deze kaars brand voor de Onze penningmeester AW die heden is 26-6-2011 overleden. Wij wensen Dientje fam en vrienden, heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd Onze ehbo vereniging& de leden zal een gewaardeerd bestuurslid missen. EHBO
Ik ben carla, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moeke.
Ik ben een vrouw en woon in Noord Brabant (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 26/02/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: e h b o aed winkelen nl muziek sinds 30-3-2009 voor zitter ehbo vereniging.
deze site wil ik graag gebruiken om wat meer kennis te krijgen zodat ik mijn ander twee blogs niet hoef te gebruiken.
mijn blogs zijn
http://blog.seniorennet.be/mijngrotewens/
http://blog.seniorennet.nl/mijnstekje/
Verloren paradijs
Innerlijk landschap van heimwee en verlangen
Zichtbaar tussen droom en werkelijkheid
Vanuit de binnenkamers, die zijn behangen
Vol pijnlijke portretten van schuld en spijt
Maar ook bewaard als kostbaar relikwie
Herinneringen met vreugde en liefde omhuld
Momenten van vrede en harmonie
Vol zoete mijmeringen van heimwee vervuld
Verdreven uit Eden, het paradijs
Nooit losgelaten, niet toegegeven
Doch liefde geeft inzicht, vertelt ons wijs
Met barensweeën komt de geboorte van nieuw leven
Als het mee zit...
Onbeheerst, en zo schokkend
pleegt je moeder het geweld
de diepe, diepe wonden
voor altijd met je versmelt
vanaf toen werd alles anders
niet meer onbekommerd jong
maar voorzichtig op je hoede
niet het hart meer op de tong
je bouwt jezelf een muur
en zo kom je er doorheen
die muur blijft altijd bij je
je leven lang neem je die mee
je lijkt bijna onbereikbaar
voor de mensen in je hart
er ontbreekt iets wat ze missen
soms te grauw en soms te zwart
je zou zo graag willen delen
in verdriet en in geluk
maar dat vraagt om een connectie
en daar loop je dan op stuk
de connectie met gevoelens
de blokkade van je muur
bijna niet meer te doorbreken
de prijs van veiligheid is duur
diep van binnen ben je anders
met emotie, met meer kleur
maar hoe kom je door die muur heen
hoe vind je toch die deur
die je toegang geeft tot leven
in contact met je gevoel
zodat je eindelijk kunt beleven
waarvoor emotie is bedoeld
het is zoeken naar een uitweg
zoeken in een labyrint
van gevoelens en ervaring
als volwassene en kind
daarin ligt het opgesloten,
't is een lange weg te gaan
maar misschien, als alles meezit....
zal die uitweg TOCH BESTAAN .
CARLA
Vroeger
Vroeger was alles anders..
Vroeger hoefde je je nerges zorgen over te maken
Vroeger waren wij samen
Maar sinds kort is alles anders
Je word groter en ouder
Je krijgt andere vrienden..
En ons die zie je niet meer staan
En weetje hoe dat komt?
dat meisje die pakt jou van ons af..
Ja, dat meisje voelt zich nu heel wat
Was je maar niet zo geworden
Niet zo als nu
Was je maar zo als vroeger
Ik wil de oude jou terug..
CARLA
Zoveel vragen Steeds zo moe zijn, nergens zin in hebben. Gedachtes in je hoofd die niet weg willen, en ik blijf er maar mee worstelen. Overal waar ik ben denk ik eraan, hoe ouder ik word hoe meer besef. Als er over gepraat word of opmerkingen worden gemaakt, doet dat pijn van binnen en voel ik de boosheid en verdriet. Erover praten met mensen doe ik niet veel, ik hou het liever bij me ook al is dat niet goed. Als ik alleen ben voel ik me fijner, niemand om me heen het voelt fijn die rust. Tijd voor me zelf is wat ik nodig heb, geen verplichtingen die er zijn. Het kunnen nadenken over de dingen, en me boosheid en verdriet kunnen uiten. Er zijn zoveel vragen die ik heb, maar er zal geen antwoord op komen. Dat raakt me en doet me pijn,het is niet het is anders en zo zal het zijn. Carla
In ieders leven.Er zijn in ieders leven momenten van geluk.Een zeepbel vol met kleurenmaar opeens dan spat ze stuk.Uiteen in duizend druppels,die glanzen als de dauw.Dan verbleken al die kleuren,wat over blijft is vaal en grauw.Er zijn in ieders leven,ook dagen van verdriet.Ver is dan de vreugde,en het genot,zelfs van de kleine dingen.Heb dan de moed om verder te gaan,laat toch het hoofd niet hangen.Je blijft niet in het diepe dal,'t is de tijd die het je leren zal.
Ben jij een echte vriend??Ben jij mijn echte vriend?Kan ik je bellen in de nacht?Of ben jij zo iemand,die wel zegt:"ik help je,"maar in werkelijkheid nooit wacht?Ben jij mijn echte vriend,die als ik honger heb of nood mij eten geeft?Of ben je zo een die 't wel weer zegt,maar geeft geen kruimel brood?Ben jij mijn echte vriend?Die ook naar mij goed luisterten niet alleen maar horen wil:'Wat is het leuk, wat ben je lief."Maar ook harde woorden fluistert.Ben jij mijn vriend?Die als ik niet veel puf heb,me op mijn sodemieter geefen zo mezelf weer doet vindenen zegt:"Doe af die stomme oogklep."Aan deze eisen voldoet mijn vriend.Hij zal mij steunen in mijn strijden wat ik doe, of wie ik ben,hoe ik zeg, in welke taal;Ik weet zeker, die echte vriend raak ik nooit kwijt.
Nooit de moed opgeven ook al is het (leven) soms zwaar .Durven om verder te levenmet en voor elkaar. Nooit zomaar accepteren,laat een uitdaging niet staan. Huilen,lachen,knokken,lerenom toch weer verder te gaan. Nooit?probeer het maargeef het niet snel gewonnen .Iemand staat altijd ergens klaarbij elkaars levensbronnen.
De tijden met jou om nooit te vergeten de steun van diep uit jouw hart voor altijd zal ik er staan zoals jij dat voor me deed. Alles komt en gaat maar onze vriendschap staat voor altijd gekerfd in het diepste van mijn hart.
MIJN HART SCHENK AAN MIJN BESTE VRIENDEN, ZIT HET MIJ TEGEN, DAN WEET IK ZE KOMEN ERAAN OM TE TROOSTEN EN HELPEN MIJ WEER OP DE BEEN. BEDANKT VRIENDEN. M.V.G CARLA
WAT MOET IK ZONDER MIJN COMPUTER, IK KAN MIJN EMAIL VRIENDEN NIET MEER MISSEN. ZEI BRENGEN MIJN VEEL LIEFS EN SOMS OOK VERDRIET, MAAR DAT DELEN WIJ SAMEN. M.V.G.CARLA
Op 7 september is Magda
overleden ,ik en velen met mij hebben veel aan haar te danken. Zij blijft
altijd in ons hart en we zullen haar nooit vergeten Rust zacht Magda
Op 15 feb is Monique
overleden Beter bekent als Moeke We zullen haar nooit vergeten Zij
blijft voor altijd in ons gedachten Rust zacht Moeke
Ik ben carla, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moeke.
carla klik op de foto
Als het mee zit...
Onbeheerst, en zo schokkend
pleegt je moeder het geweld
de diepe, diepe wonden
voor altijd met je versmelt
vanaf toen werd alles anders
niet meer onbekommerd jong
maar voorzichtig op je hoede
niet het hart meer op de tong
je bouwt jezelf een muur
en zo kom je er doorheen
die muur blijft altijd bij je
je leven lang neem je die mee
je lijkt bijna onbereikbaar
voor de mensen in je hart
er ontbreekt iets wat ze missen
soms te grauw en soms te zwart
je zou zo graag willen delen
in verdriet en in geluk
maar dat vraagt om een connectie
en daar loop je dan op stuk
de connectie met gevoelens
de blokkade van je muur
bijna niet meer te doorbreken
de prijs van veiligheid is duur
diep van binnen ben je anders
met emotie, met meer kleur
maar hoe kom je door die muur heen
hoe vind je toch die deur
die je toegang geeft tot leven
in contact met je gevoel
zodat je eindelijk kunt beleven
waarvoor emotie is bedoeld
het is zoeken naar een uitweg
zoeken in een labyrint
van gevoelens en ervaring
als volwassene en kind
daarin ligt het opgesloten,
't is een lange weg te gaan
maar misschien, als alles meezit....
zal die uitweg TOCH BESTAAN .
CARLA
