetje teleurgesteld in mijn verwachtingen!

Na een heel mensenleven, zit ik als seniorendame aan “De Nachtwacht” te puzzelen. Er gaat geen tweede puzzel meer door mijn gedachten. Wel een heleboel andere zaken; zaken die een jong meisje niet begrijpt en dat is maar goed ook!

Want het leven moet verder……