Lieve lezers, aangezien mijn poes Flippo door velen geprezen wordt, zal ik hem wat beter aan jullie voorstellen. Hij is geboren op 6 december 1995, jaja op Sinterklaasdag. Dit jaar wordt hij dus 10 jaar, een echte senior, in kattenjaren Hij zou het Kerstkadootje worden van mijn zoon die toen 11 jaar was. Vol ongeduld zat hij te wachten tot hij eindelijk dat bolleke wol mee naar huis mocht nemen. Om de opwinding en het vooruitzicht van 'POES' wat te temperen had ik hem dan maar een boek over poezen kado gedaan met Kerst. Ook moest hij nog een naam krijgen, maar dat probleem was al vlug opgelost. In die tijd (en nu nog) lustte mijn zoon graag chips en als extraatje zaten er in het pak FLIPPO's in. Kleine ronde dingetjes die zeer gegeerd waren bij kinderen. Nadat hij er eventjes zoet (zout?) mee was, en ze door de woonkamer slingerde, stak hij ,maar meestal moeder, ze in zijn verzamelmap. En op die manier had hij spontaan de naam van zijn nieuwe poes gevonden. Nu een 'poes' is het niet echt maar wel een 'kater' (nu toch Hij lijkt lief en zacht maar heeft wel een venijnig trekje. Hoe ouder hij wordt hoe erger. Krijgt hij zijn zin niet, b.v. eten (en wel direkt), knuffeletje, melk, propere kattenbak, of je begrijpt niet wat hij probeert duidelijk te maken, tja, dan moeten we in een boog om hem hen lopen. Het gevaar bestaat dan wel dat er een kat aan je benen hangt ) Onze kater heeft duidelijk een ochtend humeur. Na dit ritueel, van kat en muis ? ,trekt hij naar zijn slaapplaats en is de vrede in huis teruggekeerd. Dikwijls, als hij geen zin heeft, komt hij gewoon s'nachts niet naar huis en is hij op de lappen. Of beter gezegd komt hij thuis met lappen die eraf hangen ) want vechten doet hij graag ! Dan is hij voor een tijdje weeral de lieve kat die zachtjes zit te spinnen, totdat hij zijn uitgangsdrang niet meer kan bedwingen ! Voor ons is het s'morgens bang opstaan en op de trap naar beneden al afvragen : zal poes aan het raam staan om binnengelaten te worden ? Moest dit op een dag gebeuren dat hij nooit meer weerkeert dan zullen er zeker traantjes vloeien. Wie gaat er dan aan onze benen hangen ? ) Groetjes Mare
Eenvrouw loopt naar de microfoon: "Ik heet Truus en ben 24 jaar getrouwd met Jan. Ik streek gedurende al die jaren trouw zijn overhemden, maar had daar geen zin meer in". Daverend applaus uit de zaal. Ik zei vorig jaar:"Jan, strijk jij die overhemden zelf maar. Ik heb er geen zin meer in." Weer luid geklap uit de zaal. De eerste dag zag ik niets veranderen. De 2de dag ook niet,maar op de derde dag stond Jan ineens zelf z'n overhemden te strijken". De zaal staat op z'n kop van enthousiasme. Een tweede vrouw loopt naar de microfoon: "Ik heet Babs en ben 10 jaar getrouwd met Pieter. Pieter heeft enorme zweetvoeten en om die lucht eruit te krijgen moeten z'n sokken op de hand worden gewassen met Soda. Ik had daar geen zin meer in". Luid gejuich en gejoel uit de zaal. Ik zei tegen Pieter: "Was jij je sokken voortaan maar zelf!" De dames staan op de banken. "De eerste dag zag ik niets veranderen, de 2de ook niet, maar op de derde dag stond Pieter mooi zelf z'n sokken te wassen." De wave wordt ingezet. Een klein vrouwtje grijpt de microfoon: "Iek geet Fatima en iek 5 jaar getraut mit Mohammed. Mohammed wil elke dag cous-cous eet. Iek altijd for hem gekook, maar gad geen sin meer en seg: As jij wil eet cous-cous, ga maar lekker selluf maak." De zaal is niet meer te houden. "De 1stedag iek sie nix, de tweede dag iek sie nix, maar derde dag iek sie weer klain bitje mit linkeroog."
Vanmiddag reed ik per toeval langs het bejaardentehuis, wegens wegomlegging in het dorp. Een vriendin van mij heeft er jaren gewerkt en kan de onmogelijkste verhalen vertellen over de bewoners. Het is een groot gebouw met vele appartementen en studio's, sommige met balkon. Toen ik voorbij reed, zag ik een flits twee oude dametjes op het bankje zitten voor het gebouw. Ze zaten mooi naast elkaar, voetjes tesamen en de handen gevouwen op hun schoot. Hun witte hoofden staken af tegen hun donkere kleding. Het aangezicht lichtjes naar de zon gericht als in gebed, niet in gesprek met God maar met het voorjaars zonnetje. Tegen elkaar hadden ze waarschijnlijk al alles verteld en zaten in alle stilte, zoals twee standbeelden. Hun wereld leek even stil te staan en hadden geen aandacht voor wat er rondom hen gebeurde. Denken, deden ze zeker wel, maar wat zouden ze denken op dit moment ? Wat gaan we eten vanavond ? Wanneer komt de kuisvrouw ? Gaan we kaarten straks ? Ga ik vroeg slapen vanavond ? Of, wat is dit zonnetje zalig ! Meteen verplaatste ik mij in hun plaats en met schrik om het hart zag ik mij daar zo zitten over 20 jaar ! Weg met de energie, het rijden met de wagen, boodschappen doen van hier naar ginder en al wat het leven boeiend maakt. Vereenzaamd zittend op een bank met een andere dame, misschien wel een vriendin, maar te moe om te praten. Alleen het zonnetje als dikste vriend, die me nog wat warmte kon schenken.
Om op zijn uitkijkpost te geraken springt 'poes' het liefst eerst op het klavier, met als gevolg dat de tranen in mijn ogen schieten van paniek ! Een echte computer kenner ben ik niet, en zit dikwijls met mijn handen in het haar en produceer de nodige (niet al te mooie ) klanken erbij Soms kijk ik mijn kat in alle wanhoop aan en verwacht dat hij mij tenminste in goede zin zou helpen, maar als antwoord krijg ik een diep rustig gespin te horen. Ach , was ik soms ook maar een kat Mare
De examens zijn voorbij, ook het stilletjes rondlopen in huis en het zeuren van moeder : heb je een beetje gewerkt , vlot het een beetje ? Toe, nog efkes en het is weeral voorbij. Als mijn zoon dan thuis komt vraag ik direct : hoe is het gegaan ? Je krijgt dan wat gemompel te horen wat lijkt op : we zullen wel zien. Maar als onze poes zich gaat mengen in het examen gebeuren, vooral de praktijk dan, vat hij meteen de koe bij haar horens door mijn zoon te wijzen op de leuke draadjes op zijn elektronica bord. De pret is groot voor poes maar ik hoor tot beneden de kreten van mijn zoon.
Als dank voor zijn hulp bij het oplossen van het probleem, werd hij vereeuwigd op de foto !
P.S Ondertussen is mijn zoon geslaagd voor zijn examen ! Wat ik geleerd heb : maak je vandaag geen zorgen voor morgen.
De kinderen van de lagere school krijgen les moraal. Ze krijgen de opdracht thuis aan hun ouders te vragen een verhaal te vertellen waar aan een moraal hangt. Wanneer ze 's anderendaags terug in de klas komen, mogen ze vertellen wat ze gehoord hebben.
Mieke vertelt : "Mijn ouders zijn kippenboeren, ze hebben een legbatterij. Op een dag hadden ze in de auto een mand eieren staan. Ze reden over een grote bobbel in de weg, waardoor de eieren braken". De moraal luidt : "Wees zeer voorzichtig met fragiele voorwerpen".
Elsje vertelt : "Mijn ouders hebben ook een kippenboerderij,maar zij kweken kuikentjes. Op een dag hadden ze wel twintig eitjes. Ze verwachtten dus ook twintig kuikentjes. Ze verzorgden de eitjes heel goed, maar er zijn er maar vijftien van uitgekomen".
De moraal luidt : "Tel je kuikentjes pas als ze uitkomen".
Dan vraagt de juf aan Anneke : "En hebben je ouders ook een verhaal verteld?" "Ja", antwoordt Anneke, "mijn papa heeft verteld over zijn zus, tante Francine. Ons tante Francine woont in Amerika en is daar bij het leger. Ze is piloot bij de luchtmacht en heeft meegevochten in Desert Storm. Op een dag werd haar vliegtuig geraakt en moest ze springen. Het enige dat ze bij had was een fles whisky, een machinegeweer en een zakmes. Terwijl ze aan haar parachute bengelde, dronk ze de fles whisky leeg, dan was ze die al kwijt. Toen ze beneden kwam, werd ze omsingeld door wel zeventig Irakezen. Ze pakte haar machinegeweer en schoot er vijftig van neer.Toen waren haar kogels op. Met haar zakmes kon ze er nog vijftien doden, toen brak het mes af. De vijf laatste heeft ze met haar blote handen gedood."
De juf kijkt Anneke ontdaan aan en vraagt na enige stilte :"En heeft papa u ook een moraal bij dat verhaal verteld ?" Anneke antwoordt : "Jazeker, je blijft best uit de buurt van tante Francine als ze gedronken heeft."
De trouwe bezoekers aan mijn blog zullen al wel gemerkt hebben dat het een tijdje geleden is dat ik nog iets nieuws op het blog gezet heb. Maar de wereld heeft voor mij een week stilgestaan en ben diep bedroefd. Mijn beste vrienden hebben verleden week hun zoon van 25 jaar verloren door een werkongeval. Een jonge kerel vol levenslust, grappen en zeer geliefd door iedereen. Het nieuws viel in als een bom en het verdriet (was) is groot. Een week vol emoties, tranen, boosheid, frustratie, en vooral ongeloof. Een klap die je niet zomaar kunt verwerken en tijd nodig heeft, om tot het normale leven van alledag terug te keren.
De paar (troostende) woorden die ik met moeite kon schrijven voor mijn vrienden :
Geef het lichtje door met zijn helende kracht. Behandel goede mensen goed. Behandel niet -goede mensen ook goed. Zo komt goedheid tot stand.
De vredesduif De vredesduif vliegt van site naar site, door zo veel landen als maar mogelijk is. Alsjeblieft, help de duif om een lint te maken, rond de wereld. Door hem mee te nemen naar jouw site, of om hem aan iemand anders te geven voor hun site, Door hem een plaats te geven in een ander werelddeel of in die delen van de wereld waar strijd en chaos heerst.
Het water blijft niet aan de bergen hangen en de wraak niet aan een groot hart.
Wees tevreden, onderwerp je aan wat is. Vind geluk in gebrek aan verlangen. Als er niets is wat je wilt, dan heb je alles. Als je alles hebt, ben je gelukkig.
Henry Knight Miller, Life Triumphant
Mensen die zo luisterlijk lijken zijn allemaal nep; onder de oppevlakte zijn ze net als iedereen.
Euripides
Nooit toegeven, nooit toegeven, nooit, nooit, nooit- in niets, groot of klein, belangrijk of onbeduidend - wijk niet, behalve voor eervolle en verstandige overtuigingen.
Winston Churchill
Leg je hand op je hart en voel het klopppen. Het zegt : 'Snel! Snel! Snel! Hoogstens maar een paar jaar... Ik smeek je, verspil je leven niet.
Billy Graham
Sterren bestaan maar ook weer niet Waar ze 'eens' zijn geboren Is er geen verdriet
Ze reizen miljoenen jaren Met in hun zog een straal Schitteren aan de hemel In hun pracht en praal
Wat ooit was, is nu niet meer Toch blijven sterren bestaan Zo ook mensen die nooit 'echt' zullen vergaan
Sterren blijven fonkelen Al zien we ze soms niet Ze gidsen ons door 't leven Verzachten ons verdriet
mare
Het belangrijkste is niet het toevoegen van jaren aan je leven maar het toevoegen van leven aan je jaren
Niet temidden van de drukte in de straat Niet tussen het gejuich van grote menigten Maar in onszelf liggen triomf en nederlaag.
Henry Wadsworth Longfellow
We moeten niet alleen geven wat we hebben, we moeten ook geven wat we zijn.
Kardinaal Mercierr
Eén keer moet het begin zijn of je nu wilt of niet Eén keer wil je bereiken wat je in de verte ziet Eén keer zul je moeten kiezen uit alles om je heen Eén keer zul je moeten zeggen : "er is er voor mij maar één !"
Een man, een vrouw, om van te houden één die voor je vecht Een plaats om thuis te komen, een thuis, maar dan ook echt Het klinkt misschien kortzichtig met al die inspraak om je heen Toch is het goed om te zeggen : "er is er voor mij maar één !"
En soms begint het te rommelen te scheuren hier en daar En heel jouw zekere wereld dondert in elkaar En toch vanuit resten al gebeurt het niet meteen Komt toch weer dat verlangen : "er is er voor mij maar één!"
Tekst gevonden in een krant: ingezonden door M van L
mensen met smaak en mensen zonder verbeeldingskracht.
(Ernst Hohenemser)
Een verstandig idee op het juiste ogenblik is beter dan een harde les
(Han Ying)
Een probleem is geen probleem meer als je hetgene dat geen probleem is als een probleem beschouwt
(Een optimist)
Rondvraag / Poll
hoeveel artikels lees je bij je bezoek ?
Wees a. optimistisch en b. positief. Dat is mijn bloedgroep, weet je : B-positief.
Jeremy Hanley
De liefde die we schenken, is de enige liefde die we behouden.
Elbert Hubbard
De optimist beweert dat wij in de beste wereld leven die er bestaat en de pessimist vreest dat dit waar is.
James Branch Cabell
Leef zoveel je kunt, het is verkeerd het niet te doen. Het doet er niet toe wat je precies doet, zolang je je leven maar hebt. Als je dat niet hebt gehad, wat heb je dan gehad ?
Henry James
Iedereen heeft zijn eigen bestemming; het enige gebod is haar te volgen, te aanvaarden, waar ze ook toe leidt.
