Hallo lieve blogsters en bloggers allemaal!
Moederdag is weer voorbij. En ieder jaar is er weer een andere verrassing. Tja, als je 4 kinderen hebt, met (af en toe) evenveel schoonkinderen en 4 kleinkinderen, is er altijd wel iets te beleven!
Jaren geleden heb ik aan de kinderen gezegd dat ik liever "moederdag" vier op 15 augustus, op Maria Hemelvaartdag. Niet dat ik nu zo´n Maria-vereerster ben, want ik ben protestant opgevoed en daar komt de hele Maria-verering niet in voor!
Maar omdat het op die manier gemakkelijker was om alle partijen tevreden te houden ivm met het obligate bezoekje aan de "(schoon)moeders". Nu kunnen mijn kinderen in Mei naar de eventuele schoonmoeder gaan en in Augustus mij een plezier doen.
En.....omdat ik ondertussen wel van de symboliek achter de figuur van Maria ben beginnen te houden. Zij is het voorbeeld van de nederigheid die zo mooi in het dierenriemteken van de Maagd wordt weergegeven. Je dienstbaar opstellen aan de medemens, de wereld zuiveren van alle onreinheden.
Vroeger, toen ik nog jong en onwetend was, zei ik altijd: "Die Maria, mensen toch, zo´n slap vrouwmens. Je eigen zoon voor je neus aan het kruis laten nagelen. Ze stond erbij en ze keek ernaar! Moest het mijn zoon geweest zijn "over mijn lijk!".
Ondertussen heb ik wel begrepen dat in de symboliek van het Bijbelverhaal, Maria zichzelf wegcijferde voor het welzijn van de gehele wereld. Haar Zoon moest geofferd worden en zij mocht zich niet verzetten. Zij was de dienstmaagd des Heren. Zij was het lichaam dat gediend had om dit speciale Kind te baren en te doen opgroeien. Toen Hij volwassen was ging Hij zijn eigen weg, zoals doorgaans alle kinderen doen....en......dan moeten de moeders een stapje achteruit zetten en toekijken. Een moeilijke opgave. Er zouden heel wat problemen minder in de wereld zijn tussen ouders en kinderen moest daar meer de nadruk opgelegd worden.
Zodus, ik probeer een verstandige moeder te zijn en redeneer verstandig....
Een redelijk verstandige redenering, vind ik van mezelf. Maar ja, het verstand is een en de emotie is twee. Soms strijden die energieën in mij om voorrang te hebben.
Zo zag ik afgelopen Zondag, in het hartje van Antwerpen wandelend, ja, Chiara, de hond moet zijn wandeling hebben!, heel wat mensen met ruikers door de stad kuieren. Jaloers bekeek ik al die mooie boeketten en ik vond mezelf een dom kalf om me zo verstandig op te stellen. Al die bloemen gingen mijn neus letterlijk voorbij. Ik doe niet mee aan de commerce, hoor!, hield ik mezelf groot en ik probeerde een zo vrolijk mogelijk gezicht te zetten....
Mijn gezicht klaarde helemaal op bij het zien en horen van de musical Mamma Mia waarop ik mezelf en mijn kleindochter Nicky tracteerde. Een nog verlaat verjaardagscadeautje voor haar! Zo is het dus voor mij eerder een grootmoederdag geworden. De blonde "spring-in-`t-veld" , nog juist kind, nog net geen puber, troggelde mij nog een peperduur programma af en een nog duurdere Mamma Mia-cd, maar beloonde mij daarvoor met twee grote stralendblauwe ogen en ik dacht aan het spreekwoord "een kinderhand is rap gevuld"! Jaja.
s' Avonds keken we samen een beetje televisie, o.a. naar "Witse" en zo rond 12uur zette het kind zich nog even achter de computer om een spelletje te spelen. Oma viel om van de slaap, maar dat jonge mensenkind was nog springlevend.
Op Maandagochtend ging ik terug naar de lugubere parking van het provinciestadje met het grootste marktplein van België en wat vind ik als ik de Moby binnenstap??? Een vaas met rode rozen en een brief met "Leve Mam" erbij! Ik kan mij niet herinneren dat mijn oudste zoon zich ooit met deze soort tierelantijnen heeft bezig gehouden! Tja, een nieuw en lief Lief doet wonderen, hè?
De rozen staan hier bij me op dit klein tafeltje in de Moby en ze geuren en kleuren dat het een lieve lust is! Ik geloof dat ze extra hun best doen om mij dat plezier te doen.
Moby met mij en de rozen erin staat momenteel ergens in de weilanden. Het waait verschrikkelijk. Moby staat te dansen op haar 6 wielen. Morgen is het hier motorcross en Frank gaat zich dan weer eens uitleven.
En ik? Ik lees, ik blog, ik schrijf, ik kook ons potje, ik wandel eens met de hond, ga een keertje naar de start om daar duizend doodsangsten uit te staan als zoonlief temidden dat geweld mee wegscheurt in de eerste bocht en ik geniet van mijn leven in de mobilehome.
|
Ik ben Cauwe Marijcke
