de tachtigers

Onze Facebook groep

Mijn eerste roman

WELKOM, MIJMER JE EVEN MEE?

Inhoud blog

	De moord op de kasteelheer
	Konijnenpijp
	IJSPEGEL

	Ik ben je vrouw - gedicht - schrijfopdracht van Schrijven-on-line

Ik zit graag met mijn neus in de boeken.

Zoeken met Google

Rondvraag / Poll

zal ik in mijn mijmeringen verder gaan met astrologische sprokkels?

Nieuws GVA

	Ondanks massaal protest houdt Loenhout windmolens niet tegen, minister Demir verleent volledige vergunning: “Geen rekening gehouden met liefst 1.700 bezwaren”
	Onze cartoon van de dag, gemaakt door Zaza
	Katrien Devos zwaait na 33 jaar af als ‘De kotmadam’ nu laatste seizoen eindelijk te zien is: “Voor mij voelt het niet als een definitief afscheid”
	Zijn wijngaarden waren “een Disneyland voor volwassenen”, tot ‘The godfather’-regisseur het verkocht voor zijn “laatste meesterwerk”
	“‘Ha, de mannen. Zo vroeg wakker?’”, vroeg iemand van de delegatie om 10 uur ’s ochtends. We waren nog niet gaan slapen”: ex-olympiërs over de Spelen naast het sportterrein
	Parijs zorgt voor meest prestigieuze openingsceremonie van Olympische Spelen ooit, maar wat vinden atleten ervan? “Acht uur voor een boottochtje? Nee, dank u”
	Missie Kopecky: kan de wereldkampioene de eerste landgenote in 100 jaar worden die in meer dan één discipline medaille pakt op dezelfde Spelen?
	Wandelclub De Slak bereidt zich voor op 35ste Zennetochten in Leest: “De naweeën van de storm kunnen we niet wegtoveren”
	Waarom DAF Trucks de verkoop in Europa ziet terugvallen
	“Op vrije momenten kan ik op het strand liggen of wandelen in de bergen”: Wommelgemnaar Olivier Rommens zet voetbalavontuur verder in Canada

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Willekeurig SeniorenNet Blogs

anny_en_gilbert
blog.seniorennet.be/anny_en

Een interessant adres?

de tachtigers

een allegaartje van proza en poëzie

06-10-2009

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Mijmeringen over jaloezie

Het is een eeuwigheid geleden dat ik nog aan mijn "Mijmeringen" gewerkt heb. Dit heeft verschillende redenen. Ten eerste is het zo dat commentaar op hetgeen je schrijft en doet niet achterwege blijft. Ik heb het er als persoon nogal moeilijk mee om te ervaren dat sommige mensen alles, maar dan ook alles wat je doet afkeuren.
Eén van mijn diepste ontgoochelingen op dit gebied dateert uit mijn jeugd tijdens het eerste of tweede leerjaar. Ik hield enorm veel van het vak tekenen en kon goed overweg met mijn potlood en kleurstiften. Ik was een doodnormale leerlinge. Ik kon goed leren maar was wat speels en mijn concentratievermogen was licht afgeleid. Ik kon heerlijk wegdromen.....Maar in de tekenles was ik er goed bij en ik kreeg dan ook goede punten. Ik was apentrots op mijn tekeningen.
Op een dag kwam een klasgenootje mijn schoolbank voorbij. Het was een jongen. Zijn naam ben ik vergeten. Ik ging naar het gemengd onderwijs, een gemeenteschool in Schiedam. Dit stadje ligt vlak naast Rotterdam, waar ik geboren ben. Door het bombardement van Mei 1940 was mijn ouderlijk huis van de kaart geveegd en verbleef ik in het weeshuis van Schiedam. Aan mijn verblijf in dit tehuis, zijn alleen maar goede herinneringen verbonden. Ik was te jong om de situatie te begrijpen en iets in mijn karakter zorgt ervoor dat ik me in iedere situatie aanpas en er het beste van maak. De directeur van het weeshuis had een zoontje van mijn leeftijd die de bijnaam "Muis" had en Muis was mijn beste speelkameraadje. We hebben samen uren doorgebracht op de knieën van zijn vader die ons voorlas uit prachtige boeken waar een speciale geur uit opsteeg. Een geur die ik af en toe nog wel eens opsnuif en die mij dan direct naar mijn kinderjaren terugvoert.
De boeken waren kleurig geïllustreerd en tijdens de tekenles op school probeerde ik iets van die mooie prenten in mijn tekeningen te leggen. De jongen die mijn lessenaar voorbijliep, kraste ineens onverwachts met zijn potlood over mijn werkstuk. Zo driftig dat het papier scheurde en de tekening verknoeid was. Verbaasd en ontzet staarde ik naar mijn beschadigd tekenblad. Ik begreep er niets van! Waarom deed die jongen dat? Ik deed dat toch niet bij hem? Ik had hem toch niets misdaan?
Natuurlijk, er waren al meer onaangename zaken in mijn leventje gebeurd, maar niets heeft mij zo geraakt als dit voorval. Waarschijnlijk was de jongen jaloers geweest en had hij er op die manier voor gezorgd dat zijn tekening betere punten zou krijgen. Ik maakte op een harde manier kennis met het begrip jaloezie. Gelukkig heb ik er zelf weinig last van. Het moet heel erg zijn wanneer je met deze karaktereigenschap moet leven. Het vergalt je levenskwaliteit, maar wat erger is, je vergalt er ook het leven van je medemens mee.
Ik ben nu op een leeftijd gekomen dat die jaloezie mij geen al te diepe wonden meer kan toebrengen. Het fenomeens blijft me echter verwonden en verwonderen. Ik heb ook geleerd dat niet iedere mens met fantasie en creativiteit gezegend is. Integendeel, dat er personen zijn die zeer stevig met de beide voeten op de grond staan. Persoonlijk vind ik het prachtig dat er allerlei typen van mensen zijn. Hierdoor wordt het bestaan van ieder van ons kleurrijk en afwaisselend. Samen vormen we een bont en levendig tapijt.
Jaloezie en negatieve kritiek verlammen mij nog altijd enigszins. Mijn creativiteit rond het mijmeren op mijn blog en andere activiteiten valt stil.
De tijd heelt alle wonden, zegt men. Ik ben van mening dat deze uitspraak niet helemaal waar is. Dit gezegde is vast uitgevonden door iemand met de pootjes stevig op de grond, want bij gevoelige mensen blijven de littekens trekken.
De laatste tijd bekruipt me het gevoel verder te gaan met mijn blog, ondanks kritiek en negatieve opmerkingen. Er is zo veel te vertellen. Er is weer zo veel gebeurd....
En de reacties van de mensen die met plezier mijn Mijmeringen lazen, komen misschien terug. Eigenlijk moeten wij ons verbinden met personen die positiviteit en warmte uitstralen en de rest aan onze laars lappen...
Maar ik kan nu begrijpen waarom sommige "bloggers" het opgeven!
Op de foto boven aan deze "Mijmering" staat een schilderij van mij afgebeeld. Gelukkig heeft niemand hier een kras over kunnen geven.....
Ik heb dit schilderij gebruikt voor de omslag van mijn eerste roman.
Tot slot een klein gedichtje dat ik onlangs maakte:

Ik ben als het ranke riet,
ik beef bij iedere tegenwind
maar breken doe ik niet!
Het duurt alleen een tijdje
voor ik mijn evenwicht weer vind!
Nog een mooie maand oktober toegewenst!

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Archief per jaar

	2018
	2017
	2015
	2014
	2012
	2010
	2009
	2008
	2007
	2006

http://www.schrijverspunt.nl/

Over mijzelf

Ik ben Cauwe Marijcke
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is dichteres, schrijfster, astrologe, medium.
Ik ben geboren op 10/06/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: astrologie beoefenen, met de tarotkaarten bezig zijn, lezen en studeren vooral over de kunst en psychologie, wandelen met de hond, veel in de natuur zijn en natuurlijk....interesse hebben en tijd maken voor mijn 4 kinderen, 4 schoonkinderen en 4 kleinkind.
Ik zou het prettig vinden om met gelijkgestemde zielen in kontakt te komen via dit modern medium. Verder schrijf ik graag, maak ik af en toe een gedichtje en zou dat graag met mijn toekomstige blogvriendinnen en blogvrienden delen.