we moeten elkaar nog regelmatig zien maar het is nooit een blij weerzien tegenwoordig vinden ze dat heel normaal ze zeggen:het is zo lang geleden allemaal
je bent nu gelukkig hertrouwd ik hoop dat je je aan je woord houdt daar twijfel ik sterk aan maar ik trek me dat niet meer aan
wat ga ik daar tegen doen? het is niet meer de tijd van toen ook al hou ik niet meer van jou ik blijf nog altijd je eerste vrouw
als je maar goed voor de kinderen zorgt dan ben ik niet meer bezorgd
nadat jij vertrok regelde onze dochter alles bij de bank ik kreeg gelukkig van jou geen stank voor dank voor de rest regelde mijn lieve broer alles voor mij ik was voor niets in staat,hij maakte me blij
je ouders bleven vlak achter mij wonen ik wou hen niet met ondank belonen jij kwam je ouders wekelijks bezoeken dat was in mijn hart wroeten en de duivel verzoeken
ik heb dat allemaal vijf jaren verdragen toen kon ik de last niet meer dragen ik verhuisde dan maar naar de stad daar had ik alles wat ik nodig had
hier kon ik tot rust komen en van een nieuwe toekomst dromen bijna al mijn dromen zijn uitgekomen de rust die ik zocht is er gekomen
ik ben nog niet blij dat jij me verliet maar ik heb gelukkig om jou niet langer verdriet
sommige mensen kunnen jaloers reageren over iets wat je hebt dat ze ook begeren ze willen zich ook alles kunnen permiteren ze willen graag hebben dat hen gaat financieren
sommige mensen kunnen jaloers reageren over iets dat je kan dat ze ook willen leren ze zouden zich beter eens beter informeren voor ze er gaan voor studeren
ik schrijf op mijn blog om mij te amuseren wat ze ervan denken kan mij niet deren
ik stond stokstijf stil toen je mij verliet ik had teveel verdriet 't was alsof ik aan de grond genageld was er kwam geen woord van liefde aan te pas
ik leefde vanaf toen als een kluizenaar ik dacht steeds maar: het is niet waar in het dorp stond men versteld het werd heel vlug doorverteld
in het begin stonden de kinderen aan mijn zijde dat was iets waar ik mij kon in verblijden nu heb je hen terug onder je hoede wie had dat ooit kunnen vermoeden
ik bleef nog altijd van je houden maar ik kon je niet tegenhouden
ik heb in mijn tuintje het gras gemaaid het was precies of er iemand onkruid had gezaaid de tuinkabouter bekeek me van uit een hoek hij droeg een rode korte slobberbroek
de rozen keken mij lachend aan ik was blij dat ze er weer staan ze stonden er allemaal te geuren in allerlei tinten van kleuren
de beeltenis van een kind stond er te prijken op wie zou dat kind nu wel gelijken ik keek ook even bij de buren de buurman stond mij te begluren
't was net of ik mijn tuintje voor eerste keer zag ik hoop dat ik er deze zomer veel van genieten mag
je ging al bijna zeven jaar heen ik moet maar aan je denken en ik ween je was voor ons een goede vader maar dat beseften we pas later
we streken graag door je zilvergrijze haren je werkte soms je handen vol met blaren je gaf ons altijd wijze lessen aan jou konden we onze dorst naar kennis lessen
we kunnen je niet meer terug halen we zouden er graag voor betalen je was zo fier en gelukkig met ons allen je liet je stem graag schallen
ik moet nu met schrijven ophouden ik kan mijn tranen niet meer tegenhouden
in het begin heb ik nog voor mijn job gevochten ik moest toch alles kunnen betalen wat wij kochten maar ik moest toegeven dat het niet meer ging en dat het beter was dat men mij verving
er was helemaal niets meer aan te doen ik moest en zou met pensioen daar heb ik lang op moeten wachten het was voor mij een bang afwachten
het was heel moeilijk af en toe met mijn pensioen kwam ik gelukkig toe mijn hele leven lag in grijze gruis ik ben dan toen ook maar verhuisd
mijn burn-out heeft alles verkorven ik was er bijna aan gestorven
in een paar uurtjes was zij geboren ik voelde mij als herboren twee zwangerschappen kort na elkaar vielen mij toch een beetje zwaar
met haar goedlachse en olijke aard was ze meer dan goud waard zij groeide op tot een vrolijk kind en werd door iedereen vlug bemind
zij houdt veel van haar jongere broer en grote zus zij is het altijd die alles sust zij was mijn steun in moeilijke tijden ze kon niet verdragen dat ik moest lijden
ik ben haar dankbaar voor alles wat ze voor me deed dat is iets wat ik nooit vergeet
ze was mijn eerste en schattig kind en werd door iedereen bemind als eerste kleinkind werd zij op handen gedragen ze wou altijd in alles en overal slagen
ze werd later verpleegster in de psychiatrie iedereen vond haar een echt genie haar patienten zijn als haar kinderen die zullen haar niet zo vlug hinderen
ze had in haar leven nogal wat pech maar nu kwam ze goed terecht ze woont nu in een grote stad we hebben het daar altijd gezellig gehad
ze was mijn eerste boreling ze is nog altijd mijn lieveling
hij wou in Leuven gaan studeren daar zou hij vanalles kunnen leren mijn ex betaalde het kot en ik de rest ik dacht: hij doet daar wel zijn best
in die tijd heeft hij niet veel aan mij gehad hij wist niet eens hoe ik hem stilletjes aanbad het was hem allemaal om het even hij genoot volop van het studentenleven
in het weekend bracht hij zijn lief mee naar huis ik zorgde voor lekker eten voor hen thuis ik gaf hem geld mee voor de ganse week en af en toe een zachte preek
toen hij zijn diploma eindelijk behaalde wist ik dat mijn ganse wezen straalde
hij verliet me voor een andere vrouw hij zei: ik hou niet meer van jou, ik kan niet leven met een zieke vrouw en daarom blijf ik je niet trouw
ik had met hem nog medelijden ik wou niet voor hem strijden ik hielp hem zijn valies nog maken ik waste en streek al zijn zaken
hij kwam me vertellen hoe goed hij het daar had en hoe hij zijn nieuwe liefste aanbad toen vond ik hem een smeerlap in de hoogste graad ik dacht:dat zo iemand in de wereld nog bestaat
ik had zo spijt van mijn burn-out ik wist: het was mijn eigen fout
