Het is al weer een tijdje geleden dat ik nog toevoegde aan mijn blog. Maar ja, er gebeurt ook weer zo veel!
Ten eerste ben ik bezig met de taaie voorbereidingen van mijn boek: De oude man. Schrijven is een toffe bezigheid en toen ik hoorde dat er een uitgeverij bereid was om het boek uit te geven, was ik natuurlijk heel opgetogen en tevreden. Zoals aan alle dingen zijn er aan het uitgeven van een boek ook negatieve kanten, zoals o.a. de typefouten opsnorren en wegwerken.
Ik schrok me een bult toen ik mijn schrijfsels in de door de uitgeverij gemailde format had "geplakt". Het krioelde van de rode streepjes die mij er op wezen dat er een fout was!
Na uren zwoegen verdwenen stilaan de "rode lichtjes" en verschenen en grijze en groene onderlijningen. Nu mocht ik zelf kiezen of ik die ook wilde laten verdwijnen. Deze onderlijningen gaven geen fouten aan, maar wezen op eventuele verkeerde zinswendingen, enfin, hetgeen de zoekmachine "verkeerde zinswijzingen" vond. Nu moest ik brainstormen of ik de zin wilde veranderen of dat ik "toevoegen" moest aanstippen. Dat gaf mij toch wel een heleboel kopzorgen....
Ondertussen was het Pasen geworden, met alle familiale, maar toch wel aangename verplichtingen. Ook al wil een mens zich creatief bezig houden, je blijft moeder, grootmoeder, vriendin en familielid. Dan blijft de laptop dus gesloten en houden we ons bezig met familie en het paasgebeuren.
De tweede week van het paasverlof, zijn we weer naar onze boer Jan in Dalfsen gereisd.
Op zijn groot boerenerf stond ons huis op wielen veilig, en vlak bij een prachtig bosgebied.
We waren verleden jaar in November ook al bij boer Jan geweest. Toen was het bos doordrongen van een kruidige paddenstoelengeur, plukten we pollen donkergroen mos en raapten we herfstbladeren en dennenappels op om tot mooie kunststukjes te verwerken.
Nu hing er een sprookjesachtige lentestemming tussen het nieuwe, tere groen. In November was het er doodstil; nu kwinkeleerden de vogels dat het een lieve lust was!
Op de boerderij was het ook duidelijk dat er een nieuwe lente was gekomen. Er stonden veel pasgeboren kalfjes in de stal en op een ochtend vroeg werd ik door Brigitte gewekt met de vraag of ik een kalfje geboren wilde zien worden. Natuurlijk wilde ik dat. Haastig scoot ik mijn kleren aan en rende naar de koeienstal. De hoefjes van het kalfje staken al uit het moederlijf toen ik aankwam. Moeder koe gaf geen kik. Haar vriendinnen stonden rond haar en keken toe.
Later legde boer Jan mij uit dat "het kudde-gevoel" heel belangrijk is voor een ontspannen bevalling.
Op school leer je dat een koe een kuddebeest is en je slikt dat als zoete koek; iets begrepen van wat dat kudde-gevoel inhoudt, heb ik nu van boer Jan geleerd!
Even later kwam het kalfje dampend en vlot uit het moederlijf. Moeder koe mocht haar kind schoonlikken en ging even later alsof er niets gebeurd was met haar zusters de wei in.
Het kalf ging naar een box. Daar heb ik het als stadsmens wel even moeilijk mee gehad!
Met meer respect dan vroeger drink ik nu mijn beker melk.
Boer Jan legde mij uit dat het kalfje speciale voeding kreeg; de melk die eigenlijk voor hem bestemd was, gaat naar de mens.Tja.
Het was een mooi, groot kalf. De ogen van boer Jan schitterden toen hij zei: "Ik ben vandaag een gelukkige boer! Het is een prachtbeestje en de bevalling is goed verlopen.En ook moeder koe stelt het goed!"
Voor we weer naar Antwerpen vertrokken, ben ik nog even de "kinderkamer" binnengegaan om afscheid van het diertje te nemen. Het stond parmantig op zijn ranke pootjes en slobberde met veel genoegen van het brouwsel dat aan zijn boxje hing. Ik hoop dat het een mooi koeienleven tegemoet gaat!
In ieder geval is boer Jan een man met een hart voor zijn dieren, dat zie je zo!
Als we wegrijden plagen we hem: "Zorg goed voor je 50 vrouwen, hè!"
Hij blijft ons nog lang nawuiven, want ja, zo´n leven op een afgelegen boerderij kan wel eens stil zijn!
Zover ik begrepen heb hebben zijn kinderen geen zin om de boerenstiel van hun vader voort te zetten. Zij studeren, zitten achter de computer en dromen van een andere toekomst.