Welkom! Op deze blog staat mijn verzameling teksten. Kopiëren mag, maar vermeld dan aub mijn naam. Meermin volstaat. Dank je.
Nieuwe lezer? Meermin in het kort: - vrouw - geboren 1953 - provincie Luik (B) - germaniste - gepensioneerd - zoon (heeft katers Mike en Grisou geadopteerd) - poezen Moira en Molly - eenhandig na trombose - met nadruk op handig - intelligent - lachebek - gezonde levenshonger
Fotoalbums:
Na het downloaden van het album kan je op de 'fotolijst' klikken in de linkerbenedenhoek. om de foto's op eigen tempo en in willekeurige volgorde te bekijken.
met inkt omlijn ik jouw schaduwbeeld ets jouw gezicht op de cellen van mijn brein schilder met zacht penseel jouw ziel in de mijne en misschien ook omgekeerd
ik geef ons een naam zoeter dan de liefde zelf en god kijkt glimlachend toe hoe onze vingertoppen elkaar raken
ik laat mij langzaam zakken in de weldadige warmte van jouw ogen houd mijn adem in heb de diepte nooit gepeild de bodem nooit bereikt en kom zuurstofsnakkend boven maar word golf na golf weer overspoeld en er is geen reddingsboei
profoundly hidden is that tiny door behind which lies an innerspace the greatest treasures are kept here our deepest feelings and most secret thoughts
few though are aware of the visions we might receive if only we searched that place but every now and then, quite unexpectedly we catch a glimpse of consciousness awakening from the sleep of wealth discovering the links between some minds yet at the same time the need to protect our spiritual exploration against lies and intimidation
slaap nu, mijn kindje, slaap nu zacht net als de diertjes, slaap nu vannacht want ook zij zijn een beetje moe mama zingt voor jou, doe je oogjes toe
hoe triest was jouw dag vandaag mama luistert en mama weet raad zij brengt de lach terug op jouw gelaat hier ben je veilig, want mama waakt
slaap nu heel zacht, mijn kindje klein ooit komt de tijd dat dit liedje vergeten zal zijn wanneer je groot en sterk je eigen wegen gaat en mama wordt oud, een vervelende zaag...
slaap nu, mijn kindje, doe je oogjes toe mama dekt je nog knusjes toe sluipt nu heel zacht het kamertje uit het kindje slaapt, het liedje is uit
hij beet zijn omhulsel stuk met het licht drong de kou binnen niet de warmte die hij had verwacht maar het verlangen stopte niet dus knaagde hij verder
bevend ontvouwde hij zijn vleugels het diepblauw dieper blauw tegen de sneeuw een vlinder in de winter
terwijl zij op de lente wacht wil haar dan zeggen dat zij zon en regen is een uitbottende tak, een bloempje in het gras vertel haar dat zij de ochtendvogel is de schemering van de dageraad de voorjaarsstorm met donder het kwijnende licht van de avond
fluister de wind in haar oren laat haar de goede aarde ruiken streel haar wangen met luwte omgeef haar met luchtige zachtheid bedek haar slaap met honing en laat haar duizend dromen dromen terwijl zij op de lente wacht
de bakens zijn uitgezet de haven is in zicht er zal vreugde zijn een hymne misschien onvergetelijk moment van thuiskomen enkel geëvenaard door zalig vertrek
afscheid nemen en weerzien geen blijheid zonder verdriet hoe zou je 'samen' waarderen als je 'alleen' niet hebt gekend?
ik wil niet leven met de afstomping van alles wat gewoonte wordt
de natuurlijkheid van onze aanraking in de dans van het leven de alledaagsheid van onze woorden in het gedicht van het leven de klanken die wij met elkaar delen in het lied van het leven
sommige dingen lijken zo vanzelfsprekend en in hun vanzelfsprekendheid worden zij wonderbaar
op de zevende dag nadat de mens al geschapen was besefte hij in een moment van helderheid dat dit wezen hem zou zoeken
alwetend voorzag hij de onmacht waarmee zijn creatie zou worstelen levend in aardse domheid en barbarij blind voor de betovering van de liefde want moe gestaard op eigen kleinheid
in zijn goedheid verbrak hij zijn rust gaf het schepsel alsnog een stem zond het een koor muzen om het tot goddelijkheid te inspireren zodat het in een lied herkennen zou:
ik heb gezien ik heb gevonden ik ben geest en ziel ik zing
not every day is happy not every day is a smile not always is a heart singing or is there a poem in my eye and love is not always strawberries or drinking summerwine
het eerste woord was fluistering het tweede galm het derde kwam tevoorschijn toen haar hand de kaalheid van de wand aftastte op zoek naar steunpunten voor het web
Zouden wij allen een geheime wereld in ons dragen Waarvan wij liever niet willen gewagen, Uit angst misschien dat zij kapot wordt geslagen Door te indringende en nieuwsgierige vragen?
Koesteren wij allen verborgen verlangens en wensen, Onzichtbaar voor andermans ogen, indien Wij niet achter de schijn hebben leren zien; Zou het dat zijn wat ons maakt tot mensen?
Het breekbare dat ik in mijn handen hou, Zijn mijn dromen, gedroomd in zilver en blauw. Dat ik ze steeds weer aan jou mag geven, Is een niet te begrijpen wonder in mijn leven.
de nacht ontwaakte sereen bij het ondergaan der zon er was een klein sterven waar het duister begon in het oosten groeide schemer oplichtend in de laatste straal een late vogel wiekte zwart in de groen-oranje hemelzaal
altijd ben ik onderweg op zoek naar mijn paradijs waar ik eindelijk zal rusten in lazuur en parelgrijs zoete melodieën weerklinken als ik lig onder het baldakijn tot slaap zich over mij ontfermt mijn droom zal lieftallig zijn
de bakens zijn uitgezet
ik legde mijn verdriet neer
de natuurlijkheid van onze aanraking
op de zevende dag
not every day is happy
het eerste woord was fluistering
op het scherm hangen vliegenpoepjes
dag na dag glijdt door mijn handen
Zouden wij allen een geheime wereld in ons dragen
de nacht ontwaakte sereen
