Hoe klein onze wereld geworden is, kun je lezen in dit blogberichtje. In een vorig artikel vertelde ik U over mijn kortstondige loopbaan als mode-schrijfster. Laat nu die bewuste mijnheer, de opdrachtgever, toevallig op dit blogje terecht komen! Ik moet zeggen: deze man heeft mij weer hoop gegeven in de goedheid van de "homo sapiens", oftewel "de mens". We zijn niet met ons allen een hopeloos geval. Want soms denk ik dat wel eens. Mensen doen elkaar dingen aan die heel erg kunnen zijn. En als ik eerlijk ben met mezelf moet ik bekennen dat ook ik af en toe de bal goed mis sla. Doorgaans gebeurt het onbewust; soms bewust. Dan is het duiveltje in mij de baas en voer ik uit wat dit heerschap in mijn oren blaast. Toen ik een groot aantal jaren geleden tot het besef kwam dat ik een lid van de grote mensen-familie was en bovendien behept was met alle gebreken vandien, schaamde ik mij diep om tot die familie te behoren. Ik wilde er zelfs geen deel meer van uitmaken. Maar ja, hoe kom je van die bol af? Je kunt er niet van af springen! Toen ik jong was en mensen mij diep gekwetst hadden, had ik wel eens het verlangen om het leven de rug toe te keren. Gelukkig was het instinct tot overleven groter en ploeterde ik maar door. En juist zoals bij iedereen leerde het leven mij dat hoogtepunten en dieptepunten elkaar afwisselen. En dat het leven grotendeels beleefd wordt tussen die twee punten in. Ook leerde ik me erbij neer te leggen dat ik inderdaad een doorsnee mens ben met een aantal goede en een aantal minder goede eigenschappen. Het is op een gegeven moment tot mij doorgedrongen dat ik de kunst moest beoefenen om de goede eigenschappen aan te scherpen en de minder goede karaktertrekken geen kans meer te geven....Ach ja, en op de ene dag lukt het al wat beter dan op de andere. Soms denk ik wel dat ik maar de enige mens op aarde ben die zijn best doet; mijn gemaakte fouten beken en probeert goed te maken wat verprutst werd.... Mensen maken fouten, dat is menselijk, maar wanneer er op gewezen wordt, worden ze doorgaans furieus en wentelen hun fouten af op de anderen en zo loopt de hele boel in het honderd. Een klein voorval kan dan uitgroeien tot een catastrofe. Konden we dit met z´n allen maar eens inzien. De wereld zou er veel beter uitzien. Vandaag heb ik dan een man ontmoet per mail die zijn fout kan erkennen en openlijk zijn excuses aanbiedt! Heerlijk toch! Mijn dag kan niet meer stuk.Er is nog een klein wondertje aan verbonden, maar dat houden we tussen ons....deze mijnheer en ik, mijn gewezen opdrachtgever. Een tweede mode-artikeltje wil ik U niet onthouden. Als het ergens een kleine glimlach oplevert, zal ik zo tevreden zijn.....U moet er wel aan denken dat dit artikeltje geschreven werd toen het volop zomer was.
De vrouw en de mode.
Een jonge vrouw wordt wel eens vergeleken met een bloem in de knop, een roos in de knop. Beeldschoon, vol geheimen en vol beloften. Nog wat stijfjes en onhandig koestert zij zich in de eerste zonnestralen van de mannelijke belangstelling. Vol verwondering heeft ze meegemaakt hoe haar kinderlijfje veranderde. De aankoop van haar eerste bh met bijpassend slipje is waarschijnlijk het eerste modeattribuut dat ze zich zal aanschaffen. Onzeker en ietwat schuw treedt zij de wereld van de volwassenen binnen en daarmee ook de wereld van de mode. Soms luistert ze nog naar haar moeder, maar meestal zet ze zelf de eerste wankele schreden op het modepad. Alleen, of samen met een troep giechelende vriendinnen .
Het modepad is zoals een pad door de bergen en dalen, het kronkelt langs lage velden of door hoge bossen. De weg is lang, er komt geen eind aan .Het is bezaaid met valkuilen, greppels en struikgewas. Met af en toe een vredig plekje om uit te rusten. Soms lijkt de einder in zicht te komen, maar iedere keer verschijnt er weer een nieuw vergezicht. Moeizaam zoekt het jonge meisje zich een weg naar de volwassenheid en ja hoor, zo rond haar 30e levensjaar heeft de bloemknop zich tot een mooie, geurende roos ontwikkeld die trots haar kelkblaadjes ontvouwt en haar omgeving betovert door haar schoonheid. En zij doet wat de natuur haar gebiedt, zij verleidt. Zij geniet van haar vrouwelijkheid. De mode die aan haar zijde huppelt is haar partner in de verleidingsdans.
Met alle mogelijke middelen probeert zij de mannelijke belangstelling te trekken. Bewust of onbewust, iedere vrouw in de bloei van haar leven, zal haar vrouwelijkheid onderstrepen. Het instinct tot vrucht dragen, drijft haar voort. En de man .ach ja, die is altijd op jacht naar veroveringen. Zijn instinct drijft hem naar de vrouw. Hij wil zaaien; hij wil planten. Hij is eeuwig en altijd op zoek naar de meest begeerlijke vrouw, naar de ideale vrouw, naar de mooiste vrouw. Het is zijn taak om de bloemen te bevruchten.
Het schijnt te zijn dat vrouwen met brede heupen en volle borsten het meest vruchtbaar zijn. Het mannelijk oog valt dus het meeste op dat type vrouw.
Wat is het dus heerlijk om nu in deze tijd vrouw te zijn, want het is in de mode om de meest vrouwelijke rondingen te tonen. De warme zomerdagen vragen om diep uitgesneden decolletés. De lingeriemode is nog nooit zo luxueus en verfijnd geweest. Er wordt gegoocheld met de cupmaten! Heeft een vrouw een iets te zware boezem. Er zijn bh´s te koop die de borsten een maatje kleiner maken en de push-ups toveren bij de minderbedeelden een weelderig boezem te voorschijn.
De mode is deze zomer hypervrouwelijk. Het straatbeeld is gevuld met elegante geklede vrouwen. Meer en meer verschijnen er vrouwen in een lang, modieus kleed, in felle kleuren. Hun ruisende rokken laten geen man onberoerd ..
De meer sportief aangelegde vrouw heeft het broekpak min of meer vaarwel gezegd. Zij paradeert in een kort rokje of shirt en toont haar lange, gebruinde benen en ook daarheen richt zich met welbehagen het mannelijk oog .
De taille die in vroeger jaren hardvochtig door korsetten werd ingesnoerd tot de zogenaamde wespentaille, mag vrij onbelemmerd het dag licht zien. Een piercing in de navel, is de kers op de taart ..
De modeattributen maken de vrouw mooi, zo mooi. Denk maar eens aan de modieuze zonnebrillen, de hooggehakte schoentjes, de extravagante sieraden, de ragfijne pantys, de chique handtasjes, de geraffineerde make-upartikelen en zeker mogen de kap-en schoonheidssalons niet vergeten worden waar de eerste grijze haartjes en de eerste fijne rimpeltjes gecamoufleerd worden, waardoor de vrouw zich nog heel lang, heel jong kan voelen.
Inderdaad, schoonheid en jeugd zijn in de mode. Het wordt soms wel eens een beetje te veel overroepen .
Ware schoonheid zit van binnen. Dat is waar, maar het is zomer!!!
Over enkele weken blaast de herfstwind weer over al die modieuze hoofden. De dagen worden korter, de lange, donkere avonden brengen melancholie en dwingen tot introspectie. Weemoed hangt in de lucht.
Misschien brengt de wintermode een vleugje vreugde teweeg?
Ik ben Cauwe Marijcke
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is dichteres, schrijfster, astrologe, medium.
Ik ben geboren op 10/06/1936 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: astrologie beoefenen, met de tarotkaarten bezig zijn, lezen en studeren vooral over de kunst en psychologie, wandelen met de hond, veel in de natuur zijn en natuurlijk....interesse hebben en tijd maken voor mijn 4 kinderen, 4 schoonkinderen en 4 kleinkind.
Ik zou het prettig vinden om met gelijkgestemde zielen in kontakt te komen via dit modern medium.
Verder schrijf ik graag, maak ik af en toe een gedichtje en zou dat graag met mijn toekomstige blogvriendinnen en blogvrienden delen.
Ik ben Cauwe Marijcke
