Op de rooms-katholieke lagere school in Groningen heb ik het behoorlijk moeilijk gehad. Vader R.K., maar doodgeschoten in WO-2 en moeder Hervormd en dit kind was dus een product van die overgeblevene heidense moeder. Dit kind met polio kon je dus goed pesten....de kinderen op school deden dit niet uit zichzelf. Nee, dat was opdracht van een der juffen, omdat er te weinig nonnen waren. De nonnen vielen best mee, maar er was één juf die een uitgesproken hekel aan me had. En waarom? Omdat ik niet netjes op bord kon schrijven met mijn r-poliohandje. Ik ben een aantal keren door de klas gekeild...blauwe plekken tot mijn moeder er achter kwam, dat dat niet van een valpartijtje kwam. Ik wou haar geen verdriet doen, dus zweeg ik, maar ja, moeders komen overal achter. Er zijn tussen moeder en juf pittige woorden gevallen en ze werd inschikkelijk, dus het leven werd weer wat aangenamer voor mij. Dat was nog maar de eerste klas.

De derde klas....ik kreeg slechte ogen, maar moeder had geen geld voor een bril, dus....turen naar het bord...en ik mocht vlak vooraan zitten. Van Juffrouw Grijpsma. Dat was nog eens een lieve juf. Op de rechterkant van het schoolbord stonden onze cijfers van ca 33 leerlingen van alle vakken, die we toen hadden. Het was een school met een verzwaard leerplan. Mijn cijfers waren goed, sommigen zelfs hoog....maar we kregen bezoek van een inspecteur van het onderwijs van het Stadhuis Groningen. Die zag een groot meisje met turende blikken vooraan in de klas zitten. En nu citeer ik het verhaal van mijn boze  moeder en een nog bozere juf Grijpsma. Kortom: hij heeft gezegd: Dat kind is niet goed....die moet op een debielenschool....ziet er raar uit....daarom zit ze zeker vooraan....U geeft haar uit medelijden zeker een hoog cijfer, zie ik. De juf ontkende het en zei, dat het één der beste leerlingen van de klas was, waarop hij zei, ....U moet oppassen, want ik kan U door te liegen, laten ontslaan.!! Het schijnt een reuze rel te zijn geworden, waar ik gelukkig niets vanaf wist. Ze kwamen tot een overeenkomst.....ik moest nablijven en dan zou hij mij laten lezen, schrijven, rekenen etc. Als hij zou winnen....jufs ontslag....maar ik deed alles prima en hij vertrok héél boos. Je hebt het prima gedaan, zei juf Grijpsma en voor mij was de kous af....lekker naar huis, spelen, want je bent een kind en je wist niks. Dat kwam later toen de juf bij ons thuis kwam. Deze inspecteur schijnt nog wat in petto gehad te hebben, wat niet fraai was voor de juf en moeder ging met opgestoken veren richting Stadhuis....even een praatje maken met de inspecteur.

Dat is zó hoog opgelopen, dat de man schuimbekkend haar zijn kantoor uitzette. Moeder was maar een klein wijffie en hij een grote kerel, maar ze was niet bang, als het om haar kroost ging. Een excuus heeft zij en de juf nimmer van het Stadhuis gehad, maar zó kwam ik al vroeg in aanraking met de gedachte......niet iedereen is eerlijk en aardig.

Maar Juf Grijpsma wél. En zodoende heb ik me kunnen ontwikkelen tot de mens die ik nu ben.
Ik denk, dat ze wel trots op me geweest zou zijn.
Dank U wel Juf in de Hemel. En de groeten aan God.
''Uw leerling'' Elizabeth.