Vele vlinders zijn voorbij gevlogen en vele harten zijn nu opgetogen Dan gaat de zon langzaam onder, de hemel kleurt Lila, zo roze en rood En plots verschijnt een prachtig wonder Het heet "groot avondrood"
Er is niets aan de hand ik voel mij nog fris, want ik ben zo gezond als maar mogelijk is. 't Is alleen dat ik wat jicht in mijn knieën krijg, en het praten gaat soms met een piepend gehijg. Mijn pols is wat zwak en wat dun wordt mijn bloed, maar ik ben voor mijn leeftijd nog vreselijk goed.
Die steunzolen onder mijn voeten dat gaat, anders zou ik niet best kunnen lopen op straat. Soms wordt me de slaap nachtenlang niet gegund, maar ik merk dat je ook wel eens zonder kunt. Mijn geheugen wordt minder, soms duizelt mijn hoofd, maar dat valt niet zo op geen mens die 't gelooft. Denk niet dat ik vaak daar in zorg over zit, want ik ben voor mijn leeftijd nog werkelijk fit.
Ze zeggen dat je de oude dag, als de "gouden leeftijd" beschouwen mag. Maar af en toe twijfel ik daar toch wel aan, als ik 's avonds weer moe naar bed ben gegaan. Met mijn oren in de la en mijn tanden in een glas, en mijn ogen op de tafel als ik uitgelezen was. En voor ik inslaap bedenk ik mij dan, zit er nog iets los wat ik wegleggen kan. Terwijl het mij zo slecht nog niet zit, want ik ben voor mijn leeftijd nog tamelijk fit.
Elke morgen stof ik mijn hersens wat af, en ik ben blij met de dag die God mij weer gaf. Dan haal ik de krant en lees na mijn bad, de overlijdens berichten in het ochtendblad. Als mijn naam er niet bij staat weet ik dat ik nog leef, het was dus de bedoeling dat ik nog wat bleef. Ik geloof dat er toch wat heilzaams in zit, want ik ben voor mijn leeftijd nog redelijk fit
Wat is van dat alles tot slot het moraal, die te leren valt uit dit goedmoedig verhaal? Voor elk die het ouder worden zijn glimlachend draagt, als een ander je weer eens "hoe maakt je het" vraagt. Is het beter te zeggen dat het best met je gaat, dan die lui te zeggen hoe het echt met je staat! ! !
Wat is het heerlijk te ervaren dat ergens iemand aan je denkt En ongevraagd je laat genieten van iets waaraan men aandacht schenkt Een briefje slechts met weinig woorden maar met een inhoud die het doet Een gedicht, met gevoelens uit het hart geschreven, waarbij je even slikken moet Een handdruk of een schouderklopje een warme kus over de pc Een spontane lach, een vriendelijk gebaar, het zijn zo van die kleine dingen Maar "groot" aan waarde voor elkaar.
Op het potje staat 'verdriet'. Ik doe er vaak verdrietjes in, want als ze klein zijn ...huil ik niet Steeds als er iets tegen zit, er iets gebeurt wat ik niet wil Open ik het potje, gooi het er in heel stil Maar gisteren was de laatste druppel iets te veel Van al die stukjes klein verdriet kreeg ik een brok in mijn keel Mijn hand begon te trillen verdriet vloog met golven uit de pot Een traan begon te rollen, ik voelde mij erg rot Een onbedaarlijk snikken deed mij trillen overal Ik zat echt tot mijn haren in het diepste dal Het was met rood omrande ogen toen ik mijzelf weer rustig kreeg Opgelucht keek ik naar mijn potje het potje........ dat was leeg Dus zie je iemand lopen met rode ogen heel bedeesd Dan vraag je niets meer dan weet je Haar potje is pas vol geweest
