Het zomert nog altijd op Antwerpen linkeroever en over geheel België. De weergoden zijn ons gunstig gestemd! De rust hier is nog niet verstoord; alleen de tromroffelende man op de kaaien aan de overkant laat zich af en toe eens horen.
Vreemde man eigenlijk, die met het tromgeroffel. Ik heb hem verschillende malen bezig gezien toen ik met de Moby voor enkele weken op de kaaien stond, alvorens door boze politiemensen te worden weggejaagd. Men heeft me destijds ook enkele boetes toegezonden, maar tot nu toe heb ik ze niet betaald en word ik er ook niet aan herinnerd. Ach ja, die agenten deden ook alleen maar hun job! Het gemeentebestuur wist niet precies raad met de parkerende mobilehomes en ze weet het nog niet.....iedereen heeft een ander verhaal.
Ik vraag me af welk verhaal de tromroffelende man over het Scheldewater wil laten  klinken. Het is in ieder geval heftig en ritmisch, vast en zeker een liefdesverhaal.
Een vreemde man alleszins om op die manier bezig te zijn.
Maar ja, ze noemen mij ook een vreemde vrouw, een "rare", schreef één van mijn seniorenblogvrienden. En vertrouwde hij me toe: "ik ben een beetje bang van astrologen en kaartlegsters!"
Die angst voor het onbekende is normaal. In de middeleeuwen werden mensen zoals ik op de brandstapel gezet. Weg ermee! Vooral de machtshebbers en de kerkdienaars waren zeer ijverig met "de heksen" te martelen en te doden.
Ik begrijp volkomen waarom, hoor! Als een mens zich begint te verdiepen in de zogenaamde paranormale zaken, wordt hij slimmer. Hij wordt als het ware wakker uit een diepe hypnotische slaap die door de machtshebbers over de kleine mens is uitgesproken.. Zo heeft hij niet in de gaten dat hij zich uit de naad werkt om kerk en staat nog rijker en machtiger te maken! Tegenwoordig mag een mens een autootje hebben en af en toe op vakantie gaan, maar de luxueuze boot op de oceaan is voor hen! Evenals de kastelen, de kaviaar, de champagne en de diamanten.
De angst voor de paranormaal begaafde mensen wordt er nog steeds ingestampt en toch, U zult het vreemd vinden, ook de hogere klasse vindt af en toe de weg naar een astroloog of kaartlegster...
Ik liep vanmorgen langs de vele boten in de jachthaven. Tjokvol is dat haventje. 
Ik begon mij af te vragen waarom er maar zo weinig mensen waren die met hun boot het ruime sop kozen. Zo´n boot kopen en onderhouden is een dure grap. Ook het liggeld is niet voor de poes!
Ach ja, dacht ik toen, achter iedere boot zit een verhaal. Van mensen, van hun handel en wandel, hun doen en laten. Wie weet wat een ontroerende en spannende verhalen er achter iedere mast steken. Een klein vonkje van mijn eens zo grote ambitie om journaliste te worden, deed zich gevoelen. Graag zou ik willen uitzoeken wie de eigenaars zijn en waarom ze op zo´n mooie dagen niet op hun boot zitten te genieten.
Maar ik doe het lekker niet. Vandaag geniet ik van mijn vrijheid, van de zon, en van mijn zwemmende Chiara (hij plonste toch wel ineens tussen de boten en de eenden het jachthavenwater in).
Voorlopig heb ik van mijn clienteel genoeg verhalen gehoord en mijn eigen levensverhaal, mensen, ik heb er mijn handen aan vol!
Straks koop ik een trommel en laat mijn verhaal ook over de Schelde roffelen, maar nee, ik neem in gedachten liever een duif en laat ze in stilte wegvliegen.
Ik ga eens zien of ik een witte vredesduif kan vinden...ergens moet hij op me wachten. Niet?