de tachtigers

Onze Facebook groep

Mijn eerste roman

WELKOM, MIJMER JE EVEN MEE?

Inhoud blog

	De moord op de kasteelheer
	Konijnenpijp
	IJSPEGEL

	Ik ben je vrouw - gedicht - schrijfopdracht van Schrijven-on-line

Ik zit graag met mijn neus in de boeken.

Zoeken met Google

Rondvraag / Poll

zal ik in mijn mijmeringen verder gaan met astrologische sprokkels?

Nieuws GVA

	Politie organiseert grootschalige actie tegen verdachte kapperszaken in Lier: “Vergiftiging van legale economie tegengaan”
	Verschillende inwoners uit Niel kregen voorbije weken ten onrechte boetes in de bus: externe systeemfout bij de gemeente
	Miss & Mister in Mortsel sluit na 40 jaar definitief de deuren: “Wil alle klanten bedanken voor de leuke gesprekken”
	Antwerp plukt twee 18-jarige spelers weg bij Anderlecht
	Ook in het Rivierenhof in Deurne zijn bordjes geplaatst om parkbezoekers te waarschuwen voor Nijlganzen
	Eerste Talentcenter voor jongeren op Antwerpse bodem ingehuldigd: “Ik wil later dokter worden”
	Vlaamse vrouw vermoord op Tenerife, echtgenoot nog steeds vermist: “Laura maakte zich zorgen over nieuwe huurder”
	Brug 4 weekje dicht door werkzaamheden
	Lokale kunstenaars zoals Ronny en Bart verfraaien ‘saai’ hekwerk in kasteelpark: “Hopelijk wordt dit niet gevandaliseerd”
	Man en vrouw verbranden Koran in Malmö, dag voor start Eurovisiesongfestival

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Willekeurig SeniorenNet Blogs

rikvanbeek2
blog.seniorennet.be/rikvanb

Een interessant adres?

de tachtigers

een allegaartje van proza en poëzie

02-11-2006

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Mijmeringen in de regen....

Een tijdje geleden beloofde ik om eens een nachtfoto te maken van de lugubere parking waarop ik met de Moby sta. En hier is dan de foto.
Er is een gebouw te zien waarin ´s nachts wordt gewerkt en waarvan de ramen `s nachts verlicht zijn.
Maar ik geef toe; erg duidelijk is de foto niet...

De laatste dagen regent het, ook op de lugubere parking.
Het is maar een triestige bedoening.
Het is ècht Allerzielen-en Allerheiligenweer.
De herfst was mooi, maar ja, aan alle mooie liedjes komt vroeg of laat een eind.
Verleden week was ik nog eens mee naar de motorcross; toen was het weer nog prachtig en hebben Chiara en ik nog een prachtige, lange herfstwandeling gemaakt. Langs het Albertkanaal. De penselen van de herfst hadden de struiken langs het kanaal in de mooiste herfstkleuren geverfd. Ik liep er tussendoor en ik genoot van de geuren en kleuren. De struiken kwamen tot aan borsthoogte en af en toe staken ze boven mijn hoofd uit! De lage zonnestralen deden de bladeren intens rood gloeien. Het was alsof de struiken in brand stonden. En ik dacht aan het Bijbelverhaal met het brandende braambos, waarin Abraham God zag verschijnen. Omdat ik nog steeds een naief en dromerig mens ben, hoopte ik natuurlijk ook zo´n mirakel te mogen meemaken...
Maar nee, hoor. De zon verdween onder een pak wolken en de struiken zagen er ineens een stuk minder flamboyant uit.
Dat zoeken naar die God, hè? Ik ben er al een heel leven lang mee bezig, net zoals veel andere mensen die ik ken, want een mens wordt omringd met personen die enigszins in dezelfde energie leven.
`s Avonds in bed dacht ik nog eens na over het verschijnsel in de menselijke geest dat met het Godsvraagstuk ingebakken is.
Als kind kreeg ik een streng protestantse opvoeding. Ik moest ´s Zondags naar de Zondagschool terwijl mijn ouders naar de kerk gingen. Nu ik er over nadenk waren die uren in de Zondagsschool, uren van hoogtepunten van geluk en blijdschap. We zongen psalmen en luisterden naar de Bijbelverhalen en af en toe moesten we ook voor de klas komen om over Jezus te praten en een Bijbelverhaal te vertellen.
We tekenden een lachende die Jezus op zijn ezeltje de poort van Jeruzalem binnenging, toegewuifd door palmtakken.
In de katholieke kerk waartoe ik later toetrad vanwege mijn huwelijk met een katholieke jongeman, heb ik me nooit zo thuis gevoeld als destijds op de Zondagsschool!
Ik was opgegroeid met een blije Jezus, die zei: "Laat de kinderkens tot mij komen!"
Als ik dan verdriet had praatte ik met die vriendelijke Jezus, hij was mijn grote vriend toch! En dan werd ik al vlug weer vrolijk....
In de katholieke kerken hangt er altijd een gruwelijk gefolterde Jezus aan dat afschuwelijk kruis, terwijl er bloed uit zijn zijde en handen en voeten drupt.
Je sukkelt dan door de jaren van volwassenheid heen met een wrang gevoel over alles wat met God en kerk te maken heeft, want Jezus, de kindervriend uit je jeugd is verdwenen door al hetgeen een mens leert en leest. Verdwenen de blije Jezus op zijn ezeltje, verdwenen de Jezus met de doornenkroon. Het blijken allemaal mooie fantasieën te zijn om de mens klein en nederig te houden.
Ik heb een enorme bewondering voor Kardinaal Danneels die nog rotsvast gelooft en in een interview zei: "Het mooiste van mijn leven moet nog komen. Na mijn dood zal ik Jezus zien."
Daar sta ik paf van.
En dan denk ik:"tja, die geleerde persoon zal het toch wel beter weten dan ik."
Maar dan denk ik: "tja, maar die persoon heeft niet mijn leven geleefd, waarin ik ondervonden heb dat God meer de kwaadaardige, wraakzoekende God van Abraham is, die zelfs op Zijn verzoek zijn zoon wilde offeren en waar ieder jaar ontelbare onschuldigen schapen aan worden geofferd ter gelegenheid van het Offerfeest van weer een andere Godsdienst.
Iedere Godsdienst hangt van bloed en gruweldaden aan elkaar. Mensen gooien bommen naar elkaar, doden onschuldige mensen en kinderen, en dat allemaal ter ere van die God die toevallig hun God is door cultuur en opvoeding.
Moest ik als klein kind in een stam van de Indianen zijn opgegroeid, ik had van de hele Jezus niets gehoord en ik zou dan waarschijnlijk een of andere totempaal aanbidden...
Moest ik als klein kind in een moslimland zijn geboren, dan droeg ik nu wellicht een hoofddoek en was ik hardvochtig door de ouderen van mijn gemeenschap besneden....
Oh mens toch, ik moet er niet aan denken....
Ik ben blij dat ik door het lot op de mooie leer van de kabbala en de astrologie ben gestoten, waar het Godsbegrip heel anders wordt uitgelegd en voorgesteld.
In deze leer wordt tenminste eerlijk gezegd dat ons brein te klein is om God te begrijpen, te "pakken", of te manupileren tot een orde van macht en gruwel.
Dat wil niet zeggen dat ik niet meer zoek en tracht te begrijpen...en dat ik nog steeds ontroerd ben bij het zien van Jezus op zijn ezeltje!

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Archief per jaar

	2018
	2017
	2015
	2014
	2012
	2010
	2009
	2008
	2007
	2006

http://www.schrijverspunt.nl/

Over mijzelf

Ik ben Cauwe Marijcke
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is dichteres, schrijfster, astrologe, medium.
Ik ben geboren op 10/06/1936 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: astrologie beoefenen, met de tarotkaarten bezig zijn, lezen en studeren vooral over de kunst en psychologie, wandelen met de hond, veel in de natuur zijn en natuurlijk....interesse hebben en tijd maken voor mijn 4 kinderen, 4 schoonkinderen en 4 kleinkind.
Ik zou het prettig vinden om met gelijkgestemde zielen in kontakt te komen via dit modern medium. Verder schrijf ik graag, maak ik af en toe een gedichtje en zou dat graag met mijn toekomstige blogvriendinnen en blogvrienden delen.