Fakootje is toch wel echt ziek dus dacht ik "oke, vertel jij maar eerst wat onze baasjes moeten schrijven" maar nu is het toch echt wel mijn beurt hoor.
Zou je niet zeggen dat ik een mooie jongen ben? Ik ben wel net een beetje gewassen hoor! Mijn baasjes stoppen me niet meer in bad want daar ben ik te oud voor. Ik wind me dan zo op en dat water voelt zo koud en de laatste keer dachten mijn baasjes dat ik het niet zou halen omdat ik veel te veel moeite had om te recupereren en mezelf warm te bibberen. Dus nu hield mijn klein miesteske me rustig vast, ze hield geen twee minuten haar snater "benjike mooie jongen, benjike lief, oh gaat benneke bijten". Je houdt het niet voor mogelijk wat dat klein miesteske allemaal ratelt. En ondertussen was mijn miesteske me dus wat aan het wassen. Een washandje met heerlijk lauw water en dan rustig over me wrijven, net alsof ik geaaid word. Dat deed echt deugd hoor maar langer dan 5 minuten hou ik iets niet vol ;-) Dus bijt ik in het washandje om te laten verstaan "ik ben het beeeuuu" en weet je wat dat klein miesteske dan weer uitvindt? Zij zei "ah gaat benneke zijn tandjes poetsen ook". Neeeee klein miesteske, niks tandjes poetsen, ik bijt, ik ben boos, ik ben het beu!
Ik voel me wel redelijk goed hoor. Mijn klein miesteske heeft me weer 2 dagen cortizone gegeven. Dat helpt me altijd om minder onrustig te zijn en minder last te hebben van beginnende dementie. Ik geniet van alle aandacht en extraatjes die ik krijg als ik ook maar een heel klein beetje zielig ben :-) Opeens mag ik mee naar de oprit, gewoon zomaar hoor, even mijn pootjes strekken en wat rondneuzen. Dat mocht ik vroeger niet altijd want dan ging ik er toch maar als een hazewind vandoor hihi. Maar nu zijn mijn pootjes al wat versleten en ben ik toch niet meer zo snel. Ik weet het al goed hoor: als mijn klein miesteske me opeens in haar armen neemt en dan de deur naar de gang open doet dan mag ik mee naar buiten en mijn zoontje lekker niet! gnagna ;-) En als het mij te lang duurt eer mijn klein miesteske me nog eens meeneemt, dan zet ik me gewoon neer voor de deur en ik ga er niet weg vooraleer ze me verstaan hebben en ik heel even op de oprit mocht lopen.
En al die spaghetti die ik mag eten! Lang leve de dierenarts! Zij moest maar één keer zeggen "geef hem voortaan maar kip en spaghetti" :-) Het klonk als muziek in mijn oren en nu is het een feest voor mijn maag. Ik sta dan ook regelmatig zielig in de keuken hihi. Mijn baasjes kunnen onmogelijk aan me weerstaan als ik daar sta te huilen en ik krijg gegarandeerd een stukje kip dan. Oke oke, twee stukjes of drie of vier haha want zolang ik vraag, krijg ik toch! En af en toe vraagt mijn zoontje dan een markiesje en dan krijg ik ook weer wat haha. Markiesjes eet ik niet meer, behalve wanneer mijn baasjes ze eerst in stukjes breken maar dan is het nog redelijk hard voor mijn tandjes. Geef mij maar lekker kleuterkoekjes! De vorm van een beertje, niet te groot, niet te dik en ze smaken heeeeerlijk naar vanille ;-) Pure verwennerij hoor zo op mijn oude dag. Beter dan rijstpap met een gouden lepeltje, daarom blijf ik ook al zo lang doorvechten he.
Oh la la la wat voel ik hier nu weer? Dat zijn mijn pootjes! Ze vragen om in actie te komen. 's Avonds loop ik altijd een marathon; kwestie van een beetje fit te blijven. Ik trippel van de keuken naar de eetkamer, onder de tafel door, rondje draaien en terug naar de keuken. Hee en ik ben nog fit hoor want ik kan dit best volhouden tot mijn baasjes gaan slapen! Zo hou ik mijn spiertjes in beweging en voorkom ik dat ze stram of slap worden en kan ik dus nog heeeeeeeel lang fit blijven rondhuppelen.
Ik heb alleen één probleem als ik mijn marathon loop: mijn koppigheid!! Als ik mijn ronde bepaald heb, komt niks of niemand daar nog tussen! Het gebeurt dan wel dat ik een rondje loop en opeens een been van een baasje tegenkom. Dan loop ik verder tot mijn neusje tegen het been van een baasje botst en daar blijf ik staan. Bewegingsloos, neusje tegen het been gedrukt en als ze me negeren dan ga ik nog janken ook. Ik win het altijd hihi. Zij moeten hun been opzij zetten of opheffen of het maakt mij niet uit wat en ik kan dan gewoon doorlopen! Goed gezien he? En als ik mijn rondje gelopen heb en opnieuw tegen datzelfde been bots, dan blijf ik toch gewoon opnieuw stokstijf staan tot ze zich wegtrekken!
Mijn zoontje komt me zeggen dat het al lang markiesjestijd geweest is en dat ze ons vergeten zijn. Ik zal mijn zoontje maar eens gaan steunen he en zijn markiesjeseis :-)
Dag allemaal, braaf zijn voor jullie baasjes en geniet van elk moment Pootje en honderdduizend likjes van mij
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|