Thuis mag het...
Er is maar één plekje op de wereld waar je niet flink moet zijn waar je huilen mag als een kind of vloeken als een ketter. En waar je na de storm altijd dezelfde glimalch vindt.
Er is waar één plekje op de wereld waar jij jezelf mag zijn en waar je na elk "ongelukje" hoort : "'t zal zo vergeten zijn".
Dat plekje hoeft niet groot en ook niet rijk te zijn.
Een schouder om tegenaan te leunen en een gezicht dat alles weet. Dat is het plekje op de wereld dat "thuis-zijn-op-z'n-beste" heet.
Manu Verhulst
|