"Wie in alles de humor ziet
verleert het lachen niet"
24-02-2007
Een slimme handelaar
Brief gericht aan een slechte betaler : "Als U niet onmiddellijk betaalt wat U me verschuldigt bent, zal ik aan Uw andere schuldeisers vertellen dat U dat wèl gedaan hebt. "
Maak je los van het geraas. Ga heen naar de rustige velden, waarover de weidse hemel zich uitstrekt, en waar, tussen ons en de sterren slechts stilte ligt; en laat ons daar, in die stilte luisteren naar de stem die in ons spreekt. (Jerome K. Jerome)
Een dame komt per vliegtuig terug uit vakantie in Zwitserland. Ze zit naast een priester. Tijdens de vlucht geraken ze aan de praat en zo komt het dat ze de pastoor om een dienst vraagt. "Eerwaarde, ik heb in Zwitserland een gloednieuw en hypermodern epileerapparaat gekocht, hij was niet goedkoop en ik heb dus de wettelijke limiet overschreden. Ik zal er invoerrechten moeten op betalen. Kan u mijn ladyshave niet verbergen in uw soutane?" ''Natuurlijk, maar ik moet u waarschuwen: ik kan niet liegen "
''Maar de douane zal u als priester niet verdenken en u doorlaten'" en ze geeft hem de ladyshave. Aangekomen op Zaventem passeren ze langs de douanepost en de douanier vraagt aan de priester: "Niets aan te geven?'' "Wel," zegt de priester, "van mijn hoofd tot aan de gordel, heb ik niets aan te geven." De douanier vindt dit antwoord een beetje vreemd en vraagt door: "en onder de gordel?". "Wel," zegt de priester, "daar bevindt zich een fantastisch apparaat bestemd voor vrouwen, dat nog nooit is gebruikt". De douanier barst in lachen uit en roept: "Allez het is goed, eerwaarde! Volgende!"
Alleen toegankelijk voor mannen! Let op: vanwege de complexiteit en moeilijkheidsgraad van de lessen, zal elke cursus maximaal 8 cursisten accepteren. De cursus is verdeeld over 2 dagen en zal de volgende onderwerpen omvatten:
DAG 1
HOE GEEF IK DE PLANTEN WATER Stappenplan en diavoorstelling
TOILETROLLEN- GROEIEN ZE ZELF WEER AAN? Groepsdiscussie
VERSCHILLEN TUSSEN DE WASMAND EN DE VLOER Oefenen met verschillende soorten wasmanden (visualisatietraining)
IS HET GENETISCH GEZIEN MOGELIJK STIL TE ZITTEN ALS ZIJ FILEPARKEERT? Rij-simulator
DE AFSTANDSBEDIENING De afstandsbediening loslaten: telefonische hulplijn en diverse praatgroepen
HOE KUN JE DINGEN VINDEN Training in het zoeken op de goede plek in plaats van schreeuwend het hele huis overhoop te halen. Open forum
DAG 2
LEGE MELKPAKKEN: KOELKAST OF PRULLENBAK? Groepsdiscussie en rollenspel
BLOEMEN MEEBRENGEN VOOR HAAR IS NIET SCHADELIJK VOOR JE PowerPoint presentatie
ECHTE MANNEN VRAGEN DE WEG ALS ZE VERDWAALD ZIJN Waargebeurd verhaal van de man die het eens probeerde
DE VAAT/ SERVIESGOED: VLIEGEN ZE ZELF NAAR HET AANRECHT/ AFWASMACHINE? Debat met enkele experts
BASISVERSCHILLEN TUSSEN JE MOEDER EN JE PARTNER Praktijkles en rollenspel
HET IDEALE WINKELMAATJE ZIJN
Ontspanningsoefeningen, meditatie en ademhalingstechnieken
BELANGRIJKE DATA ONTHOUDEN &
BELLEN ALS JE LATER THUIS KOMT Neem agenda/ PDA mee naar de cursus
LOSLATEN: ERMEE LEREN LEVEN DAT JE TOCH NOOIT GELIJK HEBT Persoonlijke begeleiding mogelijk Stuur dit zo snel mogelijk door, des te sneller kunnen we starten!
De juf staat voor haar klasje en vraagt aan Jantje: "Er zitten 6 vogels op het hek, je schiet er 2 dood, hoeveel vogels blijven er dan nog over ?"
Jantje antwoordt: "Geen enkele juffrouw, want de andere vogels vliegen weg van het schieten". "Nee, Jantje", zegt de juffrouw, "het antwoord is 4, maar je manier van denken bevalt me wel".
Dan zegt Jantje: "Juf, ik heb ook een vraagje voor u: 3 vrouwen eten een ijsje. De eerste likt aan het ijsje, de tweede zuigt aan het ijsje en de derde bijt erin. Hoe kun je nu zien welke vrouw getrouwd is ?"
De juf wordt een beetje rood en zegt dan: "de vrouw die aan haar ijsje zuigt"
"Nee", zegt Jantje, "het is degene met de trouwring aan haar vinger, maar je manier van denken bevalt me wel".
Iemand bij je binnen laten vereist, naast uiterlijke zorg en opmaak, een diepe innerlijke stilte van waaruit je volkomen aandachtig en luisterend je present maakt bij de komende. (G. Stinissen)
Troost is als een zacht gelaat van iemand die je tranen begrijpt, die luistert naar je gemarteld hart, die bij je blijft in je angst en je wanhoop en die je een paar sterren laat zien. (Phil Bosmans)
Een klein lief meisje stond onder een luifel. Ze had net boodschappen gedaan in de supermarkt, met haar moeder. Ze zal ongeveer 6 jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige sproetige beeld van onschuld.
Het stortregende buiten. Je weet wel, dat soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken, dat het geen tijd had om de straal wat zachter te zetten. We stonden allemaal onder deze luifel aan de ingang van de supermarkt. We wachtten, sommigen geduldig, anderen "geïrriteerd", omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid. Ik ben altijd wat dromerig als het regent. Ik verdwijn in het geluid en in het gezicht dat de hemel het vuil en het stof van de wereld afspoelt. Herinneringen van "rennen en spetteren" als een "kind", zo zorgeloos spelen in je gedachten, als een welkome onderbreking van een voorbije dag met zorgen en stress...
Haar stem was zo mooi toen het de hypnotische trance onderbrak waar we allemaal in gevangen zaten. "Mama, laten we door de regen gaan rennen", zei ze."Wat?", vroeg mama. "Laten we door de regen gaan rennen!", herhaalde ze. "Nee, lieverd. We wachten totdat het wat minder wordt" antwoordde mama. Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde: "Mama, laten we door de regen gaan rennen." "We worden doornat als we dat doen," zei mama. "Nee, dat zullen we niet, mama. Dat is niet wat je zei vanmorgen", zei het meisje terwijl ze aan haar mama's arm trok. "Vanmorgen? Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden?" Het meisje zei kalmpjes: "Weet je dat niet meer? Toen je met papa praatte over zijn kanker, toen zei je: "Als we hier samen doorheen komen, komen we door alles heen!"
Iedereen was opeens muisstil. Ik zweer dat je niets anders hoorde dan de regen. We stonden allemaal doodstil. De volgende minuten kwam er niemand en ging er niemand weg. Mama dacht even na over wat ze zou antwoorden. Sommigen zouden het weglachen of haar voor gek uitmaken. Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei.
Maar dit was een moment van affirmatie in een kinderleven. Een moment van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof in de goede dingen en de hoop van het leven.
"Lieverd, je hebt gelijk. Laten we door de regen rennen. Als het zo moet zijn dat men ons vanuit hierboven nat laat worden, nou, ...dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig," zei mama. Daar gingen ze. We stonden daar allemaal te kijken en te lachen, toen ze daar vooruit sprongen tussen de auto's door, en jawel, door de plassen. Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd voor het geval dat. Ze werden doornat. Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die schreeuwden en lachten als kinderen onderweg naar hun auto's. En ja, ik ook. Ik rende en werd nat. Ik had ook een wasbeurt nodig.
Omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiële bezittingen en je gezondheid wegnemen. Maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen...
Vergeet daarom niet om "tijd" te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag herinneringen te maken. Voor alles en voor elk doel onder de hemel is er een seizoen en een tijd. Bewaar de zonnige dagen voor de donkere momenten. Een vriend zond mij deze boodschap om mij te herinneren aan het leven en de waarden in het leven...
Samen een glaasje wijn, een frisse pint, een gezellige BBQ onder buren en vrienden, een terrasje, genietend van de dagdagelijkse dingen, en een beetje humor...
Ik hoop dat je het apprecieerde. IK HOOP DAT JE STEEDS DE TIJD NEEMT OM DOOR DE REGEN TE RENNEN.
Kan alles uitleggen hoor ! Ik neem even wat tijd voor de montage van een video film waar ik de deadline van 2 februari moet halen. Denk dus maar niet dat jullie van mij af zijn. Eventjes een ander spelletje spelen dus...
Een knuffel aan allen die er eentje willen en tot dan ... miek
Ze groet de lente door het raam ziet hoe de bomen daar witgesluierd staan Ze voelt de nacht op haar huid zo koel, zo zacht, zo zoet Wat niet is dat kan komen Alles komt goed
Ze groet de zomer, haar korenblonde haar wordt alsmaar langer, haar vlechten worden zwaar ze draagt haar hoofd hoog geheven haar mond is sterk en stil Wat niet is dat kan komen Als de hemel het wil
Ze groet de herfst en haar korenblonde haar zie je verkleuren, ze bindt het bij elkaar zij trotseert alle stormen van twijfel met haar moed Wat niet is kan komen Alles komt goed
Ze groet de winter, het vuur brandt dag en nacht het zal niet doven, want zij houdt goed de wacht en haar handen omspannen rimpelig en stil al haar hoop, haar verlangen haar rustige wil maar je ziet in haar ogen met vroeger geen verschil Want wat niet is dat kan komen Als de hemel het wil
Dit is de tijd van het jaar waarin ik, en ik denk niet alleen ik, met pijn in het hart rondloop, bij de gedachte aan diegenen rondom ons, die de weelde, ja zelfs het noodzakelijke moeten missen. En dan denk ik met een zekere melancholie terug aan mijn studententijd. Toen wij met een klein groepje op school een hulpactie op het getouw zetten, voor degenen die het echt niet breed hadden. Zeg maar de armen, die dichterbij wonen dan wij soms wel denken. Er werd een tombola georganiseerd, sjaals gebreid, plaids genaaid. Iedereen was echt gedreven in wat hij als bijdrage kon leveren. Met het ingezamelde geld kochten we speelgoed, kolen, voeding . Wat nu ondenkbaar zou zijn, gezien de wet op de privacy, kon toen nog wel. Van de toen nog Openbare Onderstand , kregen we enkele adressen van gezinnen die best wel onze steun konden gebruiken,. En mijn God wat waren wij welkom in die arme gezinnen. Nooit zal ik de stralende ogen vergeten van de kinderen, toen zij het speelgoed mochten uitpakken. De tranen in de ogen van de moeder, die het voedselpakket en een voorraadje kolen kreeg, dat we hadden gekocht van de opbrengst van de tombola. De warme handdruk van de gehandicapte vader die ons wel tien keer bedankte en zei :Dit had ik van jullie jongeren nooit verwacht!.
Een oud vrouwtje kreeg de prachtige kleurrijke plaid en wat snoepgoed voor de feestdagen. Achteraf bezocht ik haar nog verschillende malen en nam haar telkens wat mee, dat ik kocht van mijn zakgeld. Tot op een keer ik voor het lege huisje stond. Weg vrouwtje... vaarwel lief mensje. Ik heb ze zo gemist . Onze idealen onze manier om de wereld te verbeteren !!! Dat goed gevoel !!! Ik zou het nog wel eens willen overdoen !!!
