Wij worden nog echte wereldreizigers! We zijn alweer net terug van vakantie!

Deze keer zijn we het Zwarte Woud in Duitsland onveilig gaan maken.

Hola Thabe, ni zo rap he. Niet alleen Duitsland he, ook Zwitserland was gedurende één dag onveilig.

Just ja, Zwitserland ook en van onveilig maken gesproken… we hebben ons daar eens goed laten horen he broer?

’t Zal nog niet zijn Thabeke. We hebben daar de hele buurt bij elkaar “gebeld”.

Haha ja gebeld, das Duits voor blaffen he broer, straks denken al onze vriendjes dat we daar de hele vakantie alleen maar getelefoneerd hebben.

Hihi naar moto’s getelefoneerd ja. Maar ik denk dat we even moeten stoppen met lachen want niemand begrijpt waar we het over hebben. Ale kom Thabe, zet u nu eens rustig naast mij en dan beginnen we van bij het begin.

Dus we waren urenlang flink geweest in den auto, niet wagenziek geworden toen we eenmaal van de snelweg af waren en langs haarspeldbochten bergop en bergaf nog 50 km tot in Todtmoos moesten rijden. Onze miesteskes zijn heel heel fier dat wij zo’n engeltjes zijn in den auto. Maar wacht als den auto eenmaal geparkeerd staat en we eruit kunnen… engeltjes in den auto en monsterkes buiten den auto haha

Net dat eerste weekend was er een grote motorhappening op een paar km van het hotel …. Wij zijn allebei allergisch aan moto’s!! Zoals mensen soms beginnen te niezen door pollen en grassen, zo beginnen wij te blaffen door moto’s. Jah, we kunnen er echt ni aan doen hoor. Tegen het einde van dat weekend, waren we gelukkig wel al redelijk over onze allergie heengegroeid. Goed he?

 Jah heel leuke parken! En we zijn ook de bedevaartskerk gaan bezoeken.

Hoor nu se, heiligen Thabe is naar de kerk geweest.

Ni beginnen he Larco. Ik mag toch zeggen dat het een heel mooie kerk is. En trouwens he, daar was het tenminste lekker fris binnen.

We zijn ook in de omgeving van het dorpje gaan wandelen. Eerst eens naar de watervallen van Todtmoos. Dat was een heel mooie wandeling he Thabeke?

Echt heeeeeeeeel mooi en ook niet zo warm aan de watervallen want het was een beetje in het bos en daar is veel schaduw he.

Seg Thabeke, dat is nu al den tweede keer dat jij klaagt over de warmte.

Alsof jij het niet warm had Larco! Het was 30°, dat is echt warm hoor.

De derde dag was het (gelukkig) minder warm. Toen zijn we helemaal te voet naar Zwitserland gewandeld.

Ja en aan de andere kant van die brug zit je in Zwitserland! Dus… we zijn wel te voet naar Zwitserland geweest.

Eenmaal in Zwitserland hebben we langs een wandelpadje naast de Rijn gestapt tot helemaal aan de andere brug.

Die was van de 13^de eeuw ofzoiets, helemaal in hout! Echt zooooo mooi dat zicht: het water, de oevers, het oude stadsdeel en de eeuwenoude brug.

We hebben nog efkes op een bankje gepicknickt in Zwitserland en toen zijn we langs de oude houten brug terug naar Duitsland gewandeld.

Maar we hebben wel nog met de witte streep van de grens gespeeld. “hee Thabe, jij zit al terug in Duitsland en toch zie ik je nog altijd terwijl ik helemaal in Zwitserland zit”.

Het oude stadsdeel van Bad Säckingen was echt heel erg mooi he Larco.

Heel mooi Thabeke, al die oude gebouwen en beschilderde gevels. Alleen jammer dat er zoveel winkeltjes waren he. Onze miesteskes komen ene winkel tegen en ’t was al direct van: oooh zie eens wat een schone oorbellen, kom we gaan binnen. Wij dachten al direct “oh nee he, daar gaan we weer voor een paar uur shoppen, winkel in en winkel uit” maar onze miesteskes hebben zich voorbeeldig gedragen en hebben ons na die ene winkel gewoon mee op stap genomen door Bad Säckingen.

Ik wil van de volgende dag vertellen Larco. Nee dat doe ik wel Thabe, want jij gaat nooit echt zeggen wat voor een schrikschijter je bent haha

We waren in de voormiddag eerst naar Titisee geweest. Man man man wat een ramp voor ons… het was er gewoon het ene winkeltje en kraampje na het andere. We hebben dan maar braafkes mee getrippeld he.

Daarna werd het veel leuker!! Na Titisee zijn we nog naar Feldberg geweest en hebben we de kabellift tot helemaal boven op de berg genomen. En… Thabeke had schrik haha

Maar Larco, je zat zelf eerst ook te bibberen en tegen mijn miesteske te plakken.

Ja Thabeke, dat deed gewoon eventjes raar maar toen ik doorhad dat het gewoon een beetje lawaai maakt soms en af en toe beetje wiebelt, was ik al niet bang meer.

Boven hebben we een beetje gewandeld en zelfs nog sneeuw gezien! Echte sneeuw en dat eind mei!

Toen wilden we allemaal heel graag te voet naar beneden wandelen. De kortste wandeling was net niet te lang voor onze korte pootjes. Alleen vonden onze miesteskes de weg niet. Op een groot bord boven, stond wel aangeduid dat er verschillende genummerde wandelingen waren, alleen vonden wij die nummertjes nergens terug bij die paadjes! We hadden geen zin om onze korte pootjes een martelende wandeling van meer dan 15 km aan te doen en dus zijn we met de kabellift terug naar beneden gegaan.

Dat vond ik geweldig! Ik zat op mijn miesteske haar schoot, met mijn neuzeke tegen het raam geplakt zodat ik zeker alles zou zien.

Ja kom se Larco, ik zal het zelf wel zeggen… ik zat te bibberen en had nog meer schrik dan toen we naar boven gingen. En dan?? Ik had schrik maar ik ben wel flink geweest en was blij dat ik bij mijn miesteske mocht zitten.

Awel, nu ging ik je eens niet uitlachen sie Thabeke. Je had echt schrik en wou zelfs beneden niet meer stappen toen we al lang uit de lift waren. Maar in den auto heb je dan dicht tegen mij mogen liggen he broer en uw miesteske keek om de twee minuten eens om te zien of het al beter ging. En als je dan in het hotel een beetje had kunnen spelen en rusten was het wel over he broerke.

Ja, toen ging het beter en ik was blij dat we ’s avonds dan gewoon in de mooie parkjes nog gaan wandelen zijn. Zo was ik mijne schrik al helemaal vergeten tegen dat we gingen slapen en heb ik er geen nachtmerries aan overgehouden.

De volgende dag zijn we naar St. Blasien geweest. Wel een mooi stadje he Thabeke, zo met de dom die is nagebouwd zoals die van Italië. Alleen mochten wij daar ni binnen om eens te gaan kijken en als wij ni binnen mogen, dan protesteren onze miesteskes door ook ni binnen te gaan. We hebben in ‘t zonneke nog wat rondgewandeld in het stadje.

Omdat wij ni zo van de drukte van de stad houden, zijn de miesteskes daarna nog doorgereden naar Menschenschwand.

Een klein dorpke, schattige huisjes, maar we waren meer geïnteresseerd in de wandeling. Zie ne keer hoe mooi het er wandelen was met al die bloemekes en het zicht?

De wandeling liep naar een waterval en wat voor eentje! Die ene maakte zoveel lawaai en liep zo ver van de rotsen, dat Thabeke er (alweer) schrik van had.

Maar dat is ni waar Larco, jij hebt gewoon nog niet door dat je van op den arm een beter zicht hebt als van daar beneden op de grond!!

Jaja Thabe, aan uwen uitleg zal het ook ni liggen he. Ale zwijgt een beetje en toon die mooie foto’s eens aan onze vriendjes… veel woorden zijn er toch ni nodig voor zoiets moois van de natuur.

En toen kwam onze laatste dag al. We wilden niet teveel in de auto want we zouden de dag erna al een hele dag lang stillekes moeten blijven zitten he, dus hebben we onze miesteskes overtuigd om nog eens een bewegwijzerde wandeling te doen.

Heel mooi hoor en heel typisch Zwarte Woud: een stukje door het dorp, dan door het veld, door het bos, langs het water…

Om uiteindelijk terug in het dorp uit te komen, waar ze terraskes hebben waar je ijsjes kan eten!! Lekker !!!!! Wij zijn dol op banaan en dol op ijs, dus moest minstens 1 van de 2 miesteskes een banana split nemen, zodat wij banaan met ijs konden meesmullen haha. En soms kregen we van de andere mensen op het terras, hun koekske van bij de crème, nee ni omdat we er zo zielig en verhongerd uitzien, gewoon omdat we zo’n schatjes zijn

En voila, dat was onze vakantie en we tellen al af naar de volgende! Want het allerleukste blijft dat we heel de tijd samen zijn met onze miesteskes en ze ons rotverwennen met aandacht.

30-05-2009 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Wij zijn wakker geraakt! Tja, we zijn op vakantie geweest met onze miesteskes en vakantie is nu eenmaal zooooooooo vermoeiend. Jammer dat onze miesteskes nu niet meer de hele dag tijd hebben voor ons, maar we hebben wel weer een fantastische week gehad!

- En shoppen ook!

- Shoppen, Larco? Ik heb ni te veel winkeltjes gezien hoor.

- Ale Thabeke, we zijn toch gaan shoppen ook? Gaan kijken voor een nieuw bed voor u!

- *Thabe denkt*: “?????”

- We zijn gaan kijken naar het Duivelsbed in Wéris. We wilden dat graag meenemen dan heeft Thabeke zijn eigen bedje dat perfect bij hem past. Alleen woog het wel een beetje veel en mijn broertje is toch ook wel weer een beetje te lief om hem dan maar in het midden van het bos achter te laten op zijn bedje he.

- Ik ben geen duivelke, Larco.

Nee klopt je bent een wit spook. Daarom zijn we in La Roche toch maar niet de kasteelruïnes binnen gegaan. Straks moest je daar blijven om de hele zomer lang voor spook te spelen.

Hahaha wat ben je weer grappig. We zijn toen de kasteelruïnes niet gaan bekijken omdat jij te moe was om nog helemaal tot bovenop dienen berg te geraken.

Ja we hebben wel veel gewandeld he broer.

Ja tof he, altijd met onze miesteskes de natuur in. Rustig wandelen zonder gevaar voor auto’s en moto’s en meer dingen op wielen.

Den dinsdag zijn we in Wéris gaan wandelen he. We hebben wel niet de hele wandeling gedaan want er was veel veel veel te veel modder! Tot aan het Duivelsbed zijn we nog geraakt, maar daarna was het echt te modderig en toen voelde Larco zich te vies om nog verder te wandelen! De ijdeltuit!

Ja seg sorry he Thabeke, ik ben nu eenmaal graag mooi. Takjes en blaadjes tot daar toe, als ik mij op de grond zet, dan haalt mijn miesteske die vuile dingen wel weg. Maar modder? Oh nee, dat is er echt over! Dan staak ik gewoon en moet miesteske mij maar dragen.

Terug aan onze chalet hebben we ons in het zonnetje gelegd om de modder te laten drogen en een beetje te zonnebaden he. Gelukkig worden wij niet bruin van de zon!

Ja of rood zoals uw miesteske Thabe

Woensdag zijn we in La Roche een beetje gaan wandelen: den berg af langs een wandelpaadje en langs het water. Onze miesteskes wilden natuurlijk ook weer eventjes langs de winkeltjes lopen en een terraske doen.

Omdat het nog altijd zo’n mooi weer was, wou niemand al terug naar de chalet. We zijn dan nog naar Hotton gereden voor een schone fotoreportage van ons! Kijk ne keer hoe fotogeniek wij zijn… schattig toch he? Toch op foto!

We hebben daar echt eens goe geravot in het gras en langs het water gelopen en dat was echt heel heel heel mooi.

Kennen jullie Marco Borsato? Van dat liedje “rood”?

Awel, wij hebben dat den donderdag heel hard gezongen maar dan wel een beetje anders:

“vandaag is rood, de kleur van de pijltjes.”

Maar we hebben niet lang gezongen hoor…. Veel te vermoeiend !

Kijk eens hoe mooi deze wandeling was: door het bos, langs beekjes, langs velden en weiden, naar boven en naar beneden… zo’n mooie natuur, stralende zon en blauwe hemel. Wat wil een mens nog meer he?

Hmm nog meer? Rode pijltjes om te volgen!

Ja voortaan volgen wij overal rode pijltjes want dat zijn duidelijk de mooiste wandelingen!

Dat was onze supervakantie! Nu gaan we ons weer een beetje thuis amuseren

07-04-2009 om 16:34 geschreven door Sol y Luna

Of wij boos waren op jullie? Maar nee gij!

Waar we dan zo lang gezeten hebben? Hmmm overal en nergens. Wacht we zullen eens vertellen wat er de afgelopen maanden allemaal is gebeurd.

Eerst was er nieuwjaar! Dat is allemaal heel plezant tot iets voor middernacht. Hadden jullie ook zo veel last van het vuurwerk? Bij ons steken ze vuurwerk af langs alle kanten in ’t straat ook en dat is echt niet meer plezant hoor. Wij hebben alletwee tot dik 01u00 ’s nachts liggen bibberen en beven van de schrik.

Maar al die vuurwerkellende werd goed gemaakt door een dikke laag sneeuw gedurende wel zeker één week! Jongens, hebben wij plezier gehad seg en onze baasjes ook hoor! We hadden maar 1 probleem en dat was dat onze pootjes niet lang genoeg waren om door de sneeuw te stappen J Na een kwartierke in de sneeuw wandelen, hingen er al gigantische sneeuwballen aan onze pootjes… die werden bij elke stap natuurlijk alleen maar groter waardoor we op den duur onze pootjes gewoonweg niet meer konden plooien en we ze zo zijwaarts moesten verder laten peddelen.

Lekker veel wandelen en spelen in de sneeuw, rollebollen, puttekes maken, gezellig bij de miesteskes terug een beetje opwarmen, genieten van het mooie landschap van sneeuw en zon en blauwe lucht… goh dat was wel een hele mooie winterweek.

Toen de sneeuw eindelijk weg was, zijn onze miesteskes dan toch op pad gegaan om nog wat solden op de kop te tikken. Jah jullie kennen dat misschien ook wel he: vrouwen en winkelen… dan tel je als manneke niet meer mee he! Ale ja, we hebben ook wel een speelgoedje cadeau gekregen he, maar de aandacht was er toch ni he.

En efkes later heeft de Larco dan een buikgriepje cadeau gekregen.

Ja en ik heb ze met den Thabe gedeeld! Broederliefde he… altijd alles delen J

We zijn allebei beetje ziek geweest want het was een smerig buikgriepje met heel veel pijn en het duurde allemaal ook heel heel lang. Maar… (en nu allemaal tegelijk hout vasthouden), we zijn er wel van af nu!

23-02-2009 om 14:33 geschreven door Sol y Luna

25-12-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

 

Wij zijn terug uit de Ardennen!

En we hebben ons daar heel heel heel goed geamuseerd.

 

Gewoon al gedurende een hele week de volledige aandacht van onze baasjes krijgen. Kan jij je iets leukers voorstellen? De hele dag lieve woordjes en zotte streken, spelen en wandelen en dan uitgeput bij je baasje mogen liggen. *zucht* we zouden willen dat ze opnieuw vakantie hadden.

 

We kregen zelfs nog een extraatje in de Ardennen. Eigenlijk hadden we een midweekje in de herfst geboekt omdat Thabeke zo graag met de blaadjes speelt. Hij heeft er wel nog een beetje kunnen in spelen hoor, maar als extraatje lag er nog sneeuw ook!

 

Ja heel veel sneeuw he Larco: mooie witte sneeuw en bevroren ijssneeuw

en zelfs gesmolten sneeuw.

Gesmolten sneeuw, Thabe?

Ja gesmolten sneeuw, dat is sneeuw dat al bijna helemaal weg is op hier en daar een hoopje na. Een optimist noemt dit nog altijd sneeuw!

Jaja, en hele grote optimisten die kijken nu naar buiten en zeggen: goh kijk eens hoe mooi die gesmolten sneeuw is.

Waar dan Larco? Ik zie geen sneeuw meer?

Ah nee he slimmerik, gesmolten sneeuw is dan ook weg he!

Flauwerik, jij plaagt mij altijd.

 

Ale kom hier kleine broer. Zullen we eens vertellen wat we daar allemaal nog meegemaakt hebben?

 

Jaja, ik wil vertellen van toen we heel hard moesten gaan lopen zodat de jagers niet zouden denken dat wij twee kleine lieve konijntjes om op te eten zijn!

We gingen met onze baasjes een wandeling maken en ze hadden eerder die week al een klein bospad gezien en daar wilden ze eens gaan wandelen. Larco en ik hadden die opvallende oranje bordjes wel zien hangen hoor, maar onze baasjes die dachten dat dat reclame was voor een fuif en liepen gewoon door zonder de bordjes echt te lezen. Hoe dom toch he. Ik hou ook wel eens een pyamaparty met mijn broer en dus denk ik dat die bosbeestjes ook wel eens willen fuiven, maar daar hangen ze toch geen reclame voor aan de rand van het bos?!

Onze baasjes gingen dus rustig wandelen langs dat bospaadje. Wij trippelden mee, snuffel snuffel, zoek zoek naar konijntjes en everzwijnen en herten. Tot klein miesteske plots stokstijf blijft staan en zegt “daar staat een man met een geweer te zwaaien!!” Ons klein miesteske zag van de schrik bijna zo wit als wij!

Gelukkig had miesteske wel nog snel iets van “attention, chasseurs” op die bordjes gelezen waardoor we wel al wisten dat het niet om een of andere gek met een geweer ging maar wel om jagers die ons zouden zien als kleine lieve konijntjes.

 

(Larco) haha ons Thabeke zouden ze eerder zien als een albino-everzwijn op stelten!

Thabe: maar Larco seg, moet je daar nu echt zo op de grond liggen rollen van het lachen. Je grapje was niet eens grappig en ik ben verdrietig omdat je steeds met me lacht.

Larco: oh lief broertje, het was echt maar om te lachen hoor. Kleine broertjes heb je nu eenmaal om ze te kunnen plagen. Zal ik iets positiefs over je zeggen? Wel Thabeke, jij hebt heel heel heel flink zelf het bos uit gerend op de vlucht voor de jagers terwijl klein miesteske mij heeft moeten dragen.

Thabe: haha ja want jij bent zo een ijdeltuit dat je staakt van zodra er één takje in je pootjes blijft hangen.

 

Jij bent ook al een beetje een ijdeltuitje hoor Thabeke. Of waarom koopt jouw klein miesteske anders jasjes voor je? En breit mijn miesteske pullekes voor jou?

 

Ja das waar, maar ik heb het altijd zo koud. En zeker als tijdens onze vakantie in de Ardennen onze miesteskes ons meenemen naar een winkel waar ze heel veel mooie hondenjasjes hebben en ze ons een jas beloven en we dan geen jas krijgen!

Haha ja Thabe, onze miesteskes stonden toen toch echt wel met hun mond vol tanden he. Moeten wij de hele tijd flink zijn in de auto, luisteren naar onze miesteskes als die oneindig doorvragen van “wilt Thabeke een oranje jasje?”, “moet er een kapje op jouw jasje, Larco?”, “Is groen ook goed?”, “wil je liever een trui?”. Zitten wij daar al onze wensen en eisen te stellen en dan staan we voor de deur….. van een opgedoekte winkel! Geen winkel, geen jasje, geen cadeautje.

 

Och ja, we hebben het verder echt wel naar onze zin gehad. We hebben veel mogen spelen, veel gewandeld en schandalig enorm veel aandacht van onze baasjes gekregen.

 

Tot een volgende belevenis!

 

Pootjes van ons

 

 

 

 

 

 

 

29-11-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

 

Vandaag word ik 2 jaar,  kijk maar… twee pootjes omhoog, dus 2 jaar.

En dus….. mocht ik van mijn miesteske eens goed uit de bol gaan. Amaai, ik heb mij rotgeamuseerd met mijn broertje Thabe.

Ik zat al enkele dagen te denken wat ik nu zou krijgen voor mijn verjaardag. Weer een bal, weer een pluchen beestje, weer een zakje snoepjes, pffff… ’t is altijd ‘t zelfde. Maar neen hoor, deze keer kreeg ik van mijn miesteske een speeltunnel. Waaw, hoe is ze nu toch op dat idee gekomen.  Ik wist in feite niet zo goed waarvoor het diende, maar dat had ik al vlug door hoor.

En dus heb ik mijn cadeautje uitgeprobeerd en Thabeke mocht natuurlijk meespelen. Ik heb zo hard  geravot met mijn nieuw speelgoed, dat zelfs Thabe mij niet kon volgen. Dat geloven jullie niet hé, maar ’t is echt waar hoor.

Maar vermits ik meestal een  heeeeeeeeeeeel rustig woefke ben, kreeg ik ook nog een nieuw bedje. Heel tof zeg, een echt smeedijzeren bedje, met een dik zacht kussen in en mijn broertje kan er zelfs bij in. Nu kunnen wij lekker warm tegen elkaar aan slapen.  Eerst toch eens even gaan bestuderen of het wel veilig is, en dan…

slaap lekker iedereen.

15-10-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Onze baasjes zijn gaan werken of naar school en wij vervelen ons dan! We hebben juist wel wat herinneringen opgehaald maar vermits we nog zo jong zijn, kunnen we dat ook geen volledige dag volhouden he.

Zo jong, zo jong… we zitten nu wel al op de grote school he Larcootje!

Aleeee Thabe, gij zijt toch een gazet he! Ik wou aan al onze vriendjes vertellen dat we al naar de grote school gaan nu.

Ah oh seg sorry he broer, vertel jij dan maar dat we verleden week donderdag ons diploma van de kleuterschool al gehaald hebben en dat we zelfs zondag al onze eerste les in het eerste leerjaar meegevolgd hebben.

Thabe! Ale gazet, wat moet ik nu nog vertellen? Jij hebt alles al gezegd nu!

Oei ah ja dat is waar. Herhaal jij het anders nog een keer Larco, het is wel heel goed nieuws he en onze miesteskes zijn nog zo fier op ons.

Oke, ik herhaal ons grote nieuws nog even. Dus vriendjes en vriendinnetjes, kom maar eventjes allemaal naar mij luisteren.

Op 1 september moesten al jullie kleine baasjes terug naar school. Ook voor ons was het dan onze eerste schooldag, ale in de hondenschool was dat al op 31 augustus eigenlijk.

We zijn al te oud voor de peuterspeelzaal bij de pupjes, dus mochten we meteen naar de kleuterklas gaan. Leuk hoor! We moesten wel al direct luisteren en spelend een beetje leren. We moesten al mooi zitten en liggen en mooi naast onze baasjes wandelen. Een beetje van alles zodat we snel slim genoeg zijn voor het eerste leerjaar.

En maar drie weken later zijn we al slim genoeg voor het eerste leerjaar!! Woehoe ik ben slim en mijn broer ook!!

Maar enfin Thabe, ik mocht nu vertellen. Vooruit, ga uw huiswerk maken en laat mij nu even vertellen.

Ik kan mijn huiswerk niet maken want mijn miesteske moet mij helpen!

Oefen dan toch maar even op het commando “stil”!

Ah ja, dat is een goed idee Larco, daar heb ik het nog een beetje moeilijk mee he.

Vorige donderdag hebben we extra ons best gedaan in de kleuterklas. Thabe en ik vonden dat dat moest omdat onze baasjes elke dag zo hard met ons oefenen, zonder boos te worden als we niet meteen begrijpen wat we moeten doen, we voor alles wat we een beetje goed doen toch snoep krijgen of macaroni of spaghetti of zelfs hesp of we krijgen extra knuffels en speeltijd. Goh het is echt leuk hoor om zo van alles voor je baasje te doen als je dan ziet hoe vrolijk ze er van worden en hoe superfier ze zijn.

Voor ons examen moesten we aan de voet zitten (onze baasjes mochten wel helpen want dat kunnen we nog niet zo goed alleen) en dan mooi volgen aan de leiband: rechtdoor volgen en links draaien en rechts draaien en helemaal omkeren. We moesten ook al kunnen zitten maar dat konden we al voor de hondenschool en liggen op commando.

Eén keer zo extra ons best doen in de kleuterklas was al meteen prijs: ze kunnen het goed hoor, ze mogen een klasje hoger gaan!

En fier dat onze baasjes waren seg. Zo fier dat ze er nu nog steeds iets over zeggen als ze ons snoetje zien.

Larco? Larcoooo??

Ja Thabe, zou jij niet oefenen op het commando “stil”?

Maar ja, dat heb ik ook gedaan maar ik kan dat nog niet zo lang en jij hebt nog altijd niet gezegd “Flink Thabe, flinke jonge stil” en mijn miesteske die zegt dat wel.

Ale vooruit het is goed kleine zaag. Je hebt toch echt wel zo’n 5 regels je mond gehouden.

Kom we gaan nog eventjes spelen want straks zal het wel weer bittere ernst worden om ons huiswerk te maken met onze miesteskes.

We komen jullie snel nog vertellen hoe het in het eerste leerjaar gaat hoor. Maar we hebben nu nog maar 1 les gehad daar en we weten nog niet of we het daar even leuk vinden als in de kleuterklas. Je kan ons moeilijk de slechtste van de klas noemen want we doen wel het meest van alle hondjes ons best, maar het eerste leerjaar is wel moeilijk hoor. Wij gaan dat allemaal wel leren.

Donderdag hebben we onze tweede les in het eerste leerjaar. Als jullie dan allemaal aan ons denken, dan voelen wij ons een beetje sterker tussen zo veel grote honden en dan gaat het terug al een heel stuk beter. Denk maar vooral aan Thabeke eigenlijk, hij is de schrikkepuit van de klas 

High five en pootjes van ons

23-09-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

’t Is weer voorbij die zomervakantie. Zijn jullie op vakantie geweest met jullie baasjes? Wij niet want we zijn al eens naar Frankrijk geweest dit jaar en we gaan in de herfst ook nog eventjes op vakantie.

-          Ja en ik ga binnenkort nog een paar dagen naar zee ook!

-          En ik mag niet mee, flauw he? Het zal de eerste keer zijn dat mijn broertje alleen op vakantie gaat. Ben eens benieuwd hoe erg hij mij zal missen. Ik ga hem niet missen hoor want ik weet zeker dat mijn miesteske mij toch gaat rotverwennen. Misschien wel zo erg dat wij, mijn miesteske en ik, ook ergens naar zee gaan !

Wij hebben de hele zomer deugniet gespeeld en geravot met elkaar en op het pleintje met de andere hondjes uit de straat. We zijn met onze miesteskes gaan wandelen en op bezoek gegaan bij vrienden en familie.  Ja want Tita die heeft samen met haar vriend een appartement gekocht en ze zijn verhuisd en wij moesten toch eens gaan kijken of het wel mooi is enzo he. Maar ’t is dik in orde, we willen nog wel eens gaan spelen bij Tita.

En weet je wat we nog geleerd hebben? Pootje geven !

Eerst vonden we het echt maar stom hoor. Thabe keek meteen de andere kant op en dacht in zichzelf: “pfff, eet dat snoepje zelf op als ik er eerst een pootje moet voor geven”.  En ik wou wel een pootje geven maar ik ben van het principe “wat je zelf doet, doe je beter” en dus mochten ze gerust mijn pootje pakken en daar dan twintig keer mee op en neer schudden hoor, maar ze moesten van mij echt niet verwachten dat ik het uit mezelf zou doen.

Uiteindelijk hebben we toegegeven. Je zou voor minder als ze je beginnen uitlachen voor het varkentje uit de reclame van Marcassou waar je zoooooo veel geduld moet mee hebben om hem iets te leren.

’t Was dan nog wel mijn miesteske die zei dat dat varkentje just als mij is. Ja, en Thabe en zijn miesteske lagen te gieren van het lachen natuurlijk. Ik weet wel dat ze het niet menen hoor en dat ze het alleen maar grappig vinden, zowel mij als dat varkentje uit de reclame !

Thabe was de eerste om pootjes te geven maar toen ik dan zag hoe blij zijn miesteske daarmee was, heb ik het heel voorzichtig ook maar eens geprobeerd. Blij dat ze waren jongens! Eerst het miesteske van Thabe “ja flinke Larco, dat was een mooi pootje, blablabla, flinke jongen”.  En dan brengt ze mij naar mijn miesteske “hij heeft een pootje gegeven”!  Kreeg ik daar ook weer te horen hoe flink dat is en blablabla. Amai se, die twee miesteskes van ons…

Ondertussen is Thabe al zo getraind in pootjes geven, dat het al bijna een enorme high five geworden is én dat hij zijn pootje al omhoog houdt van zodra hij nog maar een snoepje ziet, of je hem nu vraagt om een pootje te geven of niet.

Ale wij gaan nog een beetje spelen hoor nu. Straks is de vakantie echt gedaan en gaan mijn broertje en ik voor het eerst naar school! Jullie gaan toch wel aan ons denken dan he? We zullen jullie snel komen vertellen hoe onze eerste schooldag aan de hondenschool geweest is. Ik heb alvast mijn speelgoedje klaar gelegd.  

en ... ik kreeg wel geen boekentasje, maar ik kreeg wel een supermooi halsbandje, kijk maar.

Pootje van Larco en een high five van mijnen broer 

01-09-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Wie zingt er dan allemaal mee:

            Happy birthday to you
            Happy birthday to you
            Happy birthday dear Thabe
            Happy birthday to you

Jaja, mijn kleine broertje is nu een groter broertje van 1 jaar! Wat hij in dat jaar allemaal al bereikt heeft? Awel, hij is van een klein pestkopje geëvolueerd naar een groot pestkopje! Maar ik zie hem graag hoor

- Ik u ook hoor Larco. Ik zou al niet meer zonder u kunnen.
- Ach slijmballeke, ’t is al goed zo, vertel iedereen nu maar eens over je verjaardag.

- Amai jongens, ik heb de verjaardag van mijn leven gehad hoor.
- “Ja, dat zal wel he Thabe, het was ook je eerste verjaardag!”

In de zetel lagen allemaal cadeautjes voor mij! Een nieuw halsbandje, een nieuw speelgoedje en grappige snoep in de vorm van een krododil! Zoveel cadeautjes, speciaal voor mij. Ik was zo ontroerd dat ik daar maar bleef zitten. Tot mijn miesteske me mijn nieuwe bandje aandeed. Amai seg, ik voel mij daar echt ne chique gast mee!

Normaal mag ik niet van ’s morgens vroeg al snoepen maar op je verjaardag word je extra verwend he en toen ik een snoep vroeg, kreeg ik hem nog ook! Krokodilsnoepjes haha en ze zijn lekker hoor.

En toen heb ik nog de hele voormiddag met mijn miesteske gespeeld met mijn nieuw speelgoedje. Ze heeft echt iets leuks uitgekozen! En mijn miesteske had er speciaal voor gezorgd dat ze niets meer te doen had zodat ze echt de hele dag met mij kon spelen. Lief he?

Geen feestje zonder speelkameraadjes he en dus zijn we daarna bij Larco gaan verderspelen! Larco zijn miesteske is mijn meter he en dus kreeg ik daar nog meer cadeautjes! Een regenjasje waar ik heel stoer mee ben en dan nog een winterjas ook want ik heb heel snel koud. Er stond geen kaarsje op maar mijn meter had voor Larco en mij toch nog een mergtaart voorzien ook! Lekker man! Eerst al het merg opeten en dan maar knagen en kauwen op de rest. Uren snoepplezier verzekerd!

Larco

Thabe

Ook al ben ik nu een grote Thabe van 1 jaar, toch ben ik al om 20u00 als een blok in slaap gevallen. Feesten is vermoeiend hoor. Wat een mooie eerste verjaardag. Dank u Larco, dank u meter, dank u miesteske, dank u allemaal!

Volgend jaar verjaar ik weer en ik kijk er nu al naar uit!

08-06-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

We zijn er weer! Hebben jullie ons gemist? Wij jullie misschien een klein beetje ;-)

Onze vakantie in de Auvergne in een paar woorden omschreven:

-          veel wind

-          heel warm

-          soms heel hoog

-          heel mooi (zowel wij als de natuur)

“Bonjour tout le monde”, we hebben wat Frans geleerd ook he in Frankrijk.

Onze reis begon al heel vroeg in de ochtend en eindigde pas in de late namiddag. Amai seg, zo lang in de auto zitten. Maar we hebben niet geklaagd hoor. We hebben geslapen in de auto, ook af en toe eens van op de schoot naar buiten gekeken.

En op de parkings langs de weg was het wel weer leuk. Eerst pootjes strekken, dan picknicken en dan nog een beetje spelen met ons speelgoed of met de dennenappels en grassprieten.

Wij waren door het dolle heen toen we eindelijk de auto op de oprit van ons vakantiehuisje reden. Onze baasjes dachten dat die immens grote tuin volledig omheind was, want dat hadden ze zo op internet gelezen, maar toen we daar aankwamen leek dat niet zo te zijn. Wij blij jong, overal kunnen rondneuzen en vrijheid zonder grenzen… dat kon al niet meer stuk.

Wij hadden enorm plezier, maar onze baasjes waren zo vreselijk ongerust dat we zouden verloren lopen. Meestal bleven we heel flink in de tuin hoor en als het baasje riep, kwamen we wel weer terug. Ale, mijn klein broertje toch vooral, ik durfde wel eens te puberen en in mezelf te denken “roep nog maar een keer of 20, ik zal dan misschien wel eens komen als ik daar dan al zin heb” maar uiteindelijk kwam ik ook terug hoor.

Elke ochtend en elke avond hebben we met onze miesteskes nogal geravot hoor in die grote tuin. Partijtje voetbal tot onze tong tussen onze pootjes hing van vermoeidheid! Of de armspiertjes van onze reisgenoten een beetje trainen door ze telkens een speeltje te laten weggooien zodat wij het konden terugbrengen. Maar gewoon gooien was in zo’n grote tuin niet leuk natuurlijk! Als we vonden dat het niet ver genoeg gegooid werd, konden ze het zelf maar gaan halen. Héééééél ver moest er gegooid worden en dan was het echt dolle pret voor ons ;-) We hebben nogal gecrosst hoor.

We hebben een heel mooie wandeling gemaakt in het dorpje waar we logeerden, La Cellette. Helemaal langs velden en weiden tot aan het dorp, dan het dorpje door tot aan het wegje om naar het viaduct te gaan. Ons klein miesteske heeft enorm hoogtevrees en zij was al bang op die viaduct haha. Wij wilden graag van het uitzicht genieten, maar het miesteske van Thabe begon dan direct te zagen: pas op jongens, ni te ver, kom eens een beetje weg van die omheining.

En als wij dan eens bang waren voor iets, dan moesten we er juist kortbij gaan staan om onze angst te overwinnen. Niet dat wij zo een angsthaasjes zijn hoor, maar een koe is wel heel erg groot en lomp he en dat maakt heel erg raar lawaai. Hoe ging dat ook weer: moooeee of meeeuuhh ofzo. Rare beesten die koeien. We dachten nog dat ze in het Frans blaften, maar ook al hadden wij al 100 keer in het Nederlands geblaft om ze iets te leren, toch bleven die koeien koppig meuh zeggen in plaats van wafwafwaf!

En af en toe of eigenlijk om de paar meter al haha, gingen we plat in het gras liggen langs de weg. Warm dat het daar was mannekes! Amai seg, wij doken elke keer dat gras in of legden ons neer op een schaduwplekje om toch maar even af te koelen. Natuurlijk hadden onze miesteskes daar heel veel begrip voor en lieten ze ons soms even rollen in dat gras om wat af te koelen.

Voor alle hondjes die nu jaloers zijn omdat wij zo’n mooie wandelingen gemaakt hebben: vergeet aan jullie baasjes niet te zeggen dat ze fris water moeten meenemen in een thermos he! Onze miesteskes zijn dat gelukkig niet vergeten en we konden dat goed gebruiken hoor!

De volgende dag wou klein miesteske graag nog eens naar de Puy de la Vache, dat is een oude vulkaan. De Auvergne staat vol vulkanen maar ze zijn niet meer actief hoor. Op het bordje met de wandelroutes kozen onze miesteskes voor de middelgrote wandeling. Achteraf waren we heel blij dat het toch de middelgrote geworden is en niet één van de twee grote wandelingen zoals wij eerst gevraagd hadden!!

We startten in het bos, liepen even langs wat gras en bomen en kwamen dan terug in het bos. Tot dit punt was iedereen overmoedig: goh, zo een puy beklimmen is heel gemakkelijk, dat stijgt hier amper, ale een beetje sneller achterblijvers.

Jaja, tot het begon te stijgen en nog te stijgen en nog wat steiler omhoog en nog en nog… pff pfff … is ’t nog ver??? En nog omhoog… helemaal tot boven!

Jaja we hebben allemaal de top van de Puy de la Vache bereikt! En onze miesteskes hebben ons niet gedragen hoor! Helemaal tot boven, ongeveer 1.100 meter hoog! Onze miesteskes zijn enorm fier op ons hoor.

Kijk eens hoe adembenemend het daar boven op de top was? Overal zag je vulkanen! Enkelen waren zelfs zo hoog dat er nog steeds sneeuw op lag. We hebben er even genoten van het zicht en foto’s gemaakt.

En toen zijn we aan de afdaling begonnen. Tot helemaal in de krater zelf zijn we gegaan. Gelukkig maar dat die vulkanen niet meer actief zijn he ;-) het zou nogal heet onder onze pootjes zijn anders in zo’n krater.

Op de terugweg zei klein miesteske opeens: “kijk dat is de Puy de Dôme, die is hoger maar niet zo mooi. Als je nog op de top van die vulkaan wilt staan, moet je nu gaan beslissen hoor voor we weer te ver weg zijn”. Bij die idee van nóg een vulkaan te beklimmen die dan ook nog eens nóg hoger was, lieten Thabeke en ik ons maar gewoon voor doodmoe neervallen en hebben we geslapen tot aan ons vakantiehuisje. Jah, wij konden toch ook niet weten dat je die Puy de Dôme niet per se te voet moet beklimmen!

En omdat wij zo flink geweest waren, werden we door onze miesteskes extra vertroeteld. Ieder op onze beurt, werden we heerlijk gemasseerd, eerst rugje, dan pootjes, dan nekje… zaaaalig. En dan kwam de grote kambeurt. Ha ja, wij zijn fiere beestjes. Als de miesteskes zeggen: mooie jongens, dan glunderen wij nogal hoor.

De dag na de hitte van de vulkanen hebben we de koelte van watervallen opgezocht. Je moest wel eerst een veldwegje overleven en een bos en sterk dalende wegjes door dat bos en je moest over boomwortels heen. Het was wel een vermoeiende wandeling maar we bleven allemaal doorzetten want in de verte ergens hoorden we het water al.

En toen zagen we water!!! Thabe en klein miesteske liepen voorop en zagen het eerst maar die reageerden niet met “we zijn er, kom eens kijken hoe mooi!” Waarom niet? Awel, het was valse hoop… het was alleen maar de rivier en het ergste was dat wij nergens meer verder konden met onze kleine pootjes. We moesten over rotsblokken verder klauteren en dat vonden wij veel te gevaarlijk.. Stel je voor dat we ons zouden kwetsen als onze pootjes tussen zo een rotsblok zouden raken. Ook voor onze miesteskes was het al een beetje gevaarlijk want de rotsblokken waren nat en glibberig door het water. Even hebben we staan twijfelen of onze miesteskes ons over die rotsblokken zouden dragen. Uiteindelijk vonden we het te gevaarlijk want ook onze miesteskes hadden kunnen vallen en dan zouden we ons nog kunnen kwetsen.

We vinden het wel jammer dat we de watervallen niet gezien hebben. Toch was het een leuke wandeling en zijn we ook blij dat we nog maar eens gemerkt hebben hoe graag onze miesteskes ons zien.

Dus gingen we terug over de boomwortels, door het bos en langs het veldwegje, dit keer steil omhoog!

Wat waren we allemaal blij toen we terug bij het picknick tafeltje stonden en we eens konden drinken en even uitrusten bij het getjilp van de vogeltjes en de waterval die we in de verte nog steeds hoorden.

Behalve in alle rust en stilte van de natuur, hebben we ook nog wat uurtjes doorgebracht in de bewoonde wereld hoor.

Zoals van elke vrouw verwacht wordt, houden ook onze miesteske van shoppen. Gelukkig waren ze al blij met even naar de Auchamps te gaan. Wij vonden het maar niks hoor en ons Droopy-gezichtje sprak boekdelen. Gelukkig hebben onze miesteskes dat ruimschoots goedgemaakt met 2 nieuwe speelgoedjes en voor allebei een hele grote kauwsnoep.

En bij het kasteel van Pionsat voelden we ons als echt rijkeluishondjes van jonkvrouwen!

Moet het nog gezegd worden dat we uiteraard weer heel erg flink geslapen hebben in de auto toen we terug naar huis reden? We hebben nog de hele weg zalig gedroomd van al die wandelingen en mooie dorpjes en van die enorme tuin waar we zoveel in geravot hebben.

11-05-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Thabo - “Kom eens korter, kom eens dichter. Zoek een plaatsje en zet u, dan kunnen we beginnen.

Lieve hondjes en baasjes, ik stel u graag voor aan onze verteller van de dag. Larco vertelt u het verhaal van het krulletjesspook dat een witte prins werd. In plaats van een prins op een wit paard, haha snap je het? He he? Grappig he? Een witte prins haha”

Larco - “Ale Thabe, t’ is goed. Je bent grappig, iedereen lacht en nu is het aan mij! Verdwijn maar even naar de achtergrond, vandaag vertel ik eens alleen en zijn alle ogen alleen op mij en mijn schoonheid gericht”

Lieve teefjes, beste reutjes en schattige pupjes, ik zal jullie eens vertellen hoe ik eens in de maand rotverwend word.

Elke maand brengt mijn miesteske mij naar het schoonheidssalon. Dat is eerst helemaal niet leuk hoor, maar achteraf wel!

Ik ben een heel speciaal hondje. Ik heb een enorme donsvacht! Daarom lijk ik ook zo dik. Eigenlijk is het alleen maar dons en haar hoor en ben ik zo licht als een pluimpje.

Mijn speciale donsvachtje en mijn krulletjeshaar, bezorgen mijn miesteske nachtmerries als ze me moet kammen en borstelen. Daarom ga ik elke maand eens naar de kapper. Maandag ben ik daar weer eens verwend met 3 massages! De “knoopvrijmassage”, de “ontkrulmassage” en de “donsuitdunmassage”. Dat klinkt goed in jullie oortjes he? Jullie denken al aan warmte, ontspannende massages, cocktails en beentjes he?

Awel, al die massages bij de kapster komen gewoon op hetzelfde neer: “auw dat trekt” en “seg, ik zie niks meer” en “help, nee geen poten, oren of tong afknippen”!

Elke keer weer bibber ik zo hard dat de hele kamtafel meebibbert! Na een kwartierke, heb ik door dat mijn gebibber genegeerd wordt en doe ik maar mooi mee met de kapster. Achteraf is het gewoon zo leuk om mooi te zijn en een miesteske te hebben dat nog trotser op me is.

Dus dan blijf ik stilletjes zitten. “Pootje omhoog, Larco”, “En nu de twee voorpootjes op”. Ik dans nog liever de kabouterdans als ’t miesteske van Thabe weer haar kuren krijgt! Dan gaat de kapster ook nog aan mijn oren trekken “Mooi zitten, Larco”. Jaja mooi zitten, zal ik zo ne keer aan haar oren trekken om te zien of zij wel mooi zou blijven zitten!

Of als ik toevallig in de gaten krijg, hoeveel knopen en dons ze al uitgekamd heeft, dan wil ik dat rap allemaal in mijn mondje hamsteren! Moet je kijken hoeveel haar er altijd ligt, dan is het toch logisch dat ik in paniek raak dat ze mij helemaal aan het kaalplukken is?? Ah ja, want het haar voor mijn oogskes knipt ze altijd pas als laatste weg, dus dan kan ik toch ni zien dat ik nog niet kaal ben! Dus prop ik snel wat haar en dons in mijn mondje zodat ik dat later aan miesteske kan geven en ze het weer op mij kan plakken!

Als ik dan helemaal knoopvrij ben en de kapster mijn buikje mooi bijgeschoren heeft, dan knipt ze eindelijk mijn snoetje bij. Ik ben dan altijd bang dat ze mijn tong mee zal afknippen! Ja, ik verga van den dorst op die kaptafel en van al die stress krijg ik op mijn jonge leeftijd al vapeurkes dus zit ik daar heel de tijd te hijgen en nog te hijgen.

Maar als het dan na een uurtje eindelijk allemaal achter de rug is en ik mijn miesteske zie glunderen, dan denk ik bij mezelf “het was het allemaal waard”

Trots kwispelend en met geheven hoofdje wandelen we terug naar de auto. Miesteske heeft me op die paar meter stappen al zeker 100 keer gezegd “Larcootje is mooi he, Larco is mijn schoonheid”.

Eenmaal thuis blijf ik niet lang knoopvrij meer. Ik kom thuis en begroet mijn broerke met een plagend “ah lelijk monster” J Hij weet wel dat het maar om te plagen is hoor, maar er barst toch altijd een gevecht los. Thabeke is ook mooi hoor, maar op een andere manier. Hij heeft geen dons en niet zo’n dikke vacht als mij, maar hij heeft bijzonder zelfontwarrend haar dat nooit in de knoop zit! Ook niet als hij nat is! Thabeke is mooi op zijn manier, maar ik ben stiekem toch de mooiste haha.

Bewonder me nog eens goed, verbaas je nog eens over mijn schoonheid. Klaar? Oke, dan ga ik nu met Thabeke in het gras rollebollen ' '

 
Knoopvrije likjes en gekamde pootjes van Larco

 

 

 

 

 

14-04-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

- “Ja, weet iemand eigenlijk of het nu de paasklokken zijn of de paashaas is die ons die leuke paasballen gebracht heeft?” 

Kijk onze paasbal! Leuk he? En er zit een belletje in zodat hij rammelt en lawaai maakt als we ermee spelen. Tof hoor! Alleen had Thabeke hem al binnen het halfuur stuk gekregen. Hij had de naadjes al losgepeuterd! Gemeen he? Maar klein miesteske heeft hem direct genaaid en toen moest Thabeke maar de kapotte bal meenemen naar huis en mocht ik de niet-kapotte houden.

  

Met Pasen heb ik mijn eerste sneeuw gezien, gevoeld en geproefd! Ik snapte er eerst helemaal niks van. Uit de lucht vielen allemaal natte, koude, witte vlokjes en als ik dan op de grond keek, toen zag ik niets meer. Ik vond dat wreed verdacht en wou dat toch liever veilig van op mijn miesteske haar arm bestuderen.

Maar ik vond het al rap plezant en op het gras bleven die natte, koude, witte vlokjes wel zichtbaar. ’t Was echt zoals het strand! Alleen was dit koud en nat! Miesteske heeft nog sneeuwballen naar mij en Larco gegooid en Larco en ik aten die op hihi.

Miesteske was al vroeg op want die moest werken maar toen ze zag dat het zo gesneeuwd had, toen liet ze haar kop koffie voor wat het was en zei ze: kom Thabeke, haast je dan maken we nog een sneeuwwandeling voor ik ga werken”.

Wat vinden jullie van mijn eerste foto’s in de sneeuw?? Ja oke, echt fotogeniek sta ik er niet op maar ik wou liever in de sneeuw lopen dan mooi blijven staan voor de foto!

Dag bloglezertjes

Veel pootjes en kusjes

07-04-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Larco – Zijn jullie ook zo uitgelaten en lentegek als wij? Amai seg wat een zon en warmte.

Dit weekend zijn we met de baasjes hier in de buurt een grote wandeling gaan maken. Maar vorig weekend zaten we aan zee!

Ons Thabetje die weet nog niet beter, die maanden en seizoenen zijn voor hem nog de eerste keer maar ik weet dat het nu toch wel uitzonderlijk warm is om al aan zee te kunnen gaan wandelen hoor. Of we daar nu gaan over klagen? Haha nee natuurlijk niet.

De vrijdagavond kwam klein miesteske van haar werk en het was al de hele week mooi zonnetje geweest en als de baasjes moeten werken dan zien ze niet veel van dat goede weer he. Klein miesteske maakte zich meteen immens populair (toch bij ons he) door te zeggen: zullen we morgen eens naar de zee gaan? Onze baasjes zijn niet stom he maar dit was nu toch wel de stomste en meest overbodige vraag die ik in heel mijn leven al gehoord heb en ik ben wel al 16 maanden oud he! Maar alé, ondanks haar stomme vraag ben ik toch nog mee gaan wandelen met haar en Thabeke en miesteske en toen zijn we heel flink op tijd naar ons bedje gegaan. We moeten toch goed uitgeslapen zijn om te ravotten aan zee he!

Dus de volgende dag zetten ze ons in de auto en rijden we naar zee.

Thabo - “Ja en jij begon al halfweg te zeuren, Larco. Zijn we er bijna? Ist nog ver? Ik moet pipi doen. Mag ik eens drinken? Zagen, zagen Larco die kan zagen”

Larco - “Wilt hier iemand mijn klein broerke het zwijgen opleggen? Ik wou gewoon graag mijn pootjes even strekken, ik zat ni te zeuren. En nadat we even op een parking gestopt zijn, was ik ook terug stil in de auto”

Thabo - “Ja, das wel waar. Toen was je stilletjes tot aan de zee”

Larco - Toen we dan aan zee waren, wilden we zo graag meteen naar het strand. Maar die miesteskes van ons he… halen ze het in hun hoofd om eerst naar de winkels te gaan. “zo moeten jullie flink blijven want als jullie je ni gedragen hier dan mogen jullie als beloning ook niet de hele namiddag op het strand ravotten”. Flauw he?

Maar lieve wafvriendjes, ik heb een tip voor jullie als jullie je miesteskes dat op een dag ook zouden uitproberen: gewoon heel Droopy kijken. Na één winkel geven ze het vast al op en gaan ze toch naar het strand 

Dus na één winkel zaten we dan toch al op het strand. Eerst een beetje wandelen maar we wilden heel graag ravotten en putjes maken en dus hebben onze miesteskes zich maar even lekker in de zon op het strand gezet. Ik kan genieten van de zon en kijken naar andere honden en ik speel ni zo lang in het zand. Thabeke wel.

Thabo - Ja ik heb keiveel loopgrachten gemaakt en putjes gegraven. Er was daar wel een heel bizarre wind aan zee want al het zand dat ik wegschopte met mijn pootjes kwam altijd op mijn meter terecht. Ha ja, jullie weten dat misschien nog niet hé, maar ik noem mijn miesteske mijn meter. Bizar he? Mijn klein miesteske duwde me dan altijd wel een beetje weg maar binnen de twee seconden vloog al het zand opnieuw allemaal op mijn meter. Het bizarre aan die wind was dat als ik stopte met graven, die wind ook ging liggen."

 

Larco – “Thabeke, Thabeke, je kraamt onzin uit; Er was helemaal geen wind aan zee, jij gooide alles gewoon met opzet op mijn miesteske en steekt het nu op de wind om ni te moeten zeggen hoe ondeugend je bent.”

 

Thabo – “Oke oke, ’t was maar een grapje he Larco. Ik heb daarna wel flink met mijn miesteske gespeeld he. Ik vind dat leuk als ze zand opgooit en dan cross ik daarachter en probeer ik het te pakken voor het terug op het strand valt. Maar miesteske maakt het mij ook niet gemakkelijk he want ze doet mij van links naar rechts lopen en van voor naar achter en ik weet nooit waar ze zand gaat gooien.

Toen mijn miesteske dan schrik kreeg dat ik teveel zand zou inslikken, zijn we weer verder gaan wandelen.

Larco - Ja we zijn op het strand helemaal tot aan het einde van de dijk gewandeld. En omdat Thabeke zo graag ravot in het zand, kreeg ik nu wat meer aandacht door op mijn tempo te wandelen en me te laten snuffelen en dag zeggen aan alle andere hondjes. Het is toch zo zalig om verwend te worden door de dingen te mogen doen die je graag doet. Onze miesteskes zijn de besten!

Thabo - Dat is zo he Larco. We mochten zelfs picknicken in de zon want van al dat ravotten en wandelen, hadden we dorst en honger gekregen. Op een muurke in het zonnetje hebben we even uitgerust en bijgetankt. Maar ni te lang he want we wilden wel nog wandelen en van de zon genieten en nog ravotten.

Op de dijk was het al redelijk druk geworden ondertussen en er reden veel kindjes op speciale fietsen en go-cars enzo. Het was wel leuk maar we wilden toch graag kunnen rondrennen zonder het risico dat onze pootjes verpletterd worden. Gelukkig vonden onze miesteskes het goed toen we voorstelden om toch via het strand weer terug te wandelen.

De dag hebben we nog in schoonheid afgesloten. Je hoeft ni te zagen en aan te dringen om te krijgen wat je wilt: een pannekoek! Geef nu toe: als je naar zee gaat, hoort daar toch een ijsje of een pannekoek bij he?

Wij kregen een enorme drinkbak van de cafébaas. De miesteskes legden elk onze handdoek op de stoel naast hen en wij mochten op de stoel uitblazen van de strandwandeling en een hele dag ravotten.

 

En net toen ik aan het wegdommelen was, riep mijn miesteske: wilt Thabeke ook een stukje pannekoek? Jajajaja amai jong, wat is dat lekker.

De hele terugweg hebben we geslapen als roosjes en we zijn pas de volgende ochtend wakker geworden.

Jullie weten wat jullie te doen staat nu he wafvriendjes. Allen gaan zagen om naar zee te gaan met jullie baasjes.

 

20-02-2008 om 19:29 geschreven door Sol y Luna

09-01-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Thabeke en ik maken vanavond eens echt tijd voor jullie. We zijn nog zo jong en we klinken al zoals twee oude gepensioneerde woefjes als we zeggen "ja, maar we hebben niet veel tijd hoor om nog te bloggen, we hebben het altijd zo druk!"

Ik mocht met mijn miesteske een weekje naar de Ardennen. Ik vind dat wel plezant want dan wandelen we heel erg veel en daar zijn enorm veel bomen om mijn pootje eens tegen te heffen. En ik heb weer eens modeshow mogen geven. Da's leuk hoor. In de Ardennen is een winkel met speciale honden haute-couture!! Daar mag ik altijd de show stelen want dan mag ik alle jasjes passen. En als ik het niet mooi vind, dan kijk ik altijd "droopy" (da's dus triestig kijken hé). Vind ik het wel mooi, dan trippel ik eens door gans de winkel, ga mezelf eens bewonderen in de spiegel en weten jullie wat het leukste is??? Hihi, mijn miesteske mag altijd betalen. Een gentleman ben ik niet hé, ik laat de vrouwen betalen. Deze keer had ik ook een vakantieliefje. En mijn eerste gebroken hartje. Ik dacht dat ze ook verliefd was op mij. Mijn miesteske ging ergens een koffietje drinken, en mijn Juliette serveerde mij daar een overheerlijk bakje water en naast het kopje koffie van mijn miesteske lag er een koekje voor mij, kijk maar.

Later kreeg ik zelfs nog zo'n koekje. Alleen was die mevrouw alleen maar érg aardig, maar niet verliefd op mij. Maar ach... zo gaat dat toch met vakantieliefjes? Ik heb er mijn vakantie alleszins niet door laten verpesten. Behalve wandelen, shoppen en verliefd zijn gedurende een uurtje, heb ik nog iets heel leuks gedaan. Raden jullie het al? Ik heb in de Ardennen in de sneeuw geravot.

* Sneeuw? Dat is heel koud en wit en een beetje nat toch hé Larco?

* Ja Thabe, een beetje zoals het zand aan de zee gisteren en vandaag. Maar dan spierwit en heel koud.
* Echt waar? Echt zoals zand? Wow...dan zou ik dat wel heel erg plezant vinden. Stel je voor Larco, dan gaan we in de zomer naar het strand en in de winter kunnen we in de sneeuw puttekes maken!

* In de sneeuw graaf je toch geen puttekes Thabe!!! In de sneeuw gooi je met sneeuwballen of maak je een grote sneeuwman ofzo.

* Maar, als ik dan graaf en ik gooi alle sneeuw op jou, dan lijkt het toch op hele kleine sneeuwbollekes Larco?

* Jaja, jij hebt ook altijd een antwoord klaar hé Thabeke.

He maar bloggers, wij zijn moe want vandaag hebben onze miesteskes ons verwend met een "beauty arrangement" en dat is wel heel erg vermoeiend hoor. Eerst lekker in bad en er dan fris en vooral kletsnat uitkomen, dan afgedroogd worden en ondertussen een massage erbij krijgen. Dan werd ons een fris bakje water aangeboden met een snoepje. En tot slot werden we van kop tot teen gekamd. Voor Thabe is dat niet zo erg want die kleine broer van mij heeft haar dat nooit in de war raakt en het mijne zit constant in de war, maar ja... mijn haren zijn dan ook veel langer hé! Ik moet altijd méér dan een uur stillekes blijven zitten terwijl er aan mijn haar getrokken en gesleurd wordt en dan ben ik nog maar half gekamd. Mijn kleine broer Thabe, die is er op vijf minuten vanaf. 't Is gewoon niet eerlijk! Maar mijn miesteske vindt dat altijd zo zielig voor mij dat ik daarna altijd extra aandacht krijg en mijn broerke niet want hij moet niet afzien om mooi te zijn. En nu lig ik zalig te slapen in de zetel, te dromen van de sneeuw en het strand.

Pootjes en veel likjes van ons Larco en Thabe

26-11-2007 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Woef woef woef.

Kef kef kef.

Neen Thabo, ik wil het vertellen. Jij brabbelt alleen maar een puppy-taaltje, en dan begrijpen de mensen je niet.

06-10-2007 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Ik heb eens van mijn miesteskes gehoord dat pups veel regelmaat nodig hebben. Lief en behulpzaam als ik ben, heb ik de baasjes wat geholpen met het bepalen van het dagschema.

Eerst sporttijd. Ik heb voor gevechtssport gekozen. Mijn dag begint altijd met wat vechten en grommen en bijten met mijn broertje Thabe. Het blijft wel een sport he, we doen elkaar geen pijn hoor.

Dan ontspanningstijd. Sporten zorgt voor hormonen waardoor je je supergoed gaat voelen en dus vond ik het belangrijk dat je ook weer wat rustig wordt. Die extra energie steken mijn broerke en ik in atletiek. We beginnen met hardlopen in de tuin en eindigen met een hindernissenparcours langs stoelpoten en onder zetels in de living.

Van al dat sporten krijg ik wel dorst en honger he dus dan maak ik dat ik als eerste bij mijn etensbakje sta en knabbel ik snel wat brokjes op in de tijd die mijn kleine broer nodig heeft om ook bij het etensbakje te raken. Kleine Thabe is dan wel klein, kleiner dan mij maar hij kan zich potversnorrie groot en breed maken hoor en dat gebeurt nu eens elke keer als het etenstijd is! Alsof dat hij bij het idee aan eten alleen al groot en breed  wordt. Maar ach, Thabe wint het bij het eten en drinken maar ik ben nog altijd de snelste bij onze atletiekwedstrijdjes!  En eigenlijk laat ik Thabe gewoon winnen bij het eten hoor. Het zou niet goed zijn voor zijn zelfvertrouwen he als ik altijd win en hij altijd verliest ;-)

Na het eten dan nog even rustig aan doen met een wandelingetje met mijn miesteske. Soms gaat Thabe mee maar soms niet, want wandelen met je miesteske moet je wel een beetje verdienen he. Ik ben een brave en mooie hond, of een slimme en mooie hond want ik haal alleen kattekwaad uit als niemand het ziet haha en zo slim is mijn kleine broerke nog niet. Maar wat ik wou zeggen: ik mag dus altijd gaan wandelen en Thabeke niet. Als hij veel te gek en ondeugend is, dan krijg ik speciale miesteskestijd doordat ze met mij alleen gaat wandelen.

Rusttijd is het daarna. Rusttijd houdt in dat we proberen om minstens 5 minuten rustig te liggen. Even de batterijtjes weer opladen maar vooral ook miesteske laten denken dat we eindelijk zullen rustig blijven en als ze dat dan na 5 minuten gelooft, schiet ik terug in actie haha.

Soms lukt het en soms niet omdat ik dan al zo hard bezig ben met de voorbereidingen voor droopy-tijd! Droopy-tijd is leuk! Je trekt gewoon een zo droevig mogelijk snoetje, je gedraagt je een beetje zielig enzo en je wint het spel als je het meeste aandacht krijgt van je baasje! Ik ben een talent in Droopy-tijd .  Mijn broerke ni hoor. Dan doet hij eens heel hard zijn best om droopy te spelen en als hij dan ook maar 1 seconde aandacht krijgt, dan gaat hij al terug zo zot als een achterdeur rondspringen. Jah, das wel niet de bedoeling van Droopy-tijd he! Ik kan dat spelletje heel lang volhouden hoor en zelfs met de aandacht van mijn miesteske of zelfs met de aandacht van mijn miesteske én klein miesteske, dan speel ik nog droopy verder!

Soms ga ik zo op in mijn Droopy-spel dat ik de speeltijd uit het oog verlies. Speeltijd is eigenlijk altijd een beetje het einde van de dag. Klein miesteske komt dan snel Thabe ophalen en dan heb ik eindelijk rust rust rust om mijn oren en poten en staart .

 

13-09-2007 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

05-09-2007 om 16:19 geschreven door Sol y Luna