De moord op de kasteelheer

België zit naast de greep van de koudegolf in de greep van een proces. Met de indrukwekkende titel : de moord op de kasteelheer. Het lijkt wel een roman. Ik zou nu graag een dochter willen zijn van de beroemde advocaat die de moordenaar verdedigt, want dan zat ik met mijn neus op de feiten en kwam ik alle details te weten zodat mijn roman up-to-date zou zijn. Ik hang nu af van hetgeen de media over onze hoofden strooit en daar heb ik moeite mee. Ik wil niet alle verslaggevers over één kam scheren, maar er zijn individuen bij die zich beter aan het romanschrijven zetten gezien hun fantasie zonder grenzen.

De kasteelheer is vermoord, in de hal van zijn kasteel, onder de grond gestopt, niet ver van zijn grondgebied en uiteindelijk weer opgegraven door de dienaars van de wet.

Het motief? De kasteelheer zou zich niet netjes gedragen hebben tegenover zijn nageslacht. Ik moet er geen tekening bij maken zeker? Ook hier viert de fantasie hoogtij. Een bekommerd familielid besliste de losbandige vader een kopje kleiner te maken. Zelf wilde hij zijn handen niet vuil maken dus zocht en vond hij een huurmoordenaar en wel in ons buurland Nederland.

Het vervelende van de hele zaak is dat de huurmoordenaar ondertussen al voor de hemelse rechtbank is verschenen. Ik hoop voor hem dat het hemels gerecht mild en reachtvaardig is geweest. Dat zullen we nooit weten...

Tijdens de aardse rechtspraak wordt er op aan gedrongen de opdrachtgever vrijspraak

te verlenen.

'Hij handelde onder een onbedwingbare dwang en beschermde aldus zijn kleinkinderen.'

In mijn brein, bekrompen wellicht, woekert een conclict dat mij heet van woede maakt . Waar de koudegolf geen vat op heeft.

Een onbedwingbare dwang om ons hele rechtsstelsel een kopje kleiner te maken viert hoogtij.