We zijn er weer! Hebben jullie ons gemist? Wij jullie misschien een klein beetje ;-)

Onze vakantie in de Auvergne in een paar woorden omschreven:

-          veel wind

-          heel warm

-          soms heel hoog

-          heel mooi (zowel wij als de natuur)

“Bonjour tout le monde”, we hebben wat Frans geleerd ook he in Frankrijk.

Onze reis begon al heel vroeg in de ochtend en eindigde pas in de late namiddag. Amai seg, zo lang in de auto zitten. Maar we hebben niet geklaagd hoor. We hebben geslapen in de auto, ook af en toe eens van op de schoot naar buiten gekeken.

En op de parkings langs de weg was het wel weer leuk. Eerst pootjes strekken, dan picknicken en dan nog een beetje spelen met ons speelgoed of met de dennenappels en grassprieten.

Wij waren door het dolle heen toen we eindelijk de auto op de oprit van ons vakantiehuisje reden. Onze baasjes dachten dat die immens grote tuin volledig omheind was, want dat hadden ze zo op internet gelezen, maar toen we daar aankwamen leek dat niet zo te zijn. Wij blij jong, overal kunnen rondneuzen en vrijheid zonder grenzen… dat kon al niet meer stuk.

Wij hadden enorm plezier, maar onze baasjes waren zo vreselijk ongerust dat we zouden verloren lopen. Meestal bleven we heel flink in de tuin hoor en als het baasje riep, kwamen we wel weer terug. Ale, mijn klein broertje toch vooral, ik durfde wel eens te puberen en in mezelf te denken “roep nog maar een keer of 20, ik zal dan misschien wel eens komen als ik daar dan al zin heb” maar uiteindelijk kwam ik ook terug hoor.

Elke ochtend en elke avond hebben we met onze miesteskes nogal geravot hoor in die grote tuin. Partijtje voetbal tot onze tong tussen onze pootjes hing van vermoeidheid! Of de armspiertjes van onze reisgenoten een beetje trainen door ze telkens een speeltje te laten weggooien zodat wij het konden terugbrengen. Maar gewoon gooien was in zo’n grote tuin niet leuk natuurlijk! Als we vonden dat het niet ver genoeg gegooid werd, konden ze het zelf maar gaan halen. Héééééél ver moest er gegooid worden en dan was het echt dolle pret voor ons ;-) We hebben nogal gecrosst hoor.

We hebben een heel mooie wandeling gemaakt in het dorpje waar we logeerden, La Cellette. Helemaal langs velden en weiden tot aan het dorp, dan het dorpje door tot aan het wegje om naar het viaduct te gaan. Ons klein miesteske heeft enorm hoogtevrees en zij was al bang op die viaduct haha. Wij wilden graag van het uitzicht genieten, maar het miesteske van Thabe begon dan direct te zagen: pas op jongens, ni te ver, kom eens een beetje weg van die omheining.

En als wij dan eens bang waren voor iets, dan moesten we er juist kortbij gaan staan om onze angst te overwinnen. Niet dat wij zo een angsthaasjes zijn hoor, maar een koe is wel heel erg groot en lomp he en dat maakt heel erg raar lawaai. Hoe ging dat ook weer: moooeee of meeeuuhh ofzo. Rare beesten die koeien. We dachten nog dat ze in het Frans blaften, maar ook al hadden wij al 100 keer in het Nederlands geblaft om ze iets te leren, toch bleven die koeien koppig meuh zeggen in plaats van wafwafwaf!

En af en toe of eigenlijk om de paar meter al haha, gingen we plat in het gras liggen langs de weg. Warm dat het daar was mannekes! Amai seg, wij doken elke keer dat gras in of legden ons neer op een schaduwplekje om toch maar even af te koelen. Natuurlijk hadden onze miesteskes daar heel veel begrip voor en lieten ze ons soms even rollen in dat gras om wat af te koelen.

Voor alle hondjes die nu jaloers zijn omdat wij zo’n mooie wandelingen gemaakt hebben: vergeet aan jullie baasjes niet te zeggen dat ze fris water moeten meenemen in een thermos he! Onze miesteskes zijn dat gelukkig niet vergeten en we konden dat goed gebruiken hoor!

De volgende dag wou klein miesteske graag nog eens naar de Puy de la Vache, dat is een oude vulkaan. De Auvergne staat vol vulkanen maar ze zijn niet meer actief hoor. Op het bordje met de wandelroutes kozen onze miesteskes voor de middelgrote wandeling. Achteraf waren we heel blij dat het toch de middelgrote geworden is en niet één van de twee grote wandelingen zoals wij eerst gevraagd hadden!!

We startten in het bos, liepen even langs wat gras en bomen en kwamen dan terug in het bos. Tot dit punt was iedereen overmoedig: goh, zo een puy beklimmen is heel gemakkelijk, dat stijgt hier amper, ale een beetje sneller achterblijvers.

Jaja, tot het begon te stijgen en nog te stijgen en nog wat steiler omhoog en nog en nog… pff pfff … is ’t nog ver??? En nog omhoog… helemaal tot boven!

Jaja we hebben allemaal de top van de Puy de la Vache bereikt! En onze miesteskes hebben ons niet gedragen hoor! Helemaal tot boven, ongeveer 1.100 meter hoog! Onze miesteskes zijn enorm fier op ons hoor.

Kijk eens hoe adembenemend het daar boven op de top was? Overal zag je vulkanen! Enkelen waren zelfs zo hoog dat er nog steeds sneeuw op lag. We hebben er even genoten van het zicht en foto’s gemaakt.

En toen zijn we aan de afdaling begonnen. Tot helemaal in de krater zelf zijn we gegaan. Gelukkig maar dat die vulkanen niet meer actief zijn he ;-) het zou nogal heet onder onze pootjes zijn anders in zo’n krater.

Op de terugweg zei klein miesteske opeens: “kijk dat is de Puy de Dôme, die is hoger maar niet zo mooi. Als je nog op de top van die vulkaan wilt staan, moet je nu gaan beslissen hoor voor we weer te ver weg zijn”. Bij die idee van nóg een vulkaan te beklimmen die dan ook nog eens nóg hoger was, lieten Thabeke en ik ons maar gewoon voor doodmoe neervallen en hebben we geslapen tot aan ons vakantiehuisje. Jah, wij konden toch ook niet weten dat je die Puy de Dôme niet per se te voet moet beklimmen!

En omdat wij zo flink geweest waren, werden we door onze miesteskes extra vertroeteld. Ieder op onze beurt, werden we heerlijk gemasseerd, eerst rugje, dan pootjes, dan nekje… zaaaalig. En dan kwam de grote kambeurt. Ha ja, wij zijn fiere beestjes. Als de miesteskes zeggen: mooie jongens, dan glunderen wij nogal hoor.

De dag na de hitte van de vulkanen hebben we de koelte van watervallen opgezocht. Je moest wel eerst een veldwegje overleven en een bos en sterk dalende wegjes door dat bos en je moest over boomwortels heen. Het was wel een vermoeiende wandeling maar we bleven allemaal doorzetten want in de verte ergens hoorden we het water al.

En toen zagen we water!!! Thabe en klein miesteske liepen voorop en zagen het eerst maar die reageerden niet met “we zijn er, kom eens kijken hoe mooi!” Waarom niet? Awel, het was valse hoop… het was alleen maar de rivier en het ergste was dat wij nergens meer verder konden met onze kleine pootjes. We moesten over rotsblokken verder klauteren en dat vonden wij veel te gevaarlijk.. Stel je voor dat we ons zouden kwetsen als onze pootjes tussen zo een rotsblok zouden raken. Ook voor onze miesteskes was het al een beetje gevaarlijk want de rotsblokken waren nat en glibberig door het water. Even hebben we staan twijfelen of onze miesteskes ons over die rotsblokken zouden dragen. Uiteindelijk vonden we het te gevaarlijk want ook onze miesteskes hadden kunnen vallen en dan zouden we ons nog kunnen kwetsen.

We vinden het wel jammer dat we de watervallen niet gezien hebben. Toch was het een leuke wandeling en zijn we ook blij dat we nog maar eens gemerkt hebben hoe graag onze miesteskes ons zien.

Dus gingen we terug over de boomwortels, door het bos en langs het veldwegje, dit keer steil omhoog!

Wat waren we allemaal blij toen we terug bij het picknick tafeltje stonden en we eens konden drinken en even uitrusten bij het getjilp van de vogeltjes en de waterval die we in de verte nog steeds hoorden.

Behalve in alle rust en stilte van de natuur, hebben we ook nog wat uurtjes doorgebracht in de bewoonde wereld hoor.

Zoals van elke vrouw verwacht wordt, houden ook onze miesteske van shoppen. Gelukkig waren ze al blij met even naar de Auchamps te gaan. Wij vonden het maar niks hoor en ons Droopy-gezichtje sprak boekdelen. Gelukkig hebben onze miesteskes dat ruimschoots goedgemaakt met 2 nieuwe speelgoedjes en voor allebei een hele grote kauwsnoep.

En bij het kasteel van Pionsat voelden we ons als echt rijkeluishondjes van jonkvrouwen!

Moet het nog gezegd worden dat we uiteraard weer heel erg flink geslapen hebben in de auto toen we terug naar huis reden? We hebben nog de hele weg zalig gedroomd van al die wandelingen en mooie dorpjes en van die enorme tuin waar we zoveel in geravot hebben.

11-05-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Thabo - “Kom eens korter, kom eens dichter. Zoek een plaatsje en zet u, dan kunnen we beginnen.

Lieve hondjes en baasjes, ik stel u graag voor aan onze verteller van de dag. Larco vertelt u het verhaal van het krulletjesspook dat een witte prins werd. In plaats van een prins op een wit paard, haha snap je het? He he? Grappig he? Een witte prins haha”

Larco - “Ale Thabe, t’ is goed. Je bent grappig, iedereen lacht en nu is het aan mij! Verdwijn maar even naar de achtergrond, vandaag vertel ik eens alleen en zijn alle ogen alleen op mij en mijn schoonheid gericht”

Lieve teefjes, beste reutjes en schattige pupjes, ik zal jullie eens vertellen hoe ik eens in de maand rotverwend word.

Elke maand brengt mijn miesteske mij naar het schoonheidssalon. Dat is eerst helemaal niet leuk hoor, maar achteraf wel!

Ik ben een heel speciaal hondje. Ik heb een enorme donsvacht! Daarom lijk ik ook zo dik. Eigenlijk is het alleen maar dons en haar hoor en ben ik zo licht als een pluimpje.

Mijn speciale donsvachtje en mijn krulletjeshaar, bezorgen mijn miesteske nachtmerries als ze me moet kammen en borstelen. Daarom ga ik elke maand eens naar de kapper. Maandag ben ik daar weer eens verwend met 3 massages! De “knoopvrijmassage”, de “ontkrulmassage” en de “donsuitdunmassage”. Dat klinkt goed in jullie oortjes he? Jullie denken al aan warmte, ontspannende massages, cocktails en beentjes he?

Awel, al die massages bij de kapster komen gewoon op hetzelfde neer: “auw dat trekt” en “seg, ik zie niks meer” en “help, nee geen poten, oren of tong afknippen”!

Elke keer weer bibber ik zo hard dat de hele kamtafel meebibbert! Na een kwartierke, heb ik door dat mijn gebibber genegeerd wordt en doe ik maar mooi mee met de kapster. Achteraf is het gewoon zo leuk om mooi te zijn en een miesteske te hebben dat nog trotser op me is.

Dus dan blijf ik stilletjes zitten. “Pootje omhoog, Larco”, “En nu de twee voorpootjes op”. Ik dans nog liever de kabouterdans als ’t miesteske van Thabe weer haar kuren krijgt! Dan gaat de kapster ook nog aan mijn oren trekken “Mooi zitten, Larco”. Jaja mooi zitten, zal ik zo ne keer aan haar oren trekken om te zien of zij wel mooi zou blijven zitten!

Of als ik toevallig in de gaten krijg, hoeveel knopen en dons ze al uitgekamd heeft, dan wil ik dat rap allemaal in mijn mondje hamsteren! Moet je kijken hoeveel haar er altijd ligt, dan is het toch logisch dat ik in paniek raak dat ze mij helemaal aan het kaalplukken is?? Ah ja, want het haar voor mijn oogskes knipt ze altijd pas als laatste weg, dus dan kan ik toch ni zien dat ik nog niet kaal ben! Dus prop ik snel wat haar en dons in mijn mondje zodat ik dat later aan miesteske kan geven en ze het weer op mij kan plakken!

Als ik dan helemaal knoopvrij ben en de kapster mijn buikje mooi bijgeschoren heeft, dan knipt ze eindelijk mijn snoetje bij. Ik ben dan altijd bang dat ze mijn tong mee zal afknippen! Ja, ik verga van den dorst op die kaptafel en van al die stress krijg ik op mijn jonge leeftijd al vapeurkes dus zit ik daar heel de tijd te hijgen en nog te hijgen.

Maar als het dan na een uurtje eindelijk allemaal achter de rug is en ik mijn miesteske zie glunderen, dan denk ik bij mezelf “het was het allemaal waard”

Trots kwispelend en met geheven hoofdje wandelen we terug naar de auto. Miesteske heeft me op die paar meter stappen al zeker 100 keer gezegd “Larcootje is mooi he, Larco is mijn schoonheid”.

Eenmaal thuis blijf ik niet lang knoopvrij meer. Ik kom thuis en begroet mijn broerke met een plagend “ah lelijk monster” J Hij weet wel dat het maar om te plagen is hoor, maar er barst toch altijd een gevecht los. Thabeke is ook mooi hoor, maar op een andere manier. Hij heeft geen dons en niet zo’n dikke vacht als mij, maar hij heeft bijzonder zelfontwarrend haar dat nooit in de knoop zit! Ook niet als hij nat is! Thabeke is mooi op zijn manier, maar ik ben stiekem toch de mooiste haha.

Bewonder me nog eens goed, verbaas je nog eens over mijn schoonheid. Klaar? Oke, dan ga ik nu met Thabeke in het gras rollebollen ' '

 
Knoopvrije likjes en gekamde pootjes van Larco

 

 

 

 

 

14-04-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

- “Ja, weet iemand eigenlijk of het nu de paasklokken zijn of de paashaas is die ons die leuke paasballen gebracht heeft?” 

Kijk onze paasbal! Leuk he? En er zit een belletje in zodat hij rammelt en lawaai maakt als we ermee spelen. Tof hoor! Alleen had Thabeke hem al binnen het halfuur stuk gekregen. Hij had de naadjes al losgepeuterd! Gemeen he? Maar klein miesteske heeft hem direct genaaid en toen moest Thabeke maar de kapotte bal meenemen naar huis en mocht ik de niet-kapotte houden.

  

Met Pasen heb ik mijn eerste sneeuw gezien, gevoeld en geproefd! Ik snapte er eerst helemaal niks van. Uit de lucht vielen allemaal natte, koude, witte vlokjes en als ik dan op de grond keek, toen zag ik niets meer. Ik vond dat wreed verdacht en wou dat toch liever veilig van op mijn miesteske haar arm bestuderen.

Maar ik vond het al rap plezant en op het gras bleven die natte, koude, witte vlokjes wel zichtbaar. ’t Was echt zoals het strand! Alleen was dit koud en nat! Miesteske heeft nog sneeuwballen naar mij en Larco gegooid en Larco en ik aten die op hihi.

Miesteske was al vroeg op want die moest werken maar toen ze zag dat het zo gesneeuwd had, toen liet ze haar kop koffie voor wat het was en zei ze: kom Thabeke, haast je dan maken we nog een sneeuwwandeling voor ik ga werken”.

Wat vinden jullie van mijn eerste foto’s in de sneeuw?? Ja oke, echt fotogeniek sta ik er niet op maar ik wou liever in de sneeuw lopen dan mooi blijven staan voor de foto!

Dag bloglezertjes

Veel pootjes en kusjes

07-04-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Larco – Zijn jullie ook zo uitgelaten en lentegek als wij? Amai seg wat een zon en warmte.

Dit weekend zijn we met de baasjes hier in de buurt een grote wandeling gaan maken. Maar vorig weekend zaten we aan zee!

Ons Thabetje die weet nog niet beter, die maanden en seizoenen zijn voor hem nog de eerste keer maar ik weet dat het nu toch wel uitzonderlijk warm is om al aan zee te kunnen gaan wandelen hoor. Of we daar nu gaan over klagen? Haha nee natuurlijk niet.

De vrijdagavond kwam klein miesteske van haar werk en het was al de hele week mooi zonnetje geweest en als de baasjes moeten werken dan zien ze niet veel van dat goede weer he. Klein miesteske maakte zich meteen immens populair (toch bij ons he) door te zeggen: zullen we morgen eens naar de zee gaan? Onze baasjes zijn niet stom he maar dit was nu toch wel de stomste en meest overbodige vraag die ik in heel mijn leven al gehoord heb en ik ben wel al 16 maanden oud he! Maar alé, ondanks haar stomme vraag ben ik toch nog mee gaan wandelen met haar en Thabeke en miesteske en toen zijn we heel flink op tijd naar ons bedje gegaan. We moeten toch goed uitgeslapen zijn om te ravotten aan zee he!

Dus de volgende dag zetten ze ons in de auto en rijden we naar zee.

Thabo - “Ja en jij begon al halfweg te zeuren, Larco. Zijn we er bijna? Ist nog ver? Ik moet pipi doen. Mag ik eens drinken? Zagen, zagen Larco die kan zagen”

Larco - “Wilt hier iemand mijn klein broerke het zwijgen opleggen? Ik wou gewoon graag mijn pootjes even strekken, ik zat ni te zeuren. En nadat we even op een parking gestopt zijn, was ik ook terug stil in de auto”

Thabo - “Ja, das wel waar. Toen was je stilletjes tot aan de zee”

Larco - Toen we dan aan zee waren, wilden we zo graag meteen naar het strand. Maar die miesteskes van ons he… halen ze het in hun hoofd om eerst naar de winkels te gaan. “zo moeten jullie flink blijven want als jullie je ni gedragen hier dan mogen jullie als beloning ook niet de hele namiddag op het strand ravotten”. Flauw he?

Maar lieve wafvriendjes, ik heb een tip voor jullie als jullie je miesteskes dat op een dag ook zouden uitproberen: gewoon heel Droopy kijken. Na één winkel geven ze het vast al op en gaan ze toch naar het strand 

Dus na één winkel zaten we dan toch al op het strand. Eerst een beetje wandelen maar we wilden heel graag ravotten en putjes maken en dus hebben onze miesteskes zich maar even lekker in de zon op het strand gezet. Ik kan genieten van de zon en kijken naar andere honden en ik speel ni zo lang in het zand. Thabeke wel.

Thabo - Ja ik heb keiveel loopgrachten gemaakt en putjes gegraven. Er was daar wel een heel bizarre wind aan zee want al het zand dat ik wegschopte met mijn pootjes kwam altijd op mijn meter terecht. Ha ja, jullie weten dat misschien nog niet hé, maar ik noem mijn miesteske mijn meter. Bizar he? Mijn klein miesteske duwde me dan altijd wel een beetje weg maar binnen de twee seconden vloog al het zand opnieuw allemaal op mijn meter. Het bizarre aan die wind was dat als ik stopte met graven, die wind ook ging liggen."

 

Larco – “Thabeke, Thabeke, je kraamt onzin uit; Er was helemaal geen wind aan zee, jij gooide alles gewoon met opzet op mijn miesteske en steekt het nu op de wind om ni te moeten zeggen hoe ondeugend je bent.”

 

Thabo – “Oke oke, ’t was maar een grapje he Larco. Ik heb daarna wel flink met mijn miesteske gespeeld he. Ik vind dat leuk als ze zand opgooit en dan cross ik daarachter en probeer ik het te pakken voor het terug op het strand valt. Maar miesteske maakt het mij ook niet gemakkelijk he want ze doet mij van links naar rechts lopen en van voor naar achter en ik weet nooit waar ze zand gaat gooien.

Toen mijn miesteske dan schrik kreeg dat ik teveel zand zou inslikken, zijn we weer verder gaan wandelen.

Larco - Ja we zijn op het strand helemaal tot aan het einde van de dijk gewandeld. En omdat Thabeke zo graag ravot in het zand, kreeg ik nu wat meer aandacht door op mijn tempo te wandelen en me te laten snuffelen en dag zeggen aan alle andere hondjes. Het is toch zo zalig om verwend te worden door de dingen te mogen doen die je graag doet. Onze miesteskes zijn de besten!

Thabo - Dat is zo he Larco. We mochten zelfs picknicken in de zon want van al dat ravotten en wandelen, hadden we dorst en honger gekregen. Op een muurke in het zonnetje hebben we even uitgerust en bijgetankt. Maar ni te lang he want we wilden wel nog wandelen en van de zon genieten en nog ravotten.

Op de dijk was het al redelijk druk geworden ondertussen en er reden veel kindjes op speciale fietsen en go-cars enzo. Het was wel leuk maar we wilden toch graag kunnen rondrennen zonder het risico dat onze pootjes verpletterd worden. Gelukkig vonden onze miesteskes het goed toen we voorstelden om toch via het strand weer terug te wandelen.

De dag hebben we nog in schoonheid afgesloten. Je hoeft ni te zagen en aan te dringen om te krijgen wat je wilt: een pannekoek! Geef nu toe: als je naar zee gaat, hoort daar toch een ijsje of een pannekoek bij he?

Wij kregen een enorme drinkbak van de cafébaas. De miesteskes legden elk onze handdoek op de stoel naast hen en wij mochten op de stoel uitblazen van de strandwandeling en een hele dag ravotten.

 

En net toen ik aan het wegdommelen was, riep mijn miesteske: wilt Thabeke ook een stukje pannekoek? Jajajaja amai jong, wat is dat lekker.

De hele terugweg hebben we geslapen als roosjes en we zijn pas de volgende ochtend wakker geworden.

Jullie weten wat jullie te doen staat nu he wafvriendjes. Allen gaan zagen om naar zee te gaan met jullie baasjes.

 

20-02-2008 om 19:29 geschreven door Sol y Luna

09-01-2008 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Thabeke en ik maken vanavond eens echt tijd voor jullie. We zijn nog zo jong en we klinken al zoals twee oude gepensioneerde woefjes als we zeggen "ja, maar we hebben niet veel tijd hoor om nog te bloggen, we hebben het altijd zo druk!"

Ik mocht met mijn miesteske een weekje naar de Ardennen. Ik vind dat wel plezant want dan wandelen we heel erg veel en daar zijn enorm veel bomen om mijn pootje eens tegen te heffen. En ik heb weer eens modeshow mogen geven. Da's leuk hoor. In de Ardennen is een winkel met speciale honden haute-couture!! Daar mag ik altijd de show stelen want dan mag ik alle jasjes passen. En als ik het niet mooi vind, dan kijk ik altijd "droopy" (da's dus triestig kijken hé). Vind ik het wel mooi, dan trippel ik eens door gans de winkel, ga mezelf eens bewonderen in de spiegel en weten jullie wat het leukste is??? Hihi, mijn miesteske mag altijd betalen. Een gentleman ben ik niet hé, ik laat de vrouwen betalen. Deze keer had ik ook een vakantieliefje. En mijn eerste gebroken hartje. Ik dacht dat ze ook verliefd was op mij. Mijn miesteske ging ergens een koffietje drinken, en mijn Juliette serveerde mij daar een overheerlijk bakje water en naast het kopje koffie van mijn miesteske lag er een koekje voor mij, kijk maar.

Later kreeg ik zelfs nog zo'n koekje. Alleen was die mevrouw alleen maar érg aardig, maar niet verliefd op mij. Maar ach... zo gaat dat toch met vakantieliefjes? Ik heb er mijn vakantie alleszins niet door laten verpesten. Behalve wandelen, shoppen en verliefd zijn gedurende een uurtje, heb ik nog iets heel leuks gedaan. Raden jullie het al? Ik heb in de Ardennen in de sneeuw geravot.

* Sneeuw? Dat is heel koud en wit en een beetje nat toch hé Larco?

* Ja Thabe, een beetje zoals het zand aan de zee gisteren en vandaag. Maar dan spierwit en heel koud.
* Echt waar? Echt zoals zand? Wow...dan zou ik dat wel heel erg plezant vinden. Stel je voor Larco, dan gaan we in de zomer naar het strand en in de winter kunnen we in de sneeuw puttekes maken!

* In de sneeuw graaf je toch geen puttekes Thabe!!! In de sneeuw gooi je met sneeuwballen of maak je een grote sneeuwman ofzo.

* Maar, als ik dan graaf en ik gooi alle sneeuw op jou, dan lijkt het toch op hele kleine sneeuwbollekes Larco?

* Jaja, jij hebt ook altijd een antwoord klaar hé Thabeke.

He maar bloggers, wij zijn moe want vandaag hebben onze miesteskes ons verwend met een "beauty arrangement" en dat is wel heel erg vermoeiend hoor. Eerst lekker in bad en er dan fris en vooral kletsnat uitkomen, dan afgedroogd worden en ondertussen een massage erbij krijgen. Dan werd ons een fris bakje water aangeboden met een snoepje. En tot slot werden we van kop tot teen gekamd. Voor Thabe is dat niet zo erg want die kleine broer van mij heeft haar dat nooit in de war raakt en het mijne zit constant in de war, maar ja... mijn haren zijn dan ook veel langer hé! Ik moet altijd méér dan een uur stillekes blijven zitten terwijl er aan mijn haar getrokken en gesleurd wordt en dan ben ik nog maar half gekamd. Mijn kleine broer Thabe, die is er op vijf minuten vanaf. 't Is gewoon niet eerlijk! Maar mijn miesteske vindt dat altijd zo zielig voor mij dat ik daarna altijd extra aandacht krijg en mijn broerke niet want hij moet niet afzien om mooi te zijn. En nu lig ik zalig te slapen in de zetel, te dromen van de sneeuw en het strand.

Pootjes en veel likjes van ons Larco en Thabe

26-11-2007 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Woef woef woef.

Kef kef kef.

Neen Thabo, ik wil het vertellen. Jij brabbelt alleen maar een puppy-taaltje, en dan begrijpen de mensen je niet.

06-10-2007 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Ik heb eens van mijn miesteskes gehoord dat pups veel regelmaat nodig hebben. Lief en behulpzaam als ik ben, heb ik de baasjes wat geholpen met het bepalen van het dagschema.

Eerst sporttijd. Ik heb voor gevechtssport gekozen. Mijn dag begint altijd met wat vechten en grommen en bijten met mijn broertje Thabe. Het blijft wel een sport he, we doen elkaar geen pijn hoor.

Dan ontspanningstijd. Sporten zorgt voor hormonen waardoor je je supergoed gaat voelen en dus vond ik het belangrijk dat je ook weer wat rustig wordt. Die extra energie steken mijn broerke en ik in atletiek. We beginnen met hardlopen in de tuin en eindigen met een hindernissenparcours langs stoelpoten en onder zetels in de living.

Van al dat sporten krijg ik wel dorst en honger he dus dan maak ik dat ik als eerste bij mijn etensbakje sta en knabbel ik snel wat brokjes op in de tijd die mijn kleine broer nodig heeft om ook bij het etensbakje te raken. Kleine Thabe is dan wel klein, kleiner dan mij maar hij kan zich potversnorrie groot en breed maken hoor en dat gebeurt nu eens elke keer als het etenstijd is! Alsof dat hij bij het idee aan eten alleen al groot en breed  wordt. Maar ach, Thabe wint het bij het eten en drinken maar ik ben nog altijd de snelste bij onze atletiekwedstrijdjes!  En eigenlijk laat ik Thabe gewoon winnen bij het eten hoor. Het zou niet goed zijn voor zijn zelfvertrouwen he als ik altijd win en hij altijd verliest ;-)

Na het eten dan nog even rustig aan doen met een wandelingetje met mijn miesteske. Soms gaat Thabe mee maar soms niet, want wandelen met je miesteske moet je wel een beetje verdienen he. Ik ben een brave en mooie hond, of een slimme en mooie hond want ik haal alleen kattekwaad uit als niemand het ziet haha en zo slim is mijn kleine broerke nog niet. Maar wat ik wou zeggen: ik mag dus altijd gaan wandelen en Thabeke niet. Als hij veel te gek en ondeugend is, dan krijg ik speciale miesteskestijd doordat ze met mij alleen gaat wandelen.

Rusttijd is het daarna. Rusttijd houdt in dat we proberen om minstens 5 minuten rustig te liggen. Even de batterijtjes weer opladen maar vooral ook miesteske laten denken dat we eindelijk zullen rustig blijven en als ze dat dan na 5 minuten gelooft, schiet ik terug in actie haha.

Soms lukt het en soms niet omdat ik dan al zo hard bezig ben met de voorbereidingen voor droopy-tijd! Droopy-tijd is leuk! Je trekt gewoon een zo droevig mogelijk snoetje, je gedraagt je een beetje zielig enzo en je wint het spel als je het meeste aandacht krijgt van je baasje! Ik ben een talent in Droopy-tijd .  Mijn broerke ni hoor. Dan doet hij eens heel hard zijn best om droopy te spelen en als hij dan ook maar 1 seconde aandacht krijgt, dan gaat hij al terug zo zot als een achterdeur rondspringen. Jah, das wel niet de bedoeling van Droopy-tijd he! Ik kan dat spelletje heel lang volhouden hoor en zelfs met de aandacht van mijn miesteske of zelfs met de aandacht van mijn miesteske én klein miesteske, dan speel ik nog droopy verder!

Soms ga ik zo op in mijn Droopy-spel dat ik de speeltijd uit het oog verlies. Speeltijd is eigenlijk altijd een beetje het einde van de dag. Klein miesteske komt dan snel Thabe ophalen en dan heb ik eindelijk rust rust rust om mijn oren en poten en staart .

 

13-09-2007 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

05-09-2007 om 16:19 geschreven door Sol y Luna

13-08-2007 om 20:47 geschreven door Sol y Luna

28-07-2007 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

- Wit pluizig ding? Waar? Waar?! Oooohh maar kijk dan toch eens hoe schattig. Ik was ook ooit zo klein he papa Benji? Maar ik was zwart! Weet jij wie dat is dan Benneke?

- Wie dat is? Awel dat is Thabo, de puppy van ons klein miesteske!

- Ja echt waar?? Wow tof! Dan heeft ons miesteske een wit pluizig bolleke en ons klein miesteske ook! Maar seg Benji, vertel eens, moeten we al in actie schieten om den Thabo op te voeden?

- Thabo is nu nog te klein, laat hem nog maar even braaf en schattig zijn. Vanaf 3 augustus gaat hij bij klein miesteske wonen en kunnen we zijn opvoeding een beetje beïnvloeden hihi.

- Hihi tof, dan gaan we weer vanalles in zijn oor fluisteren. Maar we gaan ook lief zijn he? We zullen hem de eerste dagen en nachten wel geruststellen. Hij zal zijn mama en papa dan wel missen. Wij kunnen hem dan vertellen over miesteske en klein miesteske, over hoe lief ze zijn en wat ze allemaal voor ons gedaan hebben. Thabo zal zich dan toch wel meteen meer op zijn gemak voelen he. Jij moet vertellen wat ze allemaal voor jou gedaan hebben Ben, hoe ze die zes jaar dat jij ziekskes was voor jou gezorgd hebben!

- Jah, dat kan ik wel vertellen. Misschien. Het is wel heel leuk en het geeft me nog steeds een warm gevoel dat ze zoveel van me hielden en zoveel voor mij gedaan hebben. Maar toch praat ik er nog niet zo graag over. Ik voel me nog steeds een beetje rot omdat ik hun zoveel verdriet heb gedaan, toen ik toch echt te ziek werd om nog verder te leven.

- Maar papa toch. Tuurlijk hadden ze verdriet maar dat is omdat ze zoveel van je houden! Niet omdat ze zich in de steek gelaten voelden! Denk eens terug aan het gedichtje wat klein miesteske je nog voorgelezen heeft. Ze hielden en houden nog steeds van ons, juist daarom zijn ze altijd tot het uiterste gegaan. Klein miesteske is eerder teleurgesteld in zichzelf dan in jou, omdat ze dan toch eens jou moest laten gaan!

- Ja dat is wel waar Fakootje. Weet je nog hoeveel geduld klein miesteske met me heeft gehad toen ik die hersenbloedingen heb gehad? De dierenarts wou me een spuitje geven, maar mijn klein miesteske is een doorzetter. Haar geduld en mijn liefde voor mijn baasjes, hebben ervoor gezorgd dat ik volledig herstelde. Hihi die kleine miestes kwam mijn pootjes masseren midden in de nacht, als ze niet kon slapen.

- Maar het heeft geholpen he Benneke. Papa? Wandelen we eens helemaal naar het begin van de regenboogbrug? Ik mis onze baasjes.

- Ja, ik ook. Kom we gaan een mooie regenboog maken. Dan trekken we onze baasjes hun aandacht en kunnen we hun eens vertellen hoe dankbaar we zijn dat we hun hondjes mochten zijn.

Lieve baasjes,
De warmte die we ontvingen
De liefde die telkens opdook
Al die mooie herinneringen
En hoe miesteske kon zingen

Lieve baasjes, we missen jullie ook

We denken nog aan jullie lach
Om ons deugnietengedrag
We zien nog steeds die ogen, zo liefdevol
Je noemde ons lachend “oliebol”

Lieve baasjes, we denken nog aan je

Je beloofde ons elke avond
Dat onze vriendschap voor altijd bestond
Knus en veilig bij elkaar
Jullie zijn ons zo dierbaar

Lieve baasjes, we houden nog van je

04-07-2007 om 16:19 geschreven door Sol y Luna

Oke, wie wenst mij proficiat? Nen hele dikke proficiat? Ik ben grote broer geworden!!!!
Yeeahh applaus voor Larco! Proficiat! Gefeliciteerd! Hip hoi voor de grote broer!
Dank u, dank u

Tja, 't is dikke liefde tussen mijn mama Bieke en papa Yanko en deze keer is die liefde bezegeld met 2 kleine broertjes. De vreugde sloeg wel al snel om in tranen want één broertje is meteen na de bevalling gestorven. Er was een probleempje met de navelstreng en hij kon echt niet meer gered worden.

Mijn ander broertje is ondertussen 3 weken oud!!! Dik en groot, ja ni moeilijk he als je je de hele dag door kan te pletter vreten aan alle moedermelk.

Ben gisteren bij hem op bezoek geweest en moet zeggen: als grote broer was ik toch wel even ontroerd van dat schattige kleine broertje! Maar leuk is mijn broertje nog ni hoor. Dat eet en dat slaapt en dat geeuwt al als hij nog maar zijn ogen moet opendoen, maar hij wou niet met mij spelen.
Ach ja, ik heb mij rot geamuseerd met mijn papa Yanko en mijn neefje Borka! Dat is wel een wildebras hoor mijn neefje.... 10 weken oud en al 12 kilo. *slik* ik zag die schattige dikke poot niet graag op me afkomen! Tja, mijn neefje is dan ook een Afrikaanse ikweetnimeerwatte maar die zal dus wel heeeeel erg groot worden hoor.

Eerst was mama Bieke een beetje streng omdat ze dacht dat ik mijn kleine broertje zou pijn doen maar toen ze gerustgesteld was, kwam ze toch ook wel eens aan mij een kusje geven en heb ik haar alles kunnen vertellen over mijn miesteske en mijn baasje en mijn familie.

Ik heb haar ook verteld over mijn tweede reis naar Frankrijk. Hoe warm het daar was en wat ik allemaal gezien heb en gedaan heb. Iedereen is heel erg blij dat ik zo een fijne thuis gevonden heb. Ik moet jullie ook nog vertellen he over mijn tweede grote reis? Hmm als jullie nog even geduld hebben dan doe ik dat liever later eens. Mijn mondje loopt nu helemaal over van mijn kleine broertje.

Mijn mama en papa zijn ook heel blij omdat mijn kleine broertje net zo een fijne thuis heeft gevonden als ik heb. Hou je vast, want nu komt er groot nieuws. Heel groot nieuws...

Mijn kleine broertje... komt bij mijn klein miesteske wonen!!! Yeeaaahhhh!!! Toen we gisteren op bezoek waren bij mijn mama en papa, heeft klein miesteske alles geregeld voor de adoptie van mijn kleine broertje En mijn miesteske is meter van mijn kleine broertje! Dat zal spelen en ravotten worden jong. Ik kijk er nu al naar uit! Mijn kleine broertje zal hier regelmatig komen logeren want mijn klein miesteske mag eigenlijk geen hondjes houden op haar appartementje. Maar ze heeft zooooooooooo een groot dierenhart dat ze niet zonder kan.

Ik ben wel een beetje bang dat ze nu minder aandacht voor mij gaan hebben. Of misschien is mijn kleine broertje wel veel mooier en gaan ze mij een lelijk vervelend beestje vinden. Of misschien moet ik mijn plaatsje afgeven in de zetel. Maar dan kijk ik naar mijn miesteske en naar mijn baasje en mijn klein miesteske en dan zie ik dat ze veel te veel van mij houden om mij naar een tweede plaats te schuiven

Wil je weten hoe mijn kleine broertje heet? Awel, hij heet Thabo! Je moet wel taabo zeggen he en ni taboo! Thabo is Afrikaans voor "vreugde". Mijn klein miesteske vond dat een leuke naam omdat zo een trouw vriendje altijd wel vreugde in huis brengt.

Oke zo is het wel weer genoeg emotionele praat geweest he. Ik ga weer lekker verder spelen met mijn bolletje wol dat ik gepikt heb van mijn klein miesteske hihihihi. Er staan daar op haar kamer nog wat dozen enzo vol spulletjes die ik maar al te graag wil stelen. Die moet ze nog verhuizen, zegt ze altijd, als ik er weer iets uit genomen heb. Maar ik denk: oh doe maar rustig, neem je tijd, voor mij zijn het schatkisten vol toffe dingen!

En dit weekend ben ik dus gaan lopen met een grote bol wol waar ze vroeger altijd armbandjes van weefde... ik had die bol wol zo heel mooi rond de poten van stoelen en tafels enzo gerold en toen mijn miesteskes en baasje dat zagen, kregen ze ongelooflijk de slappe lach. Maar ze hebben mijn kunstwerk wel afgebroken!!! En ik heb nog wel een klein bolletje wol mogen houden maar ik wou toch liever dienen hele grote hoor!

Dag allemaal!!! En als je mijn bolletje wol ziet langskomen, rol hem dan even terug he!

Pootjes van mij en mini-pootjes van mijn kleine broertje

02-07-2007 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Awel, ik heb mijn miesteske geplaagd en met klein miesteske gespeeld en in mijn baasje zijn tenen gebeten en nu verstop ik mij al een paar dagen voor de regendruppels en de wind, maar het grootste deel van de tijd heb ik doorgebracht met zand uit mijn oren schudden!

Yep, ik ben voor het eerst naar zee geweest!!! En tof dat dat was jong.
Eerst moest ik wel heel lang flink in de auto zitten. Maar dat was niet erg want mijn klein miesteske reed en daardoor zat mijn miesteske dicht bij mij op de achterbank.

En toen zag ik eindelijk voor het eerst de zee. Ik was die nacht nog te rade geweest bij Benji en Fako en dus zat ik wel met gemengde gevoelens. Benji vertelde namelijk heel fijne verhalen over zandkastelen maken en voetballen op het strand, maar Fako vertelde me een eng verhaal over op balkjes hoog boven de zee lopen.... Dapper liep ik met mijn klein miesteske mee en ze nam meteen mijn idee over het strand onder handen. Man man man… wat is dat een hoeveelheid zand jong!!! Dapper en dolblij ploeterde ik met mijn korte pootjes door dat zand. Mijn miesteske nam mijn speelballetje en toen mocht ik mijn balletje vasthouden om een eindje over het strand te wandelen. Dat was ook wel leuk hoor. En elk schelpje moest ik eens besnuffelen en bekijken.

Toen zijn we langs de dijk teruggewandeld en omdat ik zo een brave flinke jongen ben (haha echt waar hoor!!) kreeg ik van mijn klein miesteske een cadeautje!!! Een heeeeeeel grote BAL! En niet zomaar een bal hoor! Neen,, een heuse bal van "Disney Animals"!! Alle Disney-beestjes staan er gewoon op! Ik was dolblij met zo een mooie bal en sprong tegen mijn klein miesteske op tot ze me meteen die bal gaf!! Hihi, je moest die mensen zien wegrennen voor mij en mijn bal en mijn miesteske er maar achteraan hollen "Larco, wacht jongen, de dijk is geen plaats om te spelen, de mensen willen rustig kunnen wandelen. Hee Larco, alé jongen, hier niet" Hihi ik kon niet snel genoeg met mijn bal van de ene naar de andere kant van de dijk hollen. En boos dat al die mensen keken hihi. Maar daarna ben ik wel braafjes op het strand gaan spelen met mijn bal.

En ik heb nog zandkastelen gemaakt ook hoor!!! Toen mijn miesteske bij ons kwam nadat ze appartementjes had gaan bekijken, toen kwam zij op het idee om met mij een zandkasteelwedstrijd te houden. We zouden elk een kasteel bouwen en klein miesteske zou kiezen wie de wedstrijd had gewonnen. Ik had de hele voormiddag al flink geoefend hoor. En maar graven met mijn pootjes, graaf graaf, zand langs alle kanten en dan even met mijn poeperdepoep er gaan inzitten om uit te rusten en mijn oefenkasteel te bewaken. En kijk eens het resultaat van mijn oefenen en onze kasteelwedstrijd!! Ik heb heel veel torentjes bij mijn kasteel en ik vroeg me af waar de torens van het kasteel van mijn miesteske waren. Niks te zien jong, zelfs niet als ik er bovenop klom. Maar neen, er waren geen torens op mijn miesteske haar kasteel. Heel terecht heeft klein miesteske beslist dat mijn kasteel het mooiste was.

De balkjes hoog boven het water, waar Fako het over had heb ik niet gezien. Misschien zie ik die een ander keertje nog. Ik heb wel nog gevraagd aan hun wat dat dan eigenlijk was en Fako zei dat mensen het een "pier" noemen. Dat zal voor een ander keertje zijn zeker? Maar ondertussen heb ik toch al op de golfbrekers gelopen, en daar had Fako niks over verteld. Zal hij misschien vergeten zijn hé.

Van al de indrukken en het spelen en zandkastelen bouwen en ook van het braaf en schattig zijn, was ik al doodmoe en zijn we allemaal samen op een terrasje gaan zitten. Eindelijk zeg, ik kreeg een bakje water om al dat zand van tussen mijn tandjes te kunnen spoelen. Grrrr…. Net schuurpapier.

Dus, ’s avonds laat zijn we terug naar huis gereden, maar het zand was nog niet goed uit mijn oren of ik werd alweer mee naar zee gesleurd. Mjin mooie grote bal mocht ook weer mee. Maar gespeeld heb ik niet gedaan!! Ik heb de hele tijd met een lang gezicht achter mijn miesteskes geslenterd. Het regende pijpestelen, ik was kletsnat, waaide bijna weg en het was koud! Ik vond het helemaal niet fijn meer en was meer dan blij toen mijn klein miesteske besloot mijn doorweekte lijfje op te pakken en mij in haar jas te stoppen. Beschermd tegen de regen en met mijn miesteske naast mij, voelde ik me eindelijk toch nog goed aan zee. En nu moet ik rap nog even verder het zand uit mijn oren prutsen want zondag is het moederdag en dan mag ik mijn miesteske die voor mij zorgt zoals mijn mama zou doen, flink in de bloemetjes zetten. Daar moet ik dan toch wel op m'n mooist voor zijn he. Zo zie je hé mama Bieke en papa Yanko, ik heb het hier nogal getroffen in mijn thuis hé. Daaaaaaaaag allemaal, veel zanderige pootjes van mij

11-05-2007 om 12:01 geschreven door Sol y Luna

12-04-2007 om 00:00 geschreven door Sol y Luna

Vandaag deden we een hele grote wandeling. Stukjes het bos door waar mijn miesteske mij moest dragen en over wandelpaden met grote keien die pijn deden aan mijn pootjes.

Maar het was wel heel plezant hoor, vooral dat ik mij had kunnen vuilmaken hihihi.
Moet je mijn pootjes eens zien!!!

En ’s avonds kwam er dus de grote schoonmaakbeurt gevolg door….

Een welverdiende rust

10-03-2007 om 17:24 geschreven door Sol y Luna

Vandaag zijn we naar Bastogne geweest. Vond ik weeral niet zo tof hoor. Pffff, winkeltje in, winkeltje uit. In die winkels was het lekker warm, en dan werd ik nog gedragen ook. Maar eens terug buiten moest ik terug stappen, en daar was het koud. Ik vond dit echt niet kunnen, en gaf mijn miesteske te verstaan dat ik het echt heel erg koud had hoor en dat ik gerust een jasje zou kunnen gebruiken. Zij had toch ook een jas aan. Enfin, ik werd al vlug begrepen, en we stapten een dierenspeciaalzaak binnen. Yeah….. ik krijg een nieuwe jas. Ja, ik had al een jasje, maar ik doe die niet graag aan en daarbij, die is niet warm genoeg. Dus, ik eens gaan kijken in de winkel wat ik hier weer ging afluizen van mijn miesteske. Waaw seg, want een winkeldame. Oh, ik mocht zelfs verschillende jasjes passen. Ik heb dan met één jasje geposeerd, en ja…… die zou ’t worden.

Nog juist eens proberen of het mij niet stoort om te stappen….

En voila………. Wat vinden jullie van mijn nieuwe jas???? Heb ik een goeie keuze gemaakt???

10-03-2007 om 17:23 geschreven door Sol y Luna