Wij worden nog echte wereldreizigers! We zijn alweer net terug van vakantie!

Deze keer zijn we het Zwarte Woud in Duitsland onveilig gaan maken.

Hola Thabe, ni zo rap he. Niet alleen Duitsland he, ook Zwitserland was gedurende één dag onveilig.

Just ja, Zwitserland ook en van onveilig maken gesproken… we hebben ons daar eens goed laten horen he broer?

’t Zal nog niet zijn Thabeke. We hebben daar de hele buurt bij elkaar “gebeld”.

Haha ja gebeld, das Duits voor blaffen he broer, straks denken al onze vriendjes dat we daar de hele vakantie alleen maar getelefoneerd hebben.

Hihi naar moto’s getelefoneerd ja. Maar ik denk dat we even moeten stoppen met lachen want niemand begrijpt waar we het over hebben. Ale kom Thabe, zet u nu eens rustig naast mij en dan beginnen we van bij het begin.

Dus we waren urenlang flink geweest in den auto, niet wagenziek geworden toen we eenmaal van de snelweg af waren en langs haarspeldbochten bergop en bergaf nog 50 km tot in Todtmoos moesten rijden. Onze miesteskes zijn heel heel fier dat wij zo’n engeltjes zijn in den auto. Maar wacht als den auto eenmaal geparkeerd staat en we eruit kunnen… engeltjes in den auto en monsterkes buiten den auto haha

Net dat eerste weekend was er een grote motorhappening op een paar km van het hotel …. Wij zijn allebei allergisch aan moto’s!! Zoals mensen soms beginnen te niezen door pollen en grassen, zo beginnen wij te blaffen door moto’s. Jah, we kunnen er echt ni aan doen hoor. Tegen het einde van dat weekend, waren we gelukkig wel al redelijk over onze allergie heengegroeid. Goed he?

 Jah heel leuke parken! En we zijn ook de bedevaartskerk gaan bezoeken.

Hoor nu se, heiligen Thabe is naar de kerk geweest.

Ni beginnen he Larco. Ik mag toch zeggen dat het een heel mooie kerk is. En trouwens he, daar was het tenminste lekker fris binnen.

We zijn ook in de omgeving van het dorpje gaan wandelen. Eerst eens naar de watervallen van Todtmoos. Dat was een heel mooie wandeling he Thabeke?

Echt heeeeeeeeel mooi en ook niet zo warm aan de watervallen want het was een beetje in het bos en daar is veel schaduw he.

Seg Thabeke, dat is nu al den tweede keer dat jij klaagt over de warmte.

Alsof jij het niet warm had Larco! Het was 30°, dat is echt warm hoor.

De derde dag was het (gelukkig) minder warm. Toen zijn we helemaal te voet naar Zwitserland gewandeld.

Ja en aan de andere kant van die brug zit je in Zwitserland! Dus… we zijn wel te voet naar Zwitserland geweest.

Eenmaal in Zwitserland hebben we langs een wandelpadje naast de Rijn gestapt tot helemaal aan de andere brug.

Die was van de 13^de eeuw ofzoiets, helemaal in hout! Echt zooooo mooi dat zicht: het water, de oevers, het oude stadsdeel en de eeuwenoude brug.

We hebben nog efkes op een bankje gepicknickt in Zwitserland en toen zijn we langs de oude houten brug terug naar Duitsland gewandeld.

Maar we hebben wel nog met de witte streep van de grens gespeeld. “hee Thabe, jij zit al terug in Duitsland en toch zie ik je nog altijd terwijl ik helemaal in Zwitserland zit”.

Het oude stadsdeel van Bad Säckingen was echt heel erg mooi he Larco.

Heel mooi Thabeke, al die oude gebouwen en beschilderde gevels. Alleen jammer dat er zoveel winkeltjes waren he. Onze miesteskes komen ene winkel tegen en ’t was al direct van: oooh zie eens wat een schone oorbellen, kom we gaan binnen. Wij dachten al direct “oh nee he, daar gaan we weer voor een paar uur shoppen, winkel in en winkel uit” maar onze miesteskes hebben zich voorbeeldig gedragen en hebben ons na die ene winkel gewoon mee op stap genomen door Bad Säckingen.

Ik wil van de volgende dag vertellen Larco. Nee dat doe ik wel Thabe, want jij gaat nooit echt zeggen wat voor een schrikschijter je bent haha

We waren in de voormiddag eerst naar Titisee geweest. Man man man wat een ramp voor ons… het was er gewoon het ene winkeltje en kraampje na het andere. We hebben dan maar braafkes mee getrippeld he.

Daarna werd het veel leuker!! Na Titisee zijn we nog naar Feldberg geweest en hebben we de kabellift tot helemaal boven op de berg genomen. En… Thabeke had schrik haha

Maar Larco, je zat zelf eerst ook te bibberen en tegen mijn miesteske te plakken.

Ja Thabeke, dat deed gewoon eventjes raar maar toen ik doorhad dat het gewoon een beetje lawaai maakt soms en af en toe beetje wiebelt, was ik al niet bang meer.

Boven hebben we een beetje gewandeld en zelfs nog sneeuw gezien! Echte sneeuw en dat eind mei!

Toen wilden we allemaal heel graag te voet naar beneden wandelen. De kortste wandeling was net niet te lang voor onze korte pootjes. Alleen vonden onze miesteskes de weg niet. Op een groot bord boven, stond wel aangeduid dat er verschillende genummerde wandelingen waren, alleen vonden wij die nummertjes nergens terug bij die paadjes! We hadden geen zin om onze korte pootjes een martelende wandeling van meer dan 15 km aan te doen en dus zijn we met de kabellift terug naar beneden gegaan.

Dat vond ik geweldig! Ik zat op mijn miesteske haar schoot, met mijn neuzeke tegen het raam geplakt zodat ik zeker alles zou zien.

Ja kom se Larco, ik zal het zelf wel zeggen… ik zat te bibberen en had nog meer schrik dan toen we naar boven gingen. En dan?? Ik had schrik maar ik ben wel flink geweest en was blij dat ik bij mijn miesteske mocht zitten.

Awel, nu ging ik je eens niet uitlachen sie Thabeke. Je had echt schrik en wou zelfs beneden niet meer stappen toen we al lang uit de lift waren. Maar in den auto heb je dan dicht tegen mij mogen liggen he broer en uw miesteske keek om de twee minuten eens om te zien of het al beter ging. En als je dan in het hotel een beetje had kunnen spelen en rusten was het wel over he broerke.

Ja, toen ging het beter en ik was blij dat we ’s avonds dan gewoon in de mooie parkjes nog gaan wandelen zijn. Zo was ik mijne schrik al helemaal vergeten tegen dat we gingen slapen en heb ik er geen nachtmerries aan overgehouden.

De volgende dag zijn we naar St. Blasien geweest. Wel een mooi stadje he Thabeke, zo met de dom die is nagebouwd zoals die van Italië. Alleen mochten wij daar ni binnen om eens te gaan kijken en als wij ni binnen mogen, dan protesteren onze miesteskes door ook ni binnen te gaan. We hebben in ‘t zonneke nog wat rondgewandeld in het stadje.

Omdat wij ni zo van de drukte van de stad houden, zijn de miesteskes daarna nog doorgereden naar Menschenschwand.

Een klein dorpke, schattige huisjes, maar we waren meer geïnteresseerd in de wandeling. Zie ne keer hoe mooi het er wandelen was met al die bloemekes en het zicht?

De wandeling liep naar een waterval en wat voor eentje! Die ene maakte zoveel lawaai en liep zo ver van de rotsen, dat Thabeke er (alweer) schrik van had.

Maar dat is ni waar Larco, jij hebt gewoon nog niet door dat je van op den arm een beter zicht hebt als van daar beneden op de grond!!

Jaja Thabe, aan uwen uitleg zal het ook ni liggen he. Ale zwijgt een beetje en toon die mooie foto’s eens aan onze vriendjes… veel woorden zijn er toch ni nodig voor zoiets moois van de natuur.

En toen kwam onze laatste dag al. We wilden niet teveel in de auto want we zouden de dag erna al een hele dag lang stillekes moeten blijven zitten he, dus hebben we onze miesteskes overtuigd om nog eens een bewegwijzerde wandeling te doen.

Heel mooi hoor en heel typisch Zwarte Woud: een stukje door het dorp, dan door het veld, door het bos, langs het water…

Om uiteindelijk terug in het dorp uit te komen, waar ze terraskes hebben waar je ijsjes kan eten!! Lekker !!!!! Wij zijn dol op banaan en dol op ijs, dus moest minstens 1 van de 2 miesteskes een banana split nemen, zodat wij banaan met ijs konden meesmullen haha. En soms kregen we van de andere mensen op het terras, hun koekske van bij de crème, nee ni omdat we er zo zielig en verhongerd uitzien, gewoon omdat we zo’n schatjes zijn

En voila, dat was onze vakantie en we tellen al af naar de volgende! Want het allerleukste blijft dat we heel de tijd samen zijn met onze miesteskes en ze ons rotverwennen met aandacht.