Het gaat ondertussen al weer een beetje beter met me. Mijn smeekbede om de kracht te vinden om mijn (vermoeide) schouders weer onder het leven te kunnen zetten is min of meer verhoord. Sommige mensen stuurden mij hele mooie kracht-en-hoopgevende mailtjes; een vriendelijke dame bood mij aan om wanneer het nodig was mij met haar auto ergens af te zetten, en mijn twee schoondochtertjes zetten hun hart, huis en keuken open om mij een heerlijke maaltijd voor te schotelen, met toestemming en goedkeuring van mijn zonen. Een andere dame bood me een verdienste aan en een schouder om op uit te huilen plus een fikse wandeling die me veel goed heeft gedaan. Lieve mensen allemaal, bedankt! Mijn oudste dochter toonde belangstelling en dat is al veel want zij is van mening dat mijn penibele toestand mijn eigen schuld is. Ik ben te toegevend geweest tegenover de hele wereld, tegenover haar vader en vooral tegenover haar broer....en ik kan niet anders doen dan haar gelijk geven. Diezelfde broer en zijn vriendin Claudia hebben destijds wel zijn volledig ontredderde moeder, jongste zus en jongere broer incluis, in huis genomen na een totaal onverwachte scheiding, financiëel geruïneerd door haar echtgenoot en zijn maitresse. Diezelfde broer heeft zijn moeder ook bijgestaan toen ze genoodzaakt was om haar huis te verkopen. Hij heeft haar enkele jaren van vreugde en vrijheid gegeven door samen met haar in een een mobilehome te reizen en te wonen. Hij was mijn privé-chauffeur, mijn maatje, mijn vriend, die´s avonds met mij scrabbelde en hij leerde mij om de materie gedeeltelijk los te laten, om van de vrijheid te genieten..... Het leven van de drie andere kinderen werd dusdanig niet al te veel verstoord; hun moeder zat niet alleen te treuren. Alles in het leven heeft zijn prijs, zowel de goede zaken die gebeuren als de minder leuke zaken.....
En ja, ik heb inderdaad ooit eens 10.000 Euro geleend aan een vriendin in moeilijkheden en heb daar tot nu toe nog niets van terug gezien; ik heb mijn kinderen destijds geld gegeven, tesamen een som van 2.000.000 oude francs met de woorden: "dan hoeven jullie niet te wachten tot ik dood ben", en ik heb reizen en cadeaux geschonken aan familie, vriendinnen en kennissen. Ik heb royaal geleefd en een stuk van de wereld gezien: Italië, Spanje, Frankrijk, Turkijke, Thailand, Rusland, Indonesië enz. Ik bezat een mooi eigen huisje aan de Schelde en een paar jaar later een mooi huis in Wilrijk waarin mijn vleugel stond te pronken en dat ik helemaal naar mijn smaak had ingericht. Mijn huis en mijn geldbeugel stonden altijd open voor mijn kinderen en schoonkinderen (en kleinkinderen) als zij in moeilijke tijden zaten. Jaren lang. Ik heb in feite niets te klagen. Het was een heerlijke tijd en ik voelde mij geweldig omdat ik mijn kinderen kon helpen, omdat ik zoveel mensen een plezier kon doen, al was het maar tracteren op een etentje of een koffie. Af en toe op een groot feest! In die tijd wist ik niet dat het noodlot in de vorm van een belastingambtenaar boven mijn onschuldig hoofd hing. Anders had ik misschien als een wolf boven op mijn centen gaan zitten en iedereen weggegrauwd. Ik had wel ooit eens een voorspellende droom. Ik was een klein, wit hondje dat in een kring vervaarlijke bloedhonden stond. Met een kluif in mijn bek. Ik rende in het rond om met mijn kluif de cirkel te doorbreken, maar geraakte er niet uit.....Badend in het zweet werd ik wakker en een mens denkt dan: och, gelukkig, het was maar een droom! Maar zoals U ziet: soms komen dromen uit! Ik heb natuurlijk nog andere, domme dingen gedaan, naïef en goedgelovig trad ik de wereld tegemoet. En sorry, het gaat niet over. Mijn overleden vriend zei eens: Marijntje, een mens wordt geboren met bruine, grijze of blauwe ogen en die veranderen niet tijdens zijn levensloop en ook het karakter verandert niet.... Ik denk dat ik hem gelijk zal moeten geven....destijds was ik van mening dat dat wèl kon. Maar hij heeft gelijk: in grote crississen komt de ware aard boven... Ik treed dus nog altijd naïef en goedgelovig de wereld tegemoet en zal die wereld ook wel zo verlaten... Naast mijn naïviteit bezit ik ook grote en gevoelige tenen en wanneer daar op getrapt wordt, kan ik zeer emotioneel reageren. Soms denk ik: nou, dat heb ik toch maar goed bijgeschaafd, ik kan mijn verdriet en boosheid al goed relativeren, maar zoals hierboven aangehaald: in grote crisissen komt die emotionaliteit toch in alle heftigheid boven. Onlangs heb ik me in een overemotionele bui bemoeid met de opvoeding van mijn jongste kleinzoon. Jano, de grootste schat van mijn leven. Ik vond dat zijn bestaan in te woelig water was gekomen en heb dat gezegd. Het resultaat: Jano wordt van mij weggehouden. In vroeger tijden was ik een gelukkige Oma gedurende het crocusverlof. Nu werd er geen beroep op mij gedaan. Het ergste vind ik nog dat ook Jano hieronder zal lijden... Iemand van zijn opvoeders maakte een grote, onherstelbare opvoedingsfout, het is een te erge fout om hier in het openbaar over te schrijven. In mijn naïviteit wilde ik mijn kleinzoon en zijn moeder beschermen voor groter onheil....Maar ook mijn dochter zal aan de lijve moeten ondervinden dat mensen inderdaad niet veranderen.... Ondertussen zijn Jano en zijn Oma echter wel de dupe van de historie! Het conflict werd veroorzaakt door mijn te grote emotionaliteit tengevolge van mijn ongelukkige financiële situatie. Deze pijn bovenop de financiële kwestie maakte mij zo wanhopig. De financiële problemen zijn nog niet opgelost, maar ik heb wel een bijverdienste gevonden en kan dus voorlopig in mijn appartementje blijven wonen. Ook de zaken richting mijn zoon leveren weer een straaltje hoop op.... Het zal krabbelen zijn om overeind te blijven en het valt niet mee om op mijn leeftijd nog centen te moeten verdienen, maar zolang ik de kracht krijg en gezond blijf, zal ik proberen ondanks alles te genieten van de komende lente. Er gebeuren erger dingen in de wereld. Je hoeft maar naar het nieuws te kijken. Ik wens iedereen in mijn nabije omgeving en eigenlijk iedereen in moeilijkheden de kracht toe om het leven toch positief te blijven benaderen.
Reacties op bericht (1)
12-03-2010
och lieve dame
goed vertrouwen is aan geboren,daar aan heb u misschien alles verloren.
wat ik lees is ! u hebt een goed hart,mijn gevoel zegt u gaat het redeen,al klinkt het apart... ik stuur u liefde licht en kracht xxxxxxxxxxxxxxxx boomer
Ik ben Cauwe Marijcke
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is dichteres, schrijfster, astrologe, medium.
Ik ben geboren op 10/06/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: astrologie beoefenen, met de tarotkaarten bezig zijn, lezen en studeren vooral over de kunst en psychologie, wandelen met de hond, veel in de natuur zijn en natuurlijk....interesse hebben en tijd maken voor mijn 4 kinderen, 4 schoonkinderen en 4 kleinkind.
Ik zou het prettig vinden om met gelijkgestemde zielen in kontakt te komen via dit modern medium.
Verder schrijf ik graag, maak ik af en toe een gedichtje en zou dat graag met mijn toekomstige blogvriendinnen en blogvrienden delen.
Ik ben Cauwe Marijcke
