Welkom! Op deze blog staat mijn verzameling teksten. Kopiëren mag, maar vermeld dan aub mijn naam. Meermin volstaat. Dank je.
Nieuwe lezer? Meermin in het kort: - vrouw - geboren 1953 - provincie Luik (B) - germaniste - gepensioneerd - zoon (heeft katers Mike en Grisou geadopteerd) - poezen Moira en Molly - eenhandig na trombose - met nadruk op handig - intelligent - lachebek - gezonde levenshonger
Fotoalbums:
Na het downloaden van het album kan je op de 'fotolijst' klikken in de linkerbenedenhoek. om de foto's op eigen tempo en in willekeurige volgorde te bekijken.
top, zei de pot, dan zijn we het eens? knap, zei de pan, dat zal dan wel de ketel pruttelde tegen maar toen het vergiet alles nog eens wilde uitziften legden ook de messen er zich bij neer
vanachter tralies van verplichting is de dood ontsnapping uit de gevangenis die leven heet
de duisternis van het moeten spaarzaam verlicht door ontmoeting een flakkering van de geest een sprankeltje ziel een beetje hemel proeven als muziek en woord zich samenvoegen tot aan de vreugde
voor wie levend achterblijft met een schamel restje herinneringen is er de pijn van het afscheid wie de dood tegemoet treedt ervaart tenslotte de ultieme bevrijding naar het licht
woord voor woord bouw ik realiteit het toeval wordt vermoord ik krijg vat op een duistere wereld kom, neem mijn hand laat mij gids en leider zijn op deze onbekende paden stap voor stap betreden wij het gebied waar vlinders zinnebeeld zijn van symmetrie de lijnen uitgetekend zijn en orchideeën gif uitwasemen
De nacht proeft zoet als druivensuiker, Geurt naar de eerste meiklokjesruiker, Herinnert zich de koolmeesjes, die op hun hoede In de kamperfoelie op hun eitjes broeden.
In deze wondere wereld van stilte Vult opstijgend vocht de lucht met kilte; Het wazige licht heeft elke lijn verzacht, Elke vorm tot zijn essentie teruggebracht.
Beschroomd de nachtelijke rust te storen Laat het beekje zich zacht klaterend horen, Geruisloos rimpelt het water naar de kant.
Wie zich door de lente laat bekoren, Wordt in deze tijd opnieuw geboren, Want is niet alles aan mekaar verwant?
het weerlicht in het oosten voortjagende wolken verbergen soms de maan die hen bijna transparant voorbij laat trekken een onweer heeft de geuren losgeweekt van verregende bloesems en doordrenkte grond
deze nacht nu draagt tederheid in zich de hemel verbonden met moeder aarde dit sacrale ogenblik laat innigheid ontwaken die mij de behoefte aan slaap ontneemt tot het grauwe licht begint te dagen
top, zei de pot, dan zijn we het eens?
ijdele woorden
