Ze herinnerde zich dat toen ze thuiskwam na haar overspel ze zichzelf uitgebreid voor de spiegel had bekeken. Een naakte jonge vrouw werd haar voorgespiegeld. Gemaakt voor het liefdesspel..... Fiere borsten, platte buik en een zwart driehoekje boven lange benen vormden een niet onaardig beeld. Zacht gefluisterde complimenten ruisten nog na in haar oren. Ze had zichzelf eigenlijk nog nooit goed bekeken. Een preutse, protestante, conservatieve opvoedingen naast een geaardheid die meer intellectueel dan lichamelijk was ingesteld hadden dit verhinderd. De echtgenoot was lichamelijker ingesteld, maar achteraf bekeken, was hij een armzalige minnaar die alleen op het eigen genot gericht was. Er viel hem echter niets te verwijten; hij wist niet beter. Door het bezoek aan een huis in Brussel waar kamers verhuurd worden om vrijlustige stellen privacy te bieden, ontdekte ze dat het zwarte driehoekje een gesloten boek was geweest, alhoewel er twee baby's uit geboren waren. Ze vormden een gelukkig gezinnetje totdat de avances van een man haar het hoofd op hol brachten. Het verblijf in het rendez-vous-huis werd een teleurstelling. Ze beefde als een riet, de hele atmosfeer was ellendig. Schuldgevoelens laaiden hoog op. Ze kon zich niet laten gaan. Ondanks de negatieve ervaring, was er wel iets met haar lichaam gebeurd. Ze kroop in bed en maakte af wat de man in gang had gezet. Daarna huilde ze een badkuip vol tranen. Nadat de tranenvloed was gestopt, nam ze een douche en begon het avondeten klaar te maken. De kinderen kwamen van school; de echtgenoot kwam van zijn werk, elk vol van zijn eigen leven en welgevulde dag. Het viel niet op dat ze was stil was. Uiterlijk was er niets aan haar veranderd. Een goed observator had wellicht de sporen van tranen opgemerkt, de droefheid in haar ogen, dat haar glimlach iets krampachtigs had.