Snel, soms zwak maar aardig,
het zijn dolfijnen...ze leven in de zee.
Altijd als ik daaraan denk,
zwem ik met ze mee…..

De zon begint op 23 oktober 2006 om 14:28 het astrologisch teken Schorpioen binnen te lopen. Op 22 november om 12:03 eindigt de reis door Schorpioen.  Wie dan wordt geboren wordt een ‘Schorpioen’ genoemd.

Op 11 november herdenken de meeste Europese landen, die Wereldoorlog I meegemaakt hebben, de doden die gevallen zijn in deze Grote Oorlog en ook die van andere oorlogen.
De herdenking van de wapenstilstand, die destijds op 11 november 1918 om 11 uur inging, is 90 jaar na het begin van WO I uitgegroeid tot een vredesmanifestatie.

Mijmeren aan zee.....

Mijmeren....

Twee armen.....

Ik droom van je,
ik droom van je,
ik droom van je,
ik droom van je,
ik droom van je,
ik droom van je,

als je uit je bed valt....

's Avonds als de zon onder gaat,
dan gaat de hemel open
en komen er langzaamaan
elfjes uitgekropen.  

Ze komen, glijden,
dalen langs een sterrenstraal
en sturen de mooiste dromen
naar ons allemaal....

Slanke hals

in vederlichte

sierlijkheid

kracht

en souplesse

in wintertijd

elegantie

gebundeld in

witte verenpracht

statig, sterk

parmant

maar toch zo zacht....

Voeten in het zand, handen in een hand
de zee ruist en golven dansen
een blauwe tango,
het ritme slaat de gele bank uiteen,
witte punten trekken een streep
in de afzienbare verte,
vloed komt aanrollen en natuurlijk overspoelt
het bestaan zichzelf.....

Als ik harp speel ben ik vrij om te gaan waar ik wil.
Ik ontsnap aan deze wereld, om mij heen is het even stil.

Deze muziek is zo liefelijk, vrolijk, non-verbaal.
Toch zegt het duizend dingen, elke noot heeft een eigen verhaal…..

Geluk is als een vlinder.
Hoe meer je er op jaagt,
hoe verder hij zich van
jou verwijdert.

Maar als je rustig blijft zitten
en je aandacht aan andere dingen besteedt,
komt hij vanzelf op je schouders zitten......

Zwanen zien er altijd zo nieuw uit
zo zondags, zo pas in bad geweest.
Maar spelen of spetteren in het water,
dat doen zij niet. Zwanen zijn niet vrolijk.

Zij willen ook altijd weg. Daarom wiegen zij
met hun lange hals als met een witte zakdoek
en zo droevig dat zij kijken.
Zwanen kunnen geen tranen laten.

Maar zwemmen, dat kunnen zij, statig drijven
altijd recht vooruit als witte bootjes
met onzichtbare roeispanen.

Het lichaam strak als uit hout gesneden

Het hoofd trots rustend op de slanke hals

De armen sierlijk gebogen

wacht de ballerina op de eerste klanken

die haar gracieus tot leven brengen

Sierlijk verheft de ballerina zich voor een

sprong, bevallig draait zij een pirouette

een eenheid vormend met de muziek

Los van de aarde, los van zichzelf

fragiele schoonheid versluiert

de wreedheid van het bestaan

Het gelaat ingetogen, dan weer stralend

dansend in haar eigen droom

Bevallig beroeren haar voetjes de aarde

licht als een vlinder zijn haar bewegingen

Dans, ballerina, dans!