..

28-12-2009 om 08:24 geschreven door Sol y Luna

Dag allemaal!!

 

Hebben we echt al niks meer laten weten sinds Larcootje zijn verjaardag? Amaaaai foei, das veel te lang geleden he! Maar er is dan ook zooooooooooveel gebeurd he

 

Ja zeg dat wel, Thabeke. Jij bent verhuisd met je miesteske naar mijn huizeke, we zijn naar zee geweest samen, je bent in je eigen nieuwe huisje gaan wonen met je miesteske en ik ben heel ziek geweest. Zoveel op een maandje tijd he seg.

 

‘k Wil eerst van de zee vertellen broer, da was zo tof!!

Samen met u en uw miesteske en mijn klein miesteske in de zon op het strand.

De zon ja! Wie had dat gedacht he dat wij zo eind oktober in het zonneke en de warmte op het strand zouden kunnen ravotten. Crossen achter elkaar

- en puttekes maken!! Heel veel puttekes!

En een beetje door de plassen lopen maar ni veel he want daar worden we vuil van en da vind ik ni tof

- en gij met uwen bal, broer! Haha je had jezelf moeten bezigzien toen je die bal kreeg van je miesteske. Je kon zelfs bijna niet wachten tot we van de winkel naar het strand gestapt waren, jij liep maar te springen en te bedelen bij je miesteske en je kreeg den bal toch ni zolang we ni op het strand waren hihi

Lach maar met mij, ik was gewoon dolenthousiast dat ik een bal had gekregen.

- ja zo enthousiast dat het zelfs schattig was om je bezig te zien J

We hebben ook nogal wat kilometerkes gestapt he Thabeke. We waren maar 5 dagen aan de zee he, maar al de 4den dag hadden onze pootjes echt geen zin meer om de ene nog voor de andere te zetten. Toen ging het eerder zo van “slenter… slenter… ist nog ver?”

Dan gingen onze miesteskes wa in de duinen zitten zodat wij even konden rusten.

- ah rusten?? Puttekes maken jah. Om te stappen was ik moe se, maar om te ravotten in het zand ni hoor!

 

En zo hadden we het heel warm en gezellig en fijn aan de zee.

 

- Juist ja. En toen kwamen we terug van de zee en ging ik terug naar dat vreemde huis slapen met mijn miesteske.

Ze legde me wel elke keer uit dat ik niet bang hoefde te zijn en dat we verhuisd zijn naar een nieuw huisje, dat alles veilig is enzo. Maar ik vond het eerst toch maar niks hoor! Overdag viel het nog een beetje mee, maar ’s nachts…

Ook al sliep ik er al twee jaar niet meer in, ik wou plots mijn bench terug! Eerst lag ik een uur of 2 onder de kast te bibberen en te beven en pas dan kroop ik in mijn benchke en tegen de ochtend kroop ik bij mijn miesteske. Mijn miesteske vond het zo zielig om te zien hoeveel schrik ik had in mijn nieuwe huisje, dat ze een nachtlichtje voor me aan laat! Toch lief he van mijn miesteske?

Een week of twee later, lag ik nog een kwartiertje onder de kast, dan een klein uurtje in mijn bench en dan ging ik al bij mijn miesteske liggen.

En ondertussen zijn we bijna 2 maand verder en durf ik gewoon bij mijn miesteske blijven. Heel af en toe kruip ik nog eens eerst 10 minuutjes onder de kast, maar daarna ga ik bij mijn miesteske hoor. Mijn benchke staat al terug op de zolder tot we de volgende keer verhuizen. Maar het nachtlampeke heb ik nog altijd nodig.

- hahaha mijn broerke is al 2,5 jaar oud en heeft nog een nachtlichteke nodig zoals de kleine puppies.

Maar seg Larco, lach mij zo ni uit! Mijn miesteske heeft gezegd dat het niet belachelijk en kinderachtig is. Zo ne verhuis is ni niks hoor en ik heb dat heel heel heel flink gedaan zegt mijn miesteske en dus is het helemaal ni erg dat ik nog wat bang ben om in het pikdonker te slapen want in ons vorig huisje was het nooit zo pikdonker.

- maar ik plaag je maar wat kleinen brother, daar kan je toch wel tegen zeker of is je karakter ook al aan het veranderen, net zoals je haar?

Ah ja cool he broer hoe mijn haar nu groeit! Ik ben altijd zo ne stekelige sprietekop geweest, ik had zelfs geen middenstreep! Je moest ze er ni proberen in te kammen se want er was er gewoon geen. En nu sinds we uit ons oude huis vertrokken zijn, is mijn haar zachter en dikker aan het worden! Straks moet mijn miesteske allemaal nieuwe jasjes voor mij gaan kopen met al dat haar dat ik nu krijg! Ik kan zelfs een middenstreep laten kammen nu en ze blijft zelfs al een beetje vanzelf liggen!

- Jah Thabeke, uw haar is echt helemaal veranderd sinds dan. Zo erg veranderd dat uw miesteske zelfs voor u ook een afspraak heeft gemaakt bij de kapper. Ne keer wassen, schoon kammen, alle knoopkes weg, beetje bijknippen aan de pootjes en de oogskes, das echt tof se Thabeke. En zeker bij Noeka (oeps, miesteske mag ik hier reclame maken voor mijne kapper??) want nu ben ik ni gewoon maar gekamd en bijgeknipt, neenee nu kom ik echt keimooi buiten en das echt plezant se broer.

‘k Weet het wel Larcootje, maar ik ben er toch ni helemaal gerust in hoor. Ik heb da ni graag he, al dat gekam en getrek en dan nog in bad ook… En ik weet nog altijd ni of mijn miesteske wel met mij zal gaan naar de kapper. Mijn miesteske kan er ni tegen als ik zo triestig kijk en dus kan het zijn dat mijn meter met mij gaat want dan ziet mijn miesteske mij ni zo zielig kijken.

 

Thaaaaabeee je zeurt als een klein kind! Het maakt toch ni uit wie er met je meegaat? Er zijn ergere dingen in het leven als dat hoor kleine broer.

 

Ja sorry Larco, das waar. Jij hebt het veel erger gehad he broer. Wil je zelf je hartje eens luchten daarover? De miesteskes hebben heel veel schrik gehad en boos geweest dat jou dat moest overkomen en keiveel gehuild. Ik had ook heel veel schrik voor jou se Larcootje want ik plaag u ook altijd maar ik wil u ni kwijt he broer. Maar jij hebt behalve de schrik hoe het ging aflopen het ook nog eens allemaal moeten ondergaan he.

 

Ja broereke, heb heel ons gezinneke op zijn kop gezet he.

Op ne zaterdagavond was klein miesteske met mij aan het spelen en toen ze mij dan vasthield om mijn speelgoedje te kunnen pakken, toen voelde ze langs de zijkant van mijn rug een knobbeltje. Direct eens goe gevoeld overal en ne keer vergeleken met uw rugske om te zien of het misschien gewoon normaal is maar jij had daar geen bultje.

Dan heeft ze dat direct met een klein hartje aan mijn miesteske verteld en is miesteske de maandag met mij naar den dokter geweest.

Ik ben heel flink geweest hoor bij de dokter. Ik heb haar flink laten voelen en heb zelfs geen kik gegeven toen ze een punctie nam van dat bolleke.

- wat is een punctie broer?

Een punctie is dat ze met een naald in het bolleke steken om er wat vocht ofzo uit te halen zodat ze dat kunnen onderzoeken

- eikes, dat moet pijn doen he broer zo met een naald in jou steken.

Ja dat deed wel een beetje pijn Thabeke, maar toen op vrijdag het resultaat van die punctie slecht was en de dokter zei dat het kanker is, toen deden de reactie van miesteske en klein miesteske nog veel meer pijn. Mijn miesteske moest huilen en had schrik en uw miesteske die was zo kwaad omdat ik ging moeten vechten tegen kanker en dat dat ni eerlijk is enzo en toen ging ze ook nog huilen.

Direct de donderdag erop moest ik geopereerd worden. Ik heb niks gevoeld hoor van die operatie maar ik was wel heel bang. Ze gaven me eerst een prikje waar ik moe van werd en ik mocht in mijn miesteske haar armen al wat rusten. Daarna hebben ze nog een speciaal maskertje op mijn neusje gezet en toen heb ik heel heel heel diep geslapen en helemaal niks gevoeld van de operatie. Das maar goed ook want ze hebben mijn mooi lang haar weggeschoren! Als ik wakker was geweest had ik dat nooit toegelaten hoor! Al mijn mooi haar weg langs de zijkant van mijn rugske, die zijn ni goe wijs zeker! En toen hebben ze heel dat gezwelleke weggesneden en opgestuurd naar speciale dokters die dat kunnen onderzoeken om zo te weten hoe erg de kanker is. Den donderdag was ik echt wel nog heel moe van de operatie. Alleen als miesteske mij kwam halen in het ziekenhuis, toen heb ik heel zot zitten kwispelen en kuskes geven. Eens ik thuis was, lag ik daar maar te liggen he broer?

- ja broer, er zat echt wel helemaal niks van leven in u, af en toe keek je eens als we tegen jou bezig waren maar dat is het dan ook. Ik ben op vrijdag zelfs met mijn miesteske mee naar het werk geweest zodat jij nog een dagje kon rusten en op je plooi komen en ik je zeker geen pijn zou doen he.’k heb mij daar dood verveeld en den helen dag aan mijn miesteske haar voeten onder haren bureau gelegen. Als ze ene voet verzette was ik daar direct ook se! Ik was plots een talent in “mooi volg” en ik heb mijn job daar als waakhond heel serieus genomen want iedereen die durfde binnen komen werd weer weggejaagd door mijn geblaf. Voor de rest viel daar niks te beleven, maar ik wist dat jij je rust nodig had he broer dus ben ik maar flink geweest, ook al was het saai.

 

En toen was het wachten op het resultaat een heel erge periode he. Iedereen was wel heel erg lief voor mij en miesteske wreef altijd met mijn t-shirtje over mijn wondje omdat het jeukte enzo. Ik werd constant geknuffeld en kreeg allemaal lieve woordjes in mijn oor. Dat is allemaal wel leuk maar ik zag ook wel dat de miesteskes bang en verdrietig waren hoor.

 

De draadjes mochten er vroeger uit dan gepland. Zo flink was mijn wonde aan het genezen, goed he? Toen had de dokter nog altijd het resultaat van het onderzoek op het gezwelleke niet gekregen en moesten we nog langer wachten.

 

Maar ooit bellen ze toch he om het resultaat te geven en zo belde de dokter ook naar mijn miesteske. En weet je wat ze zei??? Ze zei: ah mevrouw, ik heb heel goed nieuws voor Larco!

In alle opwinding van dat goede nieuws zijn we vergeten wat het gezwelletje nu precies was. Daarom noemen wij het “een traumatologisch ikweetnimeerwatte”. Het kon heeeeeeelemaal geen kwaad. Integendeel! Het had zelfs niet per se via een operatie weggehaald moeten worden, het zou ook vanzelf weggegaan zijn. Het kan komen van een klein ontstekingske onder mijn huid, door een slecht gezet spuitje bijvoorbeeld.

Tja, als klein miesteske dat ni had opgemerkt, had ik ni de pijn en de last van een operatie gehad en was er niemand zo bang en boos en verdrietig geweest. Maar dat weet je alleen maar achteraf he! Als niemand wat gemerkt had en het was wel een stoute kanker, dan zou ik nu misschien wel veel meer pijn hebben en misschien wel doodgaan. Nu weten we het tenminste zeker en kan ik nog jarenlang mijn klein broerke blijven pesten.

 

- jaaaaaa wij blijven elkaar nog jarenlang plagen he broer, omdat we ni zonder elkaar kunnen J Kom hier broer da ik u nen dikke knuffel geef.

 

Kom seg slijmbal, we gaan spelen in plaats van te knuffelen.

 

Daag vriendjes allemaal

01-11-2009 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Wat een verjaardagsweekend seg… denk dat ik vroeg mijn bedje in kruip!

Ik ben vorige donderdag drie jaar geworden.

- Thabeke : “Lang zal hij leven, lang zal hij leven, lang zal hij leven en veel snoepkes eten, ja veel snoepkes e-e-ten, snoepkes e-e-ten.”

- Larco: Jaja thabeke, ’t is dat je een hondje bent he anders zou ik zeggen dat je zo vals als een kat zingt.

Vorige week donderdag konden we geen verjaardagsfeestje geven, want ik was nog een bekke ziek hé. Ik nog wat last van de klierkes van mijn poepeke en klein miesteske was er ni want die moest werken en dus hebben we er nu samen een verjaardagsweekend van gemaakt.

Ik ben rotverwend met cadeautjes, maar dat mag ook wel want ik speel al drie jaar het liefste en mooiste hondje van de hele wereld (en da ben ik ook zenne).

Vorige week was ik nog bij mijn kapster (een goeike en een lieveke hoor) en toen mocht ik van mijn miesteske iets kiezen voor mijn verjaardag. Ik heb mij een halsbandje gekozen. 't Is een bruineke, met twee witte en twee roze bloemekes op en in die bloemekes zitten glittersteentjes, een echt leren hoor!  Mijn broer en klein miesteske hebben het bijpassend leibandje cadeau gegeven. En ik heb vorige week ook nog een nieuw jasje mogen kiezen, een groeneke. Ik heb het zelfs al mogen showen in een winkel in Rotselaar. En mijn broerke kreeg dan van zijn klein miesteske ook een jasje. 

Mijn miesteske had de taart gekocht (speciale kleine hondentaartjes hoor). Klein miesteske komt dan zo in ene keer uit de keuken “lang zal hij leven, lang zal hij leven, lang zal hij leven en veel snoepkes eten” met onze taartjes en een grote regenboogkaars want zo waren nonkel Benji en nonkel Fako ook een beetje op mijn verjaardagsfeestje.

En verder heb ik nog gewandeld en op ’t pleintje met mijn eendje gespeeld en Thabeke met zijn visje.

’t Was heeeeeeeel plezant en ik kijk al uit naar ons volgend feestje. 'k Denk dat dat bij mij broertje te doen zal zijn want hij is nu verhuisd (en ik mis hem héél héél erg en hij mij ook) en dan moet hij toch een house warming party geven he.

'k Zal aan mijn miesteske vragen of ze haar een beetje wil haasten met de fotokes, dan kunnen jullie meegenieten hé.

Iedereen die mij nog niet heeft gefeliciteerd… ’t is nog niet te laat he! 

18-10-2009 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Wij worden nog echte wereldreizigers! We zijn alweer net terug van vakantie!

Deze keer zijn we het Zwarte Woud in Duitsland onveilig gaan maken.

Hola Thabe, ni zo rap he. Niet alleen Duitsland he, ook Zwitserland was gedurende één dag onveilig.

Just ja, Zwitserland ook en van onveilig maken gesproken… we hebben ons daar eens goed laten horen he broer?

’t Zal nog niet zijn Thabeke. We hebben daar de hele buurt bij elkaar “gebeld”.

Haha ja gebeld, das Duits voor blaffen he broer, straks denken al onze vriendjes dat we daar de hele vakantie alleen maar getelefoneerd hebben.

Hihi naar moto’s getelefoneerd ja. Maar ik denk dat we even moeten stoppen met lachen want niemand begrijpt waar we het over hebben. Ale kom Thabe, zet u nu eens rustig naast mij en dan beginnen we van bij het begin.

Dus we waren urenlang flink geweest in den auto, niet wagenziek geworden toen we eenmaal van de snelweg af waren en langs haarspeldbochten bergop en bergaf nog 50 km tot in Todtmoos moesten rijden. Onze miesteskes zijn heel heel fier dat wij zo’n engeltjes zijn in den auto. Maar wacht als den auto eenmaal geparkeerd staat en we eruit kunnen… engeltjes in den auto en monsterkes buiten den auto haha

Net dat eerste weekend was er een grote motorhappening op een paar km van het hotel …. Wij zijn allebei allergisch aan moto’s!! Zoals mensen soms beginnen te niezen door pollen en grassen, zo beginnen wij te blaffen door moto’s. Jah, we kunnen er echt ni aan doen hoor. Tegen het einde van dat weekend, waren we gelukkig wel al redelijk over onze allergie heengegroeid. Goed he?

 Jah heel leuke parken! En we zijn ook de bedevaartskerk gaan bezoeken.

Hoor nu se, heiligen Thabe is naar de kerk geweest.

Ni beginnen he Larco. Ik mag toch zeggen dat het een heel mooie kerk is. En trouwens he, daar was het tenminste lekker fris binnen.

We zijn ook in de omgeving van het dorpje gaan wandelen. Eerst eens naar de watervallen van Todtmoos. Dat was een heel mooie wandeling he Thabeke?

Echt heeeeeeeeel mooi en ook niet zo warm aan de watervallen want het was een beetje in het bos en daar is veel schaduw he.

Seg Thabeke, dat is nu al den tweede keer dat jij klaagt over de warmte.

Alsof jij het niet warm had Larco! Het was 30°, dat is echt warm hoor.

De derde dag was het (gelukkig) minder warm. Toen zijn we helemaal te voet naar Zwitserland gewandeld.

Ja en aan de andere kant van die brug zit je in Zwitserland! Dus… we zijn wel te voet naar Zwitserland geweest.

Eenmaal in Zwitserland hebben we langs een wandelpadje naast de Rijn gestapt tot helemaal aan de andere brug.

Die was van de 13^de eeuw ofzoiets, helemaal in hout! Echt zooooo mooi dat zicht: het water, de oevers, het oude stadsdeel en de eeuwenoude brug.

We hebben nog efkes op een bankje gepicknickt in Zwitserland en toen zijn we langs de oude houten brug terug naar Duitsland gewandeld.

Maar we hebben wel nog met de witte streep van de grens gespeeld. “hee Thabe, jij zit al terug in Duitsland en toch zie ik je nog altijd terwijl ik helemaal in Zwitserland zit”.

Het oude stadsdeel van Bad Säckingen was echt heel erg mooi he Larco.

Heel mooi Thabeke, al die oude gebouwen en beschilderde gevels. Alleen jammer dat er zoveel winkeltjes waren he. Onze miesteskes komen ene winkel tegen en ’t was al direct van: oooh zie eens wat een schone oorbellen, kom we gaan binnen. Wij dachten al direct “oh nee he, daar gaan we weer voor een paar uur shoppen, winkel in en winkel uit” maar onze miesteskes hebben zich voorbeeldig gedragen en hebben ons na die ene winkel gewoon mee op stap genomen door Bad Säckingen.

Ik wil van de volgende dag vertellen Larco. Nee dat doe ik wel Thabe, want jij gaat nooit echt zeggen wat voor een schrikschijter je bent haha

We waren in de voormiddag eerst naar Titisee geweest. Man man man wat een ramp voor ons… het was er gewoon het ene winkeltje en kraampje na het andere. We hebben dan maar braafkes mee getrippeld he.

Daarna werd het veel leuker!! Na Titisee zijn we nog naar Feldberg geweest en hebben we de kabellift tot helemaal boven op de berg genomen. En… Thabeke had schrik haha

Maar Larco, je zat zelf eerst ook te bibberen en tegen mijn miesteske te plakken.

Ja Thabeke, dat deed gewoon eventjes raar maar toen ik doorhad dat het gewoon een beetje lawaai maakt soms en af en toe beetje wiebelt, was ik al niet bang meer.

Boven hebben we een beetje gewandeld en zelfs nog sneeuw gezien! Echte sneeuw en dat eind mei!

Toen wilden we allemaal heel graag te voet naar beneden wandelen. De kortste wandeling was net niet te lang voor onze korte pootjes. Alleen vonden onze miesteskes de weg niet. Op een groot bord boven, stond wel aangeduid dat er verschillende genummerde wandelingen waren, alleen vonden wij die nummertjes nergens terug bij die paadjes! We hadden geen zin om onze korte pootjes een martelende wandeling van meer dan 15 km aan te doen en dus zijn we met de kabellift terug naar beneden gegaan.

Dat vond ik geweldig! Ik zat op mijn miesteske haar schoot, met mijn neuzeke tegen het raam geplakt zodat ik zeker alles zou zien.

Ja kom se Larco, ik zal het zelf wel zeggen… ik zat te bibberen en had nog meer schrik dan toen we naar boven gingen. En dan?? Ik had schrik maar ik ben wel flink geweest en was blij dat ik bij mijn miesteske mocht zitten.

Awel, nu ging ik je eens niet uitlachen sie Thabeke. Je had echt schrik en wou zelfs beneden niet meer stappen toen we al lang uit de lift waren. Maar in den auto heb je dan dicht tegen mij mogen liggen he broer en uw miesteske keek om de twee minuten eens om te zien of het al beter ging. En als je dan in het hotel een beetje had kunnen spelen en rusten was het wel over he broerke.

Ja, toen ging het beter en ik was blij dat we ’s avonds dan gewoon in de mooie parkjes nog gaan wandelen zijn. Zo was ik mijne schrik al helemaal vergeten tegen dat we gingen slapen en heb ik er geen nachtmerries aan overgehouden.

De volgende dag zijn we naar St. Blasien geweest. Wel een mooi stadje he Thabeke, zo met de dom die is nagebouwd zoals die van Italië. Alleen mochten wij daar ni binnen om eens te gaan kijken en als wij ni binnen mogen, dan protesteren onze miesteskes door ook ni binnen te gaan. We hebben in ‘t zonneke nog wat rondgewandeld in het stadje.

Omdat wij ni zo van de drukte van de stad houden, zijn de miesteskes daarna nog doorgereden naar Menschenschwand.

Een klein dorpke, schattige huisjes, maar we waren meer geïnteresseerd in de wandeling. Zie ne keer hoe mooi het er wandelen was met al die bloemekes en het zicht?

De wandeling liep naar een waterval en wat voor eentje! Die ene maakte zoveel lawaai en liep zo ver van de rotsen, dat Thabeke er (alweer) schrik van had.

Maar dat is ni waar Larco, jij hebt gewoon nog niet door dat je van op den arm een beter zicht hebt als van daar beneden op de grond!!

Jaja Thabe, aan uwen uitleg zal het ook ni liggen he. Ale zwijgt een beetje en toon die mooie foto’s eens aan onze vriendjes… veel woorden zijn er toch ni nodig voor zoiets moois van de natuur.

En toen kwam onze laatste dag al. We wilden niet teveel in de auto want we zouden de dag erna al een hele dag lang stillekes moeten blijven zitten he, dus hebben we onze miesteskes overtuigd om nog eens een bewegwijzerde wandeling te doen.

Heel mooi hoor en heel typisch Zwarte Woud: een stukje door het dorp, dan door het veld, door het bos, langs het water…

Om uiteindelijk terug in het dorp uit te komen, waar ze terraskes hebben waar je ijsjes kan eten!! Lekker !!!!! Wij zijn dol op banaan en dol op ijs, dus moest minstens 1 van de 2 miesteskes een banana split nemen, zodat wij banaan met ijs konden meesmullen haha. En soms kregen we van de andere mensen op het terras, hun koekske van bij de crème, nee ni omdat we er zo zielig en verhongerd uitzien, gewoon omdat we zo’n schatjes zijn

En voila, dat was onze vakantie en we tellen al af naar de volgende! Want het allerleukste blijft dat we heel de tijd samen zijn met onze miesteskes en ze ons rotverwennen met aandacht.

30-05-2009 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Wij zijn wakker geraakt! Tja, we zijn op vakantie geweest met onze miesteskes en vakantie is nu eenmaal zooooooooo vermoeiend. Jammer dat onze miesteskes nu niet meer de hele dag tijd hebben voor ons, maar we hebben wel weer een fantastische week gehad!

- En shoppen ook!

- Shoppen, Larco? Ik heb ni te veel winkeltjes gezien hoor.

- Ale Thabeke, we zijn toch gaan shoppen ook? Gaan kijken voor een nieuw bed voor u!

- *Thabe denkt*: “?????”

- We zijn gaan kijken naar het Duivelsbed in Wéris. We wilden dat graag meenemen dan heeft Thabeke zijn eigen bedje dat perfect bij hem past. Alleen woog het wel een beetje veel en mijn broertje is toch ook wel weer een beetje te lief om hem dan maar in het midden van het bos achter te laten op zijn bedje he.

- Ik ben geen duivelke, Larco.

Nee klopt je bent een wit spook. Daarom zijn we in La Roche toch maar niet de kasteelruïnes binnen gegaan. Straks moest je daar blijven om de hele zomer lang voor spook te spelen.

Hahaha wat ben je weer grappig. We zijn toen de kasteelruïnes niet gaan bekijken omdat jij te moe was om nog helemaal tot bovenop dienen berg te geraken.

Ja we hebben wel veel gewandeld he broer.

Ja tof he, altijd met onze miesteskes de natuur in. Rustig wandelen zonder gevaar voor auto’s en moto’s en meer dingen op wielen.

Den dinsdag zijn we in Wéris gaan wandelen he. We hebben wel niet de hele wandeling gedaan want er was veel veel veel te veel modder! Tot aan het Duivelsbed zijn we nog geraakt, maar daarna was het echt te modderig en toen voelde Larco zich te vies om nog verder te wandelen! De ijdeltuit!

Ja seg sorry he Thabeke, ik ben nu eenmaal graag mooi. Takjes en blaadjes tot daar toe, als ik mij op de grond zet, dan haalt mijn miesteske die vuile dingen wel weg. Maar modder? Oh nee, dat is er echt over! Dan staak ik gewoon en moet miesteske mij maar dragen.

Terug aan onze chalet hebben we ons in het zonnetje gelegd om de modder te laten drogen en een beetje te zonnebaden he. Gelukkig worden wij niet bruin van de zon!

Ja of rood zoals uw miesteske Thabe

Woensdag zijn we in La Roche een beetje gaan wandelen: den berg af langs een wandelpaadje en langs het water. Onze miesteskes wilden natuurlijk ook weer eventjes langs de winkeltjes lopen en een terraske doen.

Omdat het nog altijd zo’n mooi weer was, wou niemand al terug naar de chalet. We zijn dan nog naar Hotton gereden voor een schone fotoreportage van ons! Kijk ne keer hoe fotogeniek wij zijn… schattig toch he? Toch op foto!

We hebben daar echt eens goe geravot in het gras en langs het water gelopen en dat was echt heel heel heel mooi.

Kennen jullie Marco Borsato? Van dat liedje “rood”?

Awel, wij hebben dat den donderdag heel hard gezongen maar dan wel een beetje anders:

“vandaag is rood, de kleur van de pijltjes.”

Maar we hebben niet lang gezongen hoor…. Veel te vermoeiend !

Kijk eens hoe mooi deze wandeling was: door het bos, langs beekjes, langs velden en weiden, naar boven en naar beneden… zo’n mooie natuur, stralende zon en blauwe hemel. Wat wil een mens nog meer he?

Hmm nog meer? Rode pijltjes om te volgen!

Ja voortaan volgen wij overal rode pijltjes want dat zijn duidelijk de mooiste wandelingen!

Dat was onze supervakantie! Nu gaan we ons weer een beetje thuis amuseren

07-04-2009 om 16:34 geschreven door Sol y Luna

Of wij boos waren op jullie? Maar nee gij!

Waar we dan zo lang gezeten hebben? Hmmm overal en nergens. Wacht we zullen eens vertellen wat er de afgelopen maanden allemaal is gebeurd.

Eerst was er nieuwjaar! Dat is allemaal heel plezant tot iets voor middernacht. Hadden jullie ook zo veel last van het vuurwerk? Bij ons steken ze vuurwerk af langs alle kanten in ’t straat ook en dat is echt niet meer plezant hoor. Wij hebben alletwee tot dik 01u00 ’s nachts liggen bibberen en beven van de schrik.

Maar al die vuurwerkellende werd goed gemaakt door een dikke laag sneeuw gedurende wel zeker één week! Jongens, hebben wij plezier gehad seg en onze baasjes ook hoor! We hadden maar 1 probleem en dat was dat onze pootjes niet lang genoeg waren om door de sneeuw te stappen J Na een kwartierke in de sneeuw wandelen, hingen er al gigantische sneeuwballen aan onze pootjes… die werden bij elke stap natuurlijk alleen maar groter waardoor we op den duur onze pootjes gewoonweg niet meer konden plooien en we ze zo zijwaarts moesten verder laten peddelen.

Lekker veel wandelen en spelen in de sneeuw, rollebollen, puttekes maken, gezellig bij de miesteskes terug een beetje opwarmen, genieten van het mooie landschap van sneeuw en zon en blauwe lucht… goh dat was wel een hele mooie winterweek.

Toen de sneeuw eindelijk weg was, zijn onze miesteskes dan toch op pad gegaan om nog wat solden op de kop te tikken. Jah jullie kennen dat misschien ook wel he: vrouwen en winkelen… dan tel je als manneke niet meer mee he! Ale ja, we hebben ook wel een speelgoedje cadeau gekregen he, maar de aandacht was er toch ni he.

En efkes later heeft de Larco dan een buikgriepje cadeau gekregen.

Ja en ik heb ze met den Thabe gedeeld! Broederliefde he… altijd alles delen J

We zijn allebei beetje ziek geweest want het was een smerig buikgriepje met heel veel pijn en het duurde allemaal ook heel heel lang. Maar… (en nu allemaal tegelijk hout vasthouden), we zijn er wel van af nu!

23-02-2009 om 14:33 geschreven door Sol y Luna